Dobre żony (okładka twarda)

„Małe kobietki" autorstwa Louisy May Alcott przeczytałam dwa razy w ciągu roku. Rzadko kiedy powtarzam czytanie książki, a już na pewno nie w tak krótkim czasie. To, że przeczytałam ją ponownie może świadczyć tylko o jednym, moje serduszko pokochało historię, którą znalazło na stronach tej książki. Po drugim przeczytaniu, dowiedziałam się, że ma wyjść wznowienie drugiej części. Ta wiadomość sprawiła, że cieszyłam się kilka dni i czekałam niecierpliwie na premierę. Gdy tylko książka „Dobre żony" dotarła do mnie, to zabrałam się za czytanie. W świecie sióstr March minęło kilka lat odkąd rozstałam się z nimi wraz z końcem książki „Małe kobietki". Jednak w każdej z bohaterek nadal mogłam się doszukać tych samych cech, za które wcześniej je polubiłam. Ponowne spotkanie się z rodziną March przyniosło mi dużo radości, jak i też innych emocji, niekoniecznie przeze mnie lubianych. W tej części pojawia się też sporo smutku. Historia opisana w tym tomie jest zdecydowanie mniej cukierkowa niż w pierwszej części. Bohaterki zmagają się z przeróżnymi trudnościami już dorosłego życia, które potrafi przynieść więcej smutku niż radości. Po skończeniu czytania książki „Dobre żony" byłam jednocześnie szczęśliwa, jak i smutna. Szczęśliwa, gdyż znowu mogłam trafić do tego świata, który tak bardzo polubiłam. Znowu przyglądałam się życiu moich ulubionych bohaterek. Smutna, gdyż skończyłam właśnie niesamowitą przygodę. Wiem, że seria posiada jeszcze dwie części, ale póki ich ktoś nie wznowi to raczej nie uda mi się ich przeczytać. Co nie zmienia faktu, że polecam sięgnąć po książki pani Alcott. Jestem pewna, że przypadną do gustu niejednej osobie.

,,Dobre żony" to kontynuacja powieści ,,Małe kobietki", której głównymi bohaterkami były cztery siostry-Meg, Jo, Beth i Amy. Od ostatnich wydarzeń minęły trzy lata i w sumie niewiele zmieniło się w rodzinie Marchów, ale dziewczęta wydoroślały i stały się młodymi kobietami, a mężczyźni wrócili z wojny i starają się na nowo ułożyć swoje życie. Główne bohaterki są takie same jak w poprzedniej części, tylko że doroślejsze i mają inne problemy. Przeżywają pierwsze miłości, stają się kobietami i żonami. Jo oddaje się pisaniu do gazety. Beth po przejściu ciężkiej szkarlatyny znów wypełnia po cichu obowiązki i stara się każdemu pomóc. Amy olśniewa i chłopcy czule do niej wzdychają. Meg wypiękniała, nauczyła się gospodarować i wspólnie z Johnem urządza wspólne gniazdko. Pani March jest nadal żwawa i wesoła, krząta się wokół swoich córek oraz męża, kóry poświęca się książkom i małej parafii, której jest duchowym przewodnikiem. Pan March jest pocieszycielem i doradcą nie tylko dla swojej rodziny, ale także dla parafian, którzy zwierzają mu się z wątpliwości i trosk. Choć perypetie bohaterów ukazane są sielankowo, to jednak pod tym płaszczykiem szczęścia przebijają się sprawy smutne, problematyczne i wzruszające. ,,Dobre żony" utrzymane są w takim samym stylu jak ,,Małe kobietki". Sentymentalna, urocza, przesłodzona w dużej części powieść, ale jest to książka z XIX wieku, więc należy moim zdaniem wyobrazić sobie przy jej czytaniu tamtą epokę, aby lepiej wczuć się i zrozumieć przesłanie autorki. Jest to prosta, klasyczna historia, ale napisana zgrabnym i ładnym językiem, który sprawia, że z przyjemnością poznaje się losy rodziny Marchów. Na szczególną uwagę zasługuje piękne, staranne i stylizowane na dziewiętnastowieczną epokę wydanie książki. Z wielką przyjemnością ją czytałam:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2020/02/284-louisa-may-alcott-dobre-zony.html Gdy tylko w zapowiedziach wydawnictwa MG ukazała się informacja o wydaniu kontynuacji „Małych kobietek” Louisy May Alcott, czyli „Dobre żony”, wiedziałam, że po nią sięgnę. Pierwszy tom skradł moje serce i cierpliwe czekałam na kolejny tom, by poznać dalsze losy Meg, Jo, Beth i Amy… Upłynęło kilka lat i dziewczęta powoli wkraczają w inny świat, dorośleją, zmieniają się, przeżywają smutki i rozczarowania, nawet tragedie, ale jednocześnie życie nie skąpi im także radosnych i szczęśliwych chwil. Cztery siostry - cztery różne drogi życiowe. Zanim znów podejmiemy nasza opowieść i spokojnie udamy się na ślub Meg, powinniśmy najpierw poplotkować nieco o rodzinie Marchów. Na wypadek gdyby któryś ze starszych czytelników uważał, że w historii tej zbyt wiele mówi się o „miłości” (nie sądzę, by młodsi czytelnicy mieli podobne zastrzeżenia), mogę tylko powtórzyć słowa pani March: – Czegóż innego można się spodziewać, kiedy w domu są cztery wesołe dziewczęta, a nie opodal pełen werwy, młody sąsiad? I po raz kolejny dałam się porwać temu niezwykłemu klimatowi, jaki wyczuwalny jest w powieściach tej autorki. Główne bohaterki wkroczyły już w dorosłość, a więc siłą rzeczy, „Dobre żony” są bardziej dojrzałe od „Małych kobietek”. Druga część również ma mocno moralizatorski wydźwięk, choć w dobrym tego słowa znaczeniu. Niektóre wartości wyznawane przez bohaterów może i są przestarzałe, ale jest mnóstwo takich, które są aktualne do dziś dnia. Autorka po raz kolejny podkreśla w swej powieści, jak różne są od siebie siostry. Jedna krew, ale całkowicie odmienne charaktery. To jednak stanowi ogromny atut historii, gdyż każdy czytelnik może odnaleźć pierwiastek samego siebie w którejś z sióstr. Moje serducho od pierwszego tomu skradła Jo i tak też pozostało. Jedyny zgrzyt jaki miałam z tą książką to dziwnie poprowadzone wątki romantyczne. Przyznaję szczerze, że takiego obrotu sprawy to się nie spodziewałam. Według mnie, autorka strasznie namieszała i chyba sama nie wiedziała jak wybrnąć, bo te relacje między poszczególnymi siostrami, a wybrankami ich serc, w moim odczuciu wypadły mało wiarygodnie. Wydawnictwo MG po raz kolejny wykonało kawał dobrej roboty przy wydaniu tej książki. Piękna, chropowata okładka, twarda oprawa, a w środku mnóstwo ilustracji, które jeszcze bardziej umilają czytanie. Kontynuacja „Małych kobietek” okazała się być równie udana. Jej lektura sprawiła mi ogromną przyjemność i pewnie w przyszłości jeszcze nie raz do niej powrócę. Polecam! Moja ocena: 8/10

