Cymanowski Młyn (okładka miękka)

Cymanowski Młyn jest książką, którą zdecydowanie polecam. Jest uznana za thriller i możemy się w niej doszukać elementów, które budzą w nas odrobinę dreszczyku i grozy. Historia Moniki i Macieja jest historią wydartą wręcz ze świata współczesnego. Na co dzień mamy do czynienia z rozwodami, kłótniami w naszych małżeństwach, lecz nie o tym jest książka, choć nie da się ukryć, że to jeden z jej ważniejszych elementów. Owa groza i tajemnica dzieje się właśnie w tytułowym Cymanowskim Młynie, domku letniskowym, do którego udaje się młoda para, by odpocząć i poprawić swoje relacje małżeńskie. Jednak jak to bywa, Maciej wraca do Warszawy, a Monika zapoznaje się z synem właściciela i spędza z nim coraz więcej czasu, w tle możemy zauważyć relacje między ojcem a Piotrem, a także ważny jest tutaj wątek Cymanowskiego Młyna, który okuje się być dosyć kontrowersyjny. To zdecydowanie połączenie thrillera i powieści obyczajowej.

Historia zapowiadała się naprawdę ciekawie - jest podupadające małżeństwo, tajemniczy Cymanowski Młyn w pobliżu Pomarliska, gdzie straszy topielica. Jest dobroduszny pan Jerzy, właściciel i zagadkowy syn Łukasz, który pasuje do roli amanta. A potem wchodzi kicz. Obyczajowka, która tak bardzo chciała udawać thriller, że aż poszła w coś zupełnie nieodpowiedniego. Historia jest mocno naciągana. Mamy okultyzm, który kończy się czymś zupełnie niezrozumiałym, co nasuwa tylko pytanie: co?! Nie trzyma się to moim zdaniem kupy zupełnie. Topielica niestety zostaje zepchnięta na drugi plan, a szkoda, bo to ona powinna grać pierwsze skrzypce. Małżeństwo Moniki i Macieja też było jak rolleycoster, który był aż nienaturalny. Monika była impulsywna i momentami strasznie naiwna. Nie słuchała co się do niej mówi. Polubiłam ją, bo trochę przypominała mi siebie. Ale potem zaczęła popełnić takie kardynalne błędy, że szok i niedowierzanie. Z thrillera zrobiła się naciągana historyjka, która nawet za bardzo nie przerażała. Nie wstrząsnęło to mną, nawet jakoś za bardzo nie zainteresowało. Całość ratowała tylko fajna kreacja Cymanowskiego Mlynu, dobra zajawka na początku i lekkie pióro, które sprawiało, że czytało się przyjemnie i szybko. Oprócz tych momentów niedowierzania. Generalnie ktoś już pisał o tej książce, że zdecydowanie za mało tutaj thrillera i zgadzam się. Nie jest to połączenie aż tak udane, bo thriller zdecydowanie nieco został naciągnięty. Ot, taka lektura na weekend, do szybkiego przeczytania. Bardzo szkoda, bo autorka zdecydowanie pisze dobre książki. Jednak tylko obyczajowe. A okładka jest po prostu kapitalna!

Ciekawie opisana mroczna strona człowieka w pięknych kaszubskich lasach.

