Dużo miłości (okładka  miękka)

Fabuła dosyć smutna jak na Święta🙃

Bardzo fajna historia.

Polecam 😊

„Dużo miłości” Agnieszka Olejnik wydawnictwo: Filia data premiery: 26.10.2022 Przyznam szczerze, że w twórczości autorki mam sporo do nadrobienia. Przeczytałam wcześniej około dziesięciu książek Pani Agnieszki, ale to zdecydowanie starsze pozycje. Z wielką ciekawością sięgnęłam po to co zaproponowała nam na tegoroczny czas przedświąteczny. Książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. I nie była to typowa historia w której już od początku można wszystko przewidzieć. Kiedy zaczęłam czytać w zaciekawieniu zaczęłam sobie układać w głowie to co się z pewnością wydarzy. A jakże mnie autorka zaskoczyła. Główny bohater to czterdziestoletni mężczyzna o oryginalnym imieniu Bożydar, zwany również przez bliskich Darkiem. Z początku wydaje się typową głową rodziny, mąż Ireny i ojciec nastoletniej Marceliny. Kiedy wszystko w życiu wydaje mu się poukładane, nagle zaczyna się dużo dziać. W życiu tego mężczyzny ma miejsce prawdziwa rewolucja, której nigdy by się nie spodziewał. I o ile początkowo miała to być rewolucja bardzo pozytywna, o tyle po kilku miesiącach okazała się dla Bożydara prawdziwą życiową katastrofą. Najczęściej w historiach, które czytuję to kobiety muszą zaczynać wszystko na nowo, a my mamy możliwość jak z lepszym czy gorszym sukcesem odbudowują swój świat. W książce „Dużo miłości” możemy to obserwować z zupełnie innej perspektywy. Mężczyźni tez bywają słabi i zranieni. Oprócz kwestii miłości autorka porusza też temat przyjaźni. I to wielopłaszczyznowo. Poznamy tu przyjaźń piękną, która pojawia się w naszym życiu i zostaje na zawsze. Niezależnie od różnic wiekowych i innych. Ale niestety bywa też zawodna i pomimo naszego wieloletniego przekonania o oddaniu i przyjaźni bardzo boli kiedy dostaniemy cios od osoby, którą uważaliśmy za bliską. Również ciekawie został poruszony wątek młodzieży, dorastania, problemów z rówieśnikami oraz wpływu relacji rodziców na młodego człowieka. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Nawet przez chwilę się nie nudziłam i była zdzwiona, że tak szybko dobrnęłam do końca. W historii stworzonej przez Panią Agnieszkę w życiu Bożydara w ciągu kilku miesięcy dzieję się naprawdę wiele, problemy czyhają zewsząd a mężczyzna coraz gorzej sobie ze wszystkim radzi. Jednak nie jest to typowo smutna historia, przez którą wylejecie wiele łez. Jest to powieść krzepiąca, i takiej właśnie było mi teraz trzeba. Pani Agnieszka pokazuje nam że mimo wielu ciężkich chwil dla każdego może zaświecić słońce, a miłość może czekać tam, gdzie najmniej się jej spodziewamy i gdzie jej nie szukamy.

