Chłopaki nie dziergają (okładka  miękka)

Książka, która trafiła w moje ręce całkiem przypadkiem. Przypadki chodzą po ludziach, jednak już sam tytuł daje dużo do myślenia nad treścią tej lektury. "Wolę to, co niewykluczone, od tego co prawdopodobne. To, co prawdopodobne, jest przygnębiające" Główny bohater, siedemnastoletni Ben, nieszczęśliwym wypadkiem dostaje dozór kuratora. Czy jest z tego zadowolony, czy też nie, przez swój postępek musi uczestniczyć w swojej resocjalizacji. Przez 9 miesięcy na zlecenia swojej pani kurator chłopak musi pisać dziennik ze swoimi przemyśleniami, jak rownież uczestniczyć w jakiś dodatkowych zajęciach. Jak to na nastolatka bywa podkochuje się on w swojej pewnej pani nauczycielce, której nazwisko widnieje koło jednego z kół zainteresowań z listy którą dostał Ben. Jakie jest zdziwienie chłopaka kiedy okazuje się, że nastąpił drobny błąd i owa pani nie prowadzi zajęć które wybrał Ben. I takim sposobem trafia na robótki ręczne. Książka już od pierwszych stron przepełniona jest humorem, dzięki czemu bardzo szybko i lekko się ją czyta. Kolejnym plusem jest to, że napisana jest w kwestii pamiętnika. Widzimy tutaj też pewną przemianę bohaterów. Ben rozumie swój błąd jaki popełnił i staje na wysokości zadania, żeby go naprawić. Nie spodziewa się jak los będzie dla niego łaskawy. Już na pierwszych zajęciach okazuje się,że ma dryg do robienia na drutach. Potrafi oczami wyobraźni zobaczyć ścieg i z prędkością światła wydziergać go na drutach z doskonałością maszyny. Jest tylko jeden problem. To nie jest zajęcie dla mężczyzn i strasznie boi się reakcji otoczenia. Nie oznacza to jednak, że się podda. Dzierganie zaczyna być jego pasją, którą rozwija w tajemnicy. Tylko kilka osób wie o tym, co robi. Jednak kiedy wygrywa pierwszy konkurs, dzięki któremu dostaje się dalej, tajemnica wychodzi na jaw. Jak zareaguje otoczenie? Co na to powiedzą jego przyjaciele, przez których wpadł w kłopoty? I czy sam stawi temu wszystkiemu czoło, czy się podda? "Wydaje mi się, że kobiety muszą mieć co najmniej jedną niedoskonałość, żeby być naprawdę atrakcyjne". Autor zaserwował nam dużą dawkę humoru, a w połączeniu ze światem dorastających nastolatków stworzył mieszankę po którą warto sięgnąć. Mamy tutaj obraz prawdziwych przyjaciół i rodziny, i ogromną przemianę chłopców, którzy mimo, że nie należą do najgrzeczniejszych, to jednak za wszelką cenę bronią przyjaciela. Jeśli chciecie poznać świat chłopca, który łamie wiele stereotypów, odnajdując przy tym siebie- to polecam. Nie jest to może lektura jakiejś najwyższej klasy, jednak miło spędza się z nią czas. Dawka humoru gwarantowana. :)

Nie jest to wątek związany z poprzednią książką ,, Dziewczyny nie biją". Dość spokojny początek może zniechęcić, ale naprawdę warto czytać dalej.

Polecam lekturę nastolatkom i ich rodzicom. Świetnie napisana książka

Moja 13-latka uwielbia ta historię. Młodzieżowa I na czasie.

Świetna książka polecam bardzo ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

"Chłopaki nie dziergają" to kolejna książka T.S. Easton'a, poruszająca temat stereotypów. Jeżeli wydaje Wam się, że pewnie jest bardzo podobno do "Dziewczyny nie biją" to się mylicie! To zupełnie inna historia, dzięki której znowu przyjemnie spędziłam czas. Głównym bohaterem książki jest Ben Fletcher. Chłopak ma "szczęście" do pakowania się w kłopoty. Mimo, że jest dobrą osobą i wie, że źle robi to przez presję towarzystwa dopuszcza się nielegalnego czynu. Niestety zostaje przyłapany i dostaje dozór kuratora. Jednym z warunków tego dozoru są zajęcia dodatkowe. Niestety ich oferta nie jest zbyt bogata, pomoc w naprawach samochodów u własnego ojca, zajęcia z garncarstwa oraz robótki na drutach. Przez przypadek Ben trafia do grupy dziergających, a z czasem okazuje się, że idzie mu całkiem nieźle. Tylko jak powiedzieć swoim kumplom, że spodobało mu się robienie na drutach? I jak uświadomić swojemu tacie, że bardziej od piłki nożnej interesują go nowe wzory na swetry, które może zrobić. Chłopak zaczyna kłamać, ale jak wiadomo, kłamstwo ma krótkie nogi. Poza tym Ben zauroczył się w dziewczynie, która raz jest nim zainteresowana, a za chwilę całuje się z kimś innym. Pociąga go również kobieta prowadząca zajęcia z garncarstwa, która go bardzo lubi. Również w szkole chłopak nie ma zbyt łatwo, jest grupa chłopaków, którzy nigdy za Benem nie przepadali i szukają okazji żeby go ośmieszyć. Historia jest pełna humoru, a narracja jest prowadzona w formie dziennika, więc książkę czyta się błyskawicznie. Co najważniejsze, zwraca uwagę na to, że każdy ma prawo do swojej pasji. Robienie na drutach nie czyni chłopca mniej męskim od jego rówieśników, grających w piłkę. Jest to czynność, która wymaga ogromnej wyobraźni przestrzennej, skupienia i cierpliwości. Dlatego zamiast ukrywać swoje hobby, powinniśmy być dumni z czegoś co dobrze nam wychodzi. Poza krzywdzącymi stereotypami, książka porusza wartości, takie jak rodzina i przyjaciele, którzy zawsze stają murem, nawet jeśli nie do końca rozumieją pasję najbliższej osoby. Bardzo się cieszę, że T.S. Easton postanowił poruszyć temat stereotypów wśród młodzieży i powinna być to lektura obowiązkowa. Zwłaszcza w czasach, kiedy na porządku dziennym jest wyśmiewanie się wśród rówieśników. Każdy powinien mieć prawo do swoich pasji, nie wstydząc się tego. I ta książka pomaga to zrozumieć! Polecam :)

Kolejna książka, od wydawnictwa YA!, która przypadła mi do gustu. Gdybym miała określić ją w dwóch słowach, to napisałabym, że jest zabawna i pouczająca. Na szczęście mam ich nieograniczoną ilość i mogę przedstawić pełną opinię na temat książki T.S. Eastona Głównym bohaterem jest siedemnastoletni Ben Fletcher, który jako, że książka przybiera formę dziennika jest w niej także narratorem. Od początku obdarzyłam go sympatią, a dlaczego? Otóż Ben w zabawny sposób, opowiada o sobie i swojej nieco dziwnej rodzinie. Przez przypadek i nie do końca ze swojej winy dostał roczny dozór kuratorski. W ramach kary, musi też wybrać jeden z kilku kursów. Do wyboru ma m. in garncarstwo, staż w warsztacie samochodowym i zajęcia z robienia na drutach. Drogą eliminacji i trochę przypadku Ben wybiera zajęcia z dziergania. Tu, tak naprawdę zaczyna się cała, nazwijmy to zabawa. Szybko bowiem okazuje się, że Ben ma niezwykły talent, a jego prace budzą podziw koleżanek z kursu. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie fakt, że swoją nową pasję Ben musi ukrywać przed tradycyjnym ojcem, szalonymi kolegami i dziewczyną, przy której pragnie być kwintesencją męskości. Jak chłopak poradzi sobie ze stereotypowym myśleniem, zwłaszcza mężczyzn w jego otoczeniu? Książka o łamaniu stereotypowego myślenia, które zdarza się mimo tego, że żyjemy z XXI wieku. To także opowieść o relacjach w rodzinie i grupie przyjaciół, która swoją zabawną i lekką formą porywa od pierwszych stron. Autor wykreował ciekawych bohaterów, którzy choć żyją tylko na katach książki są jakby z życia wzięci. Czasami niezdarni, niedoskonali, a jednak bardzo autentyczni. Mądra książka z realnymi problemami z jakimi przychodzi się mierzyć nastolatkom. Błyskotliwe, zabawne dialogi, nadają książce lekkości i sprawiają, że mimo momentami absurdalnych sytuacji, w których znajduje się Ben, książka nie jest trudna w odbiorze. Przekonaj się jak to jest z tymi chłopakami, czy każdy z nich musi kochać piłkę nożną i znać się na samochodach? Co zwycięży, chęć bycia sobą, czy przymus bycia takim, jakiego oczekuje otoczenie? Polecam!

