Ciemna strona. Mud Vein (okładka  miękka, 11.2017)

Niesamowita... Nie mogłam się od niej oderwać. Moje myśli nieustannie krążyły wokół tej mrocznej i koszmarnej historii. Mocne uderzenie dla kogoś, kto wiedzie spokojne i szaro-bure życie. Tak powinien oddziaływać na nas thriller psychologiczny. Porusza do żywego. Na marginesie dodam tylko, że historia bohaterów tej książki pomimo, że nie jest ani łatwa, ani kolorowa, to jednak można doszukać się w niej piękna :)

Nie pamietam kiedy ostatni raz wyciągnęłam sie w jakaś książkę tak by pochłonąć ją w jeden wieczór. Absolutnie genialna pozycja. Czytasz jednym tchem a potem jeszcze długo wracasz myślami.

Moje ostatnie spotkanie z Tarrym było słodko - kwaśne. "Mimo moich win" nie zachwyciło mnie, a główna bohaterka strasznie mnie irytowała. Nie sądziłam, że jeszcze kiedyś sięgnę po twórczość autorki, ale stało się. Nie mogłam odpuścić sobie powieści, o tak dobrych ocenach jak "Ciemna strona". Tarryn od samego początku wciągnęła mnie w ten niepokojący, brudny i pełen cierpienia świat Sierry. Fabuła trzyma w napięciu od pierwszych stron, aż do końca i ani na chwilę nie zwalnia tempa. Główną bohaterkę polubiłam i trochę rozumiałam. Może i była ona nieco zgorzkniała i zamykała się w swoim pancerzu, ale robiła to aby chronić samą siebie. Spotkała w życiu tyle cierpienia, że nie każdy by to wszystko wytrzymał. Issac zaś jest jej przeciwieństwem. Spokojny, opanowany, gotowy pomóc potrzebującym. Spotyka on Sierrę w najgorszym momencie jej życia i bezinteresownie wspiera ją. Zawiązuje się między nimi nietypowa relacja - ani to przyjaźń, ani miłość. Połączenie ich wzajemnych stosunków z thrillerem wyszło bardzo dobrze autorce. Nie mam zastrzeżeń do tej lektury, przeczytałam ją jednym tchem. Polecam wam tę pozycję, a jeśli chcecie się dowiedzieć czegoś więcej zapraszam na www.strefabrunetki.blogspot. com :)

Niesamowita... Nie mogłam się od niej oderwać. Moje myśli nieustannie krążyły wokół tej mrocznej i koszmarnej historii. Mocne uderzenie dla kogoś, kto wiedzie spokojne i szaro-bure życie. Tak powinien oddziaływać na nas thriller psychologiczny. Porusza do żywego. Na marginesie dodam tylko, że historia bohaterów tej książki pomimo, że nie jest ani łatwa, ani kolorowa, to jednak można doszukać się w niej piękna :)

Po raz kolejny mnie nie zawiodła autorka

Brak przewrotnej akcji za to dużo retrospekcji, dzięki którym poznajemy złożoność problemów Senny i jej psychikę. Nie jest to nudne, wręcz przeciwnie. To historia o tym, jak głęboko skrywamy swoje problemy i uczucia, jak ciężko jest rozróżnić miłość od bratniej duszy, a różnice zdecydowanie istnieją, co zrozumiałam właśnie dzięki owej książce. Jak ciężko nam przyznać się do uczuć i jak trauma z przeszłości może wpłynąć na naszą osobowość, mimo iż wydaje nam się, że już się z tym uporaliśmy. Cała książka to nie tylko odkrywanie psychiki bohaterów, ale i naszej własnej - za co tak bardzo ją cenię. Poza świetnie zbudowaną misterną intrygą, której za nic nie potrafiłam rozwikłać (bo kto do cholery mógł zrobić coś takiego, włożyć tyle trudu w to porwanie?), mamy przed sobą niesamowitą powieść, z dreszczykiem emocji, ale też i dającą do myślenia, trafiająca głęboko w czeluści naszych serc i umysłów. Mud Vein to według mnie niesamowita perełka. Jest to mieszanka romansu z thrillerem psychologicznym i kryminałem, ale to zdecydowanie nie romans, do których jesteśmy przyzwyczajeni. To też nie zbyt typowy kryminał, choć początkowo wydaje nam się, że autorka powiela schemat z wielu innych książek tego gatunku. Szybko jednak zdajemy sobie sprawę, że to coś unikatowego.

1. Dostałam fasolę. 2. Po przeczytaniu tej książki mój mózg jest fasolą. Tak się składa, że spotkałam się z Tarryn Fisher już w kilku książkach. Każda tak samo działa na moją psychikę. Robi z niej armagedon. Teraz ponownie chwalę ją za psychologiczne podejście do kreacji bohaterów, brak oczywistości oraz tworzenie antybohaterów. Ponownie ganię ją za wątek z pisarstwem. I robię porządną psychoanalizę na temat tego, dlaczego nie lubimy czytać o mrocznych postaciach, ale tych superbohaterów też nie cierpimy. Szczegóły: https://youtu.be/JkbEKqFENGc

Jeżeli jesteś fanem twórczości Tarryn Fisher, to z pewnością nie może zabraknąć w Twojej biblioteczce tego tytułu. Autorka tym razem połączyła thriller psychologiczny z elementami romansu. Przyznam szczerze, że wyszło jej to perfekcyjnie, bowiem już od pierwszych stron książki nie mogłam się oderwać od lektury do tego stopnia byłam nią zaabsorbowana. Czym takim autorka mnie zaskoczyła? "Ciemna strona" opowiada o Sennie Richards, pisarce, która zasłynęła swoją powieścią, która stała się bestsellerem i w końcu trafiła na ekrany kin. Odniosła wielki sukces, lecz nie czuła się spełniona, a wręcz czuła się obnażona, ponieważ napisała tę książkę o sobie i od tego momentu zdaje sobie sprawę, że każdy może ją przeczytać, wliczając w to, znajomych, czy rodzinę. W dniu swoich 33 urodzin Senna budzi się w obym domu, który jest... nie wiadomo gdzie. Bohaterka czuję się zdezorientowana, bo jedyne co pamięta to jak na stacji benzynowej zatrzymała się na chwilę, by zatankować, a tu nagle budzi się tutaj. Senna nie ma pojęcia kto, ani dlaczego ją porwał i uwięził w tym domu, w którym jak się okazuje znajduję dość spory zapas jedzenia i ubrań, tak jakby porywacz chciał ją zatrzymać na długooo... Po jakimś czasie pisarka zda sobie sprawę, że ten ktoś zamknął ją w tym domu nie bez powodu. Kobieta uświadamia sobie, że to gra. Wyrafinowana i niebezpieczna. I że tylko prawda może przynieść wyzwolenie. Gdy Sennie wydaje się, że została skazana na samotność w tym domu, w pokoju znajduję związanego mężczyznę, który jak się okazuje wiele dla niej znaczył w przeszłości. Porywacz nie bez celu umieścił Isaaca razem z kobietą, a oni nie zdają sobie sprawy do czego to wszystko prowadzi. Czy mają wrogów, kto im mógł zrobić coś takiego. Zaczynają brnąć w przekonanie, że zrobiło to któreś z nich. Do czego jest zdolny człowiek, by Już od pierwszych stron wgryzłam się w tę historię. Autorka doskonale umie budować napięcie i pisze tak dobrze, że czytelnik nie jest w stanie oderwać się od czytania. Książkę mamy podzieloną na 3 części: w pierwszej części śledzimy poczynania bohaterów w uwięzionym domu. Trochę przerażała mnie myśl, że oni po paru dniach pobytu zachowywali się tak normalnie, zwyczajnie, a przecież ta sytuacja nie była normalna. Choć z drugiej strony, co mieli począć, gdy ktoś ich uwięził i nie zostawił wskazówek jak mogą się uwolnić. Takie zdarzenia dość poważnie wpływają na psychikę bohaterów, ponieważ zaczynają wpadać w depresję. Nie wiedzą co zrobić, by było lepiej, by uwolnić się z tego koszmaru. Bardzo współczułam głównym bohaterom, z zapartym tchem śledziłam ich losy i kibicowałam im do samego końca, by ta historia skończyła się dla nich pomyślnie. W drugiej części poznajemy książkę Nicka, chłopaka Senny, który opisał w niej wiele osobistych rzeczy na temat ich związku, ale dzięki temu aspektowi możemy lepiej wgryźć się z psychikę kobiety i zrozumieć jej postępowanie. Zaś w trzeciej części rozgrywa się finał tej historii. Wszystko w "Ciemnej stronie" jest przedstawione w odpowiedniej kolejności, abyśmy mogli aspekt po aspekcie, poznać historię bohaterów i to jak się zachowywali w danej sytuacji, by na sam koniec w pełni dostrzec morał tej książki. Jeśli chodzi o kreację bohaterów to w moim odczuciu Senna, czyli nasza główna bohaterka była dosyć dziwna. I naprawdę takie skojarzenie przychodziło mi na myśl, gdy o niej czytałam. Jak dla mnie była chyba bohaterką, z której raczej nie powinno się brać przykładu. Strasznie denerwowało mnie to, że ona ciągle narzekała na swój los, a przecież żadne życie nie jest idealne. Nie potrafiła przystosować się do normalnego życia, szukała jakiegoś punktu zaczepienia i w tedy pojawił się Isaac. Mężczyzna był wobec niej bardzo życzliwy i pomocny, czego często Senna nie potrafiła docenić i była po prostu niewdzięczna. Ciężko było zagościć na dłużej w życiu kobiety, więc co takiego zrobił Isaac, że się mu to w jakimś stopniu udało? Podsumowując "Ciemna strona" to mocna, mroczna i hipnotyzująca historia, która zachwyca od pierwszych stron. Przy końcowych scenach dosłownie zbierałam szczękę z podłogi. Nie spodziewałam się czegoś takiego i to było świetne, że nie domyśliłam się zakończenia i mogłam cieszyć się lekturą książki w pełni, nic sobie nie spojlerując. Ta historia uświadamia, że każdy ma swoją ciemną stroną, którą potrafi skrywać w sobie bardzo mocno, tak by nie ujrzała światła dziennego. Dusimy w sobie wiele emocji i przeżyć, nie wypuszczając ich na wolność, co sprawia, że każdego dnia nasz umysł przypomina nam o tych złych doświadczeniach. Czasami nawet najgorsza prawda, może przynieść wyzwolenie. Dlatego sięgnijcie po tę powieść i przekonajcie się sami.

Spośród recenzenckich egzemplarzy przedpremierowych na mojej półce, nie mogłam wybrać lepszej lektury na szary, pierwszy dzień listopada niż najnowszej, skłaniającej do refleksji powieści Tarryn Fisher pt. „Ciemna strona”. Powieść tę przeczytałam jednym tchem i mówiąc szczerze jej lektura sprawiła mi niemal fizyczny ból i to nie dlatego, że główna bohaterka dramatycznie walczy o życie (jak na rasowy thriller przystało), ale dlatego, że autorka zafundowała mi wyboistą podróż w głąb ludzkiej psychiki, naznaczonej rozpaczą, strachem i rozczarowaniem. Mówiąc krótko, zostałam przemaglowana i przenicowana emocjonalnie, a wątki poruszone przez Tarryn nadal tkwią w mojej głowie. Dlatego też tak długo zbierałam się w sobie, żeby napisać tę opinię – trudno było mi otrząsnąć się i wyjść ze świata ciemności wykreowanego przez Tarryn. I niech to będzie najlepsza rekomendacja, bo książka, która nie daje łatwo o sobie zapomnieć ze względu na swoją nieszablonowość i wagę ujętych w niej tematów, to według mnie właśnie książka wartościowa. Na kartach „Ciemnej strony” poznajemy trzydziestotrzyletnią pisarkę Sennę Richards i to jej historia hipnotyzuje tak, że trudno oderwać się od lektury. W niewyjaśnionych okolicznościach Senna trafia do chatki zlokalizowanej pośrodku śnieżnego pustkowia, a jej towarzyszem okazuje się być lęk oraz… Isaak Asterholder, chirurg onkologiczny, którego kobieta zna, ale nie rozumie jego obecności. Tylko jakim cudem oboje znaleźli się w takim miejscu, dlaczego nie pamiętają, co się wydarzyło, a co ważniejsze: dlaczego nie mogą swobodnie wrócić do swoich domów? Odpowiedzią na te pytania jest jedno słowo: porwanie… Zmiażdżona emocjonalnie Senna, której życie nie oszczędzało i jak widać nie zamierza ułatwiać jej dalszej drogi, w tych tragicznych warunkach mozolnie rozpracowuje rysopis tego, kto jest sprawcą jej uwięzienia, a jednocześnie otrzymuje możliwość rozprawienia się ze swoimi wewnętrznymi demonami. Brzmi to może kuriozalnie, ale rzeczywiście tak jest i to dzięki Isaakowi, który staje się jej przysłowiowym światełkiem w tunelu. I nie, nie jest to rozpędzona lokomotywa, zwiastująca niechybną śmierć, ale właśnie wyjście z mroku. Relacja Senny i Isaaka została tak drobiazgowo rozpracowana przez autorkę, podobnie jak i konstrukcja psychologiczna obydwojga głównych bohaterów, że niejednokrotnie sama zastanawiałam się nad rolą wszystkich osób, które świadomie (bądź nie) wpuszczamy do swojego życia. Która z nich jest z nami z bezinteresownej życzliwości, a która towarzyszy nam z czystego wyrachowania i chęci zaspokojenia własnych potrzeb? „Ciemna strona” dobitnie pokazuje, że nikt nie potrafi skrzywdzić człowieka tak, jak drugi człowiek, ale paradoksalnie, to również drugi człowiek stanowi ratunek, kiedy wydaje się, że ostatnie iskry nadziei wygasły. Pytanie, których ludzi spotykamy na naszej drodze więcej i które z tych osób są naszymi bratnimi duszami, ot tak, po prostu, na bazie empatii i kojącej rozedrgane dusze postawy. Co warte uwypuklenia, książka obfituje w odniesienia muzyczne, idealnie oddające nastroje pierwszoplanowych postaci oraz podkreślające z jednej strony mroczny klimat całej fabuły, a z drugiej nadzieję na nieco lepsze jutro. Ponadto stanowi ona kopalnię trafnych i zapadających w pamięć cytatów oraz metafor. Tarryn dała się już poznać jako specjalistka od emocjonalnego poniewierania swoich czytelników oraz fundowania im jazdy bez trzymanki (patrz: bardzo dobra książka pt. „Margo”, SQN 2017), a swoją najnowszą na rynku polskim powieścią daje jasno do zrozumienia, że jest mistrzynią w tworzeniu absorbujących historii ze zwichrowanymi mentalnie postaciami w rolach głównych oraz z nieprzewidywalnymi finałami. Moim zdaniem, „Ciemna strona” to najlepsza, najbardziej dopracowana i wielowymiarowa książka tej poczytnej amerykańskiej autorki. Mamy tu trzymający w napięciu thriller psychologiczny, okraszony wątkiem nieśmiałego budowania zaufania do drugiego człowieka w – delikatnie mówiąc – mało sprzyjających okolicznościach. Ta kombinacja thrillera z pełną symboliki, głęboką analizą psychologiczną relacji międzyludzkich stanowi o nietuzinkowości tej pozycji i skłania mnie do uznania jej za jedną z najlepszych książek przeczytanych dotąd w 2017 roku. Jestem przekonana, że jeszcze nie raz będę ofiarą potężnego kaca książkowego po lekturze tekstów Fisher. Przekonajcie się sami, czy mam rację. Bo może po prostu mam zbyt wrażliwe serce? Wielkie podziękowania kieruję w stronę Wydawnictwa SQN za egzemplarz przedpremierowy „Ciemnej strony. Mud vein”, a w stronę tłumacza, Jakuba Małeckiego, kieruję słowa uznania za bardzo dobry przekład.

Ostatnimi czasy nastąpił prawdziwy wysyp miejsc rozrywki zwanych „Escape Roomami”. Gra polega na tym, że zamykają Ciebie z przyjaciółmi w pokoju. W określonym czasie musicie rozwiązać zagadki, ukryte w pomieszczeniu i znaleźć sposób na wyjście. Adrenalina, wspólna praca nad rozwikłaniem problemu, chęć wykazania się logicznym myśleniem - to wszystko sprawia, że Escape Room jest świetnym sposobem na alternatywne spotkanie ze znajomymi. Sprawa ma się zgoła inaczej jeśli zostajemy zamknięci wbrew własnej woli, z osobą, z którą chcieliśmy zerwać wszelki kontakt. A taka sytuacja spotyka główną bohaterkę Ciemnej strony. O Tarryn Fisher trudno było nie usłyszeć w ciągu ostatnich miesięcy. Początkowo kojarzyła się przede wszystkim z literaturą młodzieżową (napisała trylogię rozpoczynającą się od tytułu Mimo moich win, a razem z Colleen Hoover stworzyły Never, never). Jednak ostatnio zaczęły się pojawiać książki dla trochę starszych czytelników, trzymające w napięciu, napisane z nutką grozy. Mam tutaj na myśli Margo i Bad mommy. W moje ręce pierwsza trafiła nowość wydawnicza, czyli Ciemna strona. Trudno nie rozpocząć od wyłuszczenia największej zalety tej powieści - ona wciąga. I nie w taki normalny sposób, że człowiek ma ochotę poznać rozwiązanie zagadki i chciałby szybciej dotrzeć do zakończenia. To raczej jest pewne uzależnienie od czytania, ponieważ po prostu nie potrafimy przestać. Normalnie przeplatam sobie różne książki, jedne czytam w domu, drugie w tramwaju. W przypadku Ciemnej strony po prostu musiałam zostawić wszystko inne i skupić się jedynie na tej jednej powieści, powtarzając sobie w nieskończoność „jeszcze tylko jeden rozdział”. Podobał mi się sposób prowadzenia narracji. Brak tutaj powolnego rozwoju akcji i wprowadzania w świat przedstawiony. Pierwsze strony rzucają nas w wir wydarzeń, gdzie razem z bohaterką próbujemy rozwikłać w jakim miejscu się znajdujemy i kto nas w nim umieścił. Poznajemy też w domku partnera (a raczej współwięźnia) i od razu możemy domyślić się, że bohaterka skądś go zna, ale autorka niczego nie zdradzi nam od razu. Na początku przyzwyczaimy się do zamknięcia i wpadniemy w pewien rytm życia bohaterów. A kiedy będziemy gotowi zaczniemy odkrywać wydarzenia z przeszłości, które stworzą z teraźniejszością pełen obraz psychologiczny bohaterów. Także jest ciekawie, akcja naprawdę wciąga od pierwszych stron do ostatnich. Na dodatek postacie są intrygujące. Główną bohaterką jest Senna, poczytna pisarka, której przeszłość maluje się raczej w ciemnych barwach. To kobieta, która przeżyła wiele traumatycznych wydarzeń, takich, które potrafią złamać nawet najsilniejszą osobowość. Możemy wyczuć bijące od niej uczucie odosobnienia, niechęci do zawierania więzi z innymi. Do tego stopnia, że stara się usunąć ze swojego życia osoby i sytuacje, sprawiające jej radość - może ze względu na fakt, że obawia się niesionych z nimi, kolejnych możliwości na odczuwanie bólu? Jej współwięźniem jest Isaac, dobrze prosperujący lekarz, którego ciało znaczą tatuaże, dotyczące trudnych spraw z lat młodocianych. Oczywiście domyślamy się, że z Senną się znają i łączy ich wspólna przeszłość. W tym wypadku lepiej więcej nie zdradzać, a poznać ich historię z książki. Na plus działa powolne rozwiązywanie zagadki domku, szczególnie kiedy zaczynamy rozpoznawać znajdujące się w nim wskazówki, dotyczące wydarzeń z życia bohaterów, poznawane dzięki retrospekcjom. Pojawiły się pewne nielogiczności (jeżeli wszystko szło do kominka to jakim sposobem uchował się stół?), ale autorka nadrabiała je wartką akcją. Oprócz tego ciekawym motywem było wplecenie w fabułę elementów muzycznych, które klimatycznie pasowały do odbioru całości. Ciemna strona to oryginalny thriller psychologiczny, który potrafi niesamowicie wciągnąć. Fisher kreuje depresyjny klimat, powoli odkrywając przyczyny, stojące za nieprzyjemnym charakterem swojej bohaterki. Czy poszukując wyjścia ze swojego więzienia, znajdzie również remedium na swoje problemy i uda jej się wyjść z depresji? Tego dowiecie się czytając tę książkę. Przygotujcie się na sporą dawkę mroku i dramatycznych sytuacji, poznajcie oryginalną historię miłosną i dajcie się zaskoczyć rozwiązaniem zagadki. Warto przeczytać. http://www.micha-kultury.pl/2017/12/szukajac-wyjscia-ciemna-strona-tarryn.html