Dziewczyna z Berlina (okładka  miękka)

Cudowna, wspaniała i obowiązkowa lektura. Siła i moc oraz realizm opisów i faktów historycznych niesamowity.

Poruszająca, interesująca powieść, która zachęca do refleksji, zwłaszcza iż historia lubi się powtarzać.

Super książka spełniła moje oczekiwania.

Książka ciekawa wciąga Java polecam

Uwielbiam wszystkie powieści dotyczące II wojny światowej. Autorka Kate Hewitt stworzyła idealną książkę. Czy kiedykolwiek zastanawialiście się co czuły obywatelki Niemiec przed, w trakcie i po II wojnie światowej? A co mogły czuć dzieci zbrodniarzy wojennych? Autorka w swojej powieści opowiada o jednej takiej rodzinie. Autorka Kate Hewitt swoim dziełem w idealny sposób poruszyła moje serce. Bardzo emocjonująca historia. Łzy same cisną się do oczu. Już sam prolog ściska za serce. Co musiała czuć dziewczyna, którą ścigało trzech uzbrojonych żołnierzy? Czy przeżyła? Czy została pozbawiona życia? Dowiecie się z tej powieści. Wcieliłam się w jej skórę. Łzy płynęły mi ciurkiem. Byłam przerażona. Historia „Dziewczyny z Berlina” zaczyna się w sierpniu 1936 roku. Poznajemy sympatyczną dziewczynę Lisel Schoolz. Tego dnia ma się odbyć niezwykle ważne wydarzenie w historii Rzeszy – otwarcie olimpiady. Ma ona pokazać światu aryjską wyższość i siłę. Nasza bohaterka na początku powieści bardzo kochała swojego ojca. Otto Scholz był dla niej bardzo dobry. Czy tak samo go kochała pod koniec? Otto pracuje w jednym z największych koncernów chemicznych IG Farben w Niemczech. Ma tam bardzo dobrą posadę. Jest cenionym chemikiem. Czy podziela zdanie Hitlera? Czy też uważa, że wszyscy bez aryjskiej krwi powinni umrzeć? Czy jest zupełnie odwrotnie i nie podziela poglądów i tego co wyprawia Hitler i jego współtowarzysze? Matka Lisel jest pianistką. Ilse Scholz jest wycofaną kobietą. Nie może patrzeć na to co się dzieje na świecie. W swoim życiu kilka razy poroniła – może to też miało duży wpływ na nią. Czy może liczyć na swojego męża? Nad życie kocha synka Friedy’ego. Jest bardzo chorowity. Można nawet powiedzieć, że jest niepełnosprawny. Czy czasem nie będzie zawadom dla idealnego świata, który próbuje wykreować Hitler? Czy pozycja Ottona pozwoli na ocalenie synka? Mimo wszystko chłopiec jest zagorzałym kibicem Hitlera. Czy tak mu to już zostanie? Czy się przekona, że Führer nie jest dobrym człowiekiem? Lisel jest moją ulubioną bohaterką z tej powieści. Czy będzie musiała wstąpić do Bund Deutscher Mädel (żeński odpowiednik Hitlerjugend)? Trafia tam prawie każda rodowita Niemka po skończonych czternastych urodzinach. Czy uda się ją ocalić? Więcej o jej przejmującym życiu dowiecie się z powieści „Dziewczyna z Berlina”. Dodam tylko, że wydarzy się mnóstwo tragicznych sytuacji. Przygotujcie sobie lepiej chusteczki. Nasza powieść dzieje się również w roku 1945. Przekonacie się jak wyglądał Frankfurt zaraz po II wojnie światowej. Tym razem poznacie 32 letniego amerykańskiego kapitana Sama Houghtona. Co takiego robi w Niemczech? Dlaczego akurat tutaj przyleciał? Otóż dostał bojowe zadanie. Musi wytropić wszystkich zbrodniarzy wojennych włącznie z naukowcami. Do pomocy będzie miał tajemniczą sekretarkę Annę Vogel z Essen. Dziewczyna bardzo dobrze włada językiem angielskim. Dziewczyna ma wielki sekret. Poznacie jej największą tajemnicę czytając tą powieść. Czy tej parze uda się wytropić i postawić przed sądem nazistowskich zbrodniarzy? Czy zastanawialiście się jakie życie prowadzili nazistowscy zbrodniarze? Czy mieli normalne rodziny? Autorka w idealny sposób to opisuje. Z jednej strony kochający mąż i ojciec a z drugiej niezwykle bezwzględny morderca. Które z tych dwóch wcieleń było tylko udawane? Czy przyjdzie mu zapłacić za wyrządzone krzywdy? Czy może jak większość zbrodniarzy ulotni się jak szczur i do końca życia nie poniesie kary za swoje czyny? Nie możecie przegapić tej bardzo realnej i za razem brutalnej historii. Przekonajcie się sami i wcielcie się w skóry naszych bohaterów. Razem z nimi kroczcie po świecie, w którym panuje zło. Czy zwycięży dobro? Historię ukrytą na kartkach powieści „Dziewczyna z Berlina” wciągnęłam jednym tchem. Nie mogłam przestać czytać, dopóki nie poznałam całej prawdy. Tylko czy ta prawda mnie wyzwoliła? Idealnie przejmująca i ściskająca serce fabuła. Bardzo dobra akcja. Jeżeli lubicie skoki czasowe to dobrze trafiliście. Tutaj przeplatają się czasy. Jeżeli tak jak ja uwielbiacie tematykę związaną z II wojnom światową – to tym bardziej sięgnijcie po „Dziewczynę z Berlina”. Tą historię chętnie widziałabym na dużym ekranie. Może kiedyś się doczekam. Z całego serca polecam - #mommy_and_books

