Co się skrywa między nami? (okładka  miękka, 03.2021)

"Co się skrywa między nami" to pozycja, która na pewno zostanie mi w głowie na dłużej, wśród książek, które przeczytałam w tym roku z nowości ta jest zdecydowanie nr 1 na mojej liście... 👌 Świetnie skonstruowany thriller psychologiczny. Taki, który zmusza do myślenia i zastanawiania się nad tym, co kierowało bohaterami książki. To książka do której wracałam myślami nawet po jej zakończeniu,wciąż nie mogąc zrozumieć tego, co się tam wydarzyło. Emocje, które mi towarzyszyły podczas lektury były mocno sprzeczne, a fabuła wprowadziła mnie niejednokrotnie w autentyczne zdumienie...Książka Johna Marssa opowiada o relacjach, które łączą matkę i córkę, o miłości i nienawiści, pewnej współzależności, o sekretach i tragedii rodzinnej, która wpłynęła na dalsze życie kobiet... Kobiet, które łączy przecież najbliższa więź, bo czy jest ktoś bliższy Matce niż jej dziecko, i czy dziecku, jest ktoś bliższy od rodzica...? Potrzeba chronienia i bezgraniczna miłość do córki doprowadziła jedną z głównych bohaterek Maggie do sytuacji bez wyjścia, do działań w konsekwencji których Nina znienawidziła swoją rodzicielkę... Matka chcąca uchronić dziecko przed złem sama tym złem się dla swojego dziecka okazała, to, co w jej mniemaniu miało "naprawić" córkę tylko pogorszyło sytuację. Podczas czytania nie raz i nie dwa, a wiele razy robiłam wielkie oczy ze zdumienia, potępiałam i negowałam zachowanie raz jednej, raz drugiej kobiety. Dzięki zabiegowi retrospekcji, stopniowo poznajemy wydarzenia z przeszłości kobiet,możemy odkryć co kierowało działaniami zarówno Maggie jak i Niny... Strona za stroną chłonęłam ich historię i zastanawiałam się dokąd doprowadzą ich czyny...? Jak daleko była w stanie posunąć się Maggie by w swoim mniemaniu chronić córkę, oraz, czy Nina zdoła wybaczyć Matce i zrozumieć co nią kierowało? Co pchnęło młodą kobietą do uwięzienia jej na strychu...? Jakie tajemnice skrywa Maggie i czy prawda powinna ujrzeć światło dzienne...? Jak potoczyły się losy kobiet, tak sobie bliskich, a jednocześnie tak dalekich... Odpowiedzi znajdziecie w lekturze.

Bardzo próbuję przekonać się do thrillerów. Tylko jak to ma się wydarzyć, kiedy rzekomo sięgam po wstrząsającą i mrożącą krew w żyłach książkę, a wcale nie robi ona na mnie jakiegoś spektakularnego wrażenia. . Nie mogłam kompletnie wkręcić się w historię Maggie i jej córki. I kiedy myślałam, że już to się stało, no nie wiem jakoś dalej byłam lekko znudzona tym, co czytałam. Mam naprawdę mieszane odczucia, co do tej pozycji, ponieważ mimo wszystko psychika Niny w jakiś sposób lekko mnie fascynowała. Zastanawiałam się, dlaczego, aż tak bardzo pragnie ona ukarać swoją matkę. Jak to możliwe, że jest taka niewzruszona na tyle rzeczy. No i Maggie, ach ta Maggie. Która tak naprawdę wszystkiemu jest sobie sama winna, ponieważ podjęła bardzo złe decyzje, za które niestety musiała pokutować. Ja rozumiem, że jako matka chciała chronić swoją córkę, ale serio czy warto było to robić za wszelką cenę? Myślę, że nie. Ale zdaje sobie też sprawę, że teraz, kiedy znam całą historię od A do Z to łatwo mi oceniać jej postępowanie. . Były momenty, kiedy byłam zaskoczona i chyba jak już mnie coś ciekawiło najbardziej to profil psychologiczny Niny. Szkoda, że trochę bardziej autor się w to nie zagłębił. . Jak dla mnie, mamy tez tutaj dużo skakania między przeszłością i teraźniejszością, a za mało akcji, która utrzymywałaby czytelnika w napięciu. Bo brakowało mi właśnie takiego zainteresowania tą historią, która sprawiłaby, że nie chcę odłożyć książki. A zmieniałam ją na inną w sumie z przyjemnością, a kiedy przeczytałam ostatnie strony to cieszyłam się, że w końcu mam ją sobą. . Co mnie zaskakuje dodatkowo to bardzo dobre recenzje na lubimyczytac.pl. No i teraz się zastanawiam, czy może nie jestem zbyt krytyczna dla tego gatunku, bo w romansidłach czy młodzieżówkach, które czytam zdarza mi się przymykać oko na niektóre niedociągnięcia.

Przeglądając stronę księgarni internetowej, moją uwagę zwróciła okładka "Co się skrywa między nami" J. Marrs. Sprawdzając opis wiedziałam, że muszę ją zamówić. I to był strzał w przysłowiową dychę - cóż to była za historia! *** Marrs stworzył genialny thriller psychologiczny, który wywracał moje myślenie "na drugą stronę" z każdym kolejnym rozdziałem. Jeszcze nigdy tak często nie zmianiałam zdania o bohaterach i odczuć w ich kierunku. Raz współczułam Maggie, przerażona bezwzględnością jej córki, która w sposób nieludzki traktowała swoją schorowaną matkę, by w kolejnym rozdziale chcieć przytulić Nine i pomóc jej założyć krótszy łańcuch Maggie... *** Rzadko można trafić na tak genialnie skonstruowaną intrygę, taki ogrom tajemnic i to wszystko utrzymane w kameralnym rzekłabym, klimacie. Pomimo, że temat może nie jest nowością, kiedy ma się doświadczenie w gatunku, jednak Marrs podał to w sposób, który z każdą chwilą zmieniał perspektywę czytelnika na obraz sytuacji i sprawiał, że chce się więcej i mocniej. *** Ileż tutaj się dzieje! Jest nienawiść między matką a córką, tak wielka jak Ich miłość. Nawarstwiające tajemnice, jątrzące się latami krzywdy, dziwne relacje... Mogłabym wymieniać jeszcze długo, ale nie odda Wam to i tak tego, co będziecie czuć podczas lektury. Mało jest historii, które zdecydowanie Wam polecam, przekonana, że większości z Was spodoba się równie mocno. Ale to właśnie jedna z tej garstki, która pochłonęła mnie równie szybko jak ja ją i którą będę Wam polecać szczególnie mocno!

Czasami całe nasze życie zależne jest od kogoś. I nic nie możemy z tym zrobić. "Co się skrywa między nami" John Marrs. Matka i córka. Maggie i Nina. Dwie kobiety, dwie osobowości, dwa światy. Dołóżmy do tego stos tajemnic, kilka sekretów, parę niewyjaśnionych sytuacji i mamy przepis na thriller doskonały. Cała historia prowadzona jest w taki sposób, że raz współczułam Maggie i czułam niechęć do Niny. Tylko po to, aby parę rozdziałów później było zupełnie odwrotnie. Podczas czytania zadawałam sobie pytanie, jak daleko można się posunąć, by kogoś chronić? Teoretycznie, Maggie na pewno chciała dobrze dla swojej córki, ale czy jej decyzje były słuszne? I jaka nienawiść musi zamieszkać w człowieku, by wpaść na pomysł, aby więzić własną matkę? Wniosków po lekturze nasuwa się kilka. Pytań również. Książka Marrs'a wciąga od pierwszych stron, aż nie chce się jej zostawiać na potem. Od razu chciałam wiedzieć o co chodzi w tej dziwnej grze. Czytałam sporo opinii, że zakończenie nie było takie, jak czytelnik sobie wyobrażał. Faktycznie, wydaje się być napisane trochę na szybko, byle jakoś tę książkę zakończyć. Ale... może dobrze, że właśnie tak się stało?

Już dawno nie czytałam thrillerów psychologicznych ale ten okazał się naprawdę dobry. Ta książka wciągnęła mnie od samego początku jak do ostatniej strony. Czekam na więcej książek podobnego typu. Na początku powiem tak: Co łączy matkę i córkę? Wiadomo nam wszystkim że miłość. Gdy Matka postanawia za wszelką cenę ochronić innych przed swoją córką, postanawia dokonać szereg kłamstw. Wiadomo nam że Kłamstwo nie jest to dobrym zachowaniem, ale w taki sposób to była jedyna według Maggie metoda. Co musiałoby się jeszcze stać? Polecam wszystkim tą książkę!

Miłość i nienawiść. Dobre połączenie. Zwłaszcza gdy chodzi o matkę i córkę.

Super👍 Polecam

Dobra książka

Matka i córka. Czy na świecie może być mocniejsza więź? „Łączą nas więzy krwi. Nie zawsze muszę cię lubić, ale nigdy nie przestałam cię kochać”. Jednak między miłością a nienawiścią jest bardzo cienka prawie niewidoczna granica. Co się stanie, kiedy między matką a córką pojawia się szczelina? Z każdym gestem, słowem, uczynkiem rozszerza się do przepaści, której żadna już nie będzie w stanie zasypać. Z miłości rodzi się najpierw niechęć, później odraza aż w końcu przeogromna złość. Czy jednak sekrety i złe, bolesne decyzje podjęte przez matkę mogą usprawiedliwić zamknięcie jej na odizolowanym, wyciszonym poddaszu i trzymanie na łańcuchu? Tak dobrze przeczytaliście – na łańcuchu... „Jest osobą, z którą mieszkam pod jednym dachem, to tyle. Nie znaczy dla mnie więcej niż te żaluzje, które ukrywają wszystko, co się dzieje w naszym domu, niż te deski podłogowe, po których stąpam, albo drzwi, które wykorzystujemy, by separować się od siebie nawzajem". Matka Maggie i jej córka Nina żyją pod jednym dachem osaczone miłością i nienawiścią. Matka zamknięta w sensie dosłownym, a córka jest więźniem swoich wyobrażeń i złych emocji czających się w zakamarkach umysłu. W tej historii nie ma bohaterek pozytywnych, raz jedna raz druga kobieta może być chwilowo usprawiedliwiona, ale każda popełniła błędy, za które płaci ogromną cenę. Denerwowała mnie zarówno matka, jak i córka. Córka, bo tak okrutnie i bezlitośnie traktowała matkę, odbierając jej bezpieczeństwo i nawet najmniejsze przyjemności. Maggie, która za wszelką cenę chciała zachować dla siebie pewne mroczne sekrety z przeszłości i zachowanie Niny traktowała jako pokutę. Jednocześnie bezkrytyczną miłość do córki uważała za swój bezgraniczny, niekończący się obowiązek. Czy naprawdę można uczynić WSZYSTKO dla swojego dziecka? Autor z wielką wprawą kreślił zdania i wzmagał napięcie. Intrygował, tym bardziej że narracja biegła nie tylko dwutorowo, ale w trzech ujęciach czasowych. W momencie, w którym chciałoby się już jednoznacznie ocenić jedną z bohaterek, w następnej odsłonie Autor przechodził do drugiej kobiety i ciągnął jej losy przez kilka rozdziałów wzbudzając znów szereg wątpliwości. Tym szybciej przerzucałam strony, by dowiedzieć się w końcu, co konkretnie spowodowało tą zdumiewającą i szokującą sytuację. Historii, mimo lekkiego pióra Autora, nie czytało się szybko. Każde słowo było ważne a czytelnik, co rozdział był sprowadzany na manowce, ponieważ nie mógł się zorientować w zmieniających się obrazach. Kto zawinił i czym konkretnie? Autor zastosował bardzo interesujący zabieg, ponieważ obie narratorki, matka, córka i ich relacje budowały kręgosłup fabuły. Każda przedstawiała sytuacje ze swojego punktu widzenia, skracając dystans między sobą a czytelnikiem i próbując wzbudzić jego zaufanie i współczucie. Dodatkowym smaczkiem był fakt, że jedna i druga kobieta były narratorkami niewiarygodnymi i gubiłam się w domysłach. Której zaufać i uwierzyć? Zakończenie mnie nie tylko zaskoczyło, ale też przeraziło. Krótkie rozdziały napędzały tempo i do samego końca trzymały w napięciu. Dobra, mocna, pokręcona, niebanalna, wzbudzająca emocje i mroczna książka. Ukazuje nie tylko znieczulicę społeczną, bo nikogo nie zainteresowało nagłe zniknięcie Maggie, ale narastające w społeczeństwie różnego typu zaburzenia emocjonalne. Jak dobrze znamy swoich bliskich? W jakim stopniu ufamy sąsiadom? Każdy ma coś do ukrycia… Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Burda.

