Coraz ciemniej w Wartheland (okładka  miękka, 2021-07)

Wspaniały opis tego co się działo w czasie 2 wojny światowej w Poznaniu i okolicach. Chciałbym poznać więcej takich publikacji, opisów, historii z regionu. To zatajona, zapomniana nigdzie nie publikowana historia

; Popiołem i cieniem i wspomnieniem się staniesz ; - Aida Amer. Lubicie historię na faktach? Lubicie wiedzieć co w latach 1939, działo się w Waszych Metropoliach, regionach, jaką ciekawą opowieść kryją ludzie, kamienice, przeszłość? Z wielkim szacunkiem odnoszę się do twórczości autora Piotra Bojarskiego, począwszy od mojego ukochanego Zbigniewa Kaczmarka ; Cwaniaki ; który to w raz ze swoimi towarzyszami niedoli, przyczynili się do Wyzwolenia Poznania, idąc szlakiem serii, byłam coraz bardziej ciekawa, zafascynowana, nie tylko przygodami bohaterów, co łączącą ich więzią przyjaźni, męstwa, oddania, zaangażowania w wojenne zawieruchy, ale sama świadomość że cokolwiek by nie było, nie zostało zrodzone z fikcji a zawiera czystą elokwencję prawdy. Mało tego! powieści autora posiadają moc sprawczą, będąc kobietą, zawsze myślałam że trudno jest wzbudzić zainteresowanie samym przedstawieniem scen bitwy, opisów bombardowań, poczucia że jest się tam z Kaczmarkiem, pluje piachem, wydobył ze mnie ten sam strach, obawy, chłód i mróz. Zawsze już wojna będzie kojarzyła mi się ze słotą, późną jesienią, dżdżystą, chłodną, mokrą, szarą, i burą. A bohaterstwo tych jakże młodych ludzi daje nie tyle do myślenia ich poczynania, co wprawia mnie w stagnację, bo czym jest patriotyzm dla każdego z nas, jak ją definiujemy, rozumiemy? Poświęcenie dla kraju, ludzi, w nędzy, w ubóstwie, walczymy o godność nie tylko kierując się własnymi egoistycznymi przesłankami, ale myśląc o przyszłości narodu. '' Coraz ciemniej w Wartheland '' jest nową powieścią która ukazała się nakładem wydawnictwa Znak. Oparta opowieść na faktach, przedstawia postacie które występują w roli głównej, nadając całokształt powieści. Franciszek Witaszek który po opuszczeniu willi, gdzie Niemcy którzy wkroczyli w 1939 roku, do Poznania chcąc i pragnąc z miasta zrobić Mustergau, czyli okręg wzorcowy, pragnęli ucywilizować niemiecki wschód. Marzyło im się miejsce dla obywateli Trzeciej Rzeszy, gdzie zasiedlając je w blondynów, siejąc, zbierając plony, oczyścić je z rasowo niższych Słowian, ułomnych, niedorozwiniętych podludzi i parszywych Żydów, dowódca miasta Karl Greiser chciał ujrzeć miasto które dołączyło by do Norymbergii, Hamburga czy Breslau, zadbanym z aryjską rasą - rodzące blond włose dzieci ku chwale Niemiec. Witaszek został w raz z rodziną przesiedlony do małego , skromnego mieszkania, gdzie pędził egzystencję jako medyk. Aż któregoś dnia powołał się do tajnej organizacji konspiracyjnej, gdzie jako dowodzący podziemia, w raz z grupą żołnierzy i nie tyko, przyczynił się do użycia broni z nauk biologicznych, zwłaszcza mikrobiologii, pracowali nad bombami termitowymi, stworzyli produkcję gwoździ z płaskimi łebkami, tworzyli chemikalia służące do niszczenia silników aut, gdzie akcję mieli rozpocząć od wagonów. Będąc przyczyną i skutkiem, podtruwali Niemców zwłaszcza tych wyższych rang, doprowadzali kolej do ostateczności, wysadzili port.... Wilhelmine Gunther oraz Antek Ślepok, dwojga młodych, zakochanych ludzi którzy pragnęli tylko jednego - być razem. Niestety wojna pokrzyżowała plany, ona Niemka, on Polak, co już z góry było skazane na banicję, więc by ratować się i obronić, Antek pomimo iż wszystko w nim huczało i wrzało, udał się do miejsca urodzenia by wydali mu odpowiednie dokumenty, by mógł stać się Niemcem. Niestety po powrocie Antek został aresztowany, wywieziony do Auschwitz, gdzie tam zmarł. Wilka w poniewczasie dowiedziała się ze jest w ciąży, niestety urodziła martwe dziecko i przystąpiła do podziemia. Pracując z Niemcami donosiła swojemu dowódczy ważne wiadomości które Niemców dekonspirowały. Jak zakończy