Doktor Anna. Uczniowie Hippokratesa. Tom 2 (okładka  miękka, 08.2021)

Super 💗💗💗

"Doktor Anna” to druga część serii “Uczniowie Hipokratesa” napisana przez Ałbenę Grabowską. Dla mnie są to niezwykłe książki, bo łączą w sobie historię, medycynę i powieść obyczajową. Mimo że poruszają ciężkie i czasami skomplikowane tematy to czyta się je lekko i przyjemnie! Uwaga! Recenzja zawiera same ochy i achy! 😊 “Doktor Anna”to powieść oparta na faktach, bowiem Anna Tomaszewicz-Dobrska żyła naprawdę. Była pierwszą dyplomowaną lekarką na ziemiach polskich i prekursorką opieki położniczej. Zawsze gdy czytam o takich osobach nie mogę nadziwić się ich sile, odwadze, uporowi, determinacji, wiedzy i trwaniu przy swoich ideach. Autorka opisuje czasy, gdy mycie się lekarza przed operacją czy dezynfekcja narzędzi było fanaberią. Czasy gdzie kobieta lekarka była dziwadłem i według rady lekarskiej nie była zdolna do wykonywania zawodu tak jak mężczyzna, bo nie miała ku temu odpowiednich predyspozycji. Jakże się mylili! Historia Anny pokazuje jak ważną rolę w świecie medyny odgrywa umysł a nie płeć, która nie ma najmniejszego znaczenia. Panienka Tomaszewiczówna swoją wiedzą przewyższała nie tylko kolegów z roku, ale też niektórych profesorów! W książce opisane są niezwykłe czasy- z jednej strony ogromnego postępu medycyny, ciekawych odkryć i odkrywania ludzkiego ciała. Rozdziały przeplatane są historiami naukowców, medyków, odkrywców, dzięki których wynalazkom medycyna mogła się rozwijać (m.in. Charlesa Darwina, Louisa Pasteura czy Wilhelma Rontgena). Z drugiej strony były to jeszcze czasy zacofania, braku higieny, przekładania wiary nad wiedzę i nowoczesne odkrycia. Na przykładzie wszystkich naukowców i ich historii możemy przekonać się jak ciężko było dojść do czegoś nowego i nie zostać wyśmianym czy uznanym za szalonego, jak mała była wiara w postęp i nowoczesne techniki. Czytając “Doktor Annę” wiele razy się zdziwiłam, wzruszyłam uśmiechnęłam i dowiedziałam mnóstwa ciekawych rzeczy. Samo odkrycie takiej postaci jak dr Anna było dla mnie niesamowite! W tej książce widać ogrom zaangażowania, pracy i serca autorki. Czyta się ją niezwykle dobrze, choć sa trudniejsze momenty dotyczące medyny. Mi w ogóle nie przeszkadzało to w odbiorze, a jedynie podsycało ciekawość, tym bardziej, że te wszystkie odkrycia naprawdę miały miejsce. Historia Anny jest piękna i niesamowita. Bohaterka jest kobietą o niezwykłej sile i determinacji. W czasach, gdy rządzili i leczyli mężczyźni, odważyła przeciwstawić się całemu światu i dopięła swego. Jeśli chcecie przeżyć historię Anny, poznać jej trudności, zmierzyć się z przeciwnościami losu, zaznać szczęścia i rozpaczy, samotności, miłości czy smutku to nie mogliście trafić lepiej :) mamakawaiksiazki.blogspot.com Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Marginesy!