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny napisała książkę w duecie i to, z kim ją napisała, było dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Drugą osobą, dzięki której powstał „Cymanowski młyn” jest Stefan Darda – autor głównie literatury grozy i fantastyki. Czytałam już książki, w których występowało świetne połączenie literatury obyczajowej z thrillerem, nie jest to dla mnie nowością. Ale czy takie połączenie udało się duetowi Witkiewicz-Darda? Kaszuby. Do pensjonatu Cymanowski młyn przyjeżdża małżeństwo, dla którego pobyt będzie ratowaniem swojego małżeństwa. Monika i Maciej po kilku latach wspólnego życia oddalili się od siebie, całe dnie spędzają w pracy, do związku zakradła się monotonia a jedyne uczucia, które do siebie żywią to niechęć. Niespodziewany wyjazd do leśnego pensjonatu, z dala od ludzi i cywilizacji może być szansą, by uratować małżeństwo. Początkowo wszystko wskazuje na to, że im się uda, zaczęli się dogadywać, poznawać na nowo i nawet rozmyślać o dziecku. Wszystko psuje jednak pilny telefon, po którym Maciej musi wyjechać do Warszawy. Zrozpaczona Monika zostaje w pensjonacie pod opieką właściciela Cymanowskiego Młyna i jego syna Łukasza, który do złudzenia przypomina Monice jej byłego narzeczonego. Tajemniczy, miły i opiekuńczy Łukasz z każdym dniem będzie Monice bliższy, czy kobieta mu ulegnie? Niespodziewanie w Cymanowskim Młynie zjawią się przodkowie dawnych właścicieli domu. Czy ich przyjazd będzie związany z ukrytymi w piwnicy klejnotami? Nowy właściciel Jerzy Zawiślak oczywiście oferuje pomoc, lecz jego zachowanie świadczy o tym, że coś ukrywa, także przed synem Łukaszem. Dlaczego wieczorami udaje się na bagna? Czy z jego wędrówkami ma coś wspólnego dziewczynka z wyblakłej fotografii? Nic nie jest tu oczywiste, nasi bohaterowie skrywają tajemnice, a na światło dzienne wypłyną wspomnienia o krwawych zbrodniach sprzed lat. Pierwsza połowa książki to dominacja wątku obyczajowego, poznajemy Monikę i Macieja i zostajemy wprowadzeni w ich małżeńską sytuację. Oprócz nich przedstawiony będzie właściciel domu – Jerzy Zawiślak. I jak miałam kilka pomysłów na to, jak potoczą się losy małżonków po pobycie w Cymanowskim Młynie, zwłaszcza gdy Łukasz stawał się Monice coraz bliższy, to Jerzy był dla mnie zagadką. Informacje na temat starszego pana są dawkowane, ale dzięki jego wspomnieniom dowiadujemy się, że ten miły i niepozorny staruszek może mieć co nieco za uszami. Bardzo ciekawie poprowadzony był też wątek Łukasza, ten mężczyzna w pewnym momencie będzie zagadką dla swojego ojca. Czy to tylko przypadek, że tak bardzo przypomina byłego narzeczonego Moniki? Rozwiązanie jego wątku będzie zaskakujące! W drugiej części wyjdzie na wierzch wiele dziwnych i tajemniczych sytuacji związanych nie tylko z przeszłością Jerzego. Autorzy sprawili mi nie lada zagadkę, w pewnym momencie już nawet nie bawiłam się w przewidywanie zakończenia, lecz chciałam je jak najszybciej poznać. Nie będę ukrywać, że Magdalena Witkiewicz jest jedną z moich ulubionych polskich pisarek. Każda jej książka do mnie trafia, podoba mi się styl i każda z opisywanych historii. Zastanawiałam się, czy przemówi do mnie i w duecie ze Stefanem Dardą. Właściwie już na samym początku byłam w stanie oddzielić fragmenty napisane przez Witkiewicz od tych autorstwa Dardy. Niestety jeszcze nie miałam okazji, by zapoznać się z twórczością Dardy i nie mogę zestawić jego książek z „Cymanowskim Młynem”. Choć na początku w części pisarza irytowały mnie przeskoki w czasie, zagmatwane opisy, to wraz z rozwojem wątku obyczajowego wszystko układało mi się w całość, napięcie wisiało w powietrzu i czuć było grozę. Świetnie zarysowany wątek obyczajowy z nutką erotyzmu połączył się z powieścią grozy! Ogromnym i pozytywnym zaskoczeniem było pojawienie się wątku nadprzyrodzonego! Nie przypominam sobie, by taki występował wcześniej w książkach Witkiewicz. Wiem jedno, na pewno w najbliższym czasie nie wybiorę się sama w okolicę bagien. Książka zachęciła mnie też, by zapoznać się twórczością samego Dardy. Na samym początku zadałam pytanie, czy połączenie wątku obyczajowego udało się duetowi Witkiewicz-Darda. Od początku wprowadza nastrój tajemniczości, trzyma w napięciu, a dla odstresowania serwuje wątek obyczajowy. Do tego historia o topielicy, tajemnicze krzyki rozlegające się na bagnach, książki o okultyzmie w domowej biblioteczce i bohaterowie ze skrywaną przerażającą historią. Nie bez znaczenia jest informacja, że „Cymanowski Młyn” to mistrzowskie połączenie, bo tak właśnie jest. Otwarte zakończenie sugeruje, że jest szansa na część drugą. Ja jestem za! A czy Wam przypadnie do gustu duet Witkiewicz-Darda, przekonajcie się już sami!