Pięknie opowiedziana historia; emocjonalna, smutna, prawdziwa. Wojna niszczy ludzkie marzenia i beztroskę, zabiera poczucie bezpieczeństwa, rodzi ludzkie demony. Tu autorka pokazuje nam wojnę od strony "wroga", jest wiarygodne, boleśnie, dramatycznie. Powieść rozgrywa się w dwóch liniach czasowych. Pierwsza zaczyna się w Berlinie w 1936 roku. Poznajemy młodziutką dziewczynę Liesel Scholz i jej rodzinę; kochanego ojca, chemika z IG Farben, piękną lecz chłodną matkę i młodszego brata, słabowitego i chorowitego. Wydaje się, że przed młodą niemiecką dziewczyną świat stoi otworem. Jej rodzina ma wysoką pozycję społeczną, a kariera ojca nabiera rozpędu. Ale idą mroczne dni. Narodowy socjalizm ogarnia swoimi mackami całe społeczeństwo zniewalając ludzką duszę, zakorzeniając pogardę dla drugiego człowieka. Nazistowska edukacja zatruwa umysły nawet najmłodszych obywateli Niemiec. To miliony otępiałych, zmanipulowanych ludzi, jednak kryją się wśród nich, ci co dostrzegają obłudę, nienawiść i indoktrynację. Liesel jest rozdarta pomiędzy miłością dla rodziny, a niezgodą na zło, okrucieństwo i niesprawiedliwość. Bohaterką targają emocje, chęć działania miesza się z bezsilnością, rezygnacją i zwątpieniem. Strach o rodzinę paraliżuje, choć silne jest poczucie, że nie tak powinno być, że to, co się dzieje niepowinno się dziać. Ale jak pisał Goethe, najwybitniejszy przedstawiciel literatury niemieckiej, w którym zaczytywali się Liesel i jej ojciec: "Myślenie jest łatwe. Działanie jest trudne". Jaką drogę obierze bohaterka, jaką jej rodzina? Jednocześnie wydarzenia z Berlina przeplatają się z tymi z powojennego Frankfurtu. Kapitan kontrwywiadu CIC, Sam Houghton zostaje wysłany do Niemiec, aby weryfikować kwestionariusze byłych członków organizacji faszystowskich. Do pomocy zostaje przyznana mu niemiecką sekretarka Anna Vogel - smutna dziewczyna z tajemnicą. Sam bierze udział w Operacji Paperclip, zorganizowanej przez amerykańskie służby specjalne. Operacja miała na celu zlokalizowanie i przerzucanie do Stanów Zjednoczonych czołowych niemieckich naukowców, w szczególności fizyków, chemików i inżynierów. Większość z nich była członkami NSDAP lub SS. Odbywało się to bez wiedzy amerykańskiego Departamentu Stanu. Przeraża to, że z jednej strony w Norymberdze toczyły się procesy przeciwko zbrodniarzom wojennym, z drugiej amerykanie werbowali nazistowskich naukowców do własnych celów, pozwalając uniknąć im konsekwencji. Machina wojenna musi się kręcić... "Być może dlatego jest tyle wojen. Ludzie są po prostu zbyt słabi, by kochać." Zakończenie trochę rozwiało opary smutku unoszące się nad tą historią - chyba tego oczekiwałam, bo przecież nadzieja umiera ostatnia. Autorka precyzyjnie przedstawiła tło historyczne wplatając w nie dramatyczne losy swoich bohaterów. Czuć, że włożyła w tę powieść ogrom pracy i serca. Wspaniała lektura. Czytajcie, naprawdę warto poznać tę historię.

Liesel to nastoletnia córka chemika, który zaczął pracę dla nowego rządu w 1936 roku. Była wychowywana niemalże pod kloszem, niczego jej nie brakowało. Gdy stała się panną ojciec często zabierał ją zamiast żony na spotkania towarzyskie. Nie wszystkie podobały się Liesel, bo sama od początku mimo młodego wieku, nie zgadzała się z tym, co mówi Hitler. Jej ojciec początkowo też wyśmiewał wszystkich wierzących w Hitlera, jednak z czasem stał się taki jak wszyscy. Główna bohaterka przekonała się o tym, że dzieje się coś niedobrego dopiero po spotkaniu z córką swojej gospodyni, która była żydówką. Sam jest amerykańskim kapitanem, który zaraz po wojnie w roku 1946 zostaje wysłany do Niemiec by tam przeprowadzić śledztwo i odnaleźć wszystkich, którzy wspierali Hitlera, oraz postawić ich przed sądem. Pomóc ma mu w tym Anna, młoda kobieta, która skrywa wiele tajemnic. Czy Liesel przeżyje wojnę? Czy stanie po stronie żydów, a może dla bezpieczeństwa po stronie ojca a zarazem Hitlera? Czy Sam dokończy śledztwo w Niemczech? Oraz jakie sekrety skrywa Anna? Akcja książki dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych. Pierwsza to rok 1936, w Niemczech jest to czas, kiedy ideologia nazistowska staje się coraz mocniejsza. Większość osób, bez sprzeciwu podporządkowuje się władzy Hitlera. Tak też było z ojcem młodej Liesel, mimo iż z początku wyśmiewał jego teorie, sam coraz częściej wypełniał jego polecenia. Główna bohaterka zupełnie się nie zgadzała z tym, że wszyscy tak wywyższają i czczą Hitlera, jednak ze względu, iż jej ojciec był wysoko postawionym chemikiem, często musiała uczestniczyć w spotkaniach towarzyskich. Druga płaszczyzna czasowa do rok 1946, zaraz po wojnie do Niemiec przyjeżdża z Ameryki kapitan Sam, który ma za zadanie odnaleźć chemików, którzy wspierali Hitlera i doprowadzić ich przed sąd. Przyznam, że dosyć często sięgam po książki o tematyce wojennej. Tę historię na pewno wyróżnia to, że główna bohaterka mimo młodego wieku nie dąży ślepo za tłumem. Stara się swoimi sposobami walczyć z teoriami Adolfa Hitlera, choć wie, jakie to może nieść za sobą konsekwencje. Ta powieść pokazuje, że nie wszyscy Niemcy wierzyli w ideologię nazistowską, były też osoby, które tak jak Liesel przeciwstawiały się temu. Nawet po zakończeniu wojny chciała sprawiedliwości. Gratuluję autorce tak dobrej książki. Ostatnio coraz częściej w moje ręce wpadają tego typu historie wojenne, gdzie Niemiec bądź Niemka walczyli z poglądami Hitlera, mimo iż zdawali sobie sprawę, że to walka z wiatrakami. Jeśli lubicie czytać tego typu książki to wam gorąco polecam. Nie zrażajcie się tym, że ta powieść ma ponad 500 stron, bo czyta się ją błyskawicznie. Osobiście, też nie przepadam za tak obszernymi książkami jednak w tym wypadku, tak mnie pochłonęła, że nawet nie wiem, kiedy a już byłam przy zakończeniu tej historii.

Niezwykła i wyjątkowa historia autorstwa Kate Hewitt! Ostatnio powróciłam do książek o tematyce II wojny światowej i jestem z tego powodu bardzo zadowolona, bo ostatnio pojawiają się bardzo ciekawe propozycje. Tym razem mamy okazję poznać historię wojenną z punktu widzenia niemieckiej dziewczyny. 1936 - Liesel Scholz pochodzi z bogatej aryjskiej rodziny. Jej ojciec jest chemikiem, który służy Rzeszy i pracuje w IG Farben. Liesel po uroczystej olimpiadzie i przypadkowej rozmowie z gosposią, która jest Żydówką, zaczyna nabierać podjerzeń, co do działań jej ojca i rządu, który z wielkim uwielbieniem czci Hitlera. 1946 - Amerykański kapitan Sam przyjeżdża do Niemiec w celu odnalezienia nazistów, którzy odpowiadają za potworne zbrodnie ku ludzkości. Jego sekretarką zostaje Anna, która już od pierwszej chwili bardzo go intryguje. Z czasem jednak dowiaduje się, że nie jest tą, za którą się podaje. "Dziewczyna z Berlina" to przejmująca opowieść młodej niemieckiej dziewczyny, która nie godzi się z prześladowaniem Żydów. Pełna frustracji i poczucia niesprawiedliwości Liesel pragnie pomóc swojej gosposi i jej córce Rose. Z coraz większym gniewem przygląda się pracy ojca, który zasłania się chronieniem rodziny. Akcja toczy się dwutorowo. Poznajemy losy bohaterów jeszcze sprzed czasu wojny, jak i w trakcie. Przedstawiona została również rzeczywistość po jej zakończeniu, w której trwają przygotowania do procesów zbrodni wojennych. Liczyłam na tę książkę i się nie zawiodłam, choć czytałam ją dosyć długo. Myślałam, że pójdzie mi szybciej, jednak zdecydowanie lepiej czytało mi się po kilka rozdziałów. Podobała mi się fabuła, bo była naprawdę interesująca, choć czasami brakowało mi większej dynamiki przez co trochę mi się ciągnęła. "Dziewczyna z Berlina" jest emocjonalną książką ukazującą trudne wybory, ryzykowne decyzje, ale i konsekwencje popełnionych czynów. Ukazuje również portret niemieckiej rodziny, która z czasem się rozpada, aż w końcu przestaje istnieć. Emocje pod koniec książki wzięły górę i serce mi się krajało, gdy czytałam o Friedym. Polubiłam główną bohaterkę, która mimo obciążającego strachu i niebezpieczeństwa, starała się pomóc żydowskiej rodzinie. Była naprawdę w niefortunnym położeniu ze względu na przyjacielskie stosunki jej ojca z samymi najwyższymi rangami Rzeszy. Natomiast matka Liesel nie często okazywała jej uczucia. Nie mogąc poradzić sobie z rzeczywistością, nadużywała alkoholu i właśnie na córkę zepchnęła obowiązek towarzyszenia ojcu na przyjęciach. Polecam! Bardzo wartościowa książka przedstawiająca brutalną wojenną rzeczywistość. Refleksyjna i przejmująca!

