Dwanaście życzeń (okładka  miękka, 2018-10)

Książka super i lekko się czyta

Okładka - wybitnie świąteczna. Śnieżek sypie, bagażnik pełen prezentów, na szczycie tej wieży - choinka. Wszystko utrzymane w cudownej, bożonarodzeniowej tonacji. Klimat okładki zachwycił mnie i był głównym powodem sięgnięcia po "Dwanaście życzeń". Tymczasem, po kilkunastu stronach, musiałam mocno skorygować moje oczekiwania co do tej powieści. Owszem, Święta Bożego Narodzenia są tłem dla rozgrywających się wydarzeń, ale nie mają tak naprawdę większego znaczenia. Jest przedświąteczna krzątanina, barszcz, prezenty, ale tak naprawdę te elementy są tylko tłem, a prawdziwym bohaterem jest człowiek i jego emocje. Pięć kobiet, pięć historii, pięć przemian. Każda z bohaterek ma coś za przysłowiowymi uszami i każda ma nadzieję, że nadchodzące święta Bożego Narodzenia będą momentem przełomowym. Bo przecież w święta ludzie się godzą, przebaczają, uszczęśliwiają... zdarza się również, że Święta to czas rozliczeń, i czas pożegnań. Rozbiegana i nieszczęśliwa w swej samotności Dagna szuka ucieczki w karierze prezenterki telewizyjnej. Jej siostra Bogusia stara się być głową rodziny, jednak nie przynosi Jej to ani odrobiny szczęścia. Siostry nie rozumieją się i nie potrafią zaakceptować inności. Pola - młoda, przesympatyczna dziewczyna - została porzucona przez narzeczonego kilka dni przed terminem ślubu. Nie potrafi poradzić sobie z samotnością i zastanawia się nad sposobem zakończenia swojego żywota. Nie zdaje sobie sprawy, że jej przyrodnia siostra, Basia, zazdrości jej miłości ich wspólnego ojca. Basia uważa, że przez całe życie była odrzucana i traktowana po macoszemu... Najcudowniejsza opowieść to historia Róży - nestorki rodu, która za czasów młodości zakochała się bez pamięci w swoim koledze. Miłości nie było dane rozkwitnąć, ale za to Róża nie poddała się. Chwytała życie garściami i z każdej garstki starała się wysupłać coś dobrego. Ta starsza Pani zdobyła moje serce radością życia i umiejętnością optymistycznego patrzenia w przyszłość. Pomimo podeszłego wieku, potrafiła cieszyć się z drobnostek i walczyć o szczęście. Może własnie dlatego szczęście nie ominęło jej bezmyślnie, tylko postanowiło pomóc. W całej tej gmatwaninie ludzkich uczuć i emocji, Święta są tylko nic nie znaczącym dodatkiem. Pewna granicą wytyczoną przez autorkę. Opisane wydarzenia mogłyby się równie dobrze wydarzyć latem i niewiele by to powieści ujęło uroku. Pewnie, że inny nastrój daje padający śnieg, a inny piękno lata w pełni, ale jak na książkę o tak świątecznej okładce - mało tych świąt, oj mało. Nie zmienia to faktu że losy pięciu dzielnych kobiet nie były mi obojętne i z ogromną ciekawością oczekiwałam na zakończenie. Każda z tych kobiet wzbudzała we mnie skrajne emocje - od złości na Bogusię o to, że nie umie walczyć o swoje szczęście, po ogromny niepokój o życie nieszczęśliwej Poli. Każda historia kończy się dobrze. Może nie tak, jak czytelnik spodziewałby się po książce ze świąteczną okładką, ale koniec końców - dobrze. Autorki świetnie wykreowały postacie i właściwie o każdej z tych Pań można by było napisać odrębną książkę. Troszkę więcej świątecznej magii, szczypta zimowego szaleństwa i voila! A Święta? Dobrze że są i zmuszają do refleksji nad swoim życiem. Niestety w książce pt. "Dwanaście życzeń" jest ich zbyt mało i trudno mówić o świątecznej atmosferze. Zamiast tego mamy kawał bardzo dobrej powieści obyczajowej, w której szczęście miesza się z rozczarowaniem, a miłość z nienawiścią. Polecam nie tylko w Święta.

