Diuna. Książę Kaladanu (okładka twarda)

Ta seria to już troche telenowela, ale uwielbiam ją:)

Rewelacja!

"Książę Kaladanu" to powieść zdominowana przez politykę i rozterki głównych bohaterów, które również o politykę się ocierają. Zagrywki polityczne bywają wyrachowane i bezwzględne, a tkane intrygi są wciągające. Akcja jest przez to mało dynamiczna, ale i tak potrafi dostarczyć emocji. Mamy tutaj mnóstwo różnych powiązań, skutków pewnych decyzji, działań poszczególnych bohaterów, które mają na siebie wzajemny wpływ. Wiele osób obawia się sci-fi przez wzgląd na dużo terminów związanych z technologią i niezrozumiałymi opisami, jednak w przypadku tej książki nie ma się czego bać. Elementy sci-fi są bardzo delikatne i w dobrym guście, więc moim zdaniem jest to książka dla tych, którzy trochę boją się tego gatunku, bo tutaj mogą zostać w niego gładko wprowadzeni. Książę Kaladanu - Leto Atryda, to bohater, którego łatwo polubić, jest szlachetny i bardzo dba o swoich poddanych oraz bliskich. Nie jest zbyt ambitny, stara się być ugodowy i żyje sobie bezpiecznie na swoim Kaladanie. Pozostałe postaci również można szybko polubić, a ich kreacje są bardzo dobre. Przede wszystkim czuć, że bohaterowie są po prostu ludzcy. Mają swoją głębię, wady i zalety, przeżywają różne rozterki, popełniają błędy, jedni pożądają władzy, a inni czegoś zupełnie innego. Ja wczułam się w przeżycia postaci z tej powieści i sprawiły one na mnie wrażenie wiarygodnych ludzi. Podczas lektury "Księcia Kaladanu" śledzimy losy kilku postaci i tych głównych możemy poznać całkiem dobrze. Realia uczciwego władcy planety, członkini zgromadzenia Bene Gesserit, prawej ręki Imperatora, przywódczyni dużej organizacji, nie do końca prawowitego dziedzica planety czy władcy, który chce trochę zarobić na boku zostały bardzo dobrze nakreślone. Czytelnik może poznać konkretne role, przywileje i obowiązki z nimi związane, a dzięki temu wszystkiemu lepiej się wczuć w uniwersum Diuny. Nie wszystko zostało napisane wprost, wiele informacji można wyciągnąć po prostu z opisywanych sytuacji czy wydarzeń, a to jest najlepszy sposób na poznanie danych postaci czy wykreowanego świata. Styl autorów bardzo mi się spodobał, jest piękny i cały czas czułam, że stoi po prostu na wysokim poziomie. Sposób opisywania różnych spraw czy sytuacji nadawał powieści poważniejszego charakteru, wyrafinowania. Nie jest to lekki i prosty styl wyjęty z jakiejś młodzieżówki. Jest naprawdę bardzo dobry i dzięki temu książkę czytało mi się wyśmienicie. Osoba, która od "Księcia Kaladanu" chciałaby zacząć przygodę z tym uniwersum myślę, że może to zrobić i bez problemu zrozumie fabułę, a pewne sprawy, jak specyfika Arrakis czy pozyskiwania przyprawy po prostu nadrobi podczas lektury Diuny. Ale jeśli ktoś już czytał "Diunę" to będzie mógł pełniej doświadczyć uniwersum i światów występujących w tej książce. "Książę Kaladanu" to powieść, którą przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Jej tempo akcji nie jest dynamiczne, bowiem fabuła poświęcona jest polityce. Jednak przepiękny styl (trzeba to podkreślić, bo dla mnie była to literacka uczta), kreacje bohaterów z głębią, przedstawienie różnych i ciekawych perspektyw w tym interesującym uniwersum sprawiło, że całość była dla mnie wyjątkową i miłą lekturą.

