Dobre żony (okładka twarda)

Bałam się, że nie da się kontynuować pierwszej części na takim samym poziomie. Nawet nie wiecie jak bardzo się pomyliłam

Pokochałam kobietki z rodziny Marchów ❤️ książkę tak jak pierwszą część bardzo szybko pochłonęłam. Byłam ciekawa jak zakończą się losy dziewcząt i z uśmiechem patrzyłam jak dorastają. Mimo to czegoś mi zabrakło. . Może trochę się rozczarowałam Jo - to ona była moja ulubienicą. Wydaje mi się że największą przemianę przeszła. Meg była przewidywalna, łatwo było odgadnąć jak potoczą się jej losy. Jo jednak stanowiła wyzwanie. Nie była łatwa, ani skora do ujarzmienia. Miała jednak wielkie serce i talent. Wydaje mi się, że to ona została najbardziej pokrzywdzona przez autorkę, jeśli chodzi o wybór męża. Owszem całkiem ładnie było wytłumaczone, że nigdy nie odzwajemni uczuć Louriego, choćby próbowała. Bo przecież nie można zmusić kogos do miłości. Jednak jakoś w ogóle nie pasowała mi do książkowego Pana Bhaer'a. Nie wiem czemu. Jo była jak ogień i właśnie takiego partnera widziałbym przy niej. Takiego, który pozwoliłby być jej sobą, ale jednocześnie nie pozwoliłby, aby jej żywiołowość wymknęła się spod kontroli. Nie do końca potrafiłam sobie wyobrazić tę relację. Może jest to moja wina a nie autorki, nie mam pojęcia. Ja po prostu tego nie czułam. . Niezmiernie smutno mi się również zrobiło z powodu Beth. Przyznam, że kilka łez uroniłam w jej fragmentach 💔. Amy jednak pozostała dla mnie zagadką. Wszystkie siostry kochały Lauriego, ale to ona została jego żona. W jakiś sposób pasowali do siebie. To na pewno. W tej części jednak sąsiad trochę stracił w moich oczach. Nie do końca rozumiałam jego postępowanie. W jednej scenie przeżywał złamane serce i ubolewał nad tym, że Jo nie odwzajemnia jego uczuć, a w kolejnej jest zakochany w Amy i są już małżeństwem. Za szybko w moim mniemaniu. . Ogólnie jestem jak najbardziej na tak. Świetna historia, jak przystało na tego typu książki nie brakuje nutki moralizatorstwa, rozterek sercowych czy zwyczajnego poczucia zagubienia. W tej części "Małe kobietki" stają się już dorosłe i mierzą się z pierwszymi poważnymi decyzjami. Nie jest łatwo zaplanować sobie przyszłość w młodym wieku. Zwłaszcza jeśli ma się ograniczenia. Jednak marzyć zawsze można i czasem te marzenia się spełniają. Myślę że to książki dla każdego. Prosty język, piękne wydanie i różnorodne charaktery.

Szybka i sprawna obsługa i dostawa. Jestem bardzo zadowolona że w taki sposób mogę kupować zakupu w empiku❤❤❤

Miła i przyjemna kontynuacja, lekki język i humor zachowany. Czyta się bardzo przyjemnie.