Ałbena Grabowska napisała kolejną powieść fabularną z historiami prawdziwych postaci. Poznajemy historię końca lat 70. XIX wieku. Medycyna wówczas borykała się z problemami brudu wynikającego z nieprzestrzegania zasad higieny. Na kartach drugiej części „Uczniowie Hippokratesa” poznajemy historię doktor Anny Tomaszewicz-Dobrskiej. W pierwszej części mogliśmy poznać historię doktora Bogumiła Korzyńskiego. Doktor Tomaszewicz ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie w Zurychu. Wracając do Warszawy zamierza otworzyć praktykę lekarską. Grono europejskich lekarzy entuzjastycznie przyjęło jej naukowe publikacje. Pomimo przychylności w świecie medycznym, w Polsce napotkała na mur. Towarzystwo Lekarskie sceptycznie spogląda na jej osiągnięcia. Tylko dlatego, że jest kobietą. Jednak upór doktor Anny jest ogromny. Kobieta dąży do tego, by móc pracować w zawodzie, nie tylko dla własnego rozwoju, lecz przede wszystkim dla dobra medycyny. Odważnie realizuje swój plan. Nie zważając na rzucane pod nogi kłody, krok po kroku dąży do tego, by zaistnieć w świece medycznym. Doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska była pierwszą w Polsce lekarką – kobietą. Była ona prekursorką „opieki położniczej w Polsce, jedną z najbardziej światłych postaci medycyny XIX i XX wieku”. Doktor Anna swym wysiłkiem dowiodła, że kobiety również mogą leczyć i co ważne, w tym zawodzie nie są gorsze od mężczyzn. Ałbena Grabowska ukazuje nie tylko losy Anny Tomaszewskiej, lecz przybliża nam również realia, z jakimi borykali się lekarze ówczesnych czasów. Zaraz brudu była plagą wywołująca wiele chorób. Autorka doskonale zarysowała klimat tamtych lat. Dzięki tej książce możemy poznać warunki w jakich lekarze pracowali. Ałbena Grabowska na kartach tej książki ukazuje nie tylko historię doktor Anny, lecz również ludzi, którzy swymi wynalazkami wpłynęli na rozwój medycyny XIX i XX wieku. Możemy z bliska przyjrzeć się historii Elizabeth Blackwell, Louisa Paustera, Wilhelma Rontgena, Charlesa Darwina, Felixa Hoffmanna, Florence Nightingale. A wszystko to ubrane w pięknym literackim stylu Pani Ałbeny Grabowskiej. „Doktor Anna” to opowieść o kobiecie, która wykonała ogromny krok dla rozwoju medycyny. To historia kobiety, która udowodniła, że medycyna nie jest tylko domeną mężczyzn, lecz również kobiet – dla dobra i rozwoju tej dziedziny nauki. „Doktor Anna” to książka, którą zdecydowanie Wam polecam. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Marginesy http://www.czyt-nik.pl/wp-admin/post.php?post=7037&action=edit

"Uczniowie Hippokratesa. Doktor Anna" pani Ałbeny Grabowskiej to fabularyzowana opowieść o pierwszej polskiej dyplomowanej lekarce Annie Tomaszewicz-Dobrskiej. Pod koniec lat 70 XIX wieku Anna Tomaszewicz kończy studia w Zurychu i przyjeżdża do Warszawy, aby zacząć swoja praktykę lekarską. Pomimo pochlebnych opinii na temat swoich publikacji naukowych nie może nostryfikować dyplomu i praktykować ponieważ zawód lekarza według kolegów po fachu nie jest dla kobiety. Anna jest bardzo zdeterminowana aby móc leczyć i pomagać najbiedniejszym. Razem ze swoją służąca Kasią postanawia postawić wszytko na jedną kartę i wyjechać do Petersburga i tam starać się o wstawiennictwo w jej sprawie. Okazuje się jednak, że podejście do kobiet medycynierek w Rosji jest dosyć podobne jak w Warszawie... Przez swój upór, pracowitość i determinację Annie udaje się jednak założyć własną praktykę lekarską i pomagać najbiedniejszym. Razem ze służąca Katarzyną i swoja przyjaciółką Grażyną toczą bój z zarazą, bakteriami i co chyba najtrudniejsze-mężczyznami, którzy za wszelka cenę chcą umniejszyć osiągnięciom kobiet. Doktor Anna Tomaszewicz-Dobrska była prekursorką opieki położniczej w Polsce, jedną z najbardziej światłych postaci medycyny XIX i XX wieku. Dzięki swojemu uporowi i konsekwentnemu wprowadzaniu zasad aseptyki i antyseptyki przyczyniła się do uratowania wielu istnień. W czasach kiedy brudny fartuch był wyznacznikiem ciężkiej pracy nie tak łatwo było zmusić personel do mycia rak i prania odzieży. Jednak jej się udało! Opowieść z życiu Anny przeplatana jest krótkimi rozdziałami o tym jak mogły wyglądać inne, przełomowe odkrycia medyczne. Mamy tu rozdział o wynalezieniu szczepionki przez Luisa Pasteura czy pracach badawczych Charlesa Darwina. Kiedy zaczynałam czytać tę książkę trochę obawiałam się, że będzie trochę zbyt historyczno-medyczna przez co toporna w odbiorze. Okazało się, że napisana jest bardzo w przystępny sposób i czyta się ja jak wciągająca obyczajówkę z medycyna w tle. Doktor Anna mimo swojego autorytetu i pozycji jawi się nam jako ciepła i serdeczna osoba, której z całego serca kibicujemy, a jej relacja ze służąca- Kasią podkreśla to na każdej stronie.