„Kroniki Diuny" Franka Herberta to znany każdemu miłośnikowi literatury fantastycznej cykl należący do kanonu arcydzieł gatunku. Po śmierci autora jest on z powodzeniem rozwijany przez jego syna – Briana, który wraz z Kevinem J. Andersonem stworzył kontynuację i całkiem sporą ilość opowieści z przeszłości oryginalnej historii. Nie mają one wprawdzie tego sznytu, dotknięcia geniuszu, wizjonerstwa co pierwowzór, lecz nie brakuje im rozmachu i są całkiem zgrabne. To uniwersum poszerzyło się właśnie o pierwszy tom „Trylogii Kaladanu". „Diuna. Książę Kaladanu" opowiada o wydarzeniach bezpośrednio poprzedzających te opisane w „Diunie" i wyjaśnia, co przywiodło ród Atrydów z tropikalnego raju na pustynną planetę. Władający znanym wszechświatem Padyszach Imperator Szaddam IV ściąga na nieznaną nikomu planetę głowy Wysokich Rodów Landsraadu. W szaleństwie megalomanii zamienił ją w niebotyczne muzeum poświęcone panującej przez tysiąclecia rodzinie. Uroczystości przerywa bezwzględny atak terrorystyczny. Większość arystokratów ginie, zaś nieliczni, którzy przeżyli zawdzięczają to księciu Leto Atrydzie. Układ polityczny galaktyki wywraca się do góry nogami, setki planet stają się przedmiotem pożądania ocalałych, zaś honorowy książę zyskuje przychylność władcy. Czy ojciec Paula, pozbawiony chciwości i kochający przede wszystkim lud rodzinnego świata zapragnie sięgnąć po więcej? A może zostanie zmuszony? W tym czasie jego piękna konkubina lady Jessica przeżywa konflikt lojalności, dorastający Paul śni o nieznanej dziewczynie, Zakon Żeński zmaga się z wizjami szalonej Kwisatz Matki, baron Harkonnen knuje, by nie stracić na nowym podatku, a planetę Kaladan ogarnia plaga nieznanego narkotyku. Porywająca historia o lojalności, honorze, bezwzględności polityki i okrucieństwie powinności. Wartka akcja i ciekawa intryga to gratka przede wszystkim dla fanów „Diuny", lecz pozostali również się nie zawiodą. Duet kontynuatorów dziedzictwa Franka Herberta trzyma równy poziom, od lat dostarczając nam kolejnych cegiełek ukochanego uniwersum. Niezmiennie polecam.

Swoją przygodę z Diuną zaczęłam od powieści graficznej, która bardzo mnie zaintrygowała. Było to moje pierwsze spotkanie z komiksem i już udało mi się polubić bohaterów. Tutaj wpierw chcę wspomnieć o okładce książki, która wygląda jak jakaś księga. Jest cała złota z wygrawerowanymi znakami, które bardzo dodają jej uroku. Wewnątrz znajdziemy kilka rysunków, które bardziej przypominają szkice ołówkiem. Są nieco straszne i smutne, ale dobrze ukazują wydarzenia z książki. Czyta się ją lekko, choć bywa, że znajdziemy tutaj kilka dziwnych słów, które nie od razu wyjaśniały mi rzecz czy osobę, którą miały przedstawiać. Zupełnie jakbym wchodziła w świat baśni dla dorosłych, gdyż niektóra mowa jest naprawdę bezpośrednia. Będzie ona nieco niepokojąca, jak wiadomość, którą dostanie Książę Leto przez dziwne urządzenie transmisyjne. W pierwszej chwili sądziłam, że po tym nie wydarzy się nic nadzwyczajnego, jednak zaraz po tym, gdy Książę przekaże komuś tą wiadomość nagle braknie prądu. W jakiś sposób urządzenia, które tam mieli zaczną pokazywać pewną postać za pomocą hologramu. Było to niezwykle ekscytujące doświadczenie. Postać będzie ich namawiała do zakończenia swojej władzy, a w międzyczasie zaczną się dziać bardzo niepokojące rzeczy. Będą atakowani z góry, więc pozostanie im jedynie ucieczka. Aż wstrzymywałam oddech, kiedy o mało co nie stracili życia. Zresztą tam wciąż coś się dzieje. Książę będzie musiał dokonać trudnych wyborów. W grę wchodzi poddanie się i uratowanie życia lub walka, która może być okrutna w konsekwencjach. W sumie jakiegokolwiek wyboru by nie dokonał, to nic nie jest w stanie go zadowolić. To bardzo uparty człowiek, który lubi wyzwania. Nie na darmo pełni swoją funkcję. Miłym dodatkiem było tutaj zafascynowanie pewną kobietą, która z powodu swojej urody będzie pożądana w czyichś oczach... Osoby, które chcą sięgnąć po Diunę muszą wiedzieć, że jednak trzeba tu trochę myśleć, by nie pogubić się w wydarzeniach. Jej naprawdę wielu bohaterów i czasem mogą nam się mylić. Taki doskonały test spostrzegawczości.

