Dziewczyna z piegami (okładka  miękka)

Tytułowa dziewczyna z piegami, to Allegra Bird, zwana Pieguską. Dziewczyna przeprowadza się do Dublina, gdzie wiedzie uporządkowane, chociaż niezbyt szczęśliwe życie. Zawodowo spełnia się jako strażniczka parkingowa. Swoją pracę wykonuje bardzo skrupulatnie, wręcz nadgorliwie. Pewnego dnia, podczas wystawiania mandatu, wywiązuje się kłótnia między nią, a właścicielem pewnego samochodu. Mężczyzna w przypływie złości rzuca w twarz Allegrze, że "każdy jest średnią z pięciu osób, z którymi najdłużej przebywa", insynuując tym samym, że dziewczyna jest życiową ofermą. Pieguska nie potrafi zapomnieć o tych słowach, intensywnie myśli nad swoją piątką, aż w końcu postanawia znaleźć cztery osoby, które ją ukształtują. Cztery, ponieważ jedną już ma...tatka. Czytałam bardzo negatywne opinie na temat tej książki, dlatego stwierdziłam, że trzeba to sprawdzić. Przecież to autorka "PS Kocham Cię" oraz "Love, Rosie", nie może być tak źle. Do połowy książki praktycznie nic się nie dzieje. Czytamy ciągle o tym samym, czyli opisy każdego dnia bohaterki, które praktycznie niewiele różnią się od siebie. Dialogi w sumie nie istnieją, zdarzają się sporadycznie. Bohaterka jest dla mnie nijaka, nic do niej nie poczułam. Było mi zupełnie obojętne co wydarzy się w jej życiu, mógłby w nią wjechać tir, a ja wzruszyłabym ramionami i poszłabym dalej, ale.. Gdzieś po połowie książki to się zmienia.Myślę,że to celowy zabieg autorki. Początkowo Allegra jest samotniczką, później zaczyna otwierać się na ludzi. Tak jak ewoluuje nasza Pieguska, tak też ewoluuje książka. Wraz z kolejnymi stronami zaczęłam odczuwać współczucie w stosunku do głównej bohaterki i było mi przykro, gdy mimo dobrych intencji coś jej nie wychodziło. Czy książka jest zła? Nie, jest inna. Nie ma w niej pędzącej fabuły i ogromu emocji. Myślę, że w dzisiejszych czasach, gdzie często jesteśmy w ciągłym pośpiechu, czasem przebodźcowani, dobrze jest sięgnąć po taką książkę.

świetna książka:-) polecam:-)

𝗕𝘂𝘁 𝘁𝗵𝗶𝘀 𝗶𝘀 𝘄𝗵𝗮𝘁 𝗵𝗮𝗽𝗽𝗲𝗻𝘀 𝘄𝗵𝗲𝗻 𝘆𝗼𝘂 𝗰𝗼𝗺𝗲 𝗮𝗽𝗮𝗿𝘁, 𝘁𝗵𝗲 𝘀𝗲𝗰𝗿𝗲𝘁 𝗯𝗶𝘁𝘀 𝘆𝗼𝘂 𝗸𝗻𝗲𝘄 𝗮𝗯𝗼𝘂𝘁 𝗲𝗮𝗰𝗵 𝗼𝘁𝗵𝗲𝗿 𝗱𝗶𝘀𝘀𝗼𝗹𝘃𝗲 𝗶𝗻𝘁𝗼 𝗻𝗼𝘁𝗵𝗶𝗻𝗴. 🌙 Pieguska, czyli Allegra Bird, prowadzi proste, pozornie uporządkowane życie. W Dublinie, z dala od ojca, przyjaciół i wszystkich znanych jej rzeczy, próbuje cieszyć się tym co ma: stabilną pracą dzieciństwa, strażniczki parkingowej. Wszystko zmienia się w momencie, gdy nieznajomy, rzuca jej w twarz, że każdy jest wypadkową pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu. Ta dość nieprzyjemna sytuacja motywuje Allegrę do działania. Problem polega na tym, że dziewczyna nie wie, czy w jej życiu istnieje owa piątka. 🌙 Och, mogę to powiedzieć już na samych początku - it's not my cup of tea. Od pierwszych kilkunastu stron coś mi nie odpowiadało. Wynudziłam się jak mops, a to było tylko kilkanaście godzin z Allegrą. Książkę przeczytałam na dwa posiedzenia, z czego na drugim wchłonęłam 3/4 całości. Miałam nadzieję, że w pewnym momencie stanie się coś 'wow' i zmienię całkowicie odbiór. Moja słabość do historii rozgrywających się w Dublinie mocno trzymała za to kciuki. Czy muszę mówić, że to się nie wydarzyło? 🌙 I to już zboczenie zawodowe, ale odnalazłam u głównej bohaterki większość cech osób z zespołem Aspergera. Oczywiście, mogę się mylić i źle zinterpretowałam pewne wydarzenia, ale to silniejsze ode mnie i musiałam Wam o tym wspomnieć. 🌙 'Dziewczyna z piegami' bardzo przypominała mi 'Eleanor Oliphant ma się całkiem dobrze'. Ma podobny klimat, Eleanor i Allegra zachowują się w bliźniaczy sposób - to rzuca się w oczy. Jedynie 'Eleanor Oliphant...' była ciekawszą książką🤷🏻‍♀️ 🌙 Odniosłam wrażenie, że historia Allegry i jej próby znalezienia pięciu osób, lepiej odnazłyby się w klimacie młodzieżówki, a nawet fantasy! Coś w stylu kina drogi, gdzie z każdym spotkaniem bohater stopniowo ewoluuje. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że wtedy bardziej zapadła by w pamięć. Bo sam pomysł na fabułę był znakomity, ale całość jest dość mdła. Takie są moje przeczucia i nic na to nie poradzę.