Są takie historie, które mimo upływu lat nie tracą nic ze swojej świeżości, które można wielokrotnie odkrywać, za każdym razem zwracając uwagę na inny ich aspekt. I nawet jeśli nasze życiowe doświadczenia sprawiają, że opowieści te stają się nieco naiwne, przerysowane, to wciąż sięgamy po nie z sentymentu. A także dlatego, że zwykle zawierają one całe pokłady wartości, którymi powinniśmy się kierować w życiu, prezentują, lepszy świat, gdzie dobro zawsze wygrywa, a poświęcenie zostaje nagrodzone. Jedną z takich historii są „Małe kobietki” Louisa May Alcott, książka, po którą przynajmniej raz każdy sięgnął, a do której ja osobiści powracam regularnie. Słodko-gorzka opowieść o uroczych siostrach obdarzonych licznymi, wspaniałymi cechami charakteru, z których każda jest inna, a jednak wszystkie łączy wyjątkowa więź. Zrobiłyby wszystko nie tylko dla siebie, ale również dla rodziców, a patrząc na tę wspaniałą rodzinę aż serce rośnie. Od razu też chcemy być jej częścią, ogrzewać się tym ciepłem, które zawsze od nich biło nawet wówczas, kiedy nastały gorsze czasy, a kobiety dopadła bieda. Dziś możemy odtworzyć tę wspaniałą atmosferę dzięki kolejnej wyjątkowej książce autorstwa Alcott, będącej kontynuacją „Małych kobietek”. Powieść „Dobre żony”, opublikowana nakładem Wydawnictwa MG, której akcja rozgrywa się trzy lata po zakończeniu poprzedniej części, znów przenosi nas do dawnych czasów, znów pozwala wierzyć w dobro, rodzinne szczęście i pomimo swojej mało realistycznej wymowy, znów zachwyca. Po książkę mogą sięgnąć nie tylko osoby, które pierwszy tom poznały (i pokochały), ale także ci, którzy z różnych powodów z pannami March jeszcze się nie spotkały. To również kolejny materiał, który aż się prosi o ekranizację, który dzięki plastycznym opisom, a także licznym ploteczkom związanym z rodziną Marchów i z otoczeniem, pozwala poczuć się częścią lokalnej społeczności. Tak naprawdę niewiele się tam zmieniło, dziewczęta po prostu dorastają i każda na swój sposób i zgodnie z cechami charakteru próbuje ułożyć sobie życie. Nad wszystkim czuwa pan March, który dochodząc do siebie po wojennej traumie poświęca się książkom oraz swojej małej parafii. Jego żona jak zwykle stara się, by zarówno jemu, jak i dziewczętom niczego w domu nie zabrakło, dba również o okolicznych mieszkańców, choć coraz rzadziej pomaga w szpitalu, w którym wciąż przebywa ranna młodzież czy w przytułkach dla wdów. Teraz cały jej czas pochłaniają przygotowania do wesela, bowiem rozważna Meg wychodzi w końcu za Johna Brooke`a. Mężczyzna po powrocie z wojny zajął się buchalterią, chcąc zapewnić swojej małżonce godne życie, szykuje tez dla nich wspólny dom, zwany „Gołębim gniazdkiem”. I choć wiadomo już, że młodzi nie mogą liczyć na wygodne życie w dostatku, to jednak świadomość, że będą razem i wspólnie się będą dorabiać, dodatkowo ich łączy. Pozostałe siostry wbrew pozorom wcale nie zazdroszczą Meg ślubu z Johnem. Jo nie wróciła już do ciotki March, która za to zajęła się swoją ulubienicą, Amy, wabiąc ją obietnicą finansowania lekcji rysunku u jednego z najlepszych nauczycieli. Jo poświęca się zatem w pełni pisaniu, tworząc kolejne dzieła, które – do momentu odkrycia – lądują w szufladzie. Nieco mało jest w książce Beth, może dlatego, że tak naprawdę nigdy nie doszła w pełni do siebie po szkarlatynie, pozostając cichą i nieco bezbarwną postacią. Obserwując te wyjątkowe siostry, śledząc ich dorastanie, podejmowane przez nich życiowe wybory nie tylko dostrzegamy upływ czasu, ale zaczynamy tęsknić za tym światem z jego poważnymi, ale jakże dla nas obecnie trywialnymi problemami. Zaczynamy również tęsknić za czarno-białą rzeczywistością, w której wyraźnie widać różnice pomiędzy dobrem, a złem, w której liczą się fundamentalne wartości. Lektura książki jest jak podróż do czasów młodości, ale też odpręża i pozwala choć na chwilę uwierzyć, że ostatecznie zawsze się wszystko układa, że możemy liczyć na happy end. Dodatkową przyjemność czerpać możemy z obcowania z pięknym, ilustrowanym wydaniem tej książki w twardej oprawie. Ta niewyszukana elegancja, a także piękne ilustracje doskonale pasują do klimatu książki i wspaniale z nią współgrają, potęgując i nasz zachwyt.

