Córka generała (okładka  miękka)

"(...) choć wszyscy jesteśmy takimi samymi ludźmi, mamy podobne marzenia i pragnienia, nie zawsze byliśmy traktowani równo. Dotąd nigdy nie zastanawiałam się nad tym, że niestety polityka szufladkuje społeczeństwo, dokleja etykiety, dzieli ludzi na tych lepszych i gorszych. Na tych bardziej uprzywilejowanych i tych, którzy nie mają żadnych praw." Ileż razy, jak mantrę ludzie po drugiej wojnie światowej powtarzali zwrot "nigdy więcej"? Nigdy więcej wojny, nigdy więcej strachu, nigdy więcej strat, bólu i przerażenia. Oby nikt nigdy nie musiał już opuszczać swoich domów z myślą, że nie wie czy kiedyś tu wróci. Wojna dzieli narody, rozłącza rodziny. W wojnie nie ma nic wzniosłego ani romantycznego. Każdy z napięciem ogląda to, co dzieje się za naszą wschodnią granicą. Okazuje się, że nic nie jest nam dane na zawsze, nawet spokój. Jednak wojna pokazuje też coś innego. Pomimo podziałów zjednoczyliśmy się w akcie pomocy. Każdy wyciąga rękę, dzieli się tym co ma, otwiera drzwi do własnych domów. Oddajemy swoje łóżka, ubrania, służymy oparciem. Wojna nas zaskoczyła. Wolne Miasto Gdańsk stoi właśnie w obliczu wojny. Wszyscy czują, że coś wisi w powietrzu, i tylko chwile dzielą nas od jej wybuchu. Elise, córka emerytowanego generała von Hummela, który jest zafascynowany Hitlerem i jego ideologią, mieszka w pięknej willi. Jej głowy nie zaprząta polityka ani sytuacja w mieście. Chowana jest pod kloszem i trzymana z dala od wydarzeń. Dopiero na studiach widzi, że nie wszyscy są traktowani tak samo. Z dnia na dzień znikają żydowscy wykładowcy a wobec polskich studentów stosowane są inne zasady. Andrzej Taper jest polskim studentem, który jest szaleńczo zakochany w Elise jednak najbliższy przyjaciel Andrzeja, Józek, łagodnie mówiąc nie jest zachwycony wyborem kolegi. Z kolei Halinka, narzeczona Józka bardzo szybko się zaprzyjaźnia z młodą Niemką. Tego związku nie popiera generał von Hummel i zrobi wszystko, aby młodych rozdzielić. Jak potoczą się losy tej czwórki? Czy miłość i przyjaźń przetrwają wojenną zawieruchę? "Kiedyś jeszcze będzie pięknie. Niebo będzie tak samo niebieskie, słońce tak samo będzie raziło w oczy. Trawa pozostanie zielona. Wiatr będzie nadal rozwiewał nam włosy i tak samo będziemy się denerwować, gdy zacznie padać deszcz, a my nie weźmiemy z domu parasola." Wojna wzbudza w ludziach najgorsze instynkty. Narody stają przeciwko sobie, brat staje przeciwko bratu. Czasami nienawiść zdaje się być silniejsza niż każde inne uczucie. Ale wojna powoduje coś jeszcze. Wzbudza w niektórych człowieczeństwo. Jesteśmy w stanie wyciągnąć rękę do kogoś, kto ma inny kolor skóry, inne wierzenia czy przekonania. Czy możliwe jest aby w podczas drugiej wojny światowej Polak pomógł Niemcowi? Czy Niemiec mógł odrzucić ideologię i spojrzeć na Polaka jak na człowieka równemu sobie? Po przeczytaniu książki napisałam do autorki, że historia, którą ja bym opisała potoczyłaby się inaczej. Ale czy lepiej? Mam wrażenie, że autorka wzięła mnie za rękę i pokazała Gdańsk tamtych czasów. Wydawało mi się, że kiedy zamknę oczy zobaczę dom Andrzeja Tapera a obok mnie przejedzie samochód prowadzony rzez majora Żychoń. Wystarczyłoby tylko zamknąć oczy. Kiedyś, z książką w ręku przespaceruje się tymi uliczkami, a w Perle Bałtyku wypiję herbatę, którą zachwalała Halinka. Historia snuta przez Magdalenę Witkiewicz to fikcja literacka jednak inspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Zapewne była jakaś Elise, która kochała jakiegoś Andrzeja, na szczęściu których stanęły czyjeś chore ideologie. Zło zatriumfuje wtedy, kiedy dobry człowiek odwróci wzrok. Kiedy na niegodziwość tego świata przymknie oko. Zdecydowanie przesłanie jest pełne nadziei. Jak ten nikły promień słońca, który próbuje się przebić przez zachmurzone, burzowe niebo. Po raz kolejny autorka zachwyciła mnie swoimi słowami. Swoim sposobem opowiadania historii. Zawsze po przeczytaniu Jej książki myślę sobie, że nie można lepiej. I z każdą kolejną książką zmieniam zdanie. Można. "Córka generała" to udowodniła. Magdalena Witkiewicz to specjalistka od dobrych zakończeń. O tym, czy takie znajdziemy w tej wojennej historii musicie przekonać się sami.

