Cool po koreańsku (okładka  miękka, 01.2020)

Co za książka! Euny potrafi wciągnąć czytelnika swoim stylem pisania czy wypowiedzią :-) Dawno nie czytałam książki z takim zaangażowaniem, dużo osobistych wspomnień, celnych uwag czy dawki humoru... Poza tym jest to kopalnia wiedzy o systemie edukacji, rozwoju firm czy samej gospodarki - o dziwo czyta się z rozkoszą. Jeśli masz przeczytać jedna książkę o Korei Południowej to musi być ta książka!

mam wrażenie, że autorka zamieściła tu swój ból po przeprowadzce z ameryki do korei. wszystko jest na "nie".

Książka lekka i przyjemna, fajna odskocznia po całym dniu w pracy. Autorka kilka lat mieszkała w Korei oraz USA, co zdecydowanie ubarwia jej spojrzenie na fenomen jakim stała się Korea Południowa. Mnóstwo ciekawostek i faktów, które bardzo mnie zaciekawiły. Tak należy traktować tę książkę, jako przyjemną ciekawostkę i źródło faktów, które przedstawia nam autorka w krótkich historyjkach o swoim dzieciństwie i dojrzewaniu. Polecam :)

Ciekawa historia kraju, który inwestuje w twórczość audiowizualną zamiast w zbrojenie. Posunięcie ciekawe, zwłaszcza wśród rzeszy młodych fanów k-popu, czy koreańskich seriali.

W książce znajdziemy ciekawostki, fakty, trochę humoru, więc jest to moim zdaniem fajna pozycja do przeczytania. Szybko i przyjemnie się to czyta; mocne 4/5.

Super. Autorka ma cięty język i nie opowiada w samych superlatywach o koreańskim życiu.. Warto przeczytać. GORĄCO POLECAM

Jeśli znacie genezę Koreańskiej Fali czyli hallyu, wiecie jakim rodzajem nienawiści jest han (i dlaczego nie da się tego przetłumaczyć) i jeśli temat rozwoju współczesnej kultury i obyczajowości Korei Południowej nie jest Wam obcy, to nie musicie czytać tej książki. Jeśli jednak czujecie, że niewiele wiecie o życiu w tym kraju, o k-popie, k-dramie, randkowaniu, stosowaniu kar cielesnych, technologii, nienawiści Koreańczyków do Japończyków i vice versa to "Cool po koreańsku" będzie świetną pozycją na start. Autorka w przystępny i ciekawy sposób pokazuje, jakich supermocy użyli Koreańczycy, by w bardzo krótkim czasie diametralnie zmienić swój status i pozycję na światowej arenie i z kraju trzeciego świata stać się krajem... no właśnie - jakim? Jakim kosztem dokonały się te ogromne zmiany kulturowe, którym towarzyszyły przemiany polityczne i obyczajowe. No i co z kimchi?! Dużo się dowiedziałam - no ale tak jak mówię - byłam w tym temacie zielona! Teraz zanudzam rodzinę koreańskimi faktami i planuję kolejny raz obejrzeć trylogię zemsty i niezapomnianego Oldboya! Ta książka i ten film to będzie doskonałe koreańskie kombo.

Po tej książce już nigdy nie spojrzę tak samo na squid game, k-pop, czy nawet koreańskie jedzenie. Niesamowicie ciekawa, wartościowa i wciągająca lektura. Zacznę od tego, że książkę czyta się jak powieść. Jest świetnie napisana, a osobiste odniesienia z życia autorki pozwalają lepiej zrozumieć i zapamiętać konkretne elementy. Było kilka momentów, w których miałam poczucie, że pojawia się zbyt wiele szczegółów, ale nie wpłynęło to negatywnie na mój odbiór książki. To swoista lekcja historii, ale podana w sposób zupełnie inny od tego, który pamiętam ze szkoły. Dzięki obrazowo przedstawionym związkom przyczynowo-skutkowym mogłam lepiej zrozumieć mentalność i zasady panujące w ich społeczeństwie, a nie było to łatwe. Jaki wpływ na obecną mentalność Koreańczyków miała Japonia? Jak relacje z Koreą Północną kształtują politykę Korei Południowej? Skąd pomysł, aby dokonać ekspansji kulturowej na świat? Jak etapowo rozkładały się przemiany technologiczne i społeczne w Korei, co miało na to bezpośredni wpływ i jakie były tego skutki? To tylko kilka ogólnych i przykładowych pytań, na które odpowiedź uzyskacie podczas lektury tej książki. Kary cielesne, surowa dyscyplina i kult pracy, jakie opisuje autorka zupełnie nie pokrywają się z moimi skojarzeniami z Koreą Południową, zdecydowanie bliżej im do obrazu Korei Północnej. Zderzenie się kultury amerykańskiej i koreańskiej, które przeżyła Euny Hong, musiało być ciężkim szokiem. I choć wiele przytaczanych przez autorkę sytuacji wydaje się mi, czytelniczce z Polski, absurdalnych, autorka nie dzieli niczego na czarne i białe. Skupia się bardziej na przyczynach i skutkach danych zagadnień (szczególnie ciekawa była dla mnie kwestia korepetycji oraz szkół przygotowujących do egzaminów na amerykańskie studia). Jedynym minusem książki jest to, że w oryginale wydana została w 2014 roku, a mój głód informacyjnym rósł z każdym rozdziałem! Od tego czasu tak wiele się jeszcze wydarzyło i ciekawa jestem, jak wydarzenia ostatniej dekady wyglądały “od kuchni”. Myślę, że pomimo iż autorka odsłania przed nami pewne kulisy historii i współczesnej ekspansji kultury koreańskiej, to z pewnością nadal wiele nie wiemy. Patrząc na chociażby ostatni spektakularny sukces serialu squid game jestem pewna, że nie był on przypadkowy... Moim zdaniem tylko dowodzi, że plan Korei ma się nadzwyczaj dobrze i myślę, że to państwo jeszcze wiele razy nas zaskoczy. Książka spodoba się wszystkim osobom ciekawym świata, nawet jeżeli w ścisłym gronie Waszych zainteresowań nie znajduje się sama Korea. To przekrojowa opowieść o zmieniającym się świecie i mechanizmach, które tymi zmianami kreują. O powstaniu gigantów technologicznych i przemysłowych, o roli państwa w kreowaniu postaw społeczeństwa oraz sterowania rynkiem, a także o światowych fenomenach i sposobach ich kreacji. Bardzo polecam, wiele wyniosłam z tej lektury i po cichu liczę, że ktoś zdecyduje się na opowiedzenie ciągu dalszego tej fascynującej historii.

Czym jest hallyu, czyli koreańska fala popkultury? Czemu kultura popularna Korei Południowej cieszy się tak dużym zainteresowaniem na Zachodzie? Jak do tego w ogóle doszło? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć Euny Hong w „Cool po koreańsku. Narodziny fenomenu”. Zawsze ciekawiła mnie popkultura poszczególnych krajów – to, skąd się wzięła oraz w jaki sposób i w jakiej formie trafiła do innych miejsc na świecie. Z tego powodu chętnie sięgam po pozycje dotyczące kultury. W przypadku tej książki miałam jednak pewne obawy, ponieważ moja wiedza na temat Korei Południowej i jej popkultury jest bardzo mała. Nie byłam pewna, czy odnajdę się wśród tak wielu informacji i będę się dobrze bawić jako osoba nieobeznana. Na szczęście szybko okazało się, że niepotrzebnie się bałam. Lekkość stylu Hong oraz fakt, że całość została okraszona odrobiną ironii i humoru, sprawia, iż „Cool po koreańsku” czyta się niezwykle przyjemnie. To nie jest nudny, suchy referat naukowy, tylko książka prezentująca w niezwykle przejrzysty i często żartobliwy sposób narodziny hallyu oraz ewolucję jego poszczególnych aspektów. Podczas analizy „koreańskiej inwazji kulturalnej” Euny Hong zastanawia się m.in. nad grami wideo i kulturą internetową, popularnością kimchi i kuchni koreańskiej w USA, fenomenem piosenki „Gangnam Style” i jej nieoczekiwanym światowym sukcesem, a także tym, jak „produkuje się” k-popowe gwiazdy. Nie zabrakło również rozdziałów o k-dramach oraz osobach szczególnie zasłużonych dla koreańskiego kina, takich jak reżyser Park Chan-wook. Wielkim atutem i jednym z najciekawszych elementów „Cool po koreańsku” jest świeże spojrzenie autorki. Euny Hong jako nastolatka przeprowadziła się w 1985 r. wraz z całą rodziną z USA do Seulu. Stała się wówczas świadkiem przemian Korei Południowej, jej powolnego rozkwitu i wreszcie ekspansji koreańskiej kultury na cały świat. Dzięki temu, że część dzieciństwa Hong spędziła w Stanach Zjednoczonych, zyskała ciekawy punkt widzenia. Wyjątkowa perspektywa osoby z rodziny o koreańskich korzeniach, ale wychowywanej w kulturze amerykańskiej pozwoliła jej spojrzeć nieco inaczej (i w sposób bardziej przystępny dla zachodniego odbiorcy) na fenomen, jakim stała się popkultura Korei. Jak udowadnia Hong, mentalnosc Koreańczyków, historia kraju, działania rządu, sytuacja ekonomiczna państwa to elementy, które miały wpływ na powstanie koreańskiej kultury, jaką znamy obecnie. W pewnym sensie więc to nie tylko książka o popkulturze. Pisząc o hallyu, autorka opowiada też o mentalności Koreańczyków, zasadach rządzących tym społeczeństwem, trudności w pogodzeniu dawnej i nowoczesnej Korei Południowej. W połączeniu z wplatanymi tu i tam anegdotkami z życia Hong w Seulu tworzy to oryginalną i fascynującą książkę na temat tego azjatyckiego kraju. Myślę, że to dobra pozycja nie tylko dla fanów Korei, która wciągnie na długie godziny.

"Cool po koreańsku", czyli z założenia reportaż o popkulturze tego kraju, ale czy do końca tak to wyszło? Moim zdaniem tylko częściowo, ponieważ autorka, będąca Koreanką urodzoną w Stanach, opisuje wiele spraw z własnych doświadczeń, co przywodzi na myśl biografię. Tego typu fragmenty były moim zdaniem najbardziej cenne. Do tego nakreśla czytelnikom tło historyczno, gospodarcze i ekonomiczne, tak by lepiej rozeznać się w sytuacji. Zatem książka czerpie z wielu gatunków, jednak to ją tylko wzbogaca i urozmaica. Styl autorki jest bardzo przyjemny, swobodny. Czułam się jakbym czytała po prostu czyjąś opowieść, a nie raport, co jest niewątpliwie dużą zaletą. Książkę czytało mi się całkiem szybko i lekko, nie jest też ona jakoś szczególnie długa, więc nie zajęła mi dużo czasu, a zapewniła sporą dawkę wiedzy. Cieszę się, że mogłam przeczytać tę książkę, bo sięgając po nią nie wiedziałam o Korei praktycznie niczego, a teraz czuję, że coś tam już wiem. Naprawdę sporo się dowiedziałam, więc pod tym względem bardzo mi się podobała. Trochę inaczej sprawy się mają, jeśli chodzi o to jakie odczucia względem Korei i Koreańczyków wzbudziła we mnie ta książka. Nigdy jakoś nie ciągnęło mnie do k-popu, nie oglądałam żadnej kodeńskiej dramy, które są teraz rąk popularne, z azjatyckim kinem również nie miałam wiele do czynienia. Więc prawie wszystko o czym przeczytałam w tej książce było dla mnie nowe. O k-popie po lekturze tej książki mam bardzo złe zdanie 😅 muzyka powinna być formą sztuki. Wiadomo,że współcześnie branża muzyki pop jest nastawiona w dużej mierze na zyski, ale rzadko się zdarza, żeby była tak odarta z jakiejkolwiek pasji, głębi czy sztuki jak pop koreański. Wszystko tam jest po prostu sztucznie generowane, gwiazdeczki występujące na ekranie dosłownie są tresowane do swojej roli, a Koreańczycy zazwyczaj nawet nie piszą tekstów do własnych piosenek. Ich cel jest jeden: zalać świat swoją "popkulturą", wepchnąć mu ją na siłę do gardła i cieszyć się z zysków finansowych jakie przynosi. Hong opisuje inne formy popkultury poza muzyką, takie jak seriale, filmy czy gry komputerowe. Te sprawiły na mnie lepsze wrażenie. Autorka książki poświęciła też trochę miejsca firmie Samsung, przemycając czytelnikom sporo ciekawostek. Cieszę się, że przeczytałam tę książkę, naprawdę sporo się z niej dowiedziałam i wszystkim, którzy pragną się czegoś dowiedzieć o tym kraju mogę polecić, by spróbowali po nią sięgnąć. Pomysł na zalanie świata swoją popkulturą jest imponujący, to trzeba przyznać, ale metody do jakich uciekają się Koreańczycy są moim zdaniem często nieetyczne i zniechęcające. Nie wypadło to tak "cool" jak się spodziewałam, choć sama książka jest naprawdę lekka w odbiorze i dobra dla tych, którzy szukają wiedzy.