Najpierw przyszło do mnie zaproszenie. Jako osoba zapracowana po uszy z radością bym z niego skorzystała! Cymanowski Młyn brzmiał dla mnie jak miejsce z dala od wszystkiego: zarówno cywilizacji jak i problemów. Miałam rację, ale tylko połowicznie i chyba powinnam się cieszyć, że jednak nie skorzystałam z zaproszenia... Monika i jej mąż początkowo żałowali, że przyjęli zaproszenie i znaleźli się w samym środku bagna. Samochód zakopany w błocie, na telefonach zero zasięgu, a oni zmęczeni wzajemnym towarzystwem, chociaż dopiero zaczęli urlop. Oboje postanowili jednak ratować małżeństwo i choć na chwilę odłożyć na bok dawne pretensje. Rozejm niestety nie trwa długo – Maciej zostawia żonę samą z gospodarzem i jego przystojnym synem-samotnikiem. Nietrudno się domyślić, co mogło wydarzyć się dalej! Romantyczny wątek to głównie rozterki Moniki nad sensem ciągnięcia małżeństwa i pokusą romansu z Łukaszem. Absolutnie nie polubiłam tej bohaterki i jej nieco dziecinnych zagrywek i przemyśleń, ale na szczęście nie tylko ona tu była istotna. W Cymanowskim Młynie wiele do powiedzenia mają również duchy, wspomnienia, tajemnice z przeszłości, które powinny pozostać ukryte… Jedna z nich ma wiele wspólnego z medalionem przysłanym razem z książką. Jak się okazuje – pieniądze potrafią mocno namieszać w głowie i pozornie uczciwi ludzie stają się bezwzględnymi kłamcami. Miło mi stwierdzić, że podczas lektury byłam parę razy dość mocno zaskoczona obrotem wydarzeń. Tutaj nic nie jest czarno-białe, dobre lub złe i każde z wydarzeń ma jakieś drugie dno. Tajemniczy Młyn ma wiele do zaoferowania – wiele więcej niż przejażdżki konne i trochę świętego spokoju z dala od cywilizacji. Autorom udało się napisać parę mrożących krew w żyłach scen, w których naprawdę nie było wiadomo, kto ujdzie z życiem. Cymanowski Młyn to książka, której jeszcze nie było... Mamy tu rozterki miłosne, trochę duchów, tajemnic, romansów, a nawet nieco horroru! Takie połączenie autorów jest niczym czekolada z chili - niby dziwne i nielogiczne, ale smakuje wybornie. Wrażliwość i romantyzm Magdy Witkiewicz wymieszany z świetną intrygą i dreszczem przerażenia od Stanisława Dardy są gwarancją wciągającej książki. Cieszę się, że mogłam przeczytać Cymanowski Młyn, bo dzięki niemu zapomniałam o tym, jak wiele mam pracy, a jak mało czasu. Wygląda na to, że tę książkę spokojnie można przepisywać jako lekarstwo na stres.