„Diuna. Książę Kaladanu” to pierwsza część „Trylogii Kaladanu”. Kevin J. Anderson i Brian Patrick Herbert zapraszają nas do fantastycznego świata. Nasza wyobraźnia przechodzi na najwyższe poziomy, a my sięgamy świata tak odległego, że nie sposób ot tak powrócić do rzeczywistości. Miłośnicy Diuny mają ogromny powód do radości, ponieważ dzięki autorom można przeżyć wiele wyjątkowych chwil, które zapisują się w naszej pamięci. Ta książka trafia mocno do naszej wyobraźni, a najbardziej wymagający miłośnicy gatunku otrzymują powieść fantasy przez duże F. Nie ulega wątpliwości, że autorzy wysoko podnieśli poprzeczkę twórcom tego gatunku, a książkę bez chwili zastanowienia zapisać można na liście „NIK” – Najlepszych Interesujących Książek. Co ważne współautorem jest Brian Herbert – syn Franka Herberta – legendy gatunku. Warto podkreślić, że udowodnił on, iż posiada talent ojca w kreowaniu światów i bohaterów, których pokochać można już od pierwszych stron. Nie chcę skupiać się na przedstawieniu wydarzeń tej historii, lecz na tym, co wyprawia ona z naszą wyobraźnią, jakie emocje wywołuje. Zatem wyobraźnia tworzy w naszym umyśle obrazy świata, w którym chcemy pozostać. Poznajemy bohaterów, z którymi pragniemy się zaprzyjaźnić. Bierzemy udział w wydarzeniach, których nie jesteśmy tylko obserwatorami, lecz przede wszystkim uczestniczymy w życiu bohaterów. To niewątpliwie jest zasługą Andersona i Herberta, którzy fenomenalnie poprowadzili fabułę powieści, zabierając nas do świata, którego nie chcemy opuszczać. A po zakończeniu lektury pierwszej części jeszcze długo w świecie rzeczywistym powracać będziemy do świata Diuny. Co ważne przed nami jeszcze dwie odsłony, na które ja oraz jak sądzę miłośnicy gatunku czekają. Książka „Diuna. Książę Kaladanu” ukazała się nakładem Wydawnictwa Rebis

Książę Leto Atryda leci na planetę Otorio, zaproszony przez Szaddama, by podziwiać nowy kompleks stworzony dla podziwiania osiągnięć rodu Corrinów. Podczas pobytu, spotyka się z podejrzaną sytuacja. Nieznany mu osoba, przekazuje dziwna wiadomość przez urządzenie transmisyjne. Książę informuje o tym Imperatora. Jednak przedstawienie miało dalej trwać. W pewnym momencie w całym kompleksie odcięto zasilanie, a hologramy przedstawiające postać mężczyzny pojawiły się w całym kompleksie. Hologram przemówił, namawiając do buntu i zakończenia władzy rodu Corrinów. Niestety na tym nie koniec. Resztki kontenerów latających wokół planety okazały się wypełnione ładunkami i skierowane w stronę kompleksu. Kiedy doszło do wielkiej katastrofy, książę Leto wraz z małą ilością szlachty i Imperatorem zdążyła się ewakuować.W tym czasie na jego rodzimej planecie, syn Paul, ćwiczy sterowanie myśliwcem podczas burzy. Lot jednak okazał się jednak bardziej wymagający niż się spodziewano. Burza w którą wlecieli, o mało nie pozbawiła ich życia. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów i do jakich spisków dojdzie, aby rod Atrydów, trafił na Diunę? Zapraszam do czytania Świetna książka zarówno dla tych którzy Diuny jeszcze nie czytali jak i są już po lekturze( jak ja). Przeczytałam i powiesz szczerze, że mam nawet lepsze odczucia ,niż przy Diunie, ale to może z tego powodu, że tu poznaje wszystkie wydarzenia po kolei, a w świat Diuny byłam wrzucona od razu, bez dokładnego wyjaśnienia kto z kim i dlaczego, chociaż i w Diunie po jakimś czasie człowiek jest już zorientowany🤣 Bardzo lekko i dobrze się ja czytało, czekam na kolejną część😍