Kontynuacja książki Małe Kobietki niczym nie zaskakuje, ale też i nie zawodzi.

„Dobre żony” Louisy May Alcott, bo o tej książce dziś również Wam opowiem, to kontynuacja „Małych kobietek”. Historia przedstawia dalsze losy sióstr Meg, Jo, Amy oraz Beth. W tej części dziewczyny są już trochę starsze i dojrzalsze. I znów, tak jak w pierwszym tomie, autorka raczy nas pouczeniami i morałami, które jakby wzbogacają książkę i sprawiają, że dzięki temu posiada ona „to coś”. Poza tym jest bardzo ciepła i urocza, przepełniona atmosferą rodzinnego domu sióstr. Momentami jest zabawna, a momentami smutna i nieco nostalgiczna. Jest napisana bardzo przystępnym, lekkim językiem, co sprawia, że czyta się ją szybko i z wielką przyjemnością. Jedyne do czego mogłabym się nieco przyczepić, to bohaterowie powieści. Autorka trochę odpuściła w kontekście opisu ich osobowości i charakterów, przez co byli oni jakby płytcy i nie sposób było jakoś bardziej się z którymkolwiek z nich zżyć. Podsumowując, książkę czytało mi się dobrze. I mimo że nie jest to może jakieś mistrzostwo świata, to myślę, że warto po nią sięgnąć.

Cała seria przygód sióstr March jest cudowna, a dla fanek Louisy May Alcott serdecznie polecam tę wersję książki, która zachwyca każdym detalem i jest wzbogacona w urokliwe obrazki. Książki prezentują się przepięknie. Co do samej treści to tego nie trzeba polecać, ponieważ jestem pewna, że większości osób lubiących ten gatunek powieści, te książki przypadną do gustu :)

Przed lekturą DOBRYCH ŻON chciałam przypomnieć sobie fabułę MAŁYCH KOBIETEK, które czytałam sześć lat temu. Zdecydowałam się obejrzeć miniserial na HBO i niestety... to był błąd. Byłam naiwnie przekonana, że te trzy krótkie odcinki stanowią podsumowanie pierwszej części 🤦‍♀️Wiedziałam więc dokładnie, jakie drogi obrały w życiu nasze dojrzałe już kobietki, zanim zabrałam się za drugą część cyklu. * Porównując powieść z jej ekranizacją, chyba kolejny raz to ta druga sprawiała mi więcej przyjemności. Liczyłam, że Alcott przybliży nam charaktery swoich bohaterów troszkę bardziej (zwłaszcza Luriego i Amy!), bo po seansie czułam spory niedosyt.😊 Alcott jednak zgrabnie zmontowała po kilka urywków z życia każdej z sióstr i... książka się skończyła. Nie ukrywam, że przekręciłam ostatnią stronę niepocieszona. Dlatego tym chętniej zabiorę się za MAŁYCH MĘŻCZYZN 💜 * Bardzo dobrze czytało mi się DOBRE ŻONY, ale miejscami raziła mnie patetyczność narracji Louisy May Alcott. Same rozmowy postaci czasem wydają się sztuczne, a w porównaniu do chociażby sióstr Bronte teatralne.🌸Traktując jednak tę pozycję z przymrużeniem oka, można się nią cieszyć, a nawet zachwycać. Autorka czasem przemyca filozoficzne wstawki czy oryginalnie przedstawione prawidła moralne, co dodaje książce smaku. 😊 Ocena: DOBRA ☕

uwielbiam! o wiele lepsza niż pierwszy tom. Mimo, że czyta się równie przyjemnie i szybko, to przynosi wiele więcej emocji i jest mniej przewidywalna.