Już od samego początku byłam ciekawa tej książki, jak tylko do mnie dotarła to rzuciłam wszystko i zabrałam się za nią. Wiedziałam, że otrzymam od Autorów trochę literatury obyczajowej, trochę grozy, thrilleru. Tylko tak szczerze to więcej tutaj było obyczajówki niż tej nutki przerażenia. Czytałam wiele opinii przed napisaniem tej recenzji i przyznam szczerze, że jest to średniej jakości książka. Wiele innych recenzentów właśnie pisało, że szkoda iż ten duet podjął się współpracy, że byłoby lepiej jakby tylko Stefan napisał tę książkę. Okey, ja nie czytam ani ksiażek tego Autora ani pani Magdaleny, więc ciężko mi tutaj coś stwierdzić. Jednak trzeba przyznać, że bardzo dobrze czytało mi się historię opowiadaną przez Monikę. To wszystko było takie spokojne, bardziej obyczajowe, chociaż nie powiem, ta postać też często mnie irytowała i doprowadzała do furii. Nie rozumiałam jej zachowania względem Łukasza, ale pomińmy to. Tylko wiecie co? Ja czasami lubię jak bohaterowie mnie denerwują, bo wtedy się tą książkę zapamiętuje na znacznie dłużej. Ogólnie cały pomysł na fabułę jak i sposób w jaki ta książka została napisana zdecydowanie przypadł mi do gustu. Całokształt tej książki jest naprawdę na wysokim poziomie. Skąd to wiem? Bo książkę się czyta bardzo szybko, wręcz się ją chłonie! W sumie, mówiłam, że te fragmenty przedstawione przez Monikę były najlepsze, okey. Ale gdyby nie momenty, w których to Zawiślak opowiadał o wspomnianej historii sprzed lat, o swojej mrocznej przeszłości, to nic by tutaj ciekawego się nie działo, byłaby to zwykła obyczajówka. Także myślę, że tutaj ta narracja też zrobiła swoje i to w większym stopniu. I jeszcze jedna rzecz, według mnie to zakończenie niczego nam do końca nie wyjaśniło, mam wrażenie, że końcówka jest otwarta i teraz nie wiem w jakim celu. Czy po to żebyśmy sobie sami dopowiedzieli pozostałą część czy jednak powstanie druga część? Jak ogólnie podobał mi się pomysł z duchami, zjawami, ukrytą i tajemniczą biżuterią? Genialny! Uwielbiam takie coś! Od razu mówię, że fani czegoś mocnego, raczej się zawiodą, bo nie jest to historia niczym z horroru wyjęta, czuć dreszczyk i emocje na plecach, ale nie przesadzajmy. Tutaj właśnie ta cała historia jest owiana takim specyficznym klimatem, który jest już czuć od pierwszych stron aż do końca. Zdecydowanie można tutaj wyhaczyć tajemnicę, zagadkę, mroczną przeszłość. Ja to momentami czułam taki klimat jak w Balladynie. Nie wiem skąd to porównanie, ale jakoś mi się po prostu narzuciło. W sumie nie wiem czemu jest aż tyle negatywnych opinii na temat tej książki, okey nie jest to idealne dzieło, ale jest dobre! To się łatwo czyta, to się czuje... Moja opinia jest pozytywna, a ja gorąco polecam Wam ten tytuł, według mnie warto do niej zajrzeć i zatrzymać się, choć na chwilkę. Opis fabuły Książka zaczyna się od wprowadzenia w życie Moniki i Macieja. To niby przykładne małżeństwo, ale tylko z zewnątrz. W środku oboje wiedzą, że nic dobrego z tego raczej nie będzie. Kiedyś oboje spędzali ze sobą znacznie więcej czasu, kochali się, ale teraz liczyła się praca, praca, dom, obowiązki, zero miłości, szacunku... Tak jak to obecnie wygląda połowa związków, niestety. Pewnego razu oboje znajdują w skrzynce voucher na wyjad na dwa tygodnie do Cymanowskiego Młyna. Z początku są zdziwieni, bo żadne z nich nie chciało tam jechać. Każde z nich było pewne, że to rodzice zafundowali im taki prezent, aby wreszcie małżeństwo mogło się pogodzić, dogadać między sobą. Jeżeli wyjazd ma być za darmo, to oboje decydują się na to. I tak wyjeżdżają na dwa tygodnie do nieznanego im zupełnie miejsca. Wyjazd jednak już od początku nie wróży im niczego dobrego, brak zasięgu, brak mediów, auto zakopane w bagnie i bardzo skromne warunki. Z początku małżeństwo nie może się dogadać, ale po pewnym czasie zaczynają się dochodzić do porozumienia, co jest bardzo zadziwiające! Z drugiej strony poznajemy historię właściciela pensjonatu oraz jego syna. Oboje starają się prowadzić ten interes, jednak mało kto chce przyjeżdżać do takiego miejsca. Trzeba jednak przyznać, że Łukasz - syn właściciela od razu wpada Monice w oko, bo jest podobny do... ? Do jej byłego narzeczonego. Podczas wyjazdu Monika zaczyna coraz więcej myśleć o jej byłym, który zginął w tragicznych okolicznościach. Z drugiej strony poznajemy mroczne tajemnice i sekrety pana Zawiślaka...

