Czy to się dzieje naprawdę? (okładka  miękka, 11.2021)

Zima, zima i po zimie, prawda? Ale książki zarówno te świąteczne, jak i właśnie zimowe teraz są chyba najlepszym wyborem. Aczkolwiek, zdarza się, że i w lato można się nieźle schłodzić czytając o zasypanych pensjonatach czy o wariackich bitwach na śnieżki. W tej książce poznajemy trzy kobiety. Każda inna, każda ma swoje problemy i marzenia. Tak się składa, że życie niespodziewanie postanawia, że powinny mieć ze sobą więcej do czynienia i mieszkają w tym samym bloku. Zaczynają więc ze sobą coraz więcej rozmawiać, spotykać się, a nawet razem próbują rozwiązywać swoje problemy. A jakie? Agnieszka ma problem z mężem, który więcej czasu spędza u matki niż z nią. Żeby tego było mało, teściowa to taka niczym z dowcipu, nietrawiąca synowej. Celina również jest mężatką, ale ma zgoła inne kłopoty. Z córką się nie dogaduje, są z nią coraz większe problemy, a mąż w zasadzie nie zwraca na nią uwagi. Trzecia z nich to singielka, więc wydawałoby się, że tego typu sprawy jej nie dotyczą, ale jej matka ciągle jej nad uchem gada, że powinna już mieć męża i dziecko. W sumie problemy jakie na co dzień się spotka, prawda? No i właśnie kobiety postanawiają sobie wzajemnie pomagać i być dla siebie wsparciem. Mimo, że temat nie jest prosty, a do tego bardzo może poruszyć, bo jednak nie są to problemy wymyślone od przysłowiowej czapy, tylko faktycznie takie rzeczy się zdarzają, to powieść czyta się szybko i jest przyjemnie lekka. To wszystko za sprawą świetnego poczucia humoru autorki, które wplotła w tę powieść. Każdą z bohaterek stworzyła tak, że czuje się jak by się je znało i spotykało codziennie pod blokiem. Czy bohaterki w końcu będą szczęśliwe? Tego musicie już dowiedzieć się sami, a gwarantuję, że warto i nie zniechęcajcie się początkowym wolniutkim tempem akcji. To obyczajówka, ale nie zanudza czytelnika na śmierć. Za to później, gdy nabiera rozpędu, to już się jej nie da odłożyć choćby na chwilę. Trzeba po prostu poznać zakończenie. To jedna z ciekawszych powieści obyczajowych jakie przyszło mi przeczytać w tym roku i z chęcią polecam, bo wiem, że to idealna pozycja do herbatki i kocyka w dużym fotelu, a jeszcze najlepiej przy kominku! Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Wielka Litera.

Mamy grudzień, dni są już krótkie i zimne, dlatego to najlepsza pora roku na czytanie książek świątecznych lub z zimowym pejzażem w tle. Jak tylko zobaczyłam tą piękną, klimatyczną okładkę, wiedziałam, że książka idealnie wpasuje się w moje gusta i nie pomyliłam się. Zawarta w tej pozycji historia opowiada nam o życiu trzech zupełnie różnych kobiet, których przypadkowy los ze sobą połączył. Wszystkie mieszkają w jednym bloku i zaczynają razem spędzać czas, dzieląc się swoimi rozterkami, problemami oraz starają się wymyślić dobre wyjście z kłopotów. Agnieszka jest żoną Huberta, jednak mężuś zamiast spędzać czas w domu z rodzinką, to przesiaduje u mamusi „z piekła rodem”, która nie toleruje synowej. Blanka jest singielką, nie ma szczęścia z facetami i rozczarowana jest swoją pracą. Jej matka ma do niej żal, że nadal jest samotna i nie ma dzieci. Celina jest mężatką z dwudziestoletnim stażem. Źle czuje się w domu, mąż nie zwraca na nią uwagi, a problemy z córką tylko pogarszają wszystko. Czy sytuacja kobiet ulegnie zmienia na lepsze lub gorsze? Jak potoczy się ta znajomość? Czy uda im się wymyślić złoty środek na swoje kłopoty? Czy będą wreszcie szczęśliwe? Przyznam się, że zaskoczyła mnie ta lektura, która dzięki wstawkom muzycznym, bardzo przypominała mi musical. Opowiada w ciekawy sposób historię kobiet, których rutyna i codzienność złapała w swoje szpony. Silne charaktery nie pozwalają im na pogodzenie się z takim losem, tylko pchają je do walki o lepsze i szczęśliwsze jutro. Zachwyciłam się czytając tę książkę, polubiłam trzy bohaterki i kibicowałam im, w ich drodze. Dobrze, że miały siebie i mogły liczyć na wsparcie. Nie wiem czy ja, będąc na ich miejscu, zdecydowałabym się na takie radykalne kroki. Autorka porusza tu poważne i życiowe problemy, jednak powieść jest lekka, ciepła i przyjemna w odbiorze. Na pewno duży wpływ miał tu cudowny styl pisarki, która pięknie i plastycznie pisze, czarując czytelnika słowami, które wzbudzają wiele emocji. Ja przepadłam i nie odkładałam książki dopóty nie poznałam zakończenia. Polecam bardzo gorąco i zachęcam do sięgnięcia po tę wciągającą i wartościową lekturę.

