Drugi przekręt Natalii (okładka miękka)

Drugą część o Nataliach wzięłam ze sobą w podróż poślubną. Może brzmi to absurdalnie, ale jakąś książkę musiałam zabrać (tak już mam) - padło na "Drugi przekręt Natalii". Mąż stwierdził, że zaczyna się o mnie martwić. Bo jaka normalna kobieta ryczy ze śmiechu na plaży lub przy basenie? No ja:D

Książka jest utrzymana w tonie pierwszej części. Momentami zaskakująca, śmieszna, dramatyczna - jak to u pani Rudnickiej. Polecam szczerze każdemu. I z niecierpliwością czekam na kolejną książkę!:D

Mnie się podobała 1 i 2 część i pewnie gdyby została napisana 3 też chętnie bym po nią sięgnęła. Olga Rudnicka ma lekkie pióro i fajnie pisze. Ja jestem zadowolona i w 100% polecam!

Są Natalie, jest zabawa! Ach, jakże dobrze było wrócić do kochanych sióstr Sucharskich i ich wariackich przygód. Znów jest wesoło, znów jest niebezpiecznie, znów jest niewyobrażalnie ciekawie. Bo chyba tylko ktoś niemądry spodziewałby się nudy u najfajniejszych bohaterek Olgi Rudnickiej.

„Drugi przekręt Natalii” pochłania się jednym tchem. Skąpe opisy i świetnie poprowadzone dialogi napędzają akcję, która rwie jak szalona, od pierwszej do ostatniej strony ściskając czytelnika za gardło. Fabuła poprowadzona jest znakomicie i nawet jeśli niektóre gagi niepotrzebnie się powtarzają, to całość i tak wypada wybornie. Bo to naprawdę świetnie opowiedziana, ultraciekawa historia.

Najnowsza powieść Olgi Rudnickiej to połączenie rasowego kryminału z naprawdę smakowitą komedią. Choć zabawne sytuacje wysuwają się na pierwszy plan, obok całego arsenału okrutnych zbrodni nie da się przejść obojętnie. Dlatego właśnie ta powieść jest tak dobra - można się przy niej i uśmiechnąć, i wzdrygnąć.

Fabuła jak zwykle jest bardzo oryginalna i tak pokręcona, jak to tylko możliwe. Gang złodziei dzieł sztuki, zaginione brylanty, trup bez głowy, zaginięcie pana Janusza, śmierć jednego świadka za drugim i między tym wszystkim pięć Natalii i mężczyźni ich życia, z których większość jest policjantami. Nie żeby dziewczyny jakoś bardzo się przejęły faktem, że mają pod własnym dachem pół komisariatu. Ależ skąd. Nadal będą kręcić, oszukiwać, włamywać się i kłamać, a przynajmniej celowo mijać się z prawdą. Taki już ich urok i każdy z mężczyzn musi się do tego przyzwyczaić, albo otrzyma wilczy bilet.Niezwykle lekki styl, do którego przyzwyczaiła mnie autorka, sprawia, że książkę czyta się bardzo płynnie i nawet nie zauważa upływu stron. A gwarantuję wam, że te 500 stron minie bardzo szybko. Za szybko. Za nic nie chciałam rozstawać się z siostrami po raz kolejny. Ale taki już ma autorka dar, że jej bohaterki zawsze budzą szczerą sympatię i czytelnik bardzo się do nich przywiązuje.

Olga Rudnicka zachwyciła mnie książką Cichy wielbiciel. Wykazała się w niej mistrzostwem w budowaniu napięcia, a także tworzeniu portretów psychologicznych swoich bohaterów. Jej świat przedstawiony pochłonął mnie całkowicie, zostawiając na długo w poczuciu szoku i dekoncentracji spowodowanych uświadomieniem sobie i głębokim przeżyciem pewnych zjawisk istniejących we współczesnym świecie.
Nie ukrywam, że siadając do lektury Drugiego przekrętu Natalii, będącego kontynuacją powieści Natalii 5, miałam wysokie oczekiwania. Przyznaję, że po lekturze zostałam z poczuciem niedosytu, a do zachwytu było mi niezwykle daleko.
Oczywiście wynika to przede wszystkim z faktu, że najnowsza książka Rudnickiej rasowym thrillerem nie jest, ma natomiast stanowić, jak głosi okładka, kryminał na wesoło. Inaczej mówiąc: to, w czym autorka czuje się najlepiej.
Tak też jest. Określenie to w pełni wyraża wszystkie elementy owej

Pamiętacie „Natalii 5”? Zwariowane siostry Sucharskie powracają. Tym razem zostają wplątane w śmierć przyjaciela ich ojca, z którym przez ostatnie dwa lata się przyjaźniły. Na powitanie mamy trupa bez głowy, nową parę policjantów i zagadkę, w której rosyjska mafia, brylanty i „zabicie nie na śmierć” ponownie wywracają życie pięciu Natalii.

