Droga 816 (okładka  miękka, 10.2015)

Michał Książek, autor znakomicie przyjętego debiutanckiego reportażu "Jakuck". Słownik miejsca, tym razem "bohaterem” swojej opowieści uczynił nie miasto, lecz... drogę. Tytułowa droga nr 816, zwana również "Nadbużanką”, biegnie z północy na południe, wzdłuż granicy polsko-białoruskiej i polsko-ukraińskiej.

Droga to niezwykła, bowiem za nią jest już tylko Bug, a za Bugiem – mityczny Wschód, Azja, step, który ciągnie się aż do wybrzeży Japonii... Asfaltowa, miejscami dziurawa, wąska droga 816 jest więc nie tylko drogą – jest granicą, przedmurzem, Płotem oddzielającym Unię Europejską od nie-Unii, katolicyzm od prawosławia, "nasze” od "ich”, "tam” od "tu”, barbarzyństwo od cywilizacji...

Efektem wędrówki tą drogą jest ta znakomita opowieść o pograniczu, o splątaniu i nakładaniu się na siebie kultur, kierunków, wyznań oraz znaczeń...

Wśród pasterzy Syberii i stepowej Azji panuje zwyczaj śpiewania w czasie pracy, która często jest podróżą. Koczownicy wyśpiewują to, co ich otacza i co napotykają w czasie wędrówki. Kiedy zapytać, o czym jest ich pieśń, nie będą w stanie powiedzieć. Jeśli poprosić o tytuł, uśmiechną się z zakłopotaniem. Pytanie, czy tekst został gdzieś zapisany też nie ma sensu, bo tekstem jest sam widok i świat wokół. Taka jest ta książka; polska, ale też syberyjska i stepowa. Z tą jednak różnicą, że tekst został spisany.

Od wydawcy:

"Każdy będzie musiał sobie sam odpowiedzieć na pytanie, o czym jest ta książka. O chodzeniu? O patrzeniu? O pamiętaniu? O ludziach czy raczej o ptakach? O drogach, sklepach i domach czy raczej o cmentarzach? A może o czytaniu - napisów, znaków, ludzkich spojrzeń, głosów zwierząt? Tak, chyba o czytaniu. O czytaniu świata. Albo jeszcze inaczej - to książka o tym wszystkim, czego zwykle nie widzimy, mając to przed oczami. A to, że cała historia dzieje się gdzieś nad Bugiem, a nie nad Gangesem czy Amazonką - to w ogóle nie ma żadnego znaczenia".   
Krzysztof Środa

"Po znakomitym «Jakucku», napisanym z przenikliwością godną urodzonego obserwatora ptaków, ludzi i miejsc, Michał Książek zdaje nam relację z podróży wzdłuż rzeki o najstarszej nazwie świata. Rozpycha się między mapą i rzeczywistością, znakiem i surowym, chaotycznym krajobrazem, a jego krótkie, intensywne popasy na długo pozostają w pamięci. Pan Michał ma dar do przeistaczania pejzaży w cuda. Jak sam pisze, nadbużańska Polska to kraina „gnicia, utleniania, rozkładu, płowienia”... Ale jaka piękna! No i to oko do detali rozbłyskujących na tłe gęstej, soczystej prozy. I dziwaczne wschodnie figury, jak ów „motocyklista, z kitką i bujnymi włosami na skroniach, przypominający biskupa Adama Naruszewicza”. Dla mnie - sama radość czytania".
Jacek Gutorow

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.