,, Tak więc ząb postawił na swoim i choć początek znajomości był bolesny, to pod koniec leczenia kanałowego już sam widok Rolanda działał na Blankę jak najsilniejsze znieczulenie". Książka naprawdę warta uwagi i poświęconego czasu na czytanie. Jej okładka jest miękka ze skrzydełkami. Wewnątrz znajdziecie druczek nieco mniejszej wielkości troszkę ciaśniej osadzony. Treści jest tu naprawdę sporo, aczkolwiek gdzieś tam zanika w porównaniu z przesłaniem jakie niesie. A znajdziecie tam trzy cudowne kobiety, które są zupełnie inne. Jedyne, co je łączy, to wspólny blok mieszkalny i problemy, które postawiły się namnażać, a nie rozwiązywać. Na całe szczęście los nie przypadkowo je ze sobą złączył. Od tej pory dostały szansę dzielenia się wzajemnymi zmartwieniami, a jak to zazwyczaj bywa, im więcej kobiet, tym więcej niespodziewanych przygód i różnorakich rozwiązań ich smutków. Jedna z nich ma najwspanialszego męża na świecie, który woli własną matkę niż towarzystwo małżonki. Jego mamusia jest chodzącym ideałem, który niestety za wroga obrał sobie właśnie jego żonę. Ślepy z totalnym brakiem taktu często zostawia drugą połówkę samą. Każdego dnia jest coraz gorzej, jednak jakby nie patrzeć, to zdaniem teściowej, to ona jest wszystkiemu winna. Czy taka jest prawda? Druga tym razem jako samotny strzelec nie ma jakoś szczęścia do płci przeciwnej. Dodatkowo niemal stalkowana przez własną matkę czuje się zagubiona i zrezygnowana. Dla mamusi ważne jest tylko potomstwo. Zaślepiona tą wizja nie zauważa cierpienia córki, tylko je potęguje. Czy nie rozumie jednak, że nie tak łatwo jest znaleźć kogoś, komu będzie na niej bezgranicznie zależało? Ostatnią jest najstarsza z kobiet, której dwudziestoletni staż małżeństwa pokazał, że nuda i rutyna są obowiązkowe. Jak bardzo by się nie starała, on i tak jej nie zauważa. Jest zaledwie własnym cieniem, który kiedyś przed laty tak bardzo kochał. Dodatkowo jej własna córka postanowiła dołożyć jej problemów. Czy jest zatem jeszcze dla nich nadzieja na cokolwiek? Niesamowicie poprowadzona akcja, która wciąga od pierwszej linijki:-)

