Długa utopia. Długa Ziemia. Tom 4 (okładka miękka)

Książka czyta się sama. Wciągająca fabuła od pierwszych stron. Rewelacyjna kontynuacja serii świata Długich Ziem. Gorąco polecam. Warszawa, Ziemia Podstawowa.

"Długa Utopia" autorstwa Terryego Pratchetta i Stephena Baxtera to czwarty tom z cyklu Długa Ziemia. Opowiadającego o podróży do równoległych światów, do których ludzkość nauczyła się przemieszczać. Za pomocą pewnego wynalazku, dzięki któremu nastąpiła istna rewolucja technologiczna i społeczna. Zmieniająca dotychczasowe życie mieszkańców Błękitnej Planety. W powieści znajdziemy wiele ciekawych wątków i historii, które potrafią przyciągnąć do ostatniej strony.

Światy Długiej Ziemi znów stoją przed ogromnymi zagrożeniami, które mogą zostać zażegnane tylko dzięki połączonym siłom wielu istot. Ludzkość musi się w tym celu zjednoczyć, jednak to może nie wystarczyć. Ziemianie będą jeszcze potrzebowali pomocy maszyn i superinteligentnych Następnych. XXI wiek przyniósł nowe zagrożenia, po potwornym wstrząsie Dnia Przekroczenia i po wybuchu super-wulkanu Yellowstone ludzkość została zmuszona do zgłębiania dalekich światów. Ewolucja społeczeństwa ciągle nabiera tempa, jednak proces ten niesie za sobą ogromną cenę...

Nie zawiodłem się na kolejnym tomie, jak i w przypadku poprzednich książek jestem usatysfakcjonowany z lektury. Język autorów jest bogaty i lekki, sprawiający, że czyta się szybko. Wiele wątków łączy się w jedną spójną całość, trzymając w napięciu do samego końca. Nie zabraknie akcji, kosmicznych podróży i odkrywania zakasujących światów. Bohaterowie zostali stworzeni prawdziwie i realistycznie. Jak choćby gderliwy SI, którego postać na długo pozostała w mojej pamięci. Terry Pratchett i Stephen Baxter stworzyli niebanalny cykl, do którego chce się wracać wielokrotnie, aby rozsmakowywać się w nim na nowo. Szkoda tylko, że Terry Pratchett nie napisze już dla nas kolejnych niepowtarzalnych książek...

"Długa Utopia" dostarczyła mi ciekawej lektury i nie zabrakło elementów refleksyjnych, które pozostały ze mną na długo po odłożeniu książki. Bohaterowie Długiej Ziemi emocjonują swoimi losami i podróżami, dostarczając czytelnikom sporo wrażeń i emocji. Losy Joshui i Lobsanga wciągnęły mnie od pierwszej do ostatniej strony, dzięki czemu nie nudziłem się ani przez moment podczas czytania. Jest to rasowe sf, które polecam każdemu miłośnikowi gatunku. Wątki fabularne potrafią zaskoczyć, akcja pędzi w szybkim tempie, bohaterowie emocjonują swoimi losami, a Długa Ziemia wciąż odkrywa przed nami swoje skrywane w mroku tajemnice. Gorąco polecam.

Marzenia się spełniają. Od kilkudziesięciu lat ludzkości nie jest już ograniczona niczym po za swoją wyobraźnią. Dzięki malutkiemu prostemu urządzeniu prawie każdy może przemierzać ziemie w kierunku jakim tylko zapragnie. Dosłownie każdym. Ponieważ istnieje nieskończona liczba wersji alternatywnych prawie niezamieszkanych światów, do których można zajrzeć dzięki malutkiemu przełącznikowi. Jak wygląda taka ziemia i czy dzięki tym podróżą ludzie staną się lepsi, a jeśli tak to czy nawzajem się zaakcentują ci lepsi i ci zwyczajni to i setki innych zaskakujących wątków znajdziemy w nowym świecie Pratchett'a. Jak zawsze Pratchett i Baxter zaskakują niesamowitym pomysłem. Opowieść o świecie gdzie umiejscowiona jest Długa Utopia można snuć tak długo jak długa jest ziemia w tym utworze czyli w nieskończoność. Dzięki temu że Terry swoim zwyczajem zadbał o nieskończone bogactwo i zaskakującą różnorodność opowiedzianej tu historii. Stephen natomiast charakterystycznie nakreślił główne postacie, książka ta wciąga mocniej niż hazard w Las Vegas. Nawet miłośnik romansów też znajdzie tu znajomą nutę , jest miłość, rozwód, dziecko z sierocińca które wyrasta na bohatera. Nie ma smoków ale Elf też się znajdzie

Terry Pratchett, to jeden z moich ulubionych pisarzy.Znany wszystkim, z genialnego cyklu Świat Dysku, nie są to jego jedyne powieści, ale najbardziej znane.Stephen Baxter, to z kolei autor, takich powieści, jak Tratwa, czy Czasopodobna Nieskończoność.Połączyć wyobraźnie i talent, tych dwóch panów i mamy znakomity cykl fantastyczny, znany pod wspólną nazwą Długa Ziemia.

Długa Utopia, to czwarty tom tego ciągu i wszystko wskazuje, że niestety ostatni.
Opowiada on o dalszych losach naszych znajomych, z poprzednich tomów, którzy, eksploatują kolejne Ziemie, starając się przetrwać, bowiem, coś zagraża wszystkim Ziemiom, a to co z tego wyniknie, może być katastrofalne w skutkach.

Kolejny raz dałem się uwieść tej opowieści, jednak raziła mnie powtarzalność tematów, które przewijają się, w każdej części.To co było odkryciem, w pierwszym tomie, stało się nie co nużące, przy tomie czwartym.Poza tym drobnym mankamentem,powieść ta, stanowi niezłą rozrywkę, na którą, każdy powinien się skusić, bo warto.Polecam szczerze.

Raczej dla fanów cyklu. Jeżeli nie czytałeś poprzednich części, możesz się zagubić w zakamarkach i zawiłościach Długiej Ziemi. Obowiązkowo dla fanów Terry'ego Pratchetta.