Dotyk Julii

Jest to piękna opowieść o dziewczynie odkrywającej swoją moc o tym, że nie jest to jej ,,klątwa,, . A przedewszystkim ta opowieść zaczyna piękną serię o miłości i o walce ze złą naturą człowieka ...
Książka warta przeczytania. Naprawdę polecam. SUPER:)

Co kto lubi :) Mi nie przypadła do gustu, ale zła nie jest ;) Początek co prawda moim zdaniem jest okropny, ale potem coraz bardziej się rozkręca ;)

7 letnia Julia Ferrars posiada niezwykłą moc.
Dar.
A może przekleństwo?
Dotyk Julii zabija i nikt nie wie jak temu zapobiec.

Julia żyje w świecie przejętym przez Komitet Odnowy- organizację, która chcę stworzyć nowy, lepszy świat.
Świat bez książek.
Świat bez kultury i tradycji.
Świat bez historii.
A wszystko to w celu stworzenia lepszej przyszłości.

Julia spędza każdą chwilę w zamknięciu w celi szpitala psychiatrycznego .Trafiła tam wysłana przez swoich rodziców, którzy nie mogli znieść jej towarzystwa w swoim życiu. Dla Julii nie było już miejsca w jej rodzinnym domu.
Nie było dla niej miłości i wsparcia rodziny.
Została sama ze swoją mocą, o której boi się nawet myśleć.
Czasami marzę o tym, żeby nigdy nie musieć spać. Czasami myślę, że jeśli będą bardzo, bardzo cicho, jeśli przestanę się poruszać, wszystko się zmieni. Że jeśli zastygnę nieruchomo zastygnie również ból. Czasem nie poruszam się całymi godzinami. Ani o centymetr.
Przetrzymywana jako tajna broń Komitetu, dziewczyna cały czas siedzi w kącie pomieszczenia.
Samotna nie odbyła rozmowy z nikim od czasu przybycia do ośrodka.
Liczenie dni ,godzin, minut i sekund oraz nie myślenie o swojej przeszłości, rodzinie i zdarzeniu, które odcisnęło na niej piętno kilka lat temu-to sposób bohaterki na przetrwanie.
Główna bohaterka pragnie zastygnąć w czasie, być nieruchomą wskazówką w zegarze swojego życia.
Chcę umrzeć i przelewa swoje wszystkie uczucia w jedyną ważną, materialną rzecz w jej życiu-swój notatnik.
Nie jestem szalona. Nie jestem szalona. Nie jestem szalona.
Nie jestem szalona. Nie jestem szalona. Nie jestem szalona.
Nie jestem szalona. Nie jestem szalona. Nie jestem szalona.
Te słowa Julia powtarza sobie każdego dnia.
Każdego dnia ,w którym wątpi w swoje życie.
Ale boi się wypowiedzieć je na glos.
Tahereh Mafii w swojej książce używa często metaforycznego języka, który urzekł mnie swoim przesłaniem już od samego początku czytania. A myśli głównej bohaterki zapisane przekreśloną czcionką oddają i ukazują nam uczucia oraz myśli, których Julia boi się wypowiedzieć na głos.
Są jak rzep, który nie chcę się od niej odczepić.
Są to myśli czasami tak okrutne, że siedemnastolatka nie chce przyznać się do nich nagłos.
Lecz są i takie, w których Julia jest szczęśliwa. Pełna życia.
I takich myśli się boi.

Wszystko się zmienia, gdy do celi Julii zostaje przydzielony współlokator.
Żywa dusza.
Ciało ,które Julia boi się, że może skrzywdzić.
Adam.
Osoba, która zmieni w życiu dziewczyny wszystko.
Chłopak, z którym łączą bohaterkę wspomnienia.
Chłopak, który dotyk bohaterki nie sprawia mu bólu.
Czy on także pamięta dziewczynę?