SPLOT NIEZWYKŁYCH ZDARZEŃ, MAŁE I WIELKIE MARZENIA, SIŁA WYOBRAŹNI – I ŻYCIE ZMIENIA SIĘ W MUSICAL! 💙💙💙 Agnieszka jest młodą mamą i żoną Huberta, który więcej czasu spędza u swojej mamusi (z piekła rodem) niż we własnym domu. Dlatego dziewczyna lubi oddawać się marzeniom, na przykład o romantycznej podróży do Paryża. Albo, chociaż nad Bałtyk… Blanka, rozczarowana dotychczasowymi związkami i pracą w agencji reklamowej, ku rozpaczy swojej mamy wciąż jest singielką. Żyje chwilą i koncentruje się na sobie. Jednak od pewnego czasu ma wrażenie, że jeszcze ktoś skupia na niej uwagę, a wręcz ją śledzi… Celina z kolei na sam widok swojego męża czuje się staro. Po dwudziestu latach małżeństwa jest dla niego „przezroczysta”, a wybryki dorastającej córki są jak niekończący się refren nielubianej piosenki. Kobieta dochodzi do wniosku, że to ostatnia chwila, aby przerwać codzienną monotonię i dodać życiu odrobinę słodyczy. 💙💙💙 „Czy to się dzieje naprawdę?” autorstwa Doroty Kassjanowicz to książka ogólne dość lekka i przyjemna w odbiorze, mimo iż nie wywołuje jakiegoś piorunującego wrażenia. Miała za to naprawdę magiczny klimat, który wprost mnie oczarował. Poza tym sama fabuła była nieskomplikowana i chwilami zabawna. Bywały momenty, przy których nie mogłam powstrzymać śmiechu jednak także takie, przy których czułam się zdezorientowana, gdyż były dziwne i mało zrozumiałe. Zdecydowanie spodobały mi się wtrącenia muzyczne. Było to ciekawe i rzadko przeze mnie w książkach spotykane. Napewno zaliczam to do miłej odmiany. Za minus uważam małą czcionkę, jak i niekiedy zbyt rozwlekłe przemyślenia bohaterek. Charakterystyka postaci była za to dość dobra. Bohaterki są zupełnie różne. Każda z nich ma dość interesującą osobowość, unikalne cechy i różne problemy. Polubiłam je wszystkie zwłaszcza Blankę. Całą książkę uważam za ciekawie napisaną, choć jak wspominałam, na początku raczej nie znajdzie się w mojej topce ulubieńców. Oczywiście nie chcę nikogo zniechęcić do czytania. Sami musicie zdecydować, czy was zaintrygowałam, czy wręcz przeciwnie.

"Matka mężowa – głowa wężowa ", Agnieszka – jedna z bohaterek, bez ogródek mogłaby to powiedzieć o swojej teściowej. Młoda matka, zahukana przez panią Jadwigę i wtrującego jej syna, ma już dość obecnej sytuacji. . Blanka zagorzała singielka, jak tylko może odpiera ataki ze strony matki dotyczące jej zamążpójścia, dzieci i... o zgrozo co gorsza staropanieństwa. Jednak są to zmartwienia tylko jej rodzicielki, Blanka natomiast bierze życie za rogi w samotności i dobrze jej z tym. . Celina po 20 latach małżeństwa odkrywa nagle, że jest w tym związku nieszczęśliwa. Co gorsza nagle okazuje się, że nie jest w tym sama, bo jej druga połówka czuję dokładnie to samo. . Kobiety nie mają pojęcia, że jedno czekoladowe ciasto może tyle zmienić w ich życiu. . "Czy to się dzieje naprawdę?" To zabawna i lekka opowieść o kobietach i ich perypetiach życiowych. Książka daje nam dowód na to, że przyjaźń można znaleźć w każdym wieku i każdego dnia, a co najważniejsze, ta relacja pomaga nam przetrwać zawirowania przed którymi zostaliśmy postawieni. I choć kręciłam głową z niedowierzaniem na niektóre sytuacje, z drugiej strony mając świadomość, że jednak takie osoby istnieją, a absurdalne okoliczności które zaszły między bohaterami nie są tylko wytworem wyobraźni, a codziennością tych osób. . Abstrahując od życiowych rozterek i problemów, większa część książki minęłam mi z uśmiechem na twarzy, a momentami nie obyło się bez parsknięcia śmiechem. Mam tylko jeden maleńki minusik – wtrącenia á la musicalowe. Przyznaję, że o ile cała reszta była bardzo dobra, to te momenty mnie nie porwały.