Jak dla mnie duże rozczarowanie - brak napięcia, atmosfery grozy - a bardzo na to liczyłam.

To już kolejna książka Magdaleny Witkiewicz, którą przeczytałam. Dotychczas nie zawiodłam się na autorce. Jestem zakochana w jej książkach, w jej bohaterach. Z tym większą ciekawością sięgnęłam po Cymanowski Młyn - napisany wspólnie ze Stefanem Derdą. Nie rozczarowałam się - małżonkowie - nastawieni na robienie kariery, dla których rodzina schodzi na przysłowiowe "później", zaczynają dostrzegać, iż związek ich wypalił się, chyli się ku końcowi. Próbują dać sobie ostatnią szansę. Początkowo wszystko idzie w dobrym kierunku, jednak splot zdarzeń zaburza starania obojga o resztę uczucia, jakie w nich się tli. Książka obyczajowa, ale jednocześnie z dreszczykiem niepewności i elementami horroru. Napisana lekko, z wartką akcją, trzyma w napięciu do ostatnich scen. Polecam każdemu, kto lubi książki obyczajowe, a także o tematyce paranormalnej.

Dawno temu,w ciemnym lesie,gdzieś na Kaszubach stał stary dom zwany Cymanowskim Młynem.W okolicy tego dworu krążyło wiele legend o pojawiającej się tam kobiecie a nieopodal znajdowały się bagienne topieliska,które swoimi tajemnicami przyciągały jak magnes i wciągały w swoją otchłań. . . ”Czasem los wie lepiej od nas,co jest nam potrzebne w zyciu i kieruje nasze kroki,gdzie możemy to dostać.” . Monika i Maciej Kaczmarczykowie to małżeństwo z wieloletnim stażem.Oboje są przepracowani,zmęczeni monotonią dnia codziennego a do tego ich związek przeżywa prawdziwy kryzys.Pewnego wrześniowego popołudnia kobieta znajduje w skrzynce na listy kopertę z vocherem. Okazuje się,że obejmuje on 2-tygodniowy pobyt dla ich dwojga w urokliwej okolicy w samym sercu Kaszub.Małżeństwo uznaje to za znak i wyruszają w podróż,aby naprawić swoje relacje i odbudować to co ważne dla ich związku. . . Po dotarciu do Cymanowskiego Młyna okazuje się,że są oni jedynymi gośćmi a miejsce,do którego przybyli jest bardzo specyficzne.Monika i Maciej postawiają jednak cieszyć się tą piękna chwilą tylko we dwoje.Niestety ich sielanka nie twa długo.Mężczyzna otrzymuje pilny telefon i musi wracać do pracy.Monika jest wciekła i czuje się bardzo zraniona.Jej towarzystwa zaczyna dotrzymywać syn właściciela,Łukasz. Pewnego wieczoru,przy kolacji postanawiają wywołać duchy przeszłości.Po tej nocy coś się jednak zmienia.Z każdym dniem chłopka coraz bardziej zaczyna przypominać Monice dawną miłość.Jakie tajemnice skrywa ten dom ?I jak potoczą się dalsze losy Moniki i Macieja?Odpowiedzi na te pytania szukajcie za drzwiami Cymanowskiego Młyna😉 . ”Cymanowski Młyn”to najnowsza powieść Magdaleny Witkiewicz,tym razem napisana w duecie ze Stefanem Dardą.Jest to połączenie powieści obyczajowej i lekkiego thrillera. Powieść jest bardzo klimatyczna,mroczna z wątkami mistycyzmu i okultyzmu.Nie zabraknie tu także zbrodni i tajemnic skrywanych od lat. Muszę powiedzieć,że początek powieści bardzo mnie zaintrygowała a końcówka również wpasowała się w ten mistyczny klimat legendy.Niestety ten środek powieści był trochę przegadany,monotonny i dość leniwie się toczyła akcja.Jednak jest to bardzo przyjemna pozycja na wieczór. https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

Książkę mega szybko się czyta, bardzo wciąga. Ten duet musi się jeszcze powtórzyć!!!!