Dziewczynka z parku (okładka  miękka)

Książkę kupiłam, ponieważ jest lekturą dla klasy drugiej szkoły podstawowej. Bardzo wartościowa książka. Dobrze "się czyta", co jest bardzo ważne w przypadku gdy jest czytana samodzielnie przez małe dzieci,. Porusza ważny i trudny temat - jak radzić sobie z utratą bliskiej osoby. Dziewczynka, główna bohaterka próbuje radzić sobie z tęsknotą, uczuciami i emocjami po śmierci swojego taty, choć tak na prawdę straciła nie tylko tatę, ale też trochę i mamę, która choć się stara być taka jak dawniej nie zawsze jej się to udaje. Książka jest bardzo smutna, budzi ogromne emocje u dzieci. Osobiście uważam, że dzieci bardziej wrażliwe powinny ją czytać jednak z rodzicami, albo kimś bardzo bliskim. Nie jest to na pewno zwykła lektura i po własnej obserwacji, nie do końca mam przekonanie czy wszyscy nauczyciele w szkole są przygotowani do omawiania jej z bądź co bądź małymi jeszcze dziećmi. Książkę samą w sobie bardzo polecam, dodatkowym jej atutem są przepiekne ilustracje

Nie bardzo rozumiem czemu MEN uparł się aby dzieci od pierwszej klasy oswajać ze śmiercią. To już druga lektura na ten temat.Moim zdaniem lektury dla dzieci w tym wieku powinny być mądre,uczące pozytywnych zachowań,lecz również wesołe a nawet zabawne. Na smutek,rozpacz i żal jest jeszcze czas,doświadczą ich na 100%.

Bardzo smutna historia. Wpisana jest do kanonu lektur, uważam że niepotrzebnie.

„- Mamo, dlaczego nie było końca świata, kiedy tatuś umarł? – zapytała niedawno, zamykając komiks, w którym bohater ratował Ziemię przed zagładą. - Był koniec świata, kochanie – odpowiedziała mama. – Ale poza nami nikt tego nie zauważył.” Ta niewielka książeczka, której przeczytanie zajęło mi około pół godziny, podbiła moje serce. Mała Andzia próbuje po swojemu poradzić sobie ze śmiercią swojego ukochanego taty. Na szczęście na swojej drodze spotyka Jeremiasza, najlepszego przyjaciela na świecie, który też boryka się swoimi problemami. Razem dają radę :) To bardzo mądra książeczka - o stracie bliskich, o radzeniu sobie ze światem po tej stracie, o przyjaźni, o miłości. Książka przeznaczona raczej dla młodszych czytelników, ja jednak sądzę, że to dobra lektura dla czytelnika w każdym wieku - tak jak Mały Książę, czy Oskar i Pani Róża.

"Dziewczynka z parku" to poetycka opowieść o stracie, pożegnaniu, poczuciu wyobcowania. Dziecięca perspektywa narracji pozwoliła autorce przedstawić tę trudną tematykę w sposób delikatny, a jednocześnie wiarygodny, pozwalający utożsamiać się z postaciami czytelnikom w różnym wieku. Poruszająca fabuła przedstawiona oryginalnym, choć prostym, stylem czyni z tej niewielkiej książeczki pozycję obowiązkową dla dzieci przed wejściem w okres nastoletniości. Dosłownie czyni - od niedawna to lektura w kl. III. Dobry wybór.

Piękna książka, sama uroniłam nie jedną łzę. Jeżeli chodzi o mojego 9 letniego syna, słuchał z zaciekawieniem i sam motyw śmierci go nie poruszył. Bardziej był zainteresowany Kowalikiem i innymi ptakami opisanymi w książce. Sama ksiazka czyta sie badzo przyjemnie, dobrze wydana, jednak przydałaby się okładka w twardej oprawie. Polecam

Książka potrzebna, bo traktująca o stracie najbliższej osoby (rodzica) z punktu widzenia kilkuletniego dziecka. Na pewno pouczająca dla odbiorców (dzieci 7-9 lat), bo pomaga zrozumieć, co przechodzi ich rówieśnik w takiej sytuacji oraz jak takiej osobie pomóc.

Książka z morałem, w której jest bardzo dużo emocji. Czytałam dzieciom wyjaśniając czym jest żałoba i czemu dorośli przeżywają ją dokładnie jak dziwić. Cudowne ilustracje. W bonusie w empik go audiobook do utrwalenia. Super!

Piękna, wzruszająca książka dla dzieci. Klimatyczne cudowne ilustracje. Tylko.... to wydanie :( Nie lubię książek w miękkiej oprawie, zwłaszcza z takim szyciem, przez które książka nie przerwała nawet jednego czytania :(

Polecam, wzruszająca, a jednocześnie podnosząca na duchu. Dla 2-klasisty przeczytanie 1 rozdziału dziennie, nie powinno stwarzać problemu.