Uwielbiam wczytywać się w książki świąteczne, kiedy za oknem biały puch otula całą okolicę. Wiem, że każdy człowiek potrzebuje miłości, tylko jak niektórzy z książki, nie chcą się do tego przyznać. Wielu ludzi boi się kochać, gdyż wcześniejsze doświadczenia nauczyły ich, że mogą zostać zranieni. Są też tacy, którzy w ogóle w nią nie wierzą. Boją się otworzyć na nowy związek, gdyż w poprzednim ich żar wygasł i pozostało zwyczajne przyzwyczajenie. Coś na kształt bezpłciowego bezpieczeństwa, gdzie nie ma czułości, tylko ktoś, kto robi nam obiad, parzy kawę, czy też prasuje ubrania. Jednak życie z przyzwyczajenia nie sprawi, że na naszej twarzy zagości uśmiech. Tajemniczy prezent nie wywoła podniecenia u odbiorcy, a sprawy łóżkowe... cóż, chyba u wszystkich już wygasły. Z braku miłości człowiek jest zdolny do wielu rzeczy. Rozpoczyna się etap niekontrolowanej zdrady, lub ogromnego załamania. Depresja już nie kroczy za nami, tylko w nas przesiaduje. Nie zwracamy nawet uwagi na nasze dzieci, które tak bardzo pragną naszej uwagi. Zaczynają zastanawiać się co zrobić, by ktoś je dostrzegł. A zaczyna się dosyć niewinnie. Pierwszy papieros, który bardzo chcemy, by ta druga osoba wyczuła. Zawsze lepsza jest kłótnia, niż cisza. Kiedy jednak to nie pomaga, kolejną rzeczą bywa alkohol. Tak naprawdę nikt nie interesuje się obcą osobą, która w stanie nietrzeźwym traci równowagę i upada raniąc swoje ciało. Człowiek wtedy czeka za czymkolwiek, pragnie, by ktokolwiek zainteresował się jego stanem, by zaczął go widzieć. Zastanawia się, dlaczego nikt nie słyszy jego bólu? Czy nie dosadnie pokazuje, że jego dusza cierpi katusze? Co musi zrobić, by ktokolwiek go zauważył? Dlaczego jej tata nie widzi, że przestała rozmawiać? Że ubiera się na czarno i nie wraca na noc do domu? Czy znajdzie się tutaj ktokolwiek, kto jej pomoże? Dlaczego jej matka odeszła do innego? Dlaczego jej miłość do małego braciszka nagle wyparowała? Powiem wam, że to opowieść o kilku osobach, których zaskoczyła miłość. Zarówno w pozytywnym sensie jak i negatywnym. Jedni się tu znają, inni dopiero poznają. Opowieść w czasie naprzemiennym sprzed katastrofy i po niej. Dogłębnie ukazane uczucia każdej postaci, które na swój sposób radzą sobie ze stratą. Opowieść jakich niewiele, które na długo zostają w pamięci. Możliwe wzruszenia, łzy, nadzieje i nerwy. Prześliczny styl pisarski, który hipnotyzuje od pierwszej strony. Po tej książce wiem, że w ciemno sięgnę po każdą pozycję autorki!!! Bardzo ją polecam:-)

To już ten czas, kiedy bezkarnie mogę zaczytywać się w świątecznych opowieściach. W okresie świątecznym zawsze mam ochotę na takie lekkie historie, jednak Agnieszka Olejnik w swojej najnowszej książce porusza dosyć ciężkie tematy, przez co lektura zajęła mi trochę więcej czasu niż planowałam, jednak nie żałuje, ponieważ książka naprawdę przypadła mi do gustu. Od pewnego pamiętnego poranka, nic w życiu Bożydara nie jest takie jak dawniej. Nie spodziewał się, że ukochana żona zostawi go dla innego, a tym samym będzie musiał się zmierzyć z wyprowadzką i dorastającą córką, która po zdradzie matki nie chce z nią mieć nic wspólnego. Zbliżające się Święta Bożego Narodzenia sprawią, że Bożydar otrzyma kopa do działania. Wszystko będzie jak trzeba: tradycyjne potrawy, kolędy, zapachy i dekoracje. W rogu pokoju stanie choinka, a pod nią pojawią się prezenty… Czy to się może udać? Czy kawaler z odzysku da sobie radę z przygotowaniem wigilii? Charakterystyka bohaterów wyszła autorce naprawdę dobrze. Są autentyczni, mają wady i nie radzą sobie w życiu tak dobrze, jak każdy by tego oczekiwał. Bożydar znalazł się w dosyć trudnej sytuacji, zdradzony przez żonę, musiał ułożyć sobie życie na nowo. Wbrew pozorom nie jest to takie łatwe, kiedy było się przyzwyczajonym do rodzinnego życia. Jednak mimo ciężkiej sytuacji w jakiej się znalazł, nie poddał się, tylko walczył o lepsze jutro dla siebie i córki. Natomiast Marcela, to typowa nastolatka, która po rozwodzie rodziców próbuje zwrócić na siebie uwagę. Czuje się pominięta przez rodziców w tym wszystkim, co skłania ją do popadnięcia w alkoholizm. Z opresji wyciągła ją Klara, która pewnego dnia spotkała ją w bardzo złym stanie w parku i postanowiła pomóc. Pomimo wieku zrodziła się między nimi piękna przyjaźń. Klarze doskwierała samotność od dzieciństwa, więc obie kobiety były dla siebie wybawieniem w tej trudnej sytuacji. „Dużo miłości” to naprawdę warta poznania historia. Myślę, że spodoba się każdej kobiecie, która lubuje się w takich historiach. Mimo iż akcja dzieje się na przełomie prawie roku, ciężko zaliczyć ją do tych świątecznych. Jak dla mnie to po prostu dobra powieść obyczajowa. Jest lekkie dramatycznie, jest akcja, jest chwila wzruszenia. Zawiera wszystko co powinna zawierać powieść obyczajowa.