Powieść prawie idealna, a już z całą pewnością doskonale w moim guście. Praktycznie rok temu zachwycałam się poprzednim tomem i feministycznym wydźwiękiem jaki ze sobą niosła. Teraz jest jeszcze silniej, ciekawiej, a losy pierwszych kobiet lekarek śledziłam z zapartym tchem. Doktor Anna to historia młodej Polki żyjącej w latach 70. XIX wieku, która nade wszystko chciałaby badać ciekawe medyczne przypadki i na równi z mężczyznami o nich dyskutować. Niestety, żyje w czasach gdy w medycynie rządzi płeć brzydsza i dziewczyna każdego dnia musi przebijać mur niechęci i uprzedzeń. Chyba, że zajmie się ludźmi z nizin społecznych, biednymi kobietami w ciąży, które trzebi gorączka połogowa. Tymi może zajmować się nawet kobieta. Gdybym mogła do tej książki usiąść i miała więcej czasu to przeczytałabym ją w ciągu dwóch wieczorów. Naprawdę, Ałbena Grabowska ma dar do tworzenia książek ciekawych, wciągających, mądrych, a przy tym przenoszących żywcem do miejsca i czasu, w którym toczy się akcja. O, ile w poprzednim tomie śledziliśmy powolny rozwój medycyny, o tyle teraz obserwujemy wszystko oczyma kobiet. Oprócz pasjonującej historii Anny, mamy możliwość wyobrażenia sobie jak mogły wyglądać początki pracy świeckich pielęgniarek czy życiorysy ludzi takich jak Pasteur czy chemicy pracujący w fabryce Bayer’a. Każdy rozdział został poprzedzony sfabularyzowaną historią przybliżającą nam realia tamtych czasów. Jeśli obok intrygującej, pełnej pasji i namiętności historii szukacie też medycznych smaczków to jest to zdecydowanie książka dla was. Autorka maluje obraz pełen nędzy, cierpienia i wprowadza czytelnika wprost w świat ludzi najuboższych, dziesiątkowanych przez szerzące się zarazy. Historie wszystkich zajmujących się nimi osób zasługują na naszą pamięć i uwagę. Gdyby nie oni - ludzie poświęcający własne zdrowie celem leczenia innych z całą pewnością nie bylibyśmy w miejscu, w którym jesteśmy obecnie. Pomysł na stworzenie historii pokazujących ludzkie oblicze medyków, którzy również przeżywali i przeżywają całą paletę emocji jest według mnie strzałem w dziesiątkę. Nie znam podobnych książek, te są absolutnie wyjątkowe i dlatego każdemu je polecam.