Ta historia zaczyna się wbrew pozorom współcześnie, a potem wraz z bohaterką przenosimy się w lata trzydzieste XX wieku, kiedy to w Wolnym Mieście Gdańsku mieszkało czworo młodych ludzi. Troje Polaków i córka niemieckiego generała Elise von Hummel to grupa przyjacioł mimo różnic i podziałów. Ich losy poznajmy z pamiętników znalezionych na strychu pewnego domku na Kaszubach. Lata trzydzieste, wojna wisi w powietrzu, a Andrzej na zabój i z wzajemnością zakochuje się w pięknej Elise. Niestety ze względu na pochodzenie chłopaka, ojciec Elise nigdy nie zaakceptował tego związku i gotowy był zniszczyć życie własnej córki w imię lojalności Hitlerowi. Co się wydarzylo dalej i jak wojenna zawierucha wpłynęła na bohaterów? "Córka generała " to najnowsza książka Magdaleny Witkiewicz na którą czekałam z niecierpliwością. Autorka nie raz dowiodła że potrafi pisać na każdy temat i odnajduje się w wielu gatunkach. Tym razem swoją historię inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami osadziła w realiach II wojny światowej. Ukazała na przykładzie perypetii bohaterów, że nawet w tak trudnym czasie jest miejsce na uczucia, na miłość choćby wbrew logice i podziałom. Autorka znów udowodniła że potrafi swoim lekkim piórem malować przepiękne historie, pełne emocji i wzruszeń a jednocześnie nie są to błahe opowiastki. Bo "Córka generała" to powieść w której mamy wyraźnie nakreślonych bohaterów i ich losy przedstawione w najtrudniejszych okolicznościach jakie może sobie wyobrazić ludzkość. A jednocześnie czytelnik jest w stanie płynąć przez tę historię i czuć nadzieję na lepsze jutro. Tak, to jest powieść o tym, że po każdej burzy wychodzi słońce... Jak dla mnie to jest przepiękna książka, którą będę mieć długo w głowie i każdemu będę polecać.

Czasem człowiek jest przekonany, że wszystkie pozytywne zdarzenia zaplanowane dla niego przez Stwórcę już miały miejsce." To pierwsze zdanie z książki Magdaleny Witkiewicz @magdalenawitkiewicz, "Córka Generała". Książka ta czekała tydzień, od kiedy odebrałam ją z @empikcom, ciężki tydzień pełen emocji, które tak bardzo łączą się z fabułą książki. W przededniu wybuch wojny pięknie opisane są losy młodych ludzi, ich rozterki, uczucia przeplatane wydarzeniami, które nigdy nie powinny się wydarzyć. Ciężko określić emocje, jakich doświadczyłam czytając tą powieść, właśnie teraz. Opowieść o miłości lęku a jednocześnie nadziei na lepsze jutro. Historia o trudnych wyborach, w czasach gdy pochodzenie ma znaczenie, a jednak milość nie zna granic. Nie przeczę, że moment, w którym wzięłam do ręki właśnie tą książkę spowodował, że musiałam na chwilę ją odłożyć, wziąć głęboki oddech, okiełznać emocje i wrócić do lektury. Książki osadzone w tematyce tak trudnej jak czasy wojenne, przyciągają mnie jak magnez... Tyle, że czasy się zmienily. Książkę tą polecam z całego serca❤️

Książka przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Jestem zachwycona. Nigdy,żadnej książki nie przeczytałam w jeden dzień 🙉 Jest to powieść,która jak się zacznie czytać ciężko jest ją odłożyć. Wprowadza w zadumę,daje powody by zwolnić tempo,pokazuje co w życiu jest naprawdę ważne, co się liczy. Polecam z czystym sumieniem i z całego serca💕 Czekam z niecierpliwością na kolejną taką powieść.(chociaż przyznaje,obawiam się, że autorka sama sobie poprzeczkę postawiła wysoko, trudno jej będzie napisać równie dobra książkę. Ale trzymam kciuki✊)

Piękna i wzruszająca historia mieszkańców Wolnego Miasta Gdańska w przededniu wybuchu II wojny światowej i w jej trakcie. Trudne wybory, niemożliwa miłość i jej wpływ na losy dalszych pokoleń. Jakże ta książka jest aktualna w świetle tego, co dzieje się dzisiaj w Polsce i na świecie. Polecam każdemu.

Piękna opowieść z historią w tle. Bardzo fajna forma. Czytanie wspomnień ma w sobie więcej prawdy i naprawdę fajnie to wszystko się łączy. Jeśli chcemy się oderwać, szczególnie teraz ta tematyka dla mnie była idealna. Bardzo polecam.

Cudowna książka, gdy zaczniesz czytać, nie możesz skończyć. Pięknie napisana, pełna emocji. W obecnym czasie jeszcze bardziej się ją przeżywa, przypominając że czas wojny to coś strasznego. Serdecznie polecam

Super książka , czyta się ją bardzo lekko i szybko. Połączenie historii miłości z czasami wojennymi . Nie ma za dużo o szczegółach wojennych a więcej o historii bohaterów. Polecam

Piękna, polecam wszystkim którzy lubią ciekawe książki. Czyta się jednym tchem. Całą rodzina i nie tylko już przeczytała. Idealna na prezent.

Bardzo adekwatna książka w odniesieniu do obecnej sytuacji na świecie. Czyta się jednym tchem. Z resztą jak wszystkie książki p. Magdaleny.