Bomba (okładka miękka)

Raczej nie zarywam nocek, ponieważ za bardzo cenię sobie na to sen. Jednak czasami zdarzy się, że w moje ręce wpadnie taka książka, której nie da się przestać czytać mimo że wskazówka zegara coraz bardziej przekracza porę, o której wypadałoby położyć się spać. Do wąskiego grona powieści, które to sprawiły właśnie dołączyła Bomba. Kluczem do całej historii stanowi pytanie, kto podłożył bomby w szkole. I nie zrozumcie mnie źle, książkę czyta się świetnie, jednak... wiedziałam, kto dokonał tego zamachu w momencie, w którym pierwszy raz pokazana jest nam ta postać. Pierwsze sześć rozdziałów powieści po kolei prezentuje nam bohaterów, roztaczając wokół nich poczucie, że to może być każdy z nich. I faktycznie, autorce wyszło to całkiem nieźle, ponieważ ich zachowania i przemyślenia obarczają podejrzeniami każdego bez wyjątku. Jednak od początku czułam, kto to będzie i wcale się nie pomyliłam. Czy każdy tak łatwo to przewidzi? Nie wiem, możliwe, że nie. Czy zepsuło mi to zabawę? Ani trochę. Bo mimo wszystko akcja Bomby jest tak wartka i emocjonująca, że nie da się od niej oderwać, nawet jeżeli domyśla się rozwiązania. Z zapartym tchem, przewraca się kolejne strony, podważając swój osąd, czy aby na pewno dana osoba jest winna. Przez całą lekturę czułam lekki niepokój, zastanawiając się, czy bohaterowie przeżyją, jak potoczy się dalsza sytuacja w szkole, a z tyłu głowy towarzyszyła mi myśl, jak realne mogą być takie wydarzenia. Gwałtowne zwroty akcji, silne emocje buzujące w nastolatkach, którzy znajdują się w trudnej sytuacji na pewno wpłyną na czytelnika, który z ciekawością będzie chciał czytać kolejne rozdziały Bomby. Warto wspomnieć, że w Bombie nawet nie tak bardzo liczy się strona akcji, rozwiązanie zagadki, kto podłożył ładunki wybuchowe, co warstwa znajdująca się pod tym wszystkim. Tak naprawdę dramatyczna sytuacja w szkole jest tylko tłem dla zarysowania istotnego problemu społecznego, jakim jest ocenianie ludzi po pozorach oraz przyczepianie im łatek na podstawie pochodzenia, wyglądu, wyznania czy ogólnie panujących stereotypów. Bohaterowie codziennie mierzą się z byciem ocenianym przez rówieśników, a teraz sytuacja ta osiągnęła apogeum. Pozostaje im walczyć nie tylko o przeżycie, ale również o zrozumienie. Swoją drogą bohaterowie tej powieści są różnorodni i niezwykle barwni. Praktycznie każda osoba pochodzi z innego środowiska, ma inne problemy oraz kierują nią inne motywacje. Kiedy przychodzą do szkoły, nie wiadomo jeszcze, komu powinniśmy kibicować, komu współczuć, a wobec kogo odczuwać sympatię. To jednak bardzo szybko się zmienia, a czytelnik na pewno odnajdzie wśród bohaterów swoich ulubieńców, na bezpieczeństwo których będzie liczyć, czytając Bombę. Spotkałam się ze stwierdzeniem, że bohaterowie są nieco przerysowani, reprezentując sobą różne skrajności, aczkolwiek wydaje mi się, że było to konieczne i nieuniknione, aby pasowało do historii stworzonej przez Charbonneau. Do stylu autorki nie mam żadnych zarzutów. Bardzo łatwo połapać się w historii, a plastyczne opisy sprzyjają wyobraźni. Z łatwością można domyślić się, w jakiej sytuacji znaleźli się nasi bohaterowie, choć psychicznie nie jest to przyjemne. Powieść jest napisana w taki sposób, że z miejsca porywa, sprawiając, że łatwo zarwać nockę, dlatego czytajcie tę książkę tylko, jeżeli macie czasy, aby pochłonąć całość na raz! Charbonneau udało się również dobrze wpłynąć na emocje czytelnika, sprawiając, że Bombę czyta się z wypiekami na policzkach. Bomba przepakowana jest akcją oraz barwnymi postaciami. Nawet jeżeli niektóre ich cechy wydają się wyolbrzymione, a sama historia jest stosunkowo do przewidzenia, to i tak spędziłam dobre chwile na lekturze tej powieści. Gorąco polecam ją wszystkim, ponieważ jest to wartościowa lektura, która nie tylko dostarczy dreszczyku emocji, ale również będzie stanowić źródło do przemyśleń na temat oceniania ludzi po pozorach.

Opis książki okazał się na tyle zachęcający, że postanowiłam po nią sięgnąć. Szczerze mówiąc, nie mogłam się już doczekać kiedy do mnie dotrze i będę mogła poznać historię, którą skrywa. Czy okazała się równie wciągająca, co opis? 'Jeśli chcesz dostać w życiu to, na czym ci zależy, musisz wzbudzać zaufanie - nawet jeśli zamierzasz je potem zawieść.' W budynku szkoły uwięzionych zostaje sześcioro uczniów. Każde z nich jest inne, pochodzą z odmiennych światów. W wyniku wybuchu bomby znajdują się w tym samym miejscu i mogą liczyć wyłącznie na siebie. W całej tej tragedii najgorsze jest to, że zamach na szkołę został spowodowany przez jednego z nich. Kto był tak zdesperowany, że postanowił podłożyć w szkole bombę i wysadzić ją w powietrze? 'Był zmęczony udawaniem kogoś, kogo chcieli w nim widzieć inni ludzie. Przedkładaniem cudzych potrzeb nad swoje.' Historia opowiedziana została z perspektywy każdego uczestnika zamachu. Poznajemy ich pojedyncze opowieści i zmagania z samym sobą. Uczniowie poszukują sensu własnego życia i starają się podjąć decyzje, które mogą wpłynąć na ich dalszą egzystencję. Mamy kapitana drużyny futbolowej; chłopaka, któremu zmarła matka; dziewczynę z nadwagą; geja, muzułmanina i córkę senatora. Wybuchowa mieszanka, prawda? W normalnych okolicznościach ta szóstka miała ze sobą niewiele wspólnego. Jednak w obliczu tragedii są otwarci na nowe znajomości, które połączą ich już na zawsze. 'