Dziewczyna bez makijażu (okładka miękka)

Bardzo lekka i przyjemna. Zakończenie bardzo nieprzewidywalne ale takie książki lubie najbardziej! Polecam

W niewielkim mieście matka w skrajnej biedzie wychowuje cztery córki. Pewnego dnia najstarsza oznajmia, że wychodzi za mąż. I to już w najbliższą sobotę. Kim okaże się mąż Angeliki? Dlaczego oferuje krocie za nazwisko młodej żony? Historia o kobietach, które jak lwice walczą o każdy dzień, aby godnie żyć i zapewnić lepszą przyszłość dzieciom. Jaką cenę trzeba za to zapłacić? Co można kupić, a co nie jest na sprzedaż? Matka i córka codziennie zadają sobie te pytania… <<"Mamo, wychodzę za mąż". Albo inaczej: "Mamo, postanowiłam wyjść za mąż". A może: "Wpadnij w sobotę na mój ślub, mamusiu. Będzie fajnie". Jak ja mam jej to powiedzieć? Cholera! Może nie powiedzieć? Co robić? Co robić?!>> "Dziewczyna bez makijażu" jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Zuzanny Arczyńskiej, której byłam bardzo ciekawa. Autorka w swojej książce podejmuje się wielu społecznie ważnych tematów. Porusza problem alkoholizmu, dysfunkcyjności rodziny, depresji osoby niepełnosprawnej, homoseksualizmu, korupcji w policji, cyberprzemocy, antysemityzmu, czy tak głośnej ostatnio ekologii. Przyglądamy się również ludzkiej nieżyczliwości i plotkarskiej naturze, zazdrości, zawiści, pomówieniom. Ukazano tu z jaką łatwością poddajemy się presji otoczenia oraz jak wiele szkód może wyrządzić kłamstwo. Niektórym ze szczerością nigdy nie będzie po drodze. Z reguły wszystko sprowadza się do roli pieniądza. Brak środków do życia potrafi mocno dać się we znaki człowiekowi. Zresztą ich nadmiar także nie gwarantuje szczęścia. Równie istotną jest władza i wpływy. Mając pewne dojścia można "załatwić", rozwiązać pojawiające się problemy. Tylko czy za pieniądze można kupić wszystko? Tak duża ilość wątków może budzić pewne obawy, czy czytelnik nie pogubi się w ich natłoku, nie zostanie nimi przytłoczony. Po części może tak być, ale dla mnie osobiście okazało się to na plus, gdyż zdecydowanie na nudę nie mogłam narzekać. Jednakże jest kilka wątków, które wymagałyby szerszego rozwinięcia. Podobnie przedstawia się sprawa z bohaterami. Jest całkiem sporo, są tacy, którzy zostali dobrze sportretowani psychologicznie, ale i tacy, których chciałabym poznać jeszcze lepiej. Znacie baśń o Kopciuszku, prawda? Tu mamy jakby taką jej współczesną wersję. Z tym, że Kopciuszek widziany oczami autorki jest wprost skrojony do naszej rzeczywistości. Angelika jest twarda, mądra, waleczna, nie da sobie w kaszę dmuchać. Polubiłam tę dziewczynę. Autorka obrazowo i autentycznie kreśli to, jak wygląda codzienność rodziny mieszkającej pod jednym dachem z alkoholikiem. Zwykle dzieci cierpią na brak miłości i czułości ze strony rodziców. Tu mamy wspaniałą matkę Karinę, która stara się jak tylko może, by jej córki nie odczuwały emocjonalnych deficytów. "Dziurawy i zapijaczony mózg nie dopuszczał możliwości, że wiecznie bezrobotny i pijany kamień u szyi społeczeństwa mógłby nie dostać praw do dzieci." Moją szczególną uwagę zwróciła relacja na linii matka-córka. Mimo tego co dzieje się w ich domu, nie zapominają o tym, by pielęgnować więzi rodzinne. Starają się wzajemnie wspierać, dbać o siebie, zrozumieć i ufać. Istotną rolę odgrywa tu rozmowa, która stanowi filar rodziny. Zauważyłam też, że autorka nie boi się wyrażać swoich poglądów politycznych czy wskazywać roli Kościoła. Oczywiście nie robi tego moralizatorsko, ot po prostu tak jak myśli. Do gustu przypadło mi zaskakujące zakończenie książki. Z całą pewnością nieszablonowe. Ogólnie książka i cała historia przekonała mnie do siebie. Uwierzyłam w jej prawdziwość i będę chciała kontynuować przygodę z powieściami Zuzanny Arczyńskiej, a może i kontynuacją niniejszej... "Dziewczyna bez makijażu" to życiowa, ciepła, wzruszająca i mądra w swoim przekazie powieść. To książka o pragnieniu miłości i bliskości, walce o bezpieczeństwo i stabilizację, poświęceniu, tęsknocie, fikcyjnym małżeństwie. To historia tchnąca nadzieją na lepsze jutro. Miłość na sprzedaż kontra szczere uczucie - co ma większą wartość? Czy wszystko można wycenić i sprzedać? Przekonajcie się!

Prosto z mostu napiszę, że ta książka po prostu mnie pochłonęła i ZACHWYCIŁA😍 Jestescie znudzeni przewidywalnymi, przesłodzonymi i nudnymi książkami? Chcecie czegos oryginalnego, ciepłego, naładowanego nieprzewidywalnymi zwrotami akcji? "Dziewczyna bez makijażu" to książka zwyczajnie piękna, wzruszająca, życiowa i bardzo, bardzo mądra. Chciałoby się powiedzieć, że to cos w rodzaju współczesnej wersji kopciuszka, tylko ze ten kopciuszek jest twardy, mądry i lepiej z nim nie zadzierac. Polska rzeczywistosc, ojciec smierdzacy pijaczyna, piszcząca bieda i szansa na lepsze życie...zaciekawieni? Polecam lekturę, przyznam, że na niej ryczałam ze wzruszenia, choć nie jest to wyciskacz łez. Konstrukcja postaci niesamowita, można się w nich zakochać 💜 Wspaniała powieść, polecam z całego serca!!!!

Z literatury młodzieżowej, a dokładniej i bardziej współcześnie young adult, dawno wyrosłam, więc mój odbiór tego typu powieści może nieco mijać się z oceną grupy, której niejako dedykowana jest lektura. Angelika, wraz z trzema młodszymi siostrami, dorasta i wychowuje się w rodzinie patologicznej. Ojciec moczymorda jest w stanie przehulać nie tylko ostatni grosz, lecz także wszystko, co w domu ma jakąkolwiek wartość. Notorycznie zapity i cuchnący po dotarciu do domu dogorywa nieprzytomny we własnych ekstrementach. A matka w skrajnym niedostatku dokonuje cudów, otaczając córki miłością i ciepłem, poświęca im tyle uwagi, ile tylko możliwe, by stworzyć dzieciom choć namiastkę bezpieczeństwa i stabilizacji. Pewnego dnia, będąca w klasie maturalnej, Angelika nieoczekiwanie oświadcza, że w najbliższych dniach wychodzi za mąż, a przyszły małżonek zapowiada okrągłą sumkę za kontrakt małżeński. Arczyńska w „Dziewczynie bez makijażu” odsłania problemy społeczne, jakich wiele szczególnie w małych miastach. Alkoholizm czy problemy finansowe w rodzinie to dopiero początek życiowych przeciwności. Dodatkowo pojawia się aspekt relacji między uczniami i wzajemnego traktowania w zależności od zasobności portfela. Brak perspektyw przed niezamożnymi a zdolnymi uczniami i ich próby szukania dorywczej pracy. Mamy pierwsze drgnienia serca i doświadczenia erotyczne nastolatków. Niejednokrotnie autorka ujawnia swoje poglądy na rolę Kościoła, a także zdradza poglądy polityczne. Robi to w sposób bynajmniej nieoględny, a wprost i bez ogródek. Co interesujące, nie kreuje się na moralistkę czy mentorkę, natomiast ukazuje pożądane podejście przez pryzmat konkretnych zachowań i sytuacji, czyli wybiera formę, która w najprostszy sposób jest w stanie przekonać odbiorcę. Nurkując w świecie Arczyńskiej, młody czytelnik raczej nie powinien się nudzić, bowiem autorka zadbała o wielość wątków i przedstawianych zdarzeń. Miłość w odmianie bezinteresownej namiętności contra uczucie jak towar opatrzony metką z ceną detaliczną, wsparcie przyjaciół, toksyczna współuczennica, niewyjaśnione sekrety rodzinne, kryminalno-policyjne perturbacje czy studniówkowe wrażenia to tylko niektóre motywy, które mogą podobać się młodym. Jest więc szybko i obficie, jednak jak dla mnie – starej wyjadaczki – nieco zbyt pobieżnie, nazbyt powierzchownie. Oczkiem w głowie Arczyńskiej jest rodzina, co widać w jej sposobie przedstawiania relacji rodzinnych, głównie między matką a jej najstarszą córką. Zdecydowanie na pierwszy plan wysuwa się w nich wrażliwość, troska i dbałość o siebie nawzajem z ogromną dawką zrozumienia i zaufania. Pomaga im w tym rozmowa, bo obie świetnie się ze sobą dogadują. Zresztą sama autorka nierzadko wyraźnie podkreśla, że rozmowa stanowi podstawę do budowania wspólnoty. A skoro już zatrzymaliśmy się na kwestiach komunikacji, to warto także wspomnieć o stylu wypowiedzi. Arczyńska – sama będąc osobą bezpośrednią i prostolinijną – realizuje podobny model w swojej książce. Jej bohaterowie mówią wprost, są bezceremonialni w wyrażaniu siebie, a ich język cechuje potoczystość z dodatkiem młodzieżowego slangu. Sama Arczyńska zdradza upodobania do szokowania odbiorcy, oferując mu czasami opisy z fizjologicznymi szczegółami czy psychopatyczne podteksty. „Dziewczyna bez makijażu” to rodzaj historii, której korzenie tkwią w bolesnej przeszłości. Jest w niej jednak tak dużo optymizmu, nadziei i przede wszystkim pozytywnych działań głównych bohaterów, że niemal staje się bajką dla „młodych gniewnych” wkraczających w dorosłość, gdzie mimo wszystko dobro przezwycięża zło, a wszyscy są piękni i szczęśliwi. Takie opowieści krzepiąc serca, podnoszą na duchu. Podsumowując, Arczyńska ma w sobie coś więcej niż tylko zadatki na wartościową pisarkę. W jej wizji świata czuć, obok zaangażowania i sprecyzowanych poglądów na życie, naturalną empatię wobec losów innego człowieka, szczególnie tego potrzebującego pomocnej duszy czy wypatrującego odrobiny szczęścia. Potrafi pokazać, że w ludziach tkwi dobro, które przy odpowiednim wsparciu może zalśnić blaskiem szlachetnych diamentów. PS. Lektura zawiera lokowanie produktu w formie bezpośrednich odniesień do książek innej autorki, która nomen omen poleca „Dziewczynę bez makijażu”. Ot, taki chwyt marketingowy.

Wciągająca, poruszająca wiele trudnych tematów, ciężko się od niej oderwać. Czekam na kolejną część!

Przeczytałam i czuje ogromny niedosyt. Powieść ciekawa tematycznie, poruszająca wiele trudnych spraw i problemów. Zakończenie wmurowało mnie w fotel. Pozostawilo z niedosytem i myślami "to nie może się tak skończyć ". Trochę rozczarowała mnie postać Kate. Spodziewałam się z jej strony czegoś więcej niż tylko prób wrobienia Aloszy w dziecko oraz fochów i płaczu. Mam nadzieję, że wkrótce ukażą się dalsze losy bohaterów.

„Dziewczyna bez makijażu” to książka, z jaką jeszcze się nie spotkałam. Od tej pory zaczęłam inaczej patrzeć na otaczających mnie ludzi i problemy z jakimi muszą się borykać. Autorka stworzyła historię od której trudno się oderwać. Jest to poruszająca, zaskakująca i skłaniająca do refleksji powieść, w której niczego nie można się spodziewać. Historia o której nie usłyszymy w radiu, nie przeczytany w gazecie i nie obejrzymy w telewizji. To po prostu trzeba przeczytać. Sama fabuła była dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Nie tego spodziewałam się po przeczytaniu opisu. Ale było to dla mnie bardzo pozytywne i miłe zaskoczenie. Czasami się śmiałam, niedowierzałam, wściekałam, współczułam. Autorka tą historią otworzyła mi oczy na ludzkie problemy. Sytuację, o których można przeczytać w książce są tak bardzo prawdziwe i realne. Niektóre momenty były lekko podkoloryzowane, ale kompletnie nie przeszkadzało to w odbiorze książki i w pełni oddawały realia dzisiejszego świata. Moje pierwsze spotkanie z piórem tej autorki okazało się bardzo udane. Cała książka zasadniczo skupia się na losach Angeliki, licealistki z ciężarem na ramionach i domem pełnym smutku i rozczarowania. Powieść nie potrzebowała niczego więcej, ponieważ historia w niej zawarta opowiada o sile i osobistym wzroście, spowodowanym życiowymi problemami. Co jesteśmy zdolni zrobić, aby ochronić swoją rodzinę? Do czego można się posunąć? Czy za pieniądze można kupić szczęście? Dla Angeliki odpowiedzieć była jasna. Zrobi wszystko aby wyciągnąć swoją matkę i młodsze siostry spod rąk ojca alkoholika. Dziewczyna decyduje się na ślub z młodym i bogatym Rosjaninem. Daję jej to nadzieje na lepsze życie, inne od tego jakie zna. Mimo tak młodego wieku ciągnie za sobą duży bagaż problemów. Dziewczyna wychowana w skrajnej biedzie, pragnie lepszego dzieciństwa dla swoich młodszych sióstr i matki, która z trudem łączy koniec z końcem. Ich historia jest smutna, ale niestety prawdziwa. W rodzinach takich, w jakiej wychowała się Angelika mocno uderza mnie emocjonalna oschłość emocjonalna i brak miłości do dzieci. W tym przypadku dziewczynki miały szczęście mając taką matkę, która starała się zastąpić im obojga rodziców. Wydawałoby się, że dziewczyna powinna izolować się, być nieufna i zamknięta w sobie. W rzeczywistości to miła i sympatyczna osoba. Dziewczyna bardzo zaimponowała mi, że w tak trudnej sytuacji potrafiła odnaleźć w sobie siłę i wiarę w lepsze jutro. Można powiedzieć, że w jednej chwili jej życie zmieniło się diametralnie. To ona zadecydowała o dalszym losie swoim i rodziny. Jest to naprawdę silna i odważna bohaterka, która nie boi się zaryzykować, aby tylko dać szczęście swoim bliskim. Decyzja o ślubie z całkiem obcym człowiekiem może wydawać się trudna i niepojęta, ale dla Angeliki od początku wszystko było proste. Odda swoje nazwisko za dom, utrzymanie i pieniądze. Ale czy pieniądze dadzą im szczęście? Zakończenie było tak nagłe, nieoczekiwane i nieprzewidywalne. Nie tego się spodziewałam. Historia wcale się nie zakończyła. Dla Angeliki się rozpoczęła. No ale niestety nie wiem jak. Całość jest autentyczna i surowa. Historia opowiedziana jest tak, jak być powinna. Niczego bym tam nie zmieniła. Każdy wątek tworzy ciekawą dynamikę z resztą postaci. Język, jakim napisana została ta książka bardzo mnie urzekł. Był prosty, jasny i realny. Bardzo lekko i przyjemnie czytało mi się historię Angeliki. Zuzanna Arczyńska doskonale wprowadziła mnie problemy rodziny patologicznej. Chwilami trudno było mi czytać o maltretownaiu, psychicznym znęcaniu się i przemocy. Świat nie jest kolorowy, ludzie mają mnóstwo problemów. Cieszy mnie bardzo, że autorka postanowiła napisać książkę o takiej tematyce. Całość była dobrze przemyślana i dopracowana, a moja ciekawość rosła z każdą kolejną stroną. Naprawdę warto było ją przeczytać. A za egzemplarz książki dziękuję bardzo Wydawnictwu Szara Godzina.

Zapraszam: https://chbelleap.blogspot.com/2019/06/premiera-dziewczyna-bez-makijazu.html Dziewczyna bez makijażu, to ciekawa powieść, której autorką jest Zuzanna Arczyńska. Książka skusi Was w księgarni piękną, ślubną okładką, a czego zaś możemy spodziewać się po intrygującej fabule? Książkę czyta się ekspresowo, nie mogąc oderwać się od lektury. Powieść napisana jest przystępnym językiem, bardzo dynamicznym i prawdziwym, który nadaje życiowego oddźwięku całości. Miłośnicy nietuzinkowej, współczesnej literatury obyczajowej, będą jak ja zachwyceni tą powieścią. Książka jest bardzo prawdziwa, życiowa, pełna wielu emocji. Poznajemy Karinę, wychowującą w ubogich warunkach, czwórkę córeczek. Najstarsza z córek Kariny, kończąca zaledwie liceum Angelika, pewnego dnia, oznajmia, iż wychodzi za mąż. Wybrańcem jest zamożny, tajemniczy Rosjanin, czy będzie on ratunkiem dla rodziny? Dowiecie się czytając książkę. Powieść chłonie się z wielką przyjemnością, ekspresowo, książka wciąga i zaskakuje, polecam Dziewczynę bez makijażu na te upalne, czerwcowe wieczory!

"Dziewczyna bez makijażu" to historia dotykająca w głównej mierze tematu poświęcenia oraz tego, ile jesteśmy w stanie oddać z własnego życia na rzecz innych. Angelika bowiem sprzedaje własną wolność rozumianą w bardzo szerokim zakresie w zamian za lepszą przyszłość nie tylko swoją, ale także rodzeństwa i matki. Myślę, że ta decyzja oraz jej dalekosiężne skutki, zmuszają czytelnika do zadania sobie pytania, co sam zrobiłby w takiej sytuacji oraz, czy rzeczywiście wszystko jest na sprzedaż. Odpowiedzi każdy musi udzielić sobie sam, biorąc pod uwagę wyznawany system wartości oraz sytuację, w jakiej aktualnie się znajduje. Wydawałoby się, że akcja powieści będzie skupiona wokół jej jednego, przewodniego wątku, a tak nie jest. Otóż Zuzanna Arczyńska kreśli dość wielowątkową fabułę swojej książki, bowiem oprócz fikcyjnego małżeństwa są w niej obecni także tajni agenci i związana z tym pewna maskarada sprzed lat, pierwsze młodzieńcze zauroczenia, stosunki panujące w szkole, gwałt czy też prawdziwa przyjaźń. Wszystko to przeplata się ze sobą, tworząc dynamiczną fabułę, pełną trafnych podsumowań, jakie z pewnością uważny czytelnik wychwyci. Bardzo ważną płaszczyzną ukazanej historii jest obraz rodziców, którzy poprzez to, że nie radzą sobie z własnymi problemami, obciążają tym samym swoje dzieci. Doskonale widać to na przykładzie ojca Angeliki, ale także i ojca Grzegorza. Jeden zmaga się z chorobą alkoholową, która pozbawiła go jakichkolwiek wyższych uczuć, a drugi nie radzi sobie z niepełnosprawnością, obwiniając o swoją niedołężność wszystkich oprócz siebie. Te dwa, dość podobne w swojej wymowie obrazy, dają do myślenia w temacie własnych ograniczeń, które sami sobie narzucamy. Warto także wspomnieć o dość ciekawym przerywniku, jaki pojawia się podczas tej lektury, a mianowicie mowa o fantastycznym opowiadaniu głównej bohaterki pt. "Dom na wzgórzu", które poprzez wplecioną weń grozę, wywołuje swoisty dreszczyk przerażenia. "Dziewczyna bez makijażu" to opowieść o tym, że nie wszystko jest na sprzedaż. Ubrana w fikcję literacką, dzięki której autorka może swobodnie konstruować ukazywaną przez siebie rzeczywistość. Jestem bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, bowiem otwarte zakończenie tej książki, zostawia więcej pytań niż odpowiedzi.

Recenzja jest podsumowaniem wszystkich uczuć, które towarzyszyły nam podczas czytania. Dlaczego o tym wspominam? Kiedyś ktoś powiedział mi, że podczas czytania recenzji jest wstanie wyłapać to, czy książka faktycznie blogerowi przypadła do gustu. Myślę, że jest to prawdą. Uważam, że recenzja sama się „piszę” w momencie, kiedy książka naprawdę nam się spodobała. Dzieje się tak, ponieważ zdecydowanie przyjemniej jest pisać o czymś co lubimy, co wywołało w nas pozytywne emocje, bądź dostarczyło taka dawkę uczuć iż nie da się o tym zapomnieć. Jestem bardzo wdzięczna za to, że mogłam przeczytać książkę Pani Zuzanny. Dlatego też dziękuje samej autorce, a także Wydawnictwu Szara Godzina za otrzymany egzemplarz. Opis fabuły i moje odczucia Otworzyłam książkę, zaczęłam czytać i pierwsza moja myśl, która mi się nasunęła, brzmiała tak: „O, kurczę” (znaczy była troszkę brzydsza, ale moja zasada jest taka, że nie używam przekleństw w recenzji). Zareagowałam tak, dlatego, że autorka posługuję się takim stylem, który dosyć dobitnie przedstawia zarówno życie głównych bohaterów, jak i realia naszej codzienności. I to mnie właśnie urzekło. Autorka nie owija w bawełnę, a drastycznych momentów nie ubiera w ładne słówka. Pani Zuzanna w swojej książce nawiązuje do alkoholizmu, skrajnej biedy. To zjawiska, które wiele osób z nas zna. Niekoniecznie z autopsji, ale chociaż ze słyszenia. Wychowywanie się w takiej rodzinie jest bardzo ciężkie. W dodatku dosyć poważnie odbija się to na psychice dziecka. Główna bohaterką książki jest Angelika – najstarsza córka Kariny. Angelika ma jeszcze trzy młodsze siostry. Wszystkie są bardzo ze sobą zżyte. Ich zmorą jest wiecznie pijany ojciec, który przepija wszystkie pieniądze, a także potrafi wynosić rzeczy z domu, aby przehandlować je na alkohol. Mieszkanie, w którym muszą mieszkać przypomina ruinę, a smród jest nie do wytrzymania. Pewnego dnia Angelika oznajmia swojej matce, że wychodzi za mąż. Kim okaże się jej mąż? Czy jej małżeństwo poprawi jakoś życia rodziny, a może wręcz przeciwnie? Fabuła książki nie skupia się tylko na przyszłym ślubie, ale występuje także kilka innych pobocznych wątków, które są również ciekawe. Reasumując Jestem bardzo wdzięczna za to, że powstają takie książki jak ta. To właśnie one uświadamiają, że nie wszyscy mają dobre życie. Niestety jest coraz więcej rodzin, które borykają się takimi problemami. Coraz więcej dzieci cierpi z tego powodu, a w przyszłości mogą powielać błędy rodzica/rodziców. W książce Pani Zuzanny nie ma się do czego przyczepić, ponieważ uważam, że jest dobra w każdym calu. Wciąga z każdą kolejną stroną. Dobrze czyta się książki, które są dopracowane. Czytelnik jest wstanie wyczuć wszystko. Książka zakończyła się w takim momencie, że przez chwilę byłam wściekła na autorkę. Nie spodziewałam się takiego zakończenia, ale uspokoił mnie fakt, że druga część już powstała. Teraz wystarczy tylko czekać.