Nie ważne jak wali się świat. Nie ma znaczenia, jak bardzo życie daje nam w kość. Najważniejsze, by po każdym ciosie, podnieść się i z wysoko podniesionym czołem stanąć oko w oko z problemami. By tak samo, jak Bożydar, który da radę, da radę, da sobie ze wszystkim radę, nie załamywać rąk, lecz wziąć życiowe sprawy w swoje ręce. A Wy biorąc w ręce najnowszą powieść Agnieszki Olejnik pt. „Dużo miłości”, przygotujcie się na wiele emocjonujących chwil podczas lektury. Bożydar i Irena Majewscy tworzyli idealne małżeństwo. Tworzyli, do czasu, aż pewnego dnia żona oznajmiła mu, że nowonarodzony Janek nie jest jego synem, lecz synem jego… . Nie, nie zdradzę Wam tego – taki spoiler mógłby za wiele odsłonić i zepsuć Wam przyjemność czytania. Nie da się ukryć, że nowina, którą usłyszał Bożydar była dla niego ciosem w samo serce. Zawaliła jego dotychczasowe życie. Również jego córka Marcelina nie mogła wybaczyć matce, tego, co zrobiła. Rozstanie z żoną, przeprowadzka, kłopoty z córką oraz problemy zdrowotne – to wszystko spadło na Bożydara. Ten jednak nie poddaje się i walczy, stawiając czoła temu wyzwaniu. Zbliżające się święta Bożego Narodzenia będą pierwsze po wielkiej zmianie, jaka dokonała się w życiu Darka. Pierwsze, ale czy gorsze? Wszystko zależy od nastawienia. A te bohater powieści „Dużo miłości” ma pozytywne. Zadba o to, aby na stole wigilijnym znalazły się tradycyjne potrawy, aby choinka była ozdobą tych świątecznych chwil. A pod choinką nie może zabraknąć prezentów i… czegoś jeszcze. A czego, tego dowiecie się, sięgając po najnowszą powieść Agnieszki Olejnik. Warto dodać, że historia stworzona przez autorkę daje nam nadzieję, siłę do podjęcia walki, nawet gdy życie daje nam w kość. Byśmy tak samo, jak Bożydar nie poddali się i zawalczyli o siebie, swoje życie, swoje szczęście. Jak pokazuje historia zapisana na kartach powieści „Dużo miłości”, warto podjąć tę walkę. A już na pewno warto przeczytać tę książkę. Książkę, którą koniecznie zaproście do swej domowej biblioteki. Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia

Gdybyście mieli wybrać tylko jedno życzenie, to czego życzylibyście swoim najbliższym? Myślę, że oprócz „zdrowia", „dużo miłości" będzie się powtarzało bardzo często. Taki też tytuł ma książka, o której chcę Wam dziś trochę opowiedzieć.   Mimo swojej niezbyt skomplikowanej i dość przewidywalnej fabuły, ma w sobie coś takiego, co sprawia, że, słowo po słowie, zatracamy się w tej opowieści. Opowieści o rozstaniach, trudnych relacjach, nietypowych przyjaźniach, wychodzeniu poza swoje lęki i smutek, i wreszcie o miłości i zmianach, które ze sobą niesie, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych. Autorka wprowadza nas w świat rozpadającej się rodziny. Z jednej strony mamy Irenę, która dopuściła się zdrady i próbuje ułożyć sobie życie z nowym partnerem, z drugiej mamy Bożydara i Marcelinę, ojca z córką, którzy starają się radzić sobie z zaistniałą sytuacją na swój własny sposób, przez co ich drogi coraz bardziej się rozchodzą. Jest też Klara, kobietę o intrygującym wyglądzie, której coraz bardziej doskwiera samotność. Pani Agnieszka  pisze w taki sposób, że żyjemy losami bohaterów, współodczuwamy i martwimy o ich przyszłość. Podobało mi się to, że autorka pokazała nam, że nie warto kierować się stereotypami, obcy człowiek jest w stanie okazać nam nieraz więcej troski niż własna rodzina, a coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się proste, kryje w sobie głębię, którą warto odkryć, by prawdziwie poznać drugiego człowieka. Bo jak dobrze wiemy, nie wszystko jest czarno-białe. Święta nie są tutaj wątkiem głównym, jednak książka nadaje się idealnie, by poczuć atmosferę ciepła i magii Bożego Narodzenia, a przecież o to chodzi w powieściach tego typu. Spędziłam z tą historią przyjemny czas i z trudem odkładałam czytanie na później. Gdybym mogła, pochłonęłabym ją w jeden wieczór. Swoją recenzję zakończę cytatem, który bardzo mi się spodobał: „Ładniejsze są oczy, w których widać radość." I tej radości w oczach i dużo miłości na co dzień życzę nam wszystkim. Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Filia