się ta opowieść? Gąsiorowski - postrach Chwaliszewa, jeździł wozem ze swą Siwką i rozwoził węgiel. Także i on dostał zadanie specjalne, pomimo przestróg żony, strachu, zawsze czuł się dumny, z pozycji jaką mu dano. Marian Schlegel który był kelnerem, także zasłużony w organizacji podziemia, służył Witaszkowi został złapany przez Gestapo za odtruwanie klientów Rzeszy, osadzony w Forcie VII, jako jedynemu udało się zbiec z nazistowskiej katorżni, stał się moim bohaterem, za męstwo, determinację, zimną krew, że nie poddał się, że pomimo sadystycznych prób przesłuchań, kiedy to Gestapowcy nie tylko wyrywali paznokcie, bili prętami po nerkach, kiedy przesłuchanie to była zmora, by złamać psychikę, by doprowadzić Cię do bólu ostatecznego byś zaczął sypać, wydawać, podawać nazwiska, to był sprawdzian, prawdziwy, zbudowany nie słów które obiecują, przysięgają , ale w obliczu niebezpieczeństwa, w imię Narodu Polskiego stanąć i powiedzieć '' Jeszcze Polska nie zginęła '' zapomnieć o rodzinie która też była pod opieką nazistów, postawić własne życie nad tym co ważne, priorytetową sprawą stało się uciec i nie dać się złapać. tak Marian pokonał fosę, tak ze szczęściem które mu towarzyszyło udał się do...Jak zakończy się ten wątek? Greiser dowódca Poznania, którego syn zginął na przejeździe kolejowym, nie potrafił uwierzyć w zamach na kolej, n

; Popiołem i cieniem i wspomnieniem się staniesz ; - Aida Amer. Lubicie historię na faktach? Lubicie wiedzieć co w latach 1939, działo się w Waszych Metropoliach, regionach, jaką ciekawą opowieść kryją ludzie, kamienice, przeszłość? Z wielkim szacunkiem odnoszę się do twórczości autora Piotra Bojarskiego, począwszy od mojego ukochanego Zbigniewa Kaczmarka ; Cwaniaki ; który to w raz ze swoimi towarzyszami niedoli, przyczynili się do Wyzwolenia Poznania, idąc szlakiem serii, byłam coraz bardziej ciekawa, zafascynowana, nie tylko przygodami bohaterów, co łączącą ich więzią przyjaźni, męstwa, oddania, zaangażowania w wojenne zawieruchy, ale sama świadomość że cokolwiek by nie było, nie zostało zrodzone z fikcji a zawiera czystą elokwencję prawdy. Mało tego! powieści autora posiadają moc sprawczą, będąc kobietą, zawsze myślałam że trudno jest wzbudzić zainteresowanie samym przedstawieniem scen bitwy, opisów bombardowań, poczucia że jest się tam z Kaczmarkiem, pluje piachem, wydobył ze mnie ten sam strach, obawy, chłód i mróz. Zawsze już wojna będzie kojarzyła mi się ze słotą, późną jesienią, dżdżystą, chłodną, mokrą, szarą, i burą. A bohaterstwo tych jakże młodych ludzi daje nie tyle do myślenia ich poczynania, co wprawia mnie w stagnację, bo czym jest patriotyzm dla każdego z nas, jak ją definiujemy, rozumiemy? Poświęcenie dla kraju, ludzi, w nędzy, w ubóstwie, walczymy o godność nie tylko kierując się własnymi egoistycznymi przesłankami, ale myśląc o przyszłości narodu. '' Coraz ciemniej w Wartheland '' jest nową powieścią która ukazała się nakładem wydawnictwa Znak. Oparta opowieść na faktach, przedstawia postacie które występują w roli głównej, nadając całokształt powieści. Franciszek Witaszek który po opuszczeniu willi, gdzie Niemcy którzy wkroczyli w 1939 roku, do Poznania chcąc i pragnąc z miasta zrobić Mustergau, czyli okręg wzorcowy, pragnęli ucywilizować niemiecki wschód. Marzyło im się miejsce dla obywateli Trzeciej Rzeszy, gdzie zasiedlając je w blondynów, siejąc, zbierając plony, oczyścić je z rasowo niższych Słowian, ułomnych, niedorozwiniętych podludzi i parszywych Żydów, dowódca miasta Karl Greiser chciał ujrzeć miasto które dołączyło by do Norymbergii, Hamburga czy Breslau, zadbanym z aryjską rasą - rodzące blond włose dzieci ku chwale Niemiec. Witaszek został w raz z rodziną przesiedlony do małego , skromnego mieszkania, gdzie pędził egzystencję jako medyk. Aż któregoś dnia powołał się do tajnej organizacji konspiracyjnej, gdzie jako dowodzący podziemia, w raz z grupą żołnierzy i