Pierwsze wrażenie po wzięciu Delirium do rąk? Pomyślałam, że to kolejna głupiutka książka dla nastolatek. Kolejna okładka z twarzą, lekko tajemnicza, czyżby paranormal romance?
Słowo delirium oznacza majaczenie, jest to zespół zaburzeń świadomości, któremu towarzyszą omamy. Samo użycie tego słowa w tytule już świadczy o pewnej oryginalności Lauren Oliver - autorki m.in. 7 razy dziś.

Historia z pozoru nie różni się od standardowych powieści dla młodzieży - opiera się ona na życiu i rozterkach (również sercowych) zwyczajnej nastolatki, jaką jest Lena. Różnica polega na świecie, w jakim rozgrywa się akcja. Jest on kontrolowany przez rząd niemal w każdej dziedzinie życia. Miłość zaś jest powszechnie uznana za najbardziej niebezpieczną chorobę zakaźną nazwaną Amor deliria nervosa.

Opowieść fantastyczna o świecie, gdzie miłość jest czymś, czego nie powinno być i człowieka powinno się z niej wyleczyć. W tym celu wymyślono remedium, każdy obywatel musi przejść zabieg po ukończeniu konkretnych urodzin, a dzięki testom i ocenom znajdywany jest idealny współmałżonek bądź współmałżonka.
Książka wciąga, bo jest co coś innego, nierealistycznego. Czytając książkę można się zatracić i poczuć się tak, jakby było się w miejscu akcji.
Cała historia o usuwaniu miłości z życia człowieka potrafi nawet w książce zszokować. Nie ma miłości nawet do dziecka, bo dziecko poprostu się urodziło, jest i ma wyrosnąć i też pójśc na zabieg.
A jak się zachoruje na miłość, lepiej uciekać z miasta...

Myślę, że opis dużo mówi. Gdybym chciała Wam ją inaczej opisać, to zaczęłabym zdradzać fabułę, a to przecież nie ma być streszczenie tylko recenzja.
Bardzo dobrze się czyta. Autorka wprowadza nas w tajemniczy świat przyszłości, gdzie miłość jest uznana za chorobę. Za coś co jest dziwne, czego trzeba się bać. Czytając tę książkę trzeba zadać sobie pytanie: "Czy bylibyśmy w stanie żyć bez miłości?".
Książka trzyma w napięciu, ma to co lubię najbardziej, czyli cytaty na początku rozdziałów (co prawda część jest jakby wymyślona pod książkę, ale co tam ;)). Ogólnie polecam, bo nie dość, że wciąga, jest napisana fajnym językiem, długość w sam raz, to jeszcze daje do myślenia.

Ta książka wpadła w moje ręce przypadkiem i gdy tylko przeczytałam krótki opis, już wiedziałam, że to coś dla mnie! Zakochałam się w tej powieści bez pamięci... a może zakochałam się w jej bohaterze Alexie? Pochłonęłam tę książkę w dwa dni, wychodząc z pokoju jedynie na posiłki. Od pierwszych stron można całkowicie zatracić się w tej okrutnej rzeczywistości, w której pozbawia się ludzi prawa do miłości. Polecam ją nie tylko młodzieży bo ta książka pokazuje jak ważna w naszym życiu jest miłość i ile jesteśmy w stanie dla niej zrobić. Mimo wszystko zakończenie złamało mi serce, ale na szczęście wszystko wyjaśniło się w drugiej części :) Polecam!!!

„Delirium” to opowieść o młodej dziewczynie, która pod wpływem miłości uczy się buntować.
Jest to książka skierowana do osób lubiących opowieści o rodzącym się uczuciu między bohaterami, ale także dla osób których ciekawią odmienne wizje świata.

Opis miejsca, w którym ludzie nie wiedzą co to miłość został przedstawiony bardzo autentycznie jak na książkę młodzieżową.