Dagna, Pola, Basia, Rita, Róża i Bogusia. To sześć zwykłych-niezwykłych kobiet w różnym wieku, których może, ale nie musi, dotknąć cud Bożego Narodzenia. Czy trzy, świąteczne dni są w stanie skutecznie odmienić ludzkie losy? W swojej powieści, autorki wykreowały sześć różnych od siebie kobiet, zajmującymi się totalnie innymi rzeczami, mającymi odmienne doświadczenia i sytuacje życiowe, tylko po to by następnie wrzucić je w szał przed-świątecznego szaleństwa. Książka dość trafnie chwyta pośpiech, rozgardiasz, zgiełk i wszechogarniający chaos nawiedzający polskie domostwa tuż przed samym Bożym Narodzeniem. W "Dwunastu życzeniach" zostało poruszonych wiele tematów. Różne poglądy na życie, na związki, na rodzinę, czy nawet politykę. Złamane serca, niewypowiedziane pytania, przemilczane tajemnice. Jest tu zarówno dawka sentymentalizmu, realizmu jak i odrobina świątecznej magii, przywołującej różnego rodzaju cuda i zmiany. Problemem nie jest zatem jednowarstwowość pozycji - raczej fakt, że wszystkie te tematy zostały potraktowane nieco po macoszemu. Autorki ledwo dotknęły powierzchni, bojąc się wgłębić w owe wątki, jak gdyby bojąc się ich intensywności. Wielka szkoda. Myślę, że gdyby pani Głogowska i Troszczyńska zdecydowały się w pełni wykorzystać potencjał tematów, które poruszyły, powieść byłaby jeszcze bardziej wyjątkowa, lektura zapadająca w pamięć, a bohaterki łatwiejsze do zrozumienia i polubienia. Pod tym względem, jestem nieco rozczarowana, bo pomimo że powieść była całkiem przyjemna, miałam wrażenie, jakby zakończenie było strasznie pośpieszone i przewracając ostatnią stronę nie mogłam pozbyć się niedosytu. "Dwanaście życzeń" nie jest jednak złą książką. Jest przyjemna, lekka, uroczo-zimowo-świąteczna. Nieco romantyczna, nieco szalona, nieco dowcipna, ale kiedy trzeba również nieco poważna. Zawiera wiele prawd na temat życia czy miłości, z którymi trudno się nie zgodzić i które to też sprawiają, że czytelnik przywiązuje się do postaci i z zainteresowaniem śledzi ich losy. Poza tym, bohaterki mają swoje charakterki i choć jedne są trudniejsze do polubienia od innych, wszystkie w pewien sposób pozostawiają na historii swój ślad. Świąteczna powieść od duetu autorek, to książka do przeczytania w jeden wieczór. Chwyta specyficzny, polski, przed-świąteczny klimat, mówi o kobiecych uczuciach, kobiecych pragnieniach, kobiecych wadach i kobiecych lękach. Zwraca uwagę na wartości, które powinniśmy mieć na uwadze, daje szansę poznać różne perspektywy i zmusza do przemyśleń na temat różnic międzypokoleniowych i faktu, że miłość - czy to rodzinna, romantyczna czy platoniczna, się nie starzeje. Jeśli przepadacie za krótkimi, świątecznymi powieściami - myślę, że powinniście mieć na uwadze tę pozycję. http://sherry-stories.blogspot.com/