nie tyko, przyczynił się do użycia broni z nauk biologicznych, zwłaszcza mikrobiologii, pracowali nad bombami termitowymi, stworzyli produkcję gwoździ z płaskimi łebkami, tworzyli chemikalia służące do niszczenia silników aut, gdzie akcję mieli rozpocząć od wagonów. Będąc przyczyną i skutkiem, podtruwali Niemców zwłaszcza tych wyższych rang, doprowadzali kolej do ostateczności, wysadzili port.... Wilhelmine Gunther oraz Antek Ślepok, dwojga młodych, zakochanych ludzi którzy pragnęli tylko jednego - być razem. Niestety wojna pokrzyżowała plany, ona Niemka, on Polak, co już z góry było skazane na banicję, więc by ratować się i obronić, Antek pomimo iż wszystko w nim huczało i wrzało, udał się do miejsca urodzenia by wydali mu odpowiednie dokumenty, by mógł stać się Niemcem. Niestety po powrocie Antek został aresztowany, wywieziony do Auschwitz, gdzie tam zmarł. Wilka w poniewczasie dowiedziała się ze jest w ciąży, niestety urodziła martwe dziecko i przystąpiła do podziemia. Pracując z Niemcami donosiła swojemu dowódczy ważne wiadomości które Niemców dekonspirowały. Jak zakończy się ta opowieść? Gąsiorowski - postrach Chwaliszewa, jeździł wozem ze swą Siwką i rozwoził węgiel. Także i on dostał zadanie specjalne, pomimo przestróg żony, strachu, zawsze czuł się dumny, z pozycji jaką mu dano. Marian Schlegel który był kelnerem, także zasłużony w organizacji podziemia, służył Witaszkowi został złapany przez Gestapo za odtruwanie klientów Rzeszy, osadzony w Forcie VII, jako jedynemu udało się zbiec z nazistowskiej katorżni, stał się moim bohaterem, za męstwo, determinację, zimną krew, że nie poddał się, że pomimo sadystycznych prób przesłuchań, kiedy to Gestapowcy nie tylko wyrywali paznokcie, bili prętami po nerkach, kiedy przesłuchanie to była zmora, by złamać psychikę, by doprowadzić Cię do bólu ostatecznego byś zaczął sypać, wydawać, podawać nazwiska, to był sprawdzian, prawdziwy, zbudowany nie słów które obiecują, przysięgają , ale w obliczu niebezpieczeństwa, w imię Narodu Polskiego stanąć i powiedzieć '' Jeszcze Polska nie zginęła '' zapomnieć o rodzinie która też była pod opieką nazistów, postawić własne życie nad tym co ważne, priorytetową sprawą stało się uciec i nie dać się złapać. tak Marian pokonał fosę, tak ze szczęściem które mu towarzyszyło udał się do...Jak zakończy się ten wątek? Greiser dowódca Poznania, którego syn zginął na przejeździe kolejowym, nie potrafił uwierzyć w zamach na kolej, n

„Zło, któremu trzeba się przeciwstawić. Los, którego nie można uniknąć.” Przenosimy się w czasie, Poznań, II wojna światowa zbiera swoje żniwo. Wraz z jej wybuchem, wszystko ulega drastycznej, przerażającej zmianie. Nic już nigdy nie będzie takie samo. Do Poznania wkracza niemieckie wojsko. Namiestnik Rzeszy Arthur Greiser ma zaprowadzić nowy ład w Kraju Warty. Poznań ma być wcielony do Rzeszy, a polskość całkowicie zlikwidowana. Polacy stają się ludźmi gorszej kategorii, niechcianym, złowrogim elementem, który ma zostać unicestwiony. Arthur Greiser nie przebiera w środkach, zrobi wszystko Poznań stał się całkowicie niemiecki. Rządzi twardą, bezlitosna ręką, nazistowski terror staje się wszechobecny. Franciszek Witaszek ma żonę i cztery maleńkie córki, jest uznanym lekarzem, będzie musiał podjąć dramatyczne decyzje, od których nie będzie już odwrotu. Wilhelmine Günther to dziewczyna, która stoi u progu dorosłego życia, początkowo nie widzi niczego złego w nowej niemieckiej polityce. Oczy otwiera jej narzeczony, Antoni, który jest Polakiem i doskonale zdaje sobie sprawę z tego, co chcą zrobić Niemcy. Antek Ślepok, woźnica ma żonę i dzieci, podejmuje ryzyko, na szali stawia nie tylko swoje życie. Wielowątkowa akcja powieści toczy swoim rytmem, ukazuje przerażające wojenne lata od 1939 do 1946. Fabuła dopracowana w każdym szczególe, czuć ogromną wiedzę historyczną i pasję Autora. Niesie bardzo zróżnicowane emocje, jest idealnym