Dziewczyna z piegami 👉 @official_ceceliaahern 👉 Wydawnictwo Akurat/Wydawnictwo Muza Allegra Bird, zwana Pieguską, wiedzie w Dublinie proste, pozornie uporządkowane życie. Z dala od kochającego, lecz ekscentrycznego ojca, przyjaciół i dzieciństwa, w którym brakowało matki, próbuje cieszy się wolnością i stabilną pracą strażniczki parkingowej. Jedno spotkanie z nieznajomym, który w chwili złości rzuca jej w twarz, że każdy jest wypadkową pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu, motywuje Allegrę do działania. Problem polega na tym, że dziewczyna nie wie, czy w jej życiu istnieje owa piątka. A jeśli jej nie ma, to jak to o niej świadczy? Bo chociaż decyzję o przeprowadzce do Dublina podjęła świadomie, to nadal czuje się obco w mieście, a lista nowych znajomych nie jest szczególnie imponująca. Allegra stawia więc sobie cel: znaleźć pięć osób, które zaczną ją kształtować i w ten sposób rozstrzygną o jej przyszłości. (Opis pochodzi od wydawcy) Największym marzeniem Allegry było zostać policjantką. Kiedy okazuje się, że musi zająć inną posadę - postanawia pracować jako strażniczka parkingowa. Kobieta zdobywa moją sympatię, ale mam co do niej mieszane uczucia. Jest dla mnie bohaterką bez wyrazu, mdła, niczym nie wyróżniająca się. Cały czas głowiłam się, czym i kiedy mnie zaskoczy albo bardziej przekona do siebie. Allegra mocno bierze do siebie słowa Tristana na temat tego, że jest wypadkowa pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu. Postanawia zgłębić temat patrząc i obserwując swoją osobę a także otoczenie. Z pewnością przeszłość w jakiś sposób ukształtowała ją, ale teraźniejszość również macza w tym palce. Ogólnie powieść z gatunku tych, która daje do myślenia. Czy mnie zainteresowała? Tak , nawet bardzo. Ale czy mnie wciągnęła? Tutaj trochę mniej. Oczekiwałam, że fabuła przyspieszy, nabierze rumieńców... niestety, była lekko przewidująca. Sam motyw książki nietuzinkowy i intrygujący, ale czy to wystarczy? Jestem wyjątkowo ciekawa czy: - planujecie po nią sięgnąć - albo jesteście już po lekturze - jak wrażenia? Zlosnica_czyta