Od początku fabuła przenosi czytelnika do XIX wieku i wciąga w medyczny świat. Na plan pierwszy wychodzi historia medycyny – działalność doktor Anny, praca medycynierek, odkrycia i badania naukowe. To obraz kobiet, które walczą z uprzedzeniami, ciemnotą i zabobonami, jako pierwsze przełamują tabu i opór społeczeństwa. W tej powieści nędza, brud, smród, ból, krew, ropa i inne wydzieliny człowieka działają na zmysły czytelnika. Autorka opisuje samo życie i nie szczędzi szczegółów. Nadaje powieści realistyczny wydźwięk, by oddać czytelnikowi powieść jak najbliższą prawdy. Żelazny charakter, kręgosłup moralny, anielska cierpliwość, wszechstronna wiedza. Doktor Anna jest wzorem do naśladowania, także dla współczesnych kobiet. Kobieta o wielkiej sile wewnętrznej, z aspiracjami, talentem i wiedzą, oślim uporem w dążeniu do celu, z zapałem do ciężkiej pracy. Podziwiałam jej walkę o siebie z warszawskim światkiem lekarskim, urzędnikami rosyjskimi i arabskimi, realiami życia w II połowie XIX wieku. Ałbena Grabowska jako żywo odmalowała traktowanie lekarki jak dziwoląga, osoby niegodnej zawodu lekarza. To obraz kpin, szykanowania i poniżania. Doskonale przeplata fikcję literacką z prawdą historyczną i odkryciami w medycynie. Umiejętnie połączyła różne tematy, wątki, osoby. Przywołani zostają pisarze pozytywistyczni, zasłużeni lekarze, sułtanka Akun, a w dodatkowych rozdziałach wplecionych w fabułę osoby, które miały ogromny wpływ na rozwój medycyny, m.in. Charles Darwin, Florence Nightingale, Louis Pasteur. Warto zwrócić uwagę na służącą Kasię. „Doktor Anna” to powieść o Annie Tomaszewicz, pierwszej dyplomowanej lekarce praktykującej na ziemiach polskich, która zrobiła wiele dobrego dla kobiet. Książka napisana z miłością i pasją oraz ogromną wiedzą o życiu w II połowie XIX wieku, oddająca cześć niezwykłej kobiecie i znanym postaciom ze świata nauki i medycyny, nasączona uprzedzeniami, szykanami, poniżaniem oraz determinacją i uporem.

Ałbena Grabowska jest autorką, po której książki sięgam z ogromnym zainteresowaniem i niemal pewnością, że przypadną mi do gustu. Pisarka bardzo rzetelnie oraz kompleksowo podchodzi do tworzonych historii, idealnie odwzorowując społeczne realia. Z tego względu nieustannie wyczekuję jej kolejnych dzieł - tym razem nadeszła pora na historię lekarki przepełnionej determinacją i siłą. Anna Tomaszewicz po zakończeniu studiów medycznych pragnie rozpocząć praktykę lekarską, jednak okazuje się, że w czasach, w jakich przyszło jej żyć, nie wystarczy być utalentowaną, inteligentną i chętną do pracy - ogromnym utrudnieniem staje się płeć. Kobieta mocno walczy z panującymi stereotypami i robi wszystko, co w jej mocy, aby udowodnić, że w niczym nie odstaje od mężczyzn. Tytułowa bohaterka pragnie pomóc kobietom i zadbać o godne warunki, w których mogłyby rodzić i być leczone. Już pierwszy tom cyklu przypadł mi do gustu, ale ten skradł moje serce - pewnie ze względu na bliższą mi tematykę (uwielbiam książki zawierającymi wątki położniczo-ginekologiczne) oraz perspektywę kobiecą, do której dużo mi bliżej niż do męskiej. Tym razem autorka również przeplata realne wydarzenia z tymi fikcyjnymi, dodatkowo prezentując sylwetki ludzi, których odkrycia wywarły niebagatelny wpływ na dzieje medycyny. To smutne, że wiele lat temu kobiety musiały walczyć z systemem, tylko dlatego, że mężczyźni uważali się za lepszych i mądrzejszych, i niestety te przekonania nadal panoszą się w naszym społeczeństwie. Musimy więcej udowadniać, kiedy facetowi przysługuje więcej tylko ze względu na odmienne genitalia. Takie kobiety jak Anna Tomaszewicz to wzór i postać, którą powinno znać więcej osób.