połączeniem fikcji literackiej z prawdą historyczną. Umiejętnie, z wyczuciem, dbałością o szczegóły Pan Piotr oddaje atmosferę i ducha tamtych czasów. Czytanie od początku do końca – pomimo trudnych i bolesnych opisów – było prawdziwą przyjemnością. Rewelacyjnie ukazani bohaterowie, to zwykli ludzie, którym przyszło żyć w niebezpiecznych czasach. Odważni, silni, nieugięci i tchórze. Narracja toczy się z perspektywy kilku bohaterów, zarówno Niemców jak Polaków, mamy możliwość szerszego spojrzenia na przebieg wydarzeń. Dokładnie widzimy ich wewnętrzne zmagania, rozterki, słabości i siłę. Przejmujący, destrukcyjny wojenny obraz, a obok życie ludzkie. Ich cierpienie, ból, niemoc, przerażenie. Nieustanna walka o przetrwanie, o godność. Dramatyczne decyzje i ich nieuniknione konsekwencje. Strach o najbliższych, poświęcenie, lojalność, odwaga. Ogromna siła miłości, wzajemne wsparcie. Dobro nieustannie ściera się ze złem. Okrucieństwo, brak człowieczeństwa, przemoc, wymyślne tortury, zatracanie w fanatycznych poglądach. Dylematy moralne, wyznawane wartości, walka z okupantem. Podziemie rośnie w siłę, toczy nierówną walkę z bezlitosnym okupantem, chęć zemsty jest ogromna. Jaką cenę przyjdzie im zapłacić? Żydowskie getto, ludzkie upodlenie, obóz koncentracyjny. Klimatyczna, mądra, wartościowa, nieprzeciętna powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach, w której obyczajowość niesie ogromne emocje, chwilami powoduje szybsze bicie serca. Całkowicie przykuwa uwagę, trudno było ją, choć na chwilę odłożyć, tak bardzo wciągają poplątane ludzkie losy i rozwój wydarzeń, które śledziłam z niepokojem i zapartym tchem. Prawdziwa perełka, w której wszystko jest wyważone, spójne i idealnie ze sobą współgra. Powieść jest mi szczególnie bliska, mieszkam w Wielkopolsce i doskonale znam Poznań. Bardzo polecam, była to prawdziwa uczta literacka! Tatiasza i jej książki :)

mamakawaiksiazki.blogspot.com “Coraz ciemniej w Wartheland” to historia, którą doceniłam dopiero po przeczytaniu. Najbardziej urzekło mnie to, że wiele wydarzeń i osób jest prawdziwych i ich losy odwzorowane są na kartach tej książki. Wilhelmine Gunther, Antek Ślepok, Franciszek Witaszek czy gauleiter Arthur Greiser istnieli naprawdę. Ich historia jest nieprawdopodobna, przepełniona emocjami, bólem, cierpieniem i niesprawiedliwością. Poznań i jego okolice jawią się jako miejsce niespokojne, zimne, złe i wrogie dla swoich rodowitych mieszkańców. Wcielony w 1939 roku do Trzeciej Rzeszy staje się miejscem prześladowań i walki o życie. Historię poznajemy z perspektywy kilku postaci i muszę przyznać, że początkowo można się trochę pogubić, bo jest ich sporo. Do tego sporo niemieckich wstawek językowych, przez co czyta się dosyć ciężko. Wiele razy odkładałam książkę, ale zawsze coś ciągnęło mnie by poznać tą historię do końca. Momentami z książki bije ogromny chłód, brak litości do drugiego człowieka miażdży, zło i spisek czai się na każdym kroku. Przerażające jest to, że nikt nie mógł wtedy czuć się bezpieczny- nawet rodowici Niemcy, czego przykładem jest Wilhelmine , która pokochała Polaka. Najbardzej poruszył mnie właśnie jej los. Na uwagę zasługuje też postać Franciszka Witaszka, który prowadził walkę konspiracyjną i wykorzystywał medycynę by odbierać życie nazistom. Z tej książki na pewno można dowiedzieć się bardzo wiele- nie miałam pojęcia, że takie postaci istniały naprawdę. Choć ich losy są tragiczne to powinny zostać zapamiętane. Ryzyko, które podjęli by ratować rodaków jest godne podziwu. Na końcu znajdziemy słowo od autora, gdzie szczegółowo dowiemy się co w książce było fikcją, a co zostało stworzone lub zmienione na potrzeby książki. Po tym rozdziale “Coraz ciemniej w Wartheland” zyskuje przy ogólnej ocenie. Moim zdaniem to książka warta polecenia, choć ode mnie wymagała sporo cierpliwości i czasu by się do niej przekonać. Za książkę dziękuję wydawnictwu Znak Horyzont!

W 1939 roku Poznań zostaje wcielony do Trzeciej Rzeszy. I na tym wydarzeniu autor buduje swoją powieść. Książkę, którą można czytać z pełnym zaufaniem i z otwartością na wiedzę, bo Piotr Bojarski (z wykształcenia historyk) opowiada losy zwykłych ludzi, w oparciu o prawdziwe wydarzeniach historyczne. A to, ostatnio, nie jest rzeczą oczywistą w tego typu publikacjach. Ta gruba, treściwa książka to świetna powieść pokazująca wojenną rzeczywistość, ale w taki prawdziwy sposób. Bez patosu, bez wzniosłości i bez ozdobników. Ciężka w swoim wydzwięku, momentami trudna, jednak warta każdej spędzonej z nią chwili. Bardzo podobało mi się, że bohaterami tej powieści są zwykli ludzie, oderwani od swojej pracy, od codzienności, wydarzeniami na które nie mają wpływu. I chyba dzięki tej zwyczajności, ta powieść mocniej odziałuje. Styl pisania jest przyjemny, wciągający, nie ma tutaj "nauczycielskiej" maniery, i chociaż to książka poważna, to czyta się ją bardzo dobrze. Nie jestem z Poznania, nie znam wszystkich wydarzeń związanych z tym miastem, jednak dzięki tej książce mogłam "dotknąć" historii tego miejsca. Autor pokazał brutalność wojny w codzienności, pokazał, że cierpienie ludzkie było niezależne od miejsca, a działania przeciw okupantowi trwały wszędzie, nie tylko tam, gdzie autorzy podręczników do historii, widzieli wielkie patriotyczne zrywy. Dla osób z Poznania lub z okolic to książka konieczna do przeczytania, a dla reszty -  pozycja obok, której nie można przejść obojętnie. Gorąco polecam.

W 1939 Poznań, z polskiego miasta, z dnia na dzień, stał się niemieckim Posen. Hitler marzył, by za kilkadziesiąt lat, był to teren zamieszkany wyłącznie przez Niemców " czystej krwi". Wszyscy mieli zapomnieć o przeszłości Wartheland. Wódz III Rzeszy mógł zmienić wszystkie nazwy z polskich na niemieckie, obsadzić stanowiskach swoimi ludźmi i narzucić bezlitosne prawo. Jednak nie był w stanie ugasić w Polakach woli walki o ich ukochany kraj i wydrzeć z ich serc Polskę, za którą wielu z jej synów i córek oddało wszystko co mieli najdroższe: osobiste szczególnie, młodzieńcze lata, zdrowie i życie. Autor ukazał wojnę z dwóch perspektyw: polskiej i niemieckiej. Ofiar i agresorów. Broniących swej Ojczyzny i najeźdźców bezprawnie wprowadzających nowe " porządki". Jestem pod wrażeniem tego jak wiele wątków zostało poruszonych w tej powieści i jak sprawnie został poprowadzony każdy z nich. Pan Piotr Bojarski zaserwował czytelnikom kawał porządnej historii w najlepszym wydaniu, w godny podziwu sposób. Nie ukrywam, że od początku niezwykle zaintrygowały mnie losy Wilhelmine i Antoniego. Ogromnym atutem jest dla mnie to, że książka oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, co zawsze bardzo doceniam. Ten tytuł dostarczył mi wielu emocji. Myślę, że zdecydowanie warto po niego sięgnąć. Polecam , jako miłośniczka " Czasu honoru" i powieści osądzonych w realiach II wojny światowej. Cieszę się, że kolejny raz trafiłam na taką wartościową lekturę!