Autorkę tej książki z pewnością kojarzy wiele z Was. Jej powieści "PS Kocham Cię" oraz "Love, Rosie" doczekały się nawet ekranizacji. 🥰 Tym razem Cecelia Ahern serwuje nam coś mniej romantycznego. Byłam nieco zaskoczona tą historią, jest nietuzinkowa i dość ekscentryczna. Stąd pewnie wiele sprzecznych opinii na jej temat. 😉 • Allegra, tytułowa Pieguska, opuszcza swoją ukochaną wyspę i rusza podbijać Dublin. Od lat marzyła o byciu policjantką. Niestety musi zadowolić się posadą strażniczki parkingowej. Spełnia się jednak w swojej pracy i wiedzie spokojne życie. Codzienne rytuały pozwalają jej przetrwać z dala od ojca i znajomych. Dziewczyna ma swój cel i zadanie do wypełnienia w tym mieście. Pewnego dnia w rejonie, którego strzeże, pojawia się irytujące żółte Ferrari. Kierowca samochodu notorycznie zapomina o kupnie biletu parkingowego. Allegra jest nieugięta i za każdym razem wlepia mu mandat. Wreszcie dochodzi do konfrontacji z właścicielem auta. Ta "rozmowa" zmienia jej życie na zawsze. Strażniczka zostaje obrażona w niewybredny sposób. Słowa, że każdy z nas jest wypadkową pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu, bardzo utkwiły w jej głowie. Za wszelką cenę próbuje znaleźć swoją własną piątkę. Jej samotniczy tryb życia sprawia, że nie ma w otoczeniu bliskich, których bez namysłu mogłaby zapisać na taką listę. Pieguska jest jednak zdeterminowana i chce dowiedzieć się, kim tak naprawdę jest. • Ta książka jest dziwna, to prawda. 😃 Nie znajdziecie w niej wielu zwrotów akcji, płynie swoim własnym rytmem, ale daje do myślenia. Opowiada o poszukiwaniu własnej tożsamości. Ale także o porzuceniu, samotności i przyjaźni. Myślę, że można wyciągnąć z niej coś dobrego. Nie zrażajcie się negatywnymi opiniami i jeśli tylko macie ochotę, sięgnijcie po niełatwą historię Pieguski. 🥰 • Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomuza . ❤️

„Podobno każdy jest średnią z pięciu osób, z którymi najdłużej przebywa”. . To ten rodzaj książki, po którym nie wiem co robić. Z jednej strony mi się bardzo podobała, a z drugiej wręcz przeciwnie - lecz może przez te niektóre nowe dla mnie treści, po prostu byłam zaskoczona. Zaskoczona innością tej książki. Co okazało się jak najbardziej na plus. Piszę tą recenzję kilka dni po przeczytaniu tej lektury, kiedy zdążyłam już trochę odetchnąć. Wielki kac - oto co mi towarzyszy i wiele myśli refleksyjnych. . Główna bohaterka całkiem namieszała mi w głowie. Z miarą czytania moja skala lubienia jej wciąż się zmieniała. Nie rozumiałam jej. Wydawało mi się, że wiąże się z tym jakaś głębsza historia. Czułam się jakbym dokopywała się do jakiejś tajemnicy😁 . Uwielbiam książki rozwojowe, w których postacie zmieniają się pod wpływem wydarzeń, okazuje się co jest dla nich tak naprawdę ważne, a to za czym do tej pory gonili okazuje się być nic nie warte - tak w wielkim skrócie mogę opisać opowieść o Allegrze Bird, która pod wpływem wydarzeń zmieniła się pod kątem psychicznym o 180 stopni. . Szczerze? Liczyłam na romans. Nie dostałam go. Czy jest mi z tym źle? Wcale. Bo dostałam książkę o której długo nie zapomnę. Jest to książka głównie obyczajowa, o relacjach międzyludzkich. Znajdziemy tam miłość, ale nie taką jak we wszystkich romansach. Jest to miłość, której zazwyczaj na co dzień nie zauważa nasze ludzkie oko. Na duży plus są także liczne piękne cytaty, przy których nie raz się zatrzymałam na dłużej. . Z wielką chęcią sięgnęłam po książkę autorki ukochanej „Love, Rosie”❤️. Lecz te dwie pozycje znacznie się od siebie różnią. Polecam!❤️

Dwudziestopięcioletnia Allegra Bird mieszka w Dublinie i pracuje jako parkingowa. Marzyła zawsze o byciu policjantką, niestety odrzucili jej podanie. Jej praca jest nudna, a każdy dzień jest podobny do poprzedniego. Kiedy po raz kolejny wypisuje mandat żółtego ferrari, a właściciel w złości wyrzuca jej, że każdy jest wypadkową pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu, Allegra stawia sobie za cel znalezienie tych osób. Trudne dzieciństwo z ojcem, po tym jak porzuciła ją matka, skłoniła Allegrę do tworzenia konstelacji na ramionach z piegów. Ucierpiała przy tym jej psychika, a na ciele pozostały blizny. Trudno mi ocenić tę książkę, ponieważ przeżywałam z nią wzloty i upadki. Początkowo fabuła mocno mi się spodobała i z impetem wkroczyłam w życie Allegry. Potem, stopniowo zaczęłam się nudzić i już myślałam, że nie dobrnę do końca powieści. Na szczęście przetrwałam kryzysowy moment i udało mi się ją skończyć. I jaka jestem szczęśliwa z tego powodu! Ponieważ później naprawdę zaczęło dziać się dużo i z zaciekawieniem trwałam u boku Allegry. Tak więc musicie wiedzieć, że fabuła jest bardzo wolna. Nie ma zbyt wielu zwrotów akcji, jest przegadana i w wielu momentach możecie stracić zapał do czytania. Jest to książka o porzuceniu, szukaniu prawdy o sobie, miłości, przyjaźni i przywiązaniu. Mimo wszystko sięgnijcie i sami się przekonajcie, czy historia Allegry trafi do Waszych serc!