Serię (mam nadzieję, że wyjdzie z tego seria!) o Nataliach uwielbiam. To ten rodzaj książki, gdzie strony się dosłownie połyka, a człowiek co chwila parska śmiechem. Nie sposób czytać tych książek z ponurym wyrazem twarzy. Tym razem głównym obiektem komicznym staje się Natka, najmłodsza z sióstr, która poprzez swoją nagłą i zdawałoby się nieuleczalną alergię ma wieczny problem z oczami, co przeradza się w komedię pomyłek. Nie zabraknie też ciętych ripost, cudownych złośliwości i wzajemnego kąsania się sióstr, czyli wszystkiego tego, co w Nataliach jest najlepsze.

Dawno, dawno temu czytałam pierwszy tom o siostrach Sucharskich, książka była świetna, ale kontynuacji się nie spodziewałam. A tu proszę! Jaka miła niespodzianka!
Jedyne, co łączy siostry Sucharskie to imię i nazwisko - tak, tak: ojciec nazwał je tak samo. Cała reszta zaś to różnice charakterów i poglądów, pozornie nie do pogodzenia. Chociaż może nie. Wszystkie mają zadziwiającą zdolność do pakowania się w kłopoty, łatwość w mijaniu się z prawdą i skłonność do stawiania na swoim. Nie potrafią słuchać, kłócą się, prawią sobie uszczypliwości... a jednocześnie jedna bez drugiej żyć nie potrafi, łączy je dziwna symbioza, która komuś z zewnątrz może wydawać się niezrozumiała.
Nie zapominajmy: książka Olgi Rudnickiej to nie tylko Natalie, na drugim planie mamy świetną intrygę kryminalną, całość zaś stanowi prawdziwą mieszankę wybuchową, którą warto poznać. Polecam! :)

Przyznam, że miałam pewne obawy rozpoczynając przygodę z siostrami Sucharskimi od drugiego tomu. Nie czytałam „Natalii 5”, ale teraz wiem, że na pewno sięgnę po tę pozycję, i to jak najszybciej. Nie, nie dlatego, że nie zrozumiałam treści drugiej części. :) Autorka miała świetny, oryginalny i na pewno nietuzinkowy pomysł, który z powodzeniem wcieliła w życie. W książce jest sporo zabawnych dialogów i choć może nie zaśmiewałam się do łez, to czytałam z uśmiechem na twarzy. „Drugi przekręt Natalii” pochłania się szybko i lekko - to świetna i niegłupia rozrywka z dużą dawką dowcipu, w sam raz na poprawę humoru. Polecam :)

Zachęcona pozytywnymi opiniami sięgnęłam najpierw po „Natalii 5” i a następnie po "Drugi przekręt Natalii" Po początkowym oszołomieniu związanym z ilością sióstr zbieżnością imion i koniecznością odróżnienia jednej od drugiej, po kilkudziesięciu stronach pokochałam je miłością szczerą :) Każda z sióstr to inny typ osobowości, od zawsze nieskazitelnej Anny (typ bizneswoman) po maturzystkę Natkę zakompleksioną okularnicę (przynajmniej w I tomie). Książki fenomenalnie napisane, czyta się jednym tchem a na końcu tylko żal że trzeba rozstać się z siostrami S. Mam nadzieję, ze Pani Olga Rudnicka pokusi się o 3 tom.

„Drugi przekręt Natalii” to wciągająca, kryminalna kontynuacja pierwszej części przygód sióstr Sucharskich. Powieść jest lekkim kryminałem, który przypadnie do gustu zarówno tym, którzy kryminały uwielbiają, jak i tym, którzy za nimi niespecjalnie przepadają. „Drugi przekręt Natalii” polecam zwłaszcza tym czytelnikom, którzy pierwszą część mają już za sobą, a do sięgnięcie po pierwszy tom zachęcam tych, którzy jeszcze nie znają tytułowych Natalii. Mam nadzieję, że nie jest to ostatnia książka z tej serii. Zdecydowanie warto przeczytać!