1936. Liesel Scholz to Niemka, mieszkająca w Berlinie. Jej życie rodzinne jest pełne bezpieczeństwa i spokoju. Ojciec, uzdolniony chemik, chroni swoją rodzinę pracując dla rządu Hitlera. W te na pozór beztroskie życie coraz bardziej wkrada się nazistowska propaganda. Zwłaszcza, że gosposia Szolzów, jak i jej córka Rosa są Żydówkami... 1946. Sam Houghton, amerykański chemik i żołnierz, przyjeżdża do powojennych Niemiec, by znaleźć nazistów, których doprowadzi przed oblicze sądu. Zatrudnia tłumaczkę, Annę, piękną kobietę, która pomimo swoich sekretów staje mu się coraz bliższa. Co łączy Annę z rodziną Szolzów i nazistowskimi rządami? ,, Uśmiechać się i potakiwać, słuchać i zgadzać się... pozwolić sobie po prostu uwierzyć, zamiast prowadzić ciągłą walkę z czymś, co wszystkich innych wydawało się ponosić na swojej obłudnej i zadufanej w sobie fali". Za każdym razem, gdy czytam książki o tematyce II wojny światowej, z perspektywy Niemców, to czuję się rozdarta. Zwłaszcza, gdy są to obywatele, którzy nie zgadzali się z nazistami, Hitlerem i jego świtą, skazując tym siebie, bądź swoich bliskich, na śmierć, czy wieczne niebezpieczeństwo. Tak właśnie przedstawia się połowa rodziny Szolzów. Dlaczego tylko połowa? Ponieważ w ich rodzinie nastąpił głęboki rozłam, który podzielił ją na dwie grupy- pierwszą, nienawidzącą Hitlera i pomagającą Żydom oraz drugą, która z uwagi na własne korzyści, przymykała oczy na krzywdę ludzką. Domyślam się, że wiele niemieckich rodzin mogłoby się z tym utożsamiać. "Dziewczyna z Berlina" to emocjonalna i trudna książka. Opowieść pełna odwagi i miłości, która potrafi wiele wybaczyć... Przedstawia losy Niemców, zarówno podczas wojny, jak i po niej. Ukazuje nazistowskie nastroje, wręcz uwielbienie dla Hitlera i jego propagandy, ale posiada również drugą stronę- mocno zakorzenioną nienawiść dla ludzi, którzy czuli się lepszymi od innych. Brak zgody na krzywdę ludzką, której powodem było pochodzenie. Często podczas czytania nie potrafiłam powstrzymać łez. Płakałam nad losami głównej bohaterki oraz niemocy, która jej towarzyszyła. Frustracji, która wynikała z tego, że chciałaby pomagać o wiele bardziej, ale nie miała możliwości, by to zrobić. Przykre jest to, że "Dziewczyna z Berlina" pokazuje najgorsze ludzkie zachowania i myśli, ale i daje przykład tego, że nie wszyscy ludzie mają serce z kamienia. Polecam!!! Lektura warta przeczytania, która skłania do wielu przemyśleń.

Trudno wykreować historię z II wojną światową w tle, która wyróżniałaby się spośród tak wielu tytułów pojawiających się na rynku wydawniczym. Jednak książka spod pióra Kate Hewiit z całą pewnością jest nietuzinkowa oraz wychodząca poza narzucony schemat kwestii dobra i zła w obliczu zagłady ludzkości. Fabułę „Dziewczyny z Berlina” osnuto na dwóch płaszczyznach – przedwojennym Berlinie z majaczącą na horyzoncie okrutną wojną i powojennym Frankfurcie. Autorka nakreśliła na kartach swojej powieści całą paletę emocji niemieckiej ludności cywilnej oraz nieszablonową moralność. To obraz wszystkich odcieni odwagi i strachu, które się zarówno wykluczały, jak i przeplatały, które decydowały o zachowaniu człowieczeństwa bądź o doszczętnym wyzbyciu się skrupułów. Dogłębna wiwisekcja ludzkiej bezradności w obliczu z góry ustalonych nazw i przypiętych łat, które nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości – ten portret psychologiczny osób, którym przypisuje się zło, wywołuje masę refleksji. Wnikliwa analiza zachowań osób, które bez własnej zgody wrzucono w wir wojennego piekła, które obarczono winą i wyrzutami sumienia, wysuwa się na pierwszy plan, przytłaczając czytelnika, ale także otwierając oczy na problematykę, która przez wielu uważana jest nadal jako oczywista, jednoznaczna. W tej historii ukazano jednostki w środku piekła – ich problemy, dylematy, rozterki – bez niepoprawnych powiązań ich tożsamości z ideologią, w których spoiwo sprowadza się do narodowości. Bohaterowie nie mają ustalonych ról, a fabuła wyzbyta jest wymowności. „Dziewczyna z Berlina” to oblicze świata, w którym człowiek się nie liczy, w którym stanowi zaledwie trybik bezlitosnej machiny i drogę do celu. Dosłowne, surowe, aczkolwiek także estetyczne pióro autorki maluje słowami ponurą rzeczywistość cywili zmuszonych w każdej minucie swojej codzienności do decydowania między własnym życiem a dobrem. Ta książka łamie serce, emocjonalnie boli, odciska ślad na skórze odbiorcy. Gorycz, która z niej płynie, jest jednak potrzebna – to w pełni uświadamiający element, z którego wynika, że nie ma się prawa do mierzenia wszystkich tą samą miarą oraz świadectwo na podziały rodzące się w każdym społeczeństwie na skutek zatrważających okoliczności, których nikt sobie nie życzył. Dobrze skrojona, przepiękna historia.