Cześć kochani! Przychodzę dziś do Was z powieścią @dorotakassjanowicz „Czy to się dzieje naprawdę?”, którą mogłam zrecenzować dzięki @wydawnictwowielkalitera To przesympatyczna powieść, której bohaterkami są trzy kobiety. Totalnie od siebie różne. Blanka - singielka, rozczarowana związkami, pracą. Matka próbuje ułożyć jej życie pod schemat: matka, żona ... Agnieszka, młoda żona i matka, której teściowa nie toleruje a mąż lata z każdą pierdołą do mamusi. Jest też Celina, która żyje w związku małżeńskim, twierdzi, że mąż jej nie zauważa i nie docenia. Wszystkie trzy mieszkają w jednym bloku i dzięki pewnemu ciastu czekoladowemu Panie poznają się i zaczynają spędzać ze sobą dużo czasu. Wszystkie mają nadzieję, na zmianę w swoim życiu, muszą tylko o siebie zawalczyć. W książce pokazana jest siła i moc kobiet. Mimo wszystko czyta się szybko i przyjemnie, idealna na taki wieczór jak dziś. Fabuła książki jest nieskomplikowana i lekka, a cięte riposty i pozytywny humor autorki na prawdę pozytywnie mnie zaskoczył. Spędziłam z książką bardzo przyjemny czas. Niech Was nie zmyli okładka, książka nie jest zupełnie świąteczna :) Dla mnie osobiście książka miała jeden malutki mankament - były w niej wtrącenia muzyczne, co mnie akurat nie przypadło do gustu, ale również nie jest to nic co by wpłynęło na moją ocenę książki. Zapraszam Was do przeczytania :)

Agnieszka to młoda mama i żona, jednak mąż ostatnio spędza więcej czasu u swojej matki, a w tym czasie kobieta oddaje się marzeniom. Blanka jest singielką i koncentruje się glownie na własnych przyjemnościach. Od pewnego czasu kobieta ma wrażenie, że ktoś ją śledzi. Celina zamartwia się wybrykami dorastającej córki, zaś dla męża czuje się "przezroczysta". Ścieżki tych trzech kobieta się przecinają. Jak potoczą się ich losy? Czy ich życie się odmieni? To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i uważam je za udane. Mimo, że książka ma ponad 400 stron czyta się ją naprawdę szybko, a to za sprawą formy w jakiej została napisana, a mianowicie jest to w pewnym sensie musical. Przyznaje, że pierwszy raz spotykam się z takim pomysłem. Historia Agnieszki, Blanki i Celiny, czyli trzech kobiet mieszkających w jednym bloku wciągnęła mnie od samego początku. Ta historia jest bardzo prawdziwa, realna, dzięki czemu myślę, że każdy z Nas mogły znaleźć w bohaterkach chociaż kawałek samego siebie. Te kobiety zmagały się z problemami dnia codziennego, przeżywały smutki, rozczarowania, ale również chwilę radości i miłości, a wszystko doprawione świetnym humorem, marzeniami oraz muzyką. Czytelniku, jeśli szukasz książki pełnej emocji oraz ciepła na zimowe wieczory, to "Czy to się dzieje naprawdę?" będzie idealna dla Ciebie!