Każdy dom ma swoje sekrety, jednak ten, w którym od lat mieszkają Nina Simmonds i jej matka, Maggie, ma ich dużo więcej, są znacznie mroczniejsze i nadal nie zostały pogrzebane w przeszłości. Co się skrywa między nimi? Tego żadna z nich do końca nie wie. Obie ukrywają przed sobą nawzajem oraz przed światem liczne tajemnice i kłamstwa. Spiętrzone problemy i konflikty doprowadzają do ich eskalacji. Granica między miłością a nienawiścią jest bardzo cienka, co dobitnie uzewnętrznia się, gdy Nina przykuwa matkę do słupa domu. Maggie zostały odebrane rzeczy prozaiczne, które brała za pewnik. Obwinia się za zachowanie córki, sądząc, że sobie zasłużyła. Przez dręczące wyrzuty sumienia, Maggie przyjmuje z pokorą okrutne traktowanie przez córkę, jako pokutę za sekrety, które przed nią skrywa. Nie porzuca jednak nadziei, że kiedyś się uwolni. Kobieta ciągle szuka okazji do ucieczki, a Nina ją testuje i wymierza kary, odczuwając przy tym chorą satysfakcję. Córka chce złamać Maggie, ale z drugiej strony im dłużej matka walczy, tym bardziej Nina wie, że kobieta cierpi. Szybko staje się jasnym, że za stan córki winę ponosi bezkrytyczna miłość matki. Maggie nie uczyła córki co jest dobre, co złe, nie pomagała stawiać czoła przeciwnościom losu. W imię matczynej miłości usuwała przeszkody z jej drogi, chroniąc przed konsekwencjami podejmowanych złych decyzji. Teraz każde potencjalne niepowodzenie budzi w córce ciemną naturę. Od razu czuć, że Nina ma kilka zaburzeń psychicznych jak patologiczne zbieractwo, czy pedantyzm. Nie jest ambitna a skoncentrowana na zadaniach. Dzięki regularnemu powtarzaniu tych samych czynności jak wspólna kolacja co drugi dzień , pranie co piątek, czy rytuał kąpieli dwa razy w tygodniu, dają jej ułudę normalności. Drzemiące w niej ogromne pokłady nienawiści, gniewu, toksycznej miłości doprowadzają do tragicznych zdarzeń. Ciężko stwierdzić, co było zapalnikiem dalszych wydarzeń, czy może nie było żadnego zapalnika, a kłopoty leżą w problemach natury psychologicznej. Fabuła początkowo nie ma dynamicznego przebiegu, przyspieszając z każdą następną stroną. Omawia problemy dysocjacyjne i społeczne dzisiejszych czasów jak wszechobecna znieczulica. Nikt nie docieka gdzie zniknęła sąsiadka i kim naprawdę jest osoba, którą uważają, że znają. Narracja pierwszoosobowa prowadzona naprzemiennie przez Maggie i Ninę. Książka jest podzielona na krótkie rozdziały, opisujece historię w dość obszernych ramach czasowych obejmujących wydarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Poczatkowo myślałam, że książka jest lżejsza, a to naprawdę ciężki kaliber skoncentrowany głównie, prawie w całości na aspekcie psychologicznym. Powieść jest fascynująca i przerażająca za razem, zmusza do refleksji. Ukazując mroczne aspekty ludzkiego umysłu, autor nie zapomina o budowaniu ekscytującej, niezwykle wciągającej intrygi. Ma nie tylko lekkie pióro, ale też talent do wywoływania w czytelniku kalejdoskopu emocji. Nostalgia, współczucie, niepokój, złość naprzemiennie towarzyszą przez całą historię. Dodając do tego skrupulatnie skrojone postacie, pozwalające na zrozumienie ich postępowania i złożonej osobowości, otrzymujemy istny majstersztyk. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem kilku światowych bestsellerów, ale z pewnością nie ostatnie. Dziękuję wydawictwu Burda Książki za egzemplarz, dzięki któremu mogłam zapoznać się z twórczością autora.