Mi powieść bardzo się podobała, oryginalny pomysł został przez autorkę dobrze rozwinięty, fabuła była spójna i sensowna, a bohaterowie i ich historia naprawdę mnie zauroczyły. Do tego miłość i przyjaźń zostały naprawdę pięknie opisane.
Polecam!

Powiem tak...
Podejrzewam, że wiele ludzi którzy jeszcze tego nie czytali podejdzie do tego w podobny sposób jak ja na początku... " kolejna książka o miłości ". Prócz wspaniałej powieści miłosnej, (która nie jest głównym wątkiem) jest to coś więcej. Cała seria opowiada o walce o wolność, poznawaniu życia, które jest bezlitosne oraz samego siebie. Trylogia chwyta za serce, ponieważ opowiada o, cóż walce o wolność, nadziei na lepsze jutro, miłości, która zwycięży wszystko i burzeniu murów. Polecam to wszystkim, którzy lubią te klimaty, a tym, którzy nie, naprawdę serdecznie zachęcam do przekonania się. :)

Jedna z moich ulubionych trylogii. Niezapomniana historia bo poruszająca, wypełniona emocjami, dla mnie jedyna w swoim rodzaju. Wzruszyła mnie opowieść o Lenie, bo jak można egzystować w świecie bez miłości, czy to w ogóle możliwe? A jednak.. Książka Delirium zainteresowała mnie kiedy tylko ukazała się w księgarniach, a opis wzbudził moją ekscytację. Poczułam ten charakterystyczny dreszczyk emocji - to może być coś bardzo interesującego. Przeczucie mnie nie zawiodło, książka jest super, nie będzie przesadą jeśli napiszę, że jeśli chodzi o ten gatunek i tematykę, jedna ciekawszych z jakimi się zetknęłam.

Co do akcji, raz dzieje się sporo i nie można się oderwać od lektury, innym razem jest przeciętnie, jednak uważam, że końcówka to rekompensuje, bo dopiero przy niej przekonałam się, jak mi się ta książka podobała. Język jest typowo młodzieżowy, nie ma w nim żadnych znaków szczególnych, nie przeszkadza, ale też nie nadaje smaku książce. Mimo czasem denerwującej bohaterki, nudniejszym momentom i nie do końca wykorzystanemu pomysłowi, całość oceniam bardzo pozytywnie, polecam i wręcz nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po „Pandemonium”. Nie wolno zostawiać czytelnika w takim napięciu!

Książka sama w sobie jest niesamowita, okładka, pismo, tekst, zapach.. i ilość stron. Książka mówi o niejakiej Lenie Holloway, mieszkającej w świecie innym niż nasz. A mianowicie, panuje tam choroba zwana Amor Deliria Nervosa, całe Stany Zjednoczone są objęte wysokim murem, za nim panoszy się choroba, miejsce to nazywają wyleczeni ludzie, Głuszą. „Wyleczeni” – czyli ci, którzy w wieku swoich urodzin podjęli się zabiegowi, który eliminuje miłość, czyli chorobę. Główna bohaterka za 3 miesiące będzie miała właśnie ten zabieg. Ale przed nim…, właśnie przed nim zaraża się..

Dla mnie książka była wielką zagadką. Nie spodziewałam się, że autor podda w niej pod wątpliwość istnienie miłości i porówna ją do choroby. Z pewnością dla wielu z nas jest to trafne porównanie. Bardzo mi się podobało, że odpowiedzi na to pytanie czytelnik musi udzielić sobie sam. A zatem bez zbędnego narzucania ani wymuszania każdy kto zmierzy się z tą książką będzie miał pozostawione pole do własnych refleksji. Z pewnością nie jest to książka, wobec której można przejść obojętnie. U mnie wywołała one wiele emocji, które towarzyszą mi do dzisiaj.