Książę Kaladanu to moje pierwsze spotkanie z twórczości Briana Herberta i Kevina J. Andersona i to całkiem udane. Ze strzępków informacji autorzy stworzyli interesującą opowieść, która ma za zadanie przybliżyć Leto Atrydę - jako ojca, partnera i księcia wiernego Imperatorowi. W każdej z tych ról próbuje odnaleźć się jak najlepiej, pozostając wierny swoim zasadom i dbając o swoich najbliższych. Nie będzie to łatwe, szczególnie, że wszędzie czyhają na niego spiski i wrogowie, nawet na jego ojczystej planecie. Mamy okazję zobaczyć jakim jest człowiekiem, czym kieruje się w życiu, jakie są jego motywacje i dlaczego podjął takie, a nie inne decyzje, które doprowadziły do wydarzeń opisanych w Diunie. W książce obserwujemy również wiele innych wątków, które są mniej lub bardziej ze sobą powiązane, m.in. o rosnącym znaczeniu Gildii Kosmicznej, Landsraadu i KHOAM, spisku Wspólnoty Szlacheckiej, czy wydobyciu przyprawy na Diunie. Dzięki temu mamy szersze spojrzenie na bieżące wydarzenia, jakie mają konsekwencje i do czego mogą doprowadzić. Oczywiście, znając Diunę, doskonale zdajemy sobie sprawę, że wszyscy bohaterowie przeżyją i wyjdą cało z opresji. Niemniej jednak książka trzyma w napięciu i byłem bardzo ciekawy jak poradzą sobie bohaterowie z kolejnymi niebezpieczeństwami. Książę Kaladanu to powieść rozgrywająca się przed wydarzeniami opisanymi w Diunie Franka Herberta, która ma za zadanie przybliżyć postać księcia Leto Atrydy. Jest dobrze i sprawnie napisana książka, bez skomplikowanej, czy porywającej fabuły, ale którą czytałem z przyjemnością.

Książe Kaladanu może nie ma porywającej i zaskakującej fabuły. Czy jednak jest ona tu najważniejsza? Twórcy bardziej skupiają się różnych wątkach i rozbudowaniu ich, a prowadzą narrację tak aby główną korzyścią czytania było odkrywanie historii postaci wprowadzonych powieści Diuna Franka Herberta. Tam mamy tylko mały fragment tła. Tutaj to tło zostało mocno rozbudowane. Wyczuwamy interakcje rodziny Atrydów, a w szczególności sposób wychowywania młodego Paula na kolejnego księcia oraz złożoną relację między księciem Leto i lady Jessicą. Mamy również pewien wgląd w relacje między innymi postaciami, zwłaszcza tymi z rodziny Atrydów, takimi jak Gurney Halleck, Duncan Idaho, Thufir Hawat i Wellington Yueh. Powieść przenosi się również na inne znajome twarze, dając nam zapowiedź świata samej Diuny i pokazując, jak działa baron Harkonnena. Poznajemy również zasady panujące za kulisami cesarstwa. Działania Imperatora i jego doradcy hrabiego Hasimira Fenringa. Nie obędzie się również bez knowania zakonu Bene Gesserit i działań Wielebnej Matki Gaius Heleny Mohiam. Figury na szachownicy zostały już rozłożone. Mimo że znamy finał tej rozgrywki, to jednak sama gra jest również fascynująca. To taki political fiction w uniwersum Diuny. Oczywiście do oryginału historii tej daleko, mimo to warto jej poświęcić czas, a by mieć szerszy obraz uniwersum i rzucić sobie światło na pewne elementy, które gdzieś się przewijały, ale nie zostały do tej pory rozwinięte.

Diuna to powieść, którą się albo kocha, albo nienawidzi. Science fiction czystej wody, zabierające nas na wyprawę na planetę, gdzie historia – można rzec – potoczyła się inaczej i wciąż tkwi na innym poziomie rozwoju – bliskim, a jednocześnie dalekim. Doskonały przykład dzieła, które czyta się od deski do deski i na długo zostaje w pamięci. Dla mnie numer jeden w fantastyce. Jednak czytałem tylko powieści wydane przez samego Herberta. Nigdy nie czytałem dzieł tworzonych przez jego syna i Andersona. Przyszła pora i na to. A pierwszą powieścią tego duetu jest dla mnie „Diuna. Książę Kaladanu”. O książce możemy przeczytać, że: Leto Atryda, książę Kaladanu i ojciec Muad’Diba. Wszyscy wiedzą o upadku i wzlocie jego syna, natomiast niewiele wiadomo o nim, spokojnym władcy Kaladanu, i jego partnerce, ani o tym, jak książę niewiele znaczącej planety zaskarbił sobie względy imperatora i wzbudził gniew rodu Harkonnenów, wchodząc na drogę, która przywiodła go do śmierci. Oto ta historia. Czyta się dobrze, akcja i bohaterowie mogą się nam spodobać. To przecież nowa opowieść o świecie, który zachwycił cały świat. Na pewno sięgnę po kolejny tom i być może po inne powieści duetu o pustynnej planecie Arrakis, bo powstało tego nad podziw sporo.