Dagna to młoda dziennikarka, która od pięciu lat mieszka w Warszawie. O powrocie do rodzinnego domu nie chce nawet słyszeć. Jednak los szykuje dla niej nieprzyjemną niespodziankę i niedługo kobieta przyjeżdża do Kaczor. Jest jeszcze Bogusia, czyli starsza siostra Dagny. Kobieta wiedzie dość monotonne życie, troszcząc się o czwórkę dzieci i męża. Czesław zostawił lata temu swoją pierwszą żonę, z którą ma córkę Basię dla pięknej i eleganckiej Ireny, z którą również ma córkę - Polę. Przyrodnie siostry nie do końca za sobą przepadają, a Rita i Basia nadal nie potrafią wybaczyć mężczyźnie odejścia. Jak potoczą się ich losy w te wyjątkowe święta? Szczerze mówiąc nie wiem jak mam się wypowiedzieć na temat każdego z bohaterów, ponieważ każdy z nich jest na swój sposób wyjątkowy i każdego z nich w jakimś tam stopniu polubiłam. Moją największą sympatię wzbudziła zdecydowanie babcia Róża, która jest tak uroczą starszą panią, ale jednocześnie nie daje sobie w kaszę dmuchać. Autorki stworzyły opowieść pełną domowej, rodzinnej atmosfery, której nie da się nie przeczytać za jednym posiedzeniem. Historia tak bardzo wciąga, że nie sposób się od niej oderwać. Ja zaczęłam ją czytać w sobotni wieczór, a skończyłam już w niedzielę po południu, ponieważ tak bardzo spodobała mi się ta powieść. Dzięki temu, że książka nie opiera się tylko i wyłącznie na jednym wątku, skojarzyła mi się właśnie z filmem Listy do M. Tam również pojawiła się ta wielowątkowość, która tylko wzbudziła mój zachwyt i ciekawość. Pani Karolina oraz pani Katarzyna mają genialny styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Coś mi mówi, że już niedługo sięgnę po ich poprzednie książki. ;) Myślę, że będzie to idealna pozycja dla osób, które już czują tą świąteczną atmosferę i nie mogą się doczekać Wigilii. Urocza, ciepła opowieść o tym, że rodzina-jaka by nie była, to jednak rodzina i powinniśmy z nią spędzić, chociaż ten jeden dzień w roku. Czy to aż tak wiele? Moim zdaniem nie. A taka prosta rzecz, jak obecność w rodzinnym domu potrafi poprawić drugiej osobie humor na długi czas. http://www.oksiazkachinietylko.pl/2018/11/dwanascie-zyczen-karolina-gogowska-i.html

Wiem, że wcześnie, ale premiera Dwunastu Życzeń tuż tuż, a mianowicie 17.10.2018!!! Kilka opowieści o różnych ludziach, ich poglądach i spojrzeniu na świat. Prawie wszyscy są egocentryczni jak dorastające nastolatki i nie widzą, że zmiana małej rzeczy w sobie może ułatwić im życie :) Jako, że my Polacy bardzo lubimy narzekać, tak też narzekają nasi bohaterowie (a raczej nasze bohaterki), po to żeby za sprawą magii Świąt Bożego Narodzenia w końcu otworzyć oczy i docenić to, co się ma. Może też dostrzec to, że mamy więcej niż tak naprawdę myśleliśmy. Skąd ja to znam... Hi hi hi. Lekturka jest bardzo miłym wprowadzeniem do Świąt, do których już odliczam! Krótka i lekka, w sam raz na jeden wieczór. Niestety zabrakło mi prawidłowego zakończenia. 50 stron więcej o losach bohaterów i byłabym usatysfakcjonowana, a tak pozostaje mały niedosyt. Książka porusza również kilka bardzo ważnych kwestii życiowych jakimi są: starzenie się, homoseksualizm, miłość, dorosłe życie, jednak zostały one przedstawione bardzo pobieżnie. Jedną rzeczą, którą wykorzystam w życiu i myślę, że każdy powinien jest: "Zapisuj przez cały rok, w każdy pierwszy dzień miesiąca życzenie. Notuj na ładnym papierze i chowaj do szkatułki. Tuż przed świętami będziesz miała na kartkach dwanaście życzeń. Wtedy daj je rodzicom albo innej bliskiej osobie. I uwierz, jedno z nich zawsze się spełni. Wystarczy to jedno, wtedy już jesteś szczęściarą."

Dagna, Pola, Róża, Rita, Bogusia oraz Basia. Co łączy te wszystkie kobiety ze sobą ? I co ma wspólnego magia Świąt Bożego Narodzenia ? Jest to opowieść o kobietach w pewnej rodzinie, na pozór każda jest inna, ale w rzeczywistości każda z nich boryka się ze swoimi problemami. Bohaterki mają różne marzenia i wierzą, że magia świąt zdziała cuda. Ale zanim zabłyśnie pierwsza gwiazdka, życie przysporzy im wiele trosk. Wszystko dzieje się 23 grudnia tuż przed Wigilią. Natomiast 24 grudnia jak za pomocą czarodziejskiej różdżki, życie każdej z nich zmienia się o 180 stopni. Jest to książka obyczajowa, w której święta są tłem. Nie zabraknie w niej pysznych wigilijnych potraw, ale pokazuje bardziej życiowe podejście do świąt, w żaden sposób nie jest cukierkowa. Według mnie tak własnie wyglądają przygotowania do świąt. Jest gonitwa, stres, dożo pracy, każdy chce ze wszystkim zdążyć przed pierwszą gwiazdką. Dopiero w Wigilie przy stole można odetchnąć i cieszyć się świętami z rodziną. Myślę ze autorki w idealny sposób pokazały jak wyglądają przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia.

Jeszcze trochę i będziemy wchodzić w wyjątkowy czas Bożego Narodzenia, czas magiczny, w którym łatwiej o dobre rzeczy czy nawet cuda. Książka Dwanaście życzeń wydała mi się idealną lekturą na ostatnie mgliste dni. Rozjaśniła mi nieco swoją atmosferą i świątecznym klimatem wolny czas. Czuję się bardzo przyjemnie po tej lekturze, jest optymistyczna, pełna dobrej energii, czyli tego wszystkiego czego szczególnie potrzebujemy w czasie bożonarodzeniowego czasu. Dwanaście życzeń napawa otuchą i nadzieją, nawet jeśli w danej chwili nie wszystko układa się po naszej myśli. Sprawia, też, że z niecierpliwością zaczynamy oczekiwać Świąt.

Dwanaście życzeń to piękna książka, przepełniona atmosferą magii i ciepłych chwil Bożego Narodzenia. Na ten świąteczny czas wybieram często pozycje o takim szczególnym charakterze. Fabuła jest ciekawa i wnosi mnóstwo ciepła, pozytywnej energii do myśli i serca czytającego. Już po krótkim czasie czytania przekonałam się, jak niewiele czasami potrzeba żeby poczuć się przyjemnie i wyjątkowo. Autorki stworzyły znakomitą książkę o niebanalnej tematyce, poruszającą i przywołującą wiele dobrych myśli na grudniowe dni. Jako interesujący, książkowy prezent Dwanaście życzeń sprawdzi się najlepiej.

Jednak październik to dla mnie za wcześnie na świąteczną opowieść. Ta książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jakiego od niej oczekiwałam. Działo się w niej dużo, co momentami trochę przytłaczało. Według mnie to bardziej typowo obyczajowa niż świąteczna książka. Chwilami naprawdę dobrze się czytało, ale też miałam wrażenie, że ją po prostu "męczę". A szkoda, bo bohaterki, jakie zostały wykreowane naprawdę mi się podobały.

Opowieść o prawdziwych cudach, jakie dzieją się w Święta Bożego Narodzenia. to piękny czas i trzeba go docenić, to wtedy zmienia się nasze życie, a my jesteśmy szczęśliwi, trzeba wierzyć do końca. Wzruszająca historia, w sam raz na mroźne zimowe wieczory, przy ciepłej herbacie,