Drolerie. Tomik opowiadań fantasy (okładka  miękka)

Drolerie to marginalne rysunki, które zachowały się w średniowiecznych rękopisach. Widzimy na nich na przykład dzikiego człowieka, zabójczego królika, znanego współczesnej publiczności z filmu „Monty Python i Święty Graal”, czasem tylko kawałek sylwetki wyłaniającej się zza ozdobnej litery. Dostrzegamy tylko moment z jakiejś historii, ciąg dalszy rozgrywa się w umyśle obserwatora, o ile to, co zobaczył, go zainteresowało. Do tomiku „Drolerie” trzeba podchodzić z tą wiedzą, żeby nie dochodziło do nieporozumień w jego odbiorze i chyba tego we wstępie do zbioru opowiadań zabrakło. Z dzikimi ludźmi spotkamy się w opowiadaniu tytułowym. Reszta utrzymana jest w konsekwentnym klimacie fantasy, ale odnoszącym się na przykład do legend tatrzańskich („Skalne bramy”), albo na Camino de Santiago („Sejmik gryfi” i „Drzwi - dar dla wędrowca”). Nieco wyłamuje się z tego fabuła zamykająca tomik („O przedśmiertnych i pośmiertnych myślach niewdzięcznego tyrana”) stanowiąca refleksję nad tym, co wiemy o przeszłości. Zgodnie z recenzją Pawła Chmielewskiego zawartą w Kieleckim Magazynie Kulturalnym „Projektor” (2020, nr 1 (38), s. 60) to lektura w sam raz na czas pandemii. ;-)

Kilka krótkich opowiadań bez polotu. Ani świat nie jest ciekawie wykreowany ani historie porywające, ani zakończenia fascynujące (tak jakby to był zbiór wstępów do różnych historii). Książka technicznie poprawna, ale całkowicie neutralna jak owsianka bez przypraw. Czuję że zmarnowałem czas na jej przeczytanie i bardzo szybko o niej zapomnę.