Druga część bardzo dobrej serii „Uczniowie Hipokratesa” z tym, że „Doktor Anna” zdecydowanie bardziej przypadła mi do gustu. Może dlatego, że opowiada o silnej i mądrej kobiecie. A takie książkowe postacie lubię najbardziej :) Główna bohaterka – Anna Tomaszkiewiczówna, po skończonych studiach medycznych w Zurychu pragnie pracować w wyuczonym zawodzie. Jednak z uwagi na to, że ówczesny świat medyczny to właściwie tylko mężczyźni, na drodze do realizacji marzeń czeka ją wiele rozczarowań. Jednak jej determinacja małymi krokami pozwala jej na realizację zawodowych planów. Doktor Anna podejmuje jeszcze kolejną walkę – z brudem i bakteriami. Jej nowatorskie działania mające na celu utrzymanie w sterylności narzędzi medycznych, opatrunków, ale przede wszystkim czystości rąk, fartuchów i pomieszczeń przychodni, są uznawane przez społeczność lekarską za fanaberie. Powieść zarówno treścią (poznajemy dalsze losy doktora Bogumiła i jego rodziny) jak i formą nawiązuje do pierwszej części serii. Tutaj również bardzo ciekawa akcja przeplatana jest opowiadaniami o wybitnych naukowcach, którzy mieli ogromny wpływ na rozwój nauk medycznych (brawo dla autorki za przybliżenie czytelnikowi w bardzo przystępny sposób wielu faktów i ciekawostek). Dużym atutem książki jest to, że główna bohaterka jest postacią autentyczną. Bardzo miłe jest też wplecenie w wątki powieści ówczesnych postaci świata literatury, bohaterami książki są bowiem Sienkiewicz, Prus, Orzeszkowa i Konopnicka. Książka warta przeczytania, to niesamowita czytelnicza przygoda połączona z poznawaniem historii medycyny. Z niecierpliwością czekam na kolejną część serii „Uczniowie Hipokratesa”.

Uczniowie Hipokratesa to seria poświęcona lekarzom. Pierwszym tomem z tej serii była książka o tytule Doktor Bogumił, która bardzo mi się podobała. Kiedy zobaczyłam, że na rynku dostępna jest kolejna część, tym razem o lekarce, wiedziałam, że muszę ją przyswoić. Anna Tomaszewicz to dla mnie przykład kobiety mądrej, dzielnej i dążącej do obranego celu mimo początkowych niepowodzeń. Anna po zakończeniu studiów medycznych w Zurychu, wraca do Warszawy marząc o tym, by praktykować. Niestety Towarzystwo Lekarskie nie uznaje kobiety jako lekarki. Anna chcąc nostryfikować dyplom udaje się do Rosji, by tam udowodnić, że nadaje się na lekarza. Dzięki posłudze w Sułtańskim Haremie w końcu się jej to udaje. Przyjazd z dyplomem do Warszawy wcale nie jest taki łatwy jak być powinien, ponieważ zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie twierdził, że zawód lekarza jest przeznaczony jedynie dla mężczyzny. Jestem pod wielkim wrażeniem lektury, że nie ma słów, które mogłyby to wyrazić. Fabularnie, językowo stylistycznie to uczta dla czytelnika. Właśnie takie książki sprawiają, że kocham czytać. Anna jest dla mnie wzorem do naśladowania. Jej determinacja, chęć leczenia ludzi mimo przeciwności z jakimi przyszło jej się zmagać, totalnie mnie ujęło. Ode mnie 10/10. Dla mnie to książka roku.

Brutalny i krwawy kryminał, który zaserwował nam Pan Krzysztof Jóźwik zdecydowanie spodoba się fanom takich mocnych historii. Opisy są tak rzeczywiste, dosadne i przerażające, że sami poczujecie się jakbyście byli na miejscu zbrodni i brali w niej udział! Uwierzcie mi - nie raz podczas czytania tej książki będziecie chcieli zamknąć oczy, odłożyć ją i zapomnieć o tych opisach - nie da się! Ta historia jest tak dobra i tak wciąga, że jak najszybciej będziecie chcieli rozwiązać tę zagadkę i przekonać się jaki pomysł na swoich bohaterów miał autor. O samej fabule nie chcę Wam dużo zdradzać. Mamy tutaj serię morderstw, które dotykają Warszawę. Policja za wszelką cenę chce ująć sprawcę, który na ciałach swoich ofiar zostawia tytułowe zasuszone chwasty. Czas goni, na jaw wychodzą kolejne fakty, a morderca nawet przez moment nie zwalnia. Początek może Was przytłoczyć ilością bohaterów. Nie zrażajcie się! Ta historia to ponad 500 stron, a każdy z puzzli w końcu wskoczy na swoje miejsce. I to na takie, którego na pewno nie będziecie się spodziewali! Ja jestem pod wrażeniem tej powieści, chociaż momentami było naprawdę BARDZO brutalnie i mocno!