🧡🧡🧡 „On jest moim numerem jeden. Zawsze był. Największe wsparcie, moje wszystko. Cała piątka w jednej osobie”. 🧡🧡🧡 „Dziewczyna z piegami” to najnowsza książka Cecelii Ahern. W moim przypadku było to pierwsze zetknięcie się z twórczością autorki jednak, czy okazało się udane? Przyznam, że ta pozycja była dość lekka i przyjemna. Sam styl autorki również nie miał sobie nic do zarzucenia. Fabuła była płynna, wątki zrozumiałe i nieskomplikowane zaś bohaterowie dość dobrze wykreowani. Jednak mimo wszystko nie znalazłam w tej książce niczego, co by mnie jakoś mocniej poruszyło, czy zaskoczyło. Była to dość prosta opowieść bez większego wow, a ja przyznam, spodziewałam się czegoś więcej, zwłaszcza że słyszałam wiele pozytywnych opinii odnośnie innych dzieł autorki. Oczywiście nie była, to zła historia więc nie będę żałować, że poświęciłam, jej swój wolny czas jednak nie zostałam także powalona na kolana, a więc zachwytu z mojej strony brak. Przez to, że nie czytałam, innych książek Cecelii nie jestem w stanie określić, czy ta pozycja po prostu wypada nieco blado na tle innych, czy może po prostu nie są to książki dla mnie. Mimo wszystko prócz rozczarowania nie czuję za wiele więc ciężko napisać mi coś więcej o moich wrażeniach po skończonej lekturze. Sądzę więc, że nie pozostaje mi nic poza tym, by zachęcić was do wydania samodzielnej opinii.

Po autorce takich hitów jak #pskochamcię czy #loverosie spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Liczyłam na romantyczną, trochę rozedrganą historię obyczajowo-miłosną rozgrywającą się w surowej, wietrznej scenerii irlandzkiego miasta, a dostałam trochę nużącą i infantylną opowieść o dziewczynie z problemami. Wiele rzeczy w tej historii jest irytujące, od sposobu narracji po nazwisko głównej bohaterki: Allegra Bird. Pomysł na fabułę, który w skrócie można sprowadzić do polskiego porzekadła " z jakim przestajesz, takim się stajesz" nie został dobrze wykorzystany. Allegra pracuje jako parkingowa w Dublinie i kiedy facet, któremu wlepiła mandat rzuca jej ze złością, że każdy jest wypadkową pięciu osób, z którymi spędza najwięcej czasu - mocno bierze sobie te słowa do serca. Postanawia więc w swoim samotnym życiu odnaleźć osoby, które będą determinować jej przyszłość. Myślę, że "Dziewczyna z piegami" dedykowana jest dla młodszych czytelników i miłośników niespiesznych powieści obyczajowych o odkrywaniu siebie, szukaniu przyjaźni, czy rozliczaniu się z nietypowym dzieciństwem. Mnie nie urzekła🤷‍♀️

„Dziewczyna z piegami” to najnowsza powieść Cecelii Ahern, autorki „PS kocham Cię”. Pamiętam jak bardzo podobała mi się jej debiutancka książka. Czytałam ją z zapartym tchem. „Dziewczyna z piegami” to książka o młodej kobiecie, Allegrze Bird, która pewnie dnia usłyszała, że jesteśmy wypadkową pięciu osób z naszego otoczenia. Dziewczyna stara się znaleźć swoją piątkę, kim są te osoby i jaki mają na nią wpływ. Moim zdaniem to książka o znajdywaniu siebie, swojego ja, swojej tożsamości. Sam zamysł na fabułę mi się podobał, po opisie byłam tą książką naprawdę zafascynowana. Jednak wykonanie już nie do końca mi podpasowało. Nie mogłam złapać rytmu w tej powieści. Ciężko mi się ją czytało. Również nie polubiłam głównej bohaterki. Allegra była jak dla mnie dosyć dziwną osobą, nie rozumiałam jej postępowania. Jakoś mnie ona od siebie odpychała. Co tu dużo mówić, ta książka w żaden sposób do mnie nie przemówiła, w żaden sposób nie przekonała mnie do siebie. Pomysł na fabułę jak najbardziej ciekawy, jednak cała reszta już nie była tak dobra jak chciałam, żeby była.