#dużomiłości @agnieszka.olejnik.official #współpracabarterowa z @wydawnictwofilia Dużo miłości....To znaczy ile?Jak to "dużo"zmierzyć,zwarzyć,ująć?Chyba tak naprawdę każdy musi ten gabaryt dopasować wedle siebie,według swoich "braków",tęsknot,potrzeb i swojego głodu.Bożydar,główny bohater tej powieści po życiowych turbulencjach potrzebował jej dosyć sporo..niemal tyle ile uszek do barszczu wigilijnego.😉Żył sobie chłopina spokojnie,w cieple domowego ogniska aż nagle rach-ciach,pociemniało,zgasło i się skończyło.Rozsypalo się to co przez lata zbudował.Został zdradzony...przez żonę i najlepszego przyjaciela a na dokładkę "świeżo" urodzony syn okazał się synem....niestety kogoś innego.Rozżalony wyprowadził się wraz z nastoletnią córką Michaliną do ciasnej klitki w której choć "obijali" się o siebie na każdym zakręcie to niestety nie było im "po drodze".Michaśka rozpaczliwie zabiegała o uwagę ojca lecz on "rozsypany" w sobie stał się gluchy i ślepy.Dziewczyna przypadkowo znalazła wsparcie w obcej kobiecie która też swoje przeszła i rozumiała to i owo...Szereg różnych zdarzeń w życiu bohaterów sprawił,że koniec czegoś starego,przy odrobinie odwagi,chęci i spontaniczności miał szansę stać się początkiem czegoś nowego.Nie od razu,nie tak gładko...Co to,to nie...😉Zanim zacznie się cokolwiek,jakkolwiek układać keks musi się zwęglić,kompot przesłodzić, barszcz wyparować a kobieta o kolorowych włosach musi wpaść w ważnej sprawie do mieszkania "pogruchotanego" mężczyzny. Kulinarno-wigilijne ekscesy Bożydara są duuużą dawką humoru,którą mogłabym aplikować sobie w nieokreślonych ilościach. To naprawdę fajna historia o tym jak życie potrafi się z nami zabawić..jak to co pewne nagle pewnym być przestaje a człowiek musi sobie radzić.To również piękna lekcja o tym ,że "duże" dzieci wcale nie przestają nas potrzebować,chociaż dawno z pieluch już wyrosły. Szczerze polecam.👍👍Poznajcie Bożydara.

Bożydar to ojciec nastolatki i szczęśliwy mąż. Pewnego dnia dowiaduje się, że ponownie będzie ojcem. Jest nieco zaskoczony. Wieść o ponownym ojcostwie go szokuje, ale po ochłonięciu dochodzi do wniosku, że cieszy się z ponownego ojcostwa. Jego żona wydaje się przerażona. Ciagle płacze, odpycha go od siebie. Bożydar tłumaczy to szalejącymi hormonami. Gdy jednak Jaś pojawia się na świece miesiąc przed terminem, mężczyzna dowiaduje się, że to nie jest jego syn, że to dziecko jego najlepszego przyjaciela. W jednej chwili jego świat rozpada się na kawałki. Wyprowadza się do wynajętego mieszkania, a jego nastoletnia córka opuszcza matkę razem z nim. Nie może znieść jej zdrady. Życie bez żony okazuje się trudniejsze niż przypuszczał. Ponadto nastolatka czuje się odrzucona. Desperacko zabiega o uwagę ojca, jednak on tego nie zauważa. Marcelina ucieka w alkohol i gdy sięga już dna, otrzymuje pomocną dłoń od pewnej nieznajomej. Zawiązuje się miedzy nimi dziwna przyjaźń. Co wyniknie z tej znajomości? Czy Bożydar przejrzy na oczy i otrząśnie się po zdradzie żony? Jaki w tym wszystkim będzie udział Klary? Nie jest to typowa książka świąteczna. Akcja toczy się przez cały rok, co jakiś czas przetykana przygotowaniami do wigilii. Autorka w doskonały sposób pokazuje nam, że nic nie dzieje się na darmo. Jedni ludzie odchodzą, a na ich miejsce pojawiają się inni. Ważne, by w tym wszystkim nie stracić siebie, otworzyć się na nowe doznania. W końcu najważniejsza w życiu jest miłość. Warto o tym pamiętać i w obliczu straty otworzyć się na nowe doznania. Dać sobie szansę na szczęście. To miła, ciepła lektura o samotności, stracie, ale także o nadzieji na lepsze jutro.