Lubicie musicale? A co o nich sądzicie kiedy mają miejsce w książkach? Przyznam, że to moja pierwsza książka z tak licznymi wstawkami musicalowymi. Poznajemy historie trzech obcych sobie kobiet. Jedyne co ich łączy to miejsce zamieszkania. Ale czy napewno? Agnieszka to młoda mama, której mąż zamiast czas spędzać z rodziną uwielbia przesiadywać u swojej mamusi. Swoją drogą z piekła rodem. Blanka to singielka rozczarowana dotychczasowymi związkami i pracą, która jest bo musi być. Od pewnego czasu ma wrażenie, że ktoś chodzi jej śladami. Celina mężatka od dwudziestu lat i mama nastolatki. Czuje się staro i samotnie, a mąż jej tego nie ułatwia. Czy zapragną zmian w swoim życiu? Czy zawalczą o siebie? To powieść o kobietach dla kobiet. Każda z nas może odkryć w sobie taką Blankę, Celinę czy Agnieszkę. Autorka stworzyła świetną fabułę z realnymi problemami i rozterkami. Każda z nas może odnaleźć tu skrawek siebie, a może i motywację do zmiany? Oprócz życiowych rozterek naszych bohaterek dostajemy sporą dawkę humoru i śpiewających dialogów. Dosłownie śpiewających,ktore były ciekawym doświadczeniem. To powieść o miłość, smutku, radości, o codzienności. Taka prawdziwa i realna. Bardzo przyjemna powieść, ciepła, ze świetnymi dialogami i humorystycznymi wstawkami. Polecam na te długie zimowe wieczory.

Splot niezwykłych zdarzeń, małe i wielkie marzenia, siła wyobraźni- i życie zmienia się w musical! Agnieszka- młoda mama i żona Huberta, mężczyzny, który więcej czasu spędza z własną matką niż z żoną i córeczką. Blanka- nie ma szczęścia w miłości. Jest trzydziestoletnią singielką, pracuje w agencji reklamowej i żyje chwilą skupiając się wyłącznie na sobie i swoich potrzebach. Celina- żona Zbyszka i matka siedemnastoletniej Karoliny. Od jakiegoś czasu w jej małżeństwie się nie układa, ma wrażenie, że mąż jej nie zauważa I nie docenia tego, co robi dla niego Celina. Do tego wszystkiego dochodzą jeszcze problemy z dorastającą córką. Pierwszy raz spotkałam się z książką napisana w formie musicalu i przyznam szczerze, że czytało mi się ją bardzo dobrze. Historia trzech kobiet mieszkających w jednym bloku wciągnęła mnie od pierwszych stron. Z ogromnym zaciekawieniem śledziłam losy kobiet, jakże różnych od siebie, a jednocześnie mających ze sobą wiele wspólnego. Gratuluję autorce pomysłu, połączenie powieści z musicalem wyszło rewelacyjnie. Każda z bohaterek znalazła miejsce w moim sercu, szczerze je polubiłam i kibicowałam ze wszystkich sił, aby to o czym marzyły się spełniło. "Czy to się dzieje naprawdę" to przyjemna, emocjonująca i pełna humoru powieść, którą polecam całym sercem.

Blanka, Celina i Agnieszka to sąsiadki, które zawsze odpowiadały na swoje zdawkowe „Dzień dobry” delikatnym uśmiechem. Lecz pewnego dni, za sprawą mąki, potrzebnej Celinie do ciasta, ich relacja się zacieśnia. Co połączy tak różne kobiety? Blanka to silna, niezależna singielka, Celina jest mężatką z długoletnim stażem i dorastająca córką. Natomiast Agnieszka to młodziutka matka i również mężatka z trudną relacją z teściową. Tak rodzi się przyjaźń między kobietami, które pomagają sobie nawzajem. CZY TO SIĘ DZIEJE NAPRAWDĘ to zdumiewająca powieść o sile przyjaźni i jakże realnymi problemami. To moje pierwsze spotkanie z takim typem książki, ale całkiem udane. Autorka bardzo zgranie połączyła powieść z delikatną muzyką, co tylko dodawało jej uroku. Przedstawione postacie bardzo rzeczywiste, które wzbudzają sympatię. Współczułam Agnieszce i zarazem podziwiałam ją za siłę w stosunku do teściowej i męża. Bo teściowa jaką wykreowała autorka była z najgorszych koszmarów! Kibicowałam Blance aby w końcu odnalazła to czego szukała, czyli miłości. Celinę również wspierałam w podjętych decyzjach i po cichu liczyłam na szczęśliwe zakończenie. Te trzy jakże niepodobne do siebie kobiety, stworzyły zgrabną fabułę i sprawiały, że z zainteresowaniem śledziłam ich losy.