Dzisiaj zobaczę ptaka. Będzie biały, ze złotymi prążkami na głowie, przypominającymi koronę. Będzie latał.
Adam daje jej nadzieję.
Latanie na chmurze bezpieczeństwa nie trwa jednak długo.
Gdy siedemnastolatka zostaje eskortowana z celi ma nadzieję, że to już koniec. Myśli, że zaraz umrze.
Zamiast tego dowiaduje się zaskakującej prawdy o swoim współlokatorze , a sama ku swojemu zaskoczeniu zostaje przeniesiona do luksusowego pokoju w budynku Komitetu Odnowy.
Świat ma wobec dziewczyny wielkie plany.
Warner-chłopak zafascynowany jej mocą, potęgą i siłą-ma wobec Julii wielkie plany.
Dziewczyna spędza czas na wytrwanych ucztach w towarzystwie mężczyzny, którego widoku nie znosi. Mężczyzny, który każe nosić jej krótkie kuse sukienki i jej wykwintne kolacje w czasie, gdy na świecie panuje bieda i głód.
Mężczyzny, który poddaje ją strasznemu badaniu, którego nie zapomni do końca swojego życia.
Badaniu, które sprawi, że chęć ucieknięcia z tego piekła stanie się dla niej jeszcze większym priorytetem.
Tylko dwie rzeczy podtrzymują ja przy życiu:
Towarzystwo Adama.-chłopaka, którego może dotknąć.
I ucieczka z tego piekła.

Czy uda im się uciec?
Czy Julia będzie wystarczająco silna, by otworzyć się na ludzi?
Co jeśli istnieje jeszcze ktoś, osoba, która jest odporna na zabójczy dotyk dziewczyny?
Jak dalej potoczą się losy siedemnastoletniej Julii Ferrars?

Zapraszam do przeczytania pierwszej części trylogii Tahereh Mafii o tytule ‘’Dotyk Julii’’

Julia ma siedemnaście lat.
Julia jest ładna.
Julia żyje w zamknięciu od bardzo, bardzo dawna.
Julia cierpi na pewną okropną przypadłość.
Julii nie wolno dotykać, bo jej dotyk zabija.
Czy wśród czytających ten tekst jest ktoś, kto nie słyszał o Julii?
Szczerze wątpię.

Pewnego dnia w celi Julii pojawia się Adam, nowy współlokator.
Julia zna Adama, a Adam zna Julię.
Na Julię poluje szef Adama, Warner, który siłę jej dotyku uważa za dar.
Warner ma obsesję na punkcie Julii.
Julia nie znosi Warnera.
Julia chce uciec.
Julia chce uciec z Adamem.

Julia wszystkiego się boi.
Julia w nic nie wierzy.
Julia niczego nie oczekuje.
Julia nałogowo liczy.
Julia jest trochę denerwująca, ale nie nudna.

"Dotyk Julii" to ciekawa książka.
"Dotyk Julii" to książka napisana specyficznym stylem.
Styl tej książki można albo pokochać, albo znienawidzić.
Styl pisania Tahereh Mafi to coś, co tę książkę wyróżnia.
"Dotyk Julii" jest po brzegi załadowany górnolotnymi metaforami i iście homeryckimi porównaniami

Julia spędziła 264 dni w czterech ścianach z jednym oknem. Odosobnienie jest nie tyle karą za morderstwo, o które została oskarżona, a raczej próbą chronienia przed nią świata. Nikt nie może dotknąć dziewczyny, bez poddania się tym samym bolesnym torturom, prowadzącym nawet do śmierci. Nikogo nie obchodzi, że Julia nie robi tego naumyślnie, a swoją „umiejętność” traktuje jak przekleństwo.
Myślę, że ta historia ma potencjał, choć autorka trochę przesadziła z poetycką formą, która w mniejszej dawce mogłaby być przyjemna. Przez większość czasu się nudziłam, od pewnego momentu czytało mi się już przyjemnie , a losy bohaterów mnie wciągnęły. Fabuła nie była ani nieprzewidywalna, ani oryginalna. Z postaci przypadł mi do gustu Warner i tylko ze względu na niego być może zapoznam się z kontynuacją. Ta książka ma bardzo wiele niedociągnięć, jednak mimo wszystko spełniła rolę lekkiego i niezapadającego w pamięć czytadła na wakacyjne popołudnie. Nie polecam ani nie odradzam.

Powiem Wam jak najbardziej szczerze, że jestem tą książką oczarowana! Bardzo, bardzo wciągająca fabuła, moim zdaniem niesamowicie ciekawa. Taka inna niż wszystko co dotychczas czytałam. Czytając tę książkę można poczuć wiele emocji, a bohaterowie z całą pewnością zapadną nam w pamięć... Ta historia z jednej strony jest nieco dramatyczna, ponieważ to co przeżywać musi ta biedna dziewczyna jest straszne. Ale z drugiej strony, w końcu pierwszy raz w życiu spotyka kogoś kto chce jej pomóc, kto ją kocha, kto może ją dotknąć...Moim zdaniem jest to naprawdę ciekawa i wciągająca powieść. A na dodatek ta okładka... Urzekła mnie ona zanim jeszcze zdążyłam dowiedzieć się o czym jest ta książka :) Sami widzicie, że jestem tą książka zachwycona. Hmmm skończyła się w taki sposób jakby miało być jeszcze coś dalej... Mam ogromną nadzieję, że będzie kontynuacja :) Gorąco polecam osobom, które lubią właśnie takie klimaty. Trochę fantasy w połączeniu z romansem. Naprawdę super!