Książka dobra ale polskie tłumaczenie fatalne. Wygląda też na to że nie czytał tego ani redaktor ani korektor; przez co czyta się ją ciężko.

„W każdym lecie są gromy i burze, W każdym życiu są godziny złe; Ale słońce nadchodzi po chmurze, Ale uśmiech zastępuje łzę.” . . „Dobre żony” są kontynuacją poprzedniej powieści Louisy May Alcott, czyli „Małych kobietek”, które w ostatnim czasie cieszą się dość dużą popularnością, co bardzo mnie cieszy, ponieważ to jedna z klasycznych serii, po które naprawdę warto sięgnąć. . W drugim tomie poznajemy dalsze losy czterech sióstr – poważnej Meg, roztrzepanej Jo, łagodnej Beth oraz wytwornej Amy. Minęło kilka lat i dziewczęta powoli dorastają, zmieniają się, przeżywają rozczarowania, smutki, radości, a nawet tragedie. Siostry March zakochują się, wychodzą za mąż, uczą się jak prowadzić dom, żegnają swoich bliskich, a także podróżują po świecie. Życie wcale ich nie oszczędza, ale w tym wszystkim zawsze mają siebie nawzajem. . Podobnie, jak w „Małych kobietkach” tak i tutaj widać jak bardzo siostry się od siebie różnią i to właśnie mi się podoba, ponieważ każda z czytelniczek czytając te powieści może utożsamić się z którąś z bohaterek. . Mam wrażenie, że „Dobre żony” są ciut uboższe, jeżeli chodzi o mądrości życiowe, ale wcale nie oznacza to, że niczego nie można z niej wyciągnąć. W odróżnieniu natomiast do „Małych kobietek” jest w niej zdecydowanie więcej akcji i z pewnością jest dużo ciekawiej, ponieważ siostry March wchodzą w burzliwy czas dorastania i zakochiwania się, tworzenia swoich własnych odrębnych rodzin. Myślę, że pod tym kątem się na niej nie zawiedziecie. Chwilami może się wydawać, że ich życie jest cukierkowe, jednak nie jest tak do końca. Przychodzą również smutne i tragiczne momenty, które sprawiają, że w oku może zakręcić się łza. . Podobnie jak poprzedni tom, tak i ten został przepięknie wydany i zawiera okładkę imitującą materiał oraz cudowne delikatne rysunki. Moim zdaniem Wydawnictwo MG w tej kwestii wykonało kawał naprawdę dobrej roboty, bo obie książki wyglądają jakby były wydane w XIX wieku. Ja jestem nimi zachwycona zarówno pod kątem wizualnym, jak i pod względem treści. . Bardzo się cieszę, że mogłam poznać losy Meg, Jo, Beth i Amy i z całego serca polecam obie książki, bo poza ciekawą opowieścią o życiu czterech sióstr można z nich wyciągnąć o wiele więcej. Jeżeli więc szukacie książek, które sprawią, że zastanowicie się trochę nad swoim życiem i postrzeganiem otoczenia, to zdecydowanie są to książki dla Was.