"Chłopaki nie dziergają" to młodzieżówka, która od jakiegoś czasu wszędzie mi się przewijała. Ponieważ dawno nie czytałam dobrej książki z tego gatunku postanowiłam, że dam szanse dwóm książkom T.S.Easton i zobaczę co w trawie piszczy. I jak zastanawiacie się czy pokochałam czy może wręcz przeciwnie te pozycje? Zapraszam na recenzje 😊 Musze przyznać, że dawno nie czytałam tak dobrego i wdzięcznego tytułu. Wreszcie moim zdaniem dostaliśmy dobrą książkę stricte młodzieżową, która fajnie łączyła humor oraz temat akceptacji i łamania stereotypów, które przez lata w naszych kulturach narosły. T.S.Easton ma bardzo dobry styl, który do młodzieżówki pasował w sam raz, był bardzo lekki i umiał mnie zaciekawić od pierwszych stron a do tego sypał żartami jak z rękawa, nadal robiąc to w taki sposób, że nie mieliśmy zbytniego przesytu. Istny raj, jak dla mnie! Fabularnie książka jest bardzo dobrze opisana, dzięki czemu czyta się ją z przyjemnością a bohaterzy są opisani bardzo barwnie ale i bez zbędnej przesady, przez co wyszła nam bardzo lekkie czytadło na wieczór, gdzie chcemy po prostu czymś myśli. Tytułowy Ben bardzo przypadł mi do gustu jako główny bohater i zyskał duże połacie sympatii. Jego perypetie były zabawne, ale i umiały dać też czytelnikowi naukę na temat właśnie akceptacji (bo mimo wszystko ten temat częściej jest poruszany przy związkach odmiennej płci. A przecież takie właśnie rzeczy jak dzierganie przez chłopaków, też może być dziwne dla niektórych, c'nie?). Ben jako postać książkowa jest bardzo dobrym przykładem tego, że nie powinniśmy się wstydzić tego, że mamy odmienne zainteresowania. Ludzie będą oczywiście z tego się śmiać, ale w tym momencie bądźmy właśnie jak bohater "Chłopaki nie dziergają" i pokażmy, że nie ma sie z czego śmiać! Myślę, że "Chłopaki nie dziergają" skradnie Wam serce, jeśli jesteście młodzieżówkowymi freakami. Ja bardzo polecam, bawiłam się bardzo dobrze przy tej książce i oby takich właśnie książek powstało zdecydowanie WIĘCEJ! Dziękuję za przeczytanie, Wydawnictwu YA!

Siedemnastoletni Ben Fletcher na skutek dość nietypowego zbiegu okoliczności zostaje objęty dozorem kuratorskim. W ramach resocjalizacji musi przez rok pisać pamiętnik, chodzić na wybrane zajęcia i pracować na rzecz lokalnej społeczności. Niestety wybór zajęć jest dość skromny - mechanika samochodowa z ojcem, garncarstwo i robienie na drutach. Kierowany swoimi młodzieńczym pobudkami Ben wybiera zajęcia z dziergania, gdyż nauczycielka, która je prowadziła była bardzo atrakcyjna. Jednak wybór okazał się strzałem w dziesiątkę, bo Ben ma prawdziwy dryg do robienia na drutach. Ale jak powiedzieć kumplom i dziewczynie, którą lubił, że go nie interesują mecze Chelsea Londyn ani naprawa samochodów? Wybór jest ciężki ale czasem warto podjąć ryzyko, by nauczyć się czegoś nowego i odkryć w sobie potencjał, który pewnie by się zmarnował przez stereotypy, jakie powodują naszymi wyborami. Bo właśnie to próbuje pokazać nam autor tej bardzo przyjemnej w odbiorze książki. Mimo swojej lekkiej formy, ta historia niesie w sobie głębsze przesłanie. Uświadamia czytelnika ,jak bardzo nasze społeczeństwo jest definiowane poprzez pryzmat stereotypów i jak te stereotypy zabijają pasję, którą każdy z nas posiada. W mądry sposób, autor daje do zrozumienia, że jednak faceci nie muszą być macho, chodzącymi na mecze i interesującymi się wyłącznie samochodami. Moim zdaniem, ta książka jest warta przeczytania. Polecam ją zwłaszcza tym, którzy kiedykolwiek mieli jakiekolwiek wątpliwości, co do swoich wyborów lub musieli stanąć przed wyborem: pasja czy opinia innych. Dla mnie, ta książka stała się pewnego rodzaju inspiracją, dlatego też zachęcam do jej przeczytania.

„Chłopaki nie dziergają” zaciekawiła mnie już od momenty, gdy ujrzałam jej okładkę w zapowiedziach wydawnictwa. Na początku zaciekawił mnie tytuł. Sama robię na drutach i na szydełku, i naprawdę to lubię. Nie uważam, że chłopcom nie wypada podejmować się tego zajęcia, a co więcej fajnie, że i oni próbują. Chwilę później przeczytałam opis i zostałam naprawdę zaintrygowana. W gruncie rzeczy jestem naprawdę zadowolona z tej lektury. Przyjemnie spędziłam z nią czas. T.S. Easton miał naprawdę nowatorski pomysł na swoją książkę. Fabuła opiera się na perypetiach chłopaka, który goni za swoją pasją, jednak musi ją ukrywać z obawy przed brakiem zrozumienia. Niektóre sytuacje są dość schematyczne i łatwe do przewidzenia, ale zostały przedstawione w ciekawy sposób. Tak więc nie zwracałam na to większej uwagi podczas czytania. Autor posługuje się lekkim i przystępnym piórem, więc lektura idzie naprawdę gładko i błyskawicznie. Wciągnęłam się w nią już od pierwszych stron i przeczytałam ją w kilka godzin. Co do bohaterów, to zostali oni dobrze wykreowani. Wzbudzają sympatię i sprawiają wrażenie wiarygodnych. Czasami nie byłam w stanie pojąć zachowań Bena, ale były to tylko pojedyncze przypadki. Książka jest humorystyczna i w prosty sposób przekazuje wartościowe treści. Pamiętajmy, aby zawsze robić to, co sprawia nam przyjemność. Nie patrzcie na innych, nie żyjecie dla nich tylko dla siebie. To oni tracą, jeżeli Was nie zaakceptują, nie wy.