Kilka minut temu skończyłam czytać Delirium. Kilkanaście minut temu byłam niemalże pewna, że nie sięgnę po drugą część. Za kilka kolejnych minut będę starała się ją zdobyć za wszelką cenę. Muszę przyznać, że początek tej powieści średnio przypadł mi do gustu. Akcja toczyła się powoli, nie zżyłam się z bohaterami, lecz zakończenie.. Cóż.. Z całą pewnością należy do tych, które powoli zaciskają palce na twojej szyi i z każdym kolejnym wersem tekstu ten nacisk zwiększa się. Nie mogę się doczekać, aż będzie mi dane przeczytać dalszą część historii.

Myślę, że trylogia Oliver Lauren to świetna lektura przede wszystkim dla nastoletnich czytelników. Pozwoli im z jednej strony docenić wolność, w której dorastają, a także zastanowić się nad tym, co istotne i ważne. Rodzina w znanej obecnie formie zyskuje nowe znaczenie.

Starsi wiekiem odbiorcy na pewno z przyjemnością przypomną sobie podstawowe objawy Amor deliria nervosa – stanu zakochania :-) Dla wielbicieli biegania polecam wątek Leny i jej przyjaciółki Hany. Kiedy wszystko jest zakazane, bieg wyzwala, daje czystą, niekontrolowaną radość.

juz dawno żadna książka tak mnie nie wzruszyła, piękna i mądra opowieść o marzeniach, pragnieniach, poczuciu odmienność i zakazanej miłości, która sprawia, że wszystko jest na swoim miejscu, znajdujemy nasze miejsce w świecie, ale nie jest też wolna od strachu i bólu. książka tak przerażająco realistyczna, że można odnieść wrażenie, że w dzisiejszym świecie wielu osobom zaaplikowano remedium, a nie jest to wizja utopijna. polecam każdemu, kto lubuje się w powieściach o miłości ale takiej trochę niestandardowej

Książka opisuje świat, który może w każdej chwili się zmaterializować . Zakazana miłość, ludzie podążający za narzuconymi wartościami oraz bezlitosna walka o przetrwanie. Autor na stornie tytułowej postawił pytanie: Czy gdyby miłość była chorobą, chciałabyś się wyleczyć? Osobiście uważam, że aby odpowiedzieć na powyższe pytanie należy przeczytać całą trylogię. Naprawdę polecam książkę, szczególnie osobom ze świeżo złamanym sercem. Miłej lektury!

Delirium opowiada o najpiękniejszej z możliwych rzeczy, która została uznana za śmiertelną chorobę - o miłości. Kiedy ktoś na nią zachoruje, pozornie nie ma już ratunku - albo przymusowe, wcześniejsze leczenie, które może mieć tragiczne skutki, albo śmierć. Jednak niektórym udaje się uciec.
Powieść jest tak piękna i wzruszająca, że nie potrafię opisać jej słowami. Ją po prostu trzeba przeczytać.

Książka pochłania czytelnika od pierwszej strony, aż nie chce się przestać czytać. Każda strona sprawia, że chce się czytać bez końca. Ciekawa historia, pokazująca prawdziwe oblicze miłości. Po skończonej książce czuje się niedosyt, myśli się, że to nie może być koniec. Delirium ogarnia czytelnika bez reszty

Uważam że to jedna z najpiękniejszych książek które przeczytałam . Bardzo wciągająca , pisana prostym językiem , ciężko sie od niej oderwać . Jest to historia o zakazanej miłości , świetni bohaterzy . Naprawdę gorąco polecam , nikt nie pożałuje !

Z pozoru książka wydaje się dobra. Ciekawy pomysł, fajna fabuła. Dopiero pod koniec książki dostrzegasz co autorka chciała w niej przekazać. Polecam ją każdemu bo nawet jeśli połowa książki trochę przynudza końcówka wszystko wynagradza!!!

Naprawdę świetna książka. Kolejna antyutopia, bo to teraz w modzie po sukcesie "Igrzysk Śmierci", ale jednak autorka miała tutaj naprawdę udany pomysł. Książka bardzo wciąga. Polecam!