Co się skrywa między nami? (okładka miękka)

Matka i córka. Czy na świecie może być mocniejsza więź? „Łączą nas więzy krwi. Nie zawsze muszę cię lubić, ale nigdy nie przestałam cię kochać”. Jednak między miłością a nienawiścią jest bardzo cienka prawie niewidoczna granica. Co się stanie, kiedy między matką a córką pojawia się szczelina? Z każdym gestem, słowem, uczynkiem rozszerza się do przepaści, której żadna już nie będzie w stanie zasypać. Z miłości rodzi się najpierw niechęć, później odraza aż w końcu przeogromna złość. Czy jednak sekrety i złe, bolesne decyzje podjęte przez matkę mogą usprawiedliwić zamknięcie jej na odizolowanym, wyciszonym poddaszu i trzymanie na łańcuchu? Tak dobrze przeczytaliście – na łańcuchu... „Jest osobą, z którą mieszkam pod jednym dachem, to tyle. Nie znaczy dla mnie więcej niż te żaluzje, które ukrywają wszystko, co się dzieje w naszym domu, niż te deski podłogowe, po których stąpam, albo drzwi, które wykorzystujemy, by separować się od siebie nawzajem". Matka Maggie i jej córka Nina żyją pod jednym dachem osaczone miłością i nienawiścią. Matka zamknięta w sensie dosłownym, a córka jest więźniem swoich wyobrażeń i złych emocji czających się w zakamarkach umysłu. W tej historii nie ma bohaterek pozytywnych, raz jedna raz druga kobieta może być chwilowo usprawiedliwiona, ale każda popełniła błędy, za które płaci ogromną cenę. Denerwowała mnie zarówno matka, jak i córka. Córka, bo tak okrutnie i bezlitośnie traktowała matkę, odbierając jej bezpieczeństwo i nawet najmniejsze przyjemności. Maggie, która za wszelką cenę chciała zachować dla siebie pewne mroczne sekrety z przeszłości i zachowanie Niny traktowała jako pokutę. Jednocześnie bezkrytyczną miłość do córki uważała za swój bezgraniczny, niekończący się obowiązek. Czy naprawdę można uczynić WSZYSTKO dla swojego dziecka? Autor z wielką wprawą kreślił zdania i wzmagał napięcie. Intrygował, tym bardziej że narracja biegła nie tylko dwutorowo, ale w trzech ujęciach czasowych. W momencie, w którym chciałoby się już jednoznacznie ocenić jedną z bohaterek, w następnej odsłonie Autor przechodził do drugiej kobiety i ciągnął jej losy przez kilka rozdziałów wzbudzając znów szereg wątpliwości. Tym szybciej przerzucałam strony, by dowiedzieć się w końcu, co konkretnie spowodowało tą zdumiewającą i szokującą sytuację. Historii, mimo lekkiego pióra Autora, nie czytało się szybko. Każde słowo było ważne a czytelnik, co rozdział był sprowadzany na manowce, ponieważ nie mógł się zorientować w zmieniających się obrazach. Kto zawinił i czym konkretnie? Autor zastosował bardzo interesujący zabieg, ponieważ obie narratorki, matka, córka i ich relacje budowały kręgosłup fabuły. Każda przedstawiała sytuacje ze swojego punktu widzenia, skracając dystans między sobą a czytelnikiem i próbując wzbudzić jego zaufanie i współczucie. Dodatkowym smaczkiem był fakt, że jedna i druga kobieta były narratorkami niewiarygodnymi i gubiłam się w domysłach. Której zaufać i uwierzyć? Zakończenie mnie nie tylko zaskoczyło, ale też przeraziło. Krótkie rozdziały napędzały tempo i do samego końca trzymały w napięciu. Dobra, mocna, pokręcona, niebanalna, wzbudzająca emocje i mroczna książka. Ukazuje nie tylko znieczulicę społeczną, bo nikogo nie zainteresowało nagłe zniknięcie Maggie, ale narastające w społeczeństwie różnego typu zaburzenia emocjonalne. Jak dobrze znamy swoich bliskich? W jakim stopniu ufamy sąsiadom? Każdy ma coś do ukrycia… Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Burda.

Każdy dom ma swoje sekrety, jednak ten, w którym od lat mieszkają Nina Simmonds i jej matka, Maggie, ma ich dużo więcej, są znacznie mroczniejsze i nadal nie zostały pogrzebane w przeszłości. Co się skrywa między nimi? Tego żadna z nich do końca nie wie. Obie ukrywają przed sobą nawzajem oraz przed światem liczne tajemnice i kłamstwa. Spiętrzone problemy i konflikty doprowadzają do ich eskalacji. Granica między miłością a nienawiścią jest bardzo cienka, co dobitnie uzewnętrznia się, gdy Nina przykuwa matkę do słupa domu. Maggie zostały odebrane rzeczy prozaiczne, które brała za pewnik. Obwinia się za zachowanie córki, sądząc, że sobie zasłużyła. Przez dręczące wyrzuty sumienia, Maggie przyjmuje z pokorą okrutne traktowanie przez córkę, jako pokutę za sekrety, które przed nią skrywa. Nie porzuca jednak nadziei, że kiedyś się uwolni. Kobieta ciągle szuka okazji do ucieczki, a Nina ją testuje i wymierza kary, odczuwając przy tym chorą satysfakcję. Córka chce złamać Maggie, ale z drugiej strony im dłużej matka walczy, tym bardziej Nina wie, że kobieta cierpi. Szybko staje się jasnym, że za stan córki winę ponosi bezkrytyczna miłość matki. Maggie nie uczyła córki co jest dobre, co złe, nie pomagała stawiać czoła przeciwnościom losu. W imię matczynej miłości usuwała przeszkody z jej drogi, chroniąc przed konsekwencjami podejmowanych złych decyzji. Teraz każde potencjalne niepowodzenie budzi w córce ciemną naturę. Od razu czuć, że Nina ma kilka zaburzeń psychicznych jak patologiczne zbieractwo, czy pedantyzm. Nie jest ambitna a skoncentrowana na zadaniach. Dzięki regularnemu powtarzaniu tych samych czynności jak wspólna kolacja co drugi dzień , pranie co piątek, czy rytuał kąpieli dwa razy w tygodniu, dają jej ułudę normalności. Drzemiące w niej ogromne pokłady nienawiści, gniewu, toksycznej miłości doprowadzają do tragicznych zdarzeń. Ciężko stwierdzić, co było zapalnikiem dalszych wydarzeń, czy może nie było żadnego zapalnika, a kłopoty leżą w problemach natury psychologicznej. Fabuła początkowo nie ma dynamicznego przebiegu, przyspieszając z każdą następną stroną. Omawia problemy dysocjacyjne i społeczne dzisiejszych czasów jak wszechobecna znieczulica. Nikt nie docieka gdzie zniknęła sąsiadka i kim naprawdę jest osoba, którą uważają, że znają. Narracja pierwszoosobowa prowadzona naprzemiennie przez Maggie i Ninę. Książka jest podzielona na krótkie rozdziały, opisujece historię w dość obszernych ramach czasowych obejmujących wydarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Poczatkowo myślałam, że książka jest lżejsza, a to naprawdę ciężki kaliber skoncentrowany głównie, prawie w całości na aspekcie psychologicznym. Powieść jest fascynująca i przerażająca za razem, zmusza do refleksji. Ukazując mroczne aspekty ludzkiego umysłu, autor nie zapomina o budowaniu ekscytującej, niezwykle wciągającej intrygi. Ma nie tylko lekkie pióro, ale też talent do wywoływania w czytelniku kalejdoskopu emocji. Nostalgia, współczucie, niepokój, złość naprzemiennie towarzyszą przez całą historię. Dodając do tego skrupulatnie skrojone postacie, pozwalające na zrozumienie ich postępowania i złożonej osobowości, otrzymujemy istny majstersztyk. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem kilku światowych bestsellerów, ale z pewnością nie ostatnie. Dziękuję wydawictwu Burda Książki za egzemplarz, dzięki któremu mogłam zapoznać się z twórczością autora.

John Marrs ma w swoim dorobku kilka bestsellerowych powieści. "Co się skrywa między nami" jest drugą powieścią brytyjskiego autora przetłumaczoną na język polski, a moją pierwszą. Początkowo miałam wrażenie, że powieść jest z gatunku literatury typowo obyczajowej, jednak książka zyskiwała z każdą stroną zmieniając pozornie spokojne życie bohaterów w coraz mroczniejsze. Opowiada o trudnej relacji Maggie, z córką Niną. Narratorem są główne bohaterki, które opowiadają historię swojego życia. Trzydziestoośmioletnia dziś Nina, dźwiga bagaż emocjonalny, który jest zapalnikiem jej problemów dysocjacyjnych tożsamości. W trakcie przypływu negatywnych emocji przykuwa łańcuchem swoją matkę do metalowego bala. Więziona od dwóch lat w swoim pomieszczeniu Maggie jest skazana na nastroje córki, które bywają wybuchowe. Jednak tak naprawdę każda z nich tkwi w swoim własnym więzieniu umysłowym, stworzonym przez głęboko skrywane tajemnice i liczne, mroczne kłamstwa. Nina często po kryjomu obserwuje matkę. Nie rozmawiają o tym, o czym tak naprawdę każda z osobna myśli. Współistnienie opierają na kłamstwach tworząc dysfunkcyjną relację. Powtarzanie w kółko tych samych czynności daje kobietom spokój ducha. Dzięki wspólnym posiłkom i rytuałom Nina ma poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Maggie z pełną determinacją i zawziętością próbuje, różnymi sposobami, uwolnić się z więzów. Nina pracując w bibliotece odnajduje równowagę, jednak gdy coś nie idzie po jej myśli przypomina sobie, że w domu czeka na nią wymagająca jej skoncentrowania matka. Ujście emocjom daje jej odreagowywanie na rodzicelce. Córka przejawia sadystyczne zapędy, testuje matkę, a potem ją karze. Ona matomiast kocha córkę bezgranicznie, przyjmując z dobrodziejstwem inwentarza całą nienawiść ciemnych zakątków umysłu córki. Nie zdaje sobie sprawy, iż toksyczną miłością stworzyła potwora. Jest to historia, która skutecznie trzyma w napięciu, intryguje coraz to nowszymi odkrywanymi sekretami, ale przede wszystkim buduje wokół siebie aurę niepokoju. Piętrzące tajemnice pobudzają wyobraźnię i nasuwają mroczne domysły. Sekrety i kłamstwa gęstniały niczym dym by przenikły całe ciało, przesiąkły włosy, skórę aż po same opuszki palców. Rosnący niepokój płynął w moich żyłach niczym rwąca rzeka, a dreszcz grozy pełzał po mojej skórze niczym stado pająków. Rozwiązanie zagadek wynika z zazębiających się zdarzeń, które wywołują lawinę nieszczęść i doprowadzają do kilku dramatów. Praktycznie wszyscy są w jakiś sposób dotknięci wydarzeniami sprzed lat. Wydarzenia toczą się dwutorowo: w teraźniejszości oraz w okresie sprzed ponad 20 lat. Prawdziwa doskonałość w jaki sposób autor przeskakuje z czasów odległych do czasów współczesnych, stopniowo odkrywając kolejne tajemnice, głęboko skrywane pod kurtyną kłamstw. Książka bardzo dobra, szybko i z zaciekawieniem się czyta. Zmusza do refleksji i zastanowienia się, co ja bym zrobiła będąc w takich sytuacjach. Uświadamia, że mimo miłości, nie można poznać do końca drugiej osoby, niezależnie jak bardzo by się tego pragnęło. Ze względu na trudną tematykę opartą głównie na aspekcie psychologicznym poruszaną w powieści nie jest to historia lekka w odbiorze, mimo przystępnego i doskonałego pióra autora.

Czy można kochać i jednocześnie nienawidzić? Czy dla dobra swojego dziecka lepiej jest kłamać niż narazić potomstwo na cierpienie? A co jeśli kłamstwo wyjdzie na jaw i nasze starania nie dostaną podziękowania, lecz staniemy się celem zemsty? Milion pytań i myśli przelatywało mi przez głowę podczas czytania książki „Co się skrywa między nami?” Johna Marrsa i napiszę to wprost: autor po prostu pozamiatał! Jak mnie wbiło w fotel, tak jeszcze się nie podniosłam, a to oznacza, że ten thriller to książka warta uwagi! Maggie i Nina. Matka i córka. Obydwie mieszkają w tym samym dużym domu z piwnicą i poddaszem, lecz matka tkwi w swoim pokoju przykuta łańcuchem, a potrzeby fizjologiczne załatwia do wiadra. Jej kara dopiero się rozpoczęła, bo w takich warunkach spędziła dopiero trzy lata z zaplanowanych dwudziestu jeden. Co takiego zrobiła, że córka tak się mści? Nina zaś żyje zupełnie normalnie, pracuje w bibliotece i nikomu nie zdradziła, że w domu więzi matkę. Czy zło w niej tkwi od zawsze, czy jednak miała powód, by własną matkę traktować jak więźnia. Prawda będzie bolesna i śmiertelnie niebezpieczna, lecz matka zawsze zrobi dla dziecka wszystko to, co najlepsze. Tylko czy dziecko będzie potrafiło to docenić? Fabułę „Co skrywa się między nami?” śledzimy naprzemiennie z perspektywy Maggie oraz Niny i akcja rozgrywa się w teraźniejszości i przeszłości. Na samym początku dowiadujemy się, że matka żyje jak w więzieniu, pokój urządzono tak, by nie przedarły się żadne dźwięki, nie można było otworzyć okna. Każdy tydzień ma niezmienny ustalony plan i szanse na ratunek z każdym dniem maleją, a to przecież dopiero początek, bo Nina ma dla matki przygotowanych wiele niespodzianek. Współczułam tej starszej kobiecie bardzo i nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego córka ją właśnie tak traktuje. Co takiego ta matka zrobiła i co zrobiłabym ja, gdybym tak jak Nina w wieku 36 lat dowiedziała się, że przez ostatnich 21 lat matka kłamała i dopuściła się czynów okropnych. Nina postanawia, że odpłaci się Maggie pięknym za nadobne i właśnie przez kolejnych 21 lat zgotuje dla niej piekło. Tylko czy tak wygląda sprawiedliwość? Jestem przekonana, że tak pokręconego i wciągającego thrillera psychologicznego jeszcze nie czytaliście. Czas to na pewno zmienić! Oglądaliście kiedyś może mecz tenisa stołowego? To tak szybko, zawodnicy odbijają piłeczkę, zmieniały się moje uczucia odnoście postępowania bohaterek. Żadna z nich nie jest bez winy, ale ciężar ich sekretów, kłamstw coraz mocniej wgniatał mnie w fotel i wooooow, tego po prostu nie da się przewidzieć! Przeszłość bohaterek wyjawi wiele brudów i ja już sama nie wiem, której bohaterce bardziej współczuję. Zakończenie jest wisienką na torcie i w Waszych głowach może pojawić się szepczący głos „Dobrze jej tak!”, ale czy na pewno? Właśnie na taką książkę czekałam i John Marrs podarował mi książkę, której lektura była smakowitą ucztą. Jest tu napięcie, zwroty akcji i perfekcyjne studium ludzkich umysłów. A czy Wy znacie swoich sąsiadów? Czy lepiej nie wiedzieć, co dzieje się za ich drzwiami? Polecam, ta książka na pewno Was nie rozczaruje.

Matka, córka i ich niezwykle skomplikowana relacja. Nienawiść między nimi wydaje się być równie silna, co miłość. Maggie uważa, że za wszelką cenę musi chronić córkę, jest gotowa dla Niny zrobić wszystko. Czy miłość do dziecka i potrzeba ochrony, rzeczywiście usprawiedliwiają jej postępowanie? Jak daleko można się posunąć? Nina natomiast zupełnie zatraca się w wydarzeniach z przeszłości, choć nie wie wszystkiego. Ciężko jednoznacznie ocenić bohaterki, raczej nie ma tu pozytywnych postaci. Sądzę, że obie kobiety panicznie bały się samotności i zdecydowanie obie wymagały pomocy specjalisty. Marrs stopniowo odkrywa wydarzenia z przeszłości, podsycając ciekawość czytelnika. Gdy w trakcie czytania, zaczynałam wyrabiać sobie zdanie na temat kobiet, autor przenosił nas do innych wydarzeń i totalnie zaburzał moje wyobrażenia. To jest jeden z mocniejszych elementów książki – mocno zakręcona i zaskakująca fabuła, z niesamowitymi zwrotami akcji. Krótkie rozdziały dodatkowo potęgują jej tempo. Wydarzenia poznajemy naprzemiennie z punktu widzenia Niny i Maggie, co pozwala lepiej poznać motywy ich działania. Czytając mocno przeraziła mnie znieczulica panująca w społeczeństwie. Dorosła kobieta znika z dnia na dzień, a tak naprawdę nikt nie zastanawia się głębiej co się stało. Dlaczego sąsiedzi nie zareagowali, dlaczego współpracownicy tak szybko przestali interesować się Maggie? Kobiety są świadkami przemocy wobec dziecka, ale ostatecznie pomysł z niesieniem pomocy został porzucony. Wiele takich sytuacji znamy z realnego życia, gdzie dzieci cierpią w zaciszu własnego domu. Co się skrywa między nami to z pewnością jeden z lepszych thrillerów, które czytałam. Autor zaserwował czytelnikowi prawdziwy rollercoster emocji – żal, przerażenie i współczucie, ale też uczucie totalnego niezrozumienia. Akcja pędziła tak, że nawet przez moment nie odczuwałam znudzenia. Prawdziwą wisienką na torcie były totalnie zaskakujące zwroty akcji. W tej powieści nic nie jest takie, jak się wydawało na początku. Zdecydowanie polecam.

Dzisiaj chciałabym Wam zaproponować, bardzo dobry thriller, od którego nie mogłam się oderwać. Opowieść mroczna i szokująca porusza dogłębnie. Wyjawi sekrety, kłamstwa i rodzinną nienawiść, czyli wszystko to, co w szokuje. Książka jest o tak zakręconej rodzinie, o jakiej nawet w najgorszych snach nie można sobie wyobrazić. Poznamy matkę i córkę, nie ma więzi mocniejszej niż ta. Zwłaszcza gdy zamiast miłości napędza ją nienawiść. Nienawiść nie bierze się znikąd, kto kogo nienawidzi bardziej? A może to miłość, apodyktyczna, niemająca granic. Z miłości do nienawiści jeden tylko krok, a z nienawiści zrobić można wiele… Obie mają swoje sekrety. Obie mają swoje powody. Żadna nie ustąpi. Czy któraś z nich wygra ten pojedynek? Prawda jest bowiem śmiertelnie niebezpieczna. A matka zrobi dla swojego dziecka wszystko. Nawet jeśli ono miałoby ją znienawidzić. Matka z miłości kryje przed córką wiele, chroni ją przed nią samą. Rezygnuje dla niej z wszystkiego, co daje życie i próbuje pozbierać do kupy, życie ukochanej córki, które usiane jest samymi tajemnicami. Córka jakimś sposobem zaczyna coś podejrzewać i kojarzyć fakty. To, co jej się przypomina i odkrywa, zmienia wszystko w jej życiu. Nie potrafi to matce przebaczyć i wyrządza jej karę, którą będzie musiała ponieść, tak długo, jak ona żyła w niewiedzy. Przykuje matkę do dawnego życia – dosłownie! Zmusi ją, by spłacała swój dług. Dzień po dniu. Autorka będzie nas cofała w czasie abyśmy poznali czasy przeszłe i sekrety, które matka chce ukryć przed światem. Poznamy córkę i zobaczymy, jaką była nastolatką. Każda tajemnica, którą odkryjemy zmieni nasz sposób myślenia o bohaterkach, aż do sami się zagubimy, która z nich jest tą złą…A może żadna nie jest tą dobrą. Historia tej rodziny i cały ich cyrk jest nie do opisania, ale czyta się o tym z fascynacją i do końca nie wiesz czego jeszcze możesz się spodziewać. Ja jestem tą książką zachwycona, bo dawno nie czytałam, aż tak pokręconej historii. Polecam.

Dawno nie czytałam thrillerów psychologicznych, więc postanowiłam sięgnąć po jedną z nowości. Zaintrygował mnie opis, fabuła wydawała się być dość oryginalna. Czy tak się okazało? 'Nasze wspólne lata nauczyły mnie jednego: wszystko, co jest ze mną nie tak, stanowi odbicie tego, co jest nie tak z tobą. Jesteśmy takie same. Gdy ja umrę, twój płomień też zostanie zduszony.' Nina ma bardzo specyficzną relację ze swoją matką, od dwóch lat więzi ją na poddaszu. Nogę przywiązuje łańcuchem do przygotowanej obręczy, a kobieta może opuszczać pomieszczenie wyłącznie na stałe posiłki i to niecodziennie. Co sprawiło, że córka postanowiła posunąć się do tego, aby ograniczyć w tak brutalny sposób wolność Maggie? Czy kobiety wspólnie zapracowały na to, jak aktualnie wygląda ich życie? Każdego człowieka w życiu spotykają różne rzeczy. Nie wszyscy potrafią sobie jednak z nimi poradzić. Główne bohaterki stawały przed różnymi wyborami, ale jedno jest pewne. Matka za wszelką cenę chciała chronić swoją córkę. Zazwyczaj jest właśnie tak, że nad dzieckiem rozkłada się szklany klosz, a wszystkie negatywne skutki działań kierowane są w stronę rodziców. Czy tak było w tym przypadku? Jakie wydarzenia sprawiły, że matka i córka stały się dla siebie więźniem i katem? 'Jeśli się do kogoś przywiążesz, prędzej czy później ta osoba cię zawiedzie. Może nie zrobi tego z premedytacją, ale jeśli tylko nadarzy się lepsza okazja, zawsze cię dla niej porzuci.' Historia o dość niecodziennej tematyce, wciąga od początku. I o ile zdarzały się momenty dość absurdalne, o tyle całość odebrałam pozytywnie i nie mogę jej zarzucić wiele. Nie udało mi się trafnie przewidzieć jak całość się skończy i jakie wydarzenia doprowadziły do teraźniejszych decyzji bohaterek. Polecam! 'Często zastanawiam się, czy najlepsze chwile w moim życiu to przypadkiem nie te, których nie pamiętam.'

Są książki, które wywołują takie dreszcze, które trzymają w takim napięciu, które działają w taki sposób na wyobraźnię czytelniczą, że pragnie się przeczytać całość w jeden wieczór, a jednocześnie nie chce się, by książka się kończyła. „Co się skrywa między nami?” autorstwa John Marrs to właśnie taka książka, świetnie napisany thriller z elementami psychologii. Jak wiecie, uwielbiam książki poruszające zagadnienie relacji międzyludzkich, a zwłaszcza relacji matki z dzieckiem. To tematy, które zawsze zmuszają do myślenia… a tu mamy tak skrajne emocje, tak chore postrzeganie świata, tak wypaczony obraz miłości, że aż graniczące z obłędem. Ile można zrobić, by chronić dziecko? Jak bardzo zaślepia matczyna miłość? Jakie granice można przekroczyć w imię chorej miłości rodzicielskiej? Do jakiego poświęcenia gotowa jest matka? Historię relacji matki i córki poznajemy z dwóch perspektyw. Maggie i Nina Simmonds balansują na cienkiej granicy miłości i nienawiści. Wspólna przestrzeń życiowa dwóch kobiet stanowi dom i więzienie w jednym. Ich losy wiąże nierozerwalny łańcuch zależności (nie tylko metaforyczny). Obie mają sekrety, obie żyją z ciężarem własnych decyzji, obie kłamią. Matka, by chronić i w imię wypaczonej miłości. Córka, bo choruje, a jej umysł trawi nienawiść. To książka o destrukcyjnej sile choroby oraz miłości. O braku umiejętności tworzenia prawdziwych, szczerych relacji opartych na akceptacji. Gorąco polecam lekturę „Co się skrywa między nami?”, bo to jedna z najlepszych książek, które przeczytałam w tym roku. Trzymająca w napięciu fabuła, zawiłość akcji, stopniowe odkrywanie okrutnej prawdy, wspaniale wykreowani bohaterowie i relacje między nimi, pełen niepokoju klimat i zaskakujące zakończenie, czyli wszystko co potrzebne bym zarwała noc dla książki.

Gdy czytam książki, które opisują relacje rodzica z dzieckiem, tym bardziej boję się przyszłości. Historia Maggie i Niny jest jedną z tych, które pokazują jak miłość może zrujnować życie. To historia, gdzie nic jest oczywiste. Z rozdziału na rozdział zastanawiamy się, kto ma rację, kto zawinił. Czy rozbita rodzina może w dziecku wywołać aż taką nienawiść? Chowana pod kloszem, żyjąca w cieniu matki Nina, dopiero mając 36 lat dowiaduje się, ile krzywd wyrządziła jej rodzicielka. Postanawia ją ukarać w dotkliwy sposób. Zabierze jej wszystko to, co zabrała jej matka. Czy tak wygląda sprawiedliwość? Macierzyństwo to trudna sztuka, każdy popełnia jakieś błędy, które mniej lub bardziej dotkliwie wpływają na późniejsze życie i relacje. Książka jest trochę przewidywalna, zabolało mnie też powielenie motywu z innego tytułu. Są to jednak niewielkie minusy w porównaniu z ciekawością, która mi towarzyszyła. Autorowi raz po raz udało się mnie zaskoczyć. Wciąż i wciąż zastanawiałam się nad tym, jak sama jako matka, reagowała bym na zachowania córki. Jak bym postąpiła na miejscu Maggie? Co byłabym w stanie zrobić, by chronić swoje dzieci? Autor wprowadził mnie w stan rozsypki. Przekładałam ich życie na rzeczywistość, w której jestem. Wtapiałam się coraz bardziej w ten chory umysł bohaterek, w te chore życie wśród czterech ścian. W ogólnym rozrachunku książka jest bardzo dobra, a zakończenie to po prostu sztos. Napisana lekkim, przyjemnym językiem. Krótkie rozdziały, podział na bohaterów i przeplatanie przeszłości z teraźniejszością to coś, co bardzo lubię w thrillerach. Nie inaczej jest w przypadku kreacji bohaterów. Choć umysł mówi mi, że są nienormalne, to serce czytelnika wie, że o to właśnie w tym chodzi. Polecam wam serdecznie. Dziękuję @burdaksiazki za egzemplarz.

Co się skrywa między nami?" to zaskakujący thriller Johna Marrsa, autora "Dopasowanych", którzy zostali właśnie zekranizowani na Netflixie. Jeśli lubicie nieprzewidywalne i trochę mroczne historię to ten thriller z pewnością się Wam spodoba 👍 W "Co się skrywa między nami?" do ostatniej strony nie wiadomo, co jest prawdą, a co kłamstwem i kto tak naprawdę jest katem, a kto ofiarą. To historia o domu, w którym prawda jest groźniejsza niż kłamstwo. Świetnie został tutaj ukazany mechanizm zatajania prawdy, czy "chronienia" przed prawdą ze wszystkimi jego konsekwencjami. Matka i córka. Niesamowita więź, która łączy je obie. Maggie Simmsonds nie zawacha się przed niczym, by chronić swoją córkę, nawet jeśli ona miałaby ją kiedyś za to znienawidzić. Do czego doprowadzi mieszkanie pod wspólnym dachem kobiet, kiedy zamiast wzajemnej miłości czują teraz do siebie już tylko nienawiść? Wszystko się zmienia, kiedy Nina odkrywa kłamstwa matki, których nie jest w stanie jej wybaczyć. Postanawia ją ukarać i przykłuć do dawnego życia i to dosłownie! Maggie jednak nie protestuje. W ich przeszłości są sprawy o których Nina nie ma pojęcia, a prawda jest śmiertelnie niebezpieczna. Mamy tutaj dwie narracje prowadzone z perspektywy matki i córki, które znakomicie obrazują uczucia głównych bohaterek i sytuację w której tkwią. Wielką zaletą tej książki są również retrospekcje wprowadzające jeszcze mroczniejszy obraz całej historii. "Co się skrywa między nami" wstrząsa, przeraża i zaskakuje swoim realizmem. Bardzo przemyślana fabuła skłania do refleksji, a niespodziewane zwroty akcji sprawiają, że ciężko ją odłożyć przed poznaniem zakończenia 🔥 Polecam i jestem ciekawa czy czytaliście lub zamierzacie sięgnąć po ten thriller 😉 ww.instagram.com/agnethaczyta