Julią po dziewięciu miesiącach zamknięcia w ośrodku dla psychicznie chorych zaczyna się interesować Komitet Odnowy, aby móc dzięki jej śmiercionośnemu dotykowi zawładnąć światem, którym i tak po części już im się podporządkował. Zabrali ją z ośrodka prosto do luksusowej instytucji, dali jej wszystko czego ludzie nie widzieli na oczy od czasu, kiedy Komitet zaczął działać oraz przekazali jej najwyższe miejsce u boku władzy, w zamian za użyczanie jej daru do okrucieństw. Jednak mimo wszystkich wygód i namiastki starego życia, za którym tak tęskniła, Julia się nie zgadza. Buntuje się, ponieważ po raz pierwszy po jej stronie staje osoba, która nie widzi w niej potwora - Adam, nie tyle ''kolega'' z lat szkolnych, ale jedyny człowiek, który nie rzucał w jej stronę mrożących spojrzeń jak inni.
Niesamowite, szczegółowe opisy czyta się jednym tchem. Naprawdę polecam.

Julia, uważana za groźną wariatkę zostaje zamknięta w zakładzie psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze. Przez kilka długich miesięcy nie miała kontaktu z drugim człowiekiem, aż pewnego dnia do jej celi trafia Adam, chłopak, którego pamięta sprzed czasów uwięzienia. Kim jest Adam? Przyjacielem czy wrogiem? Czy Julia może mu zaufać?
Dziewczyna skrywa ponury sekret, tajemniczą moc, która stała się jej przekleństwem. Dotyk Julii zabija. Odizolowana od społeczeństwa, tęskni za normalnym życiem, którego nigdy nie było jej dane zaznać. Odrzucona przez najbliższych, traktowana jak dziwadło i potwór bez uczuć, pragnie tylko jednego by ktoś mógł jej dotknąć.
Ktoś dostrzega w przekleństwie Julii wielki dar i potencjał, ktoś usilnie się stara by stanęła po jego stronie i pomogła w dążeniu do zdobycia władzy. Czy Julia ulegnie pokusie i przejdzie na złą stronę mocy?

Wyobraź sobie że nie możesz nikogo dotknąć, że przez to żyjesz w zamknięciu, że postrzegają cię jako wariata.
Dotyk Julii zabija, rani, sprawia że cierpisz. Odebrano jej wszystko na czym najbardziej jej zależało, wolność, rozum, miłość.
Komitet odnowy chce użyć jej mocy do zawładnięcia światem. Jednak do życia Julii wkracza ktoś, kogo bardzo kocha. Przy nim
uświadamia sobie, że jej moc jest jej siłą, jej darem i będzie walczyć o to co jej odebrano. Julia nie jest potworem, jest niezwykła. Nie jest przeklęta, ma cudowny dar.

Nie czytaj tej książki kiedy masz coś ważnego do zrobienia, bo "Dotyk Julii" wciągnie cię i nie wypuści.
Czytając tę książkę trzeba przygotować się na porywającą powieść o miłości, pięknie ale i również okrucieństwie, które jest częścią ludzkości.Ostrzegam kiedy to przeczytasz zapragniesz kolejnego tomu.

Kiedy pierwszy raz wzięłam książkę do ręki coś we mnie tknęło. Ponoć "nie oceniaj książki po okładce", ale ja na początku oceniłam ją właśnie w ten sposób. Na szczęście oceniłam ją trafnie. Gdy zobaczyłam styl w jakim została napisana zaintrygował mnie.. Następnie wciągnęła mnie fabuła. Dziewczyna, uznana za chorą psychicznie i niebezpieczną została zamknięta w czymś typu ośrodek psychiatryczny. Wtedy pojawia się chłopak z lat szkolnych.. Julia na początku nie potrafi mu zaufać, odczuwa co do niego strach, ale także zaczyna sobie go przypominać. Mimo, iż minęło tyle lat.. Dalszych szczegół nie zdradzę, ponieważ lepiej samemu przeczytać tą książkę :) Jej klimat sprawia, że nie można się od niej oderwać, książka jest otoczona tajemnicą, dzięki której tak zaskakuje :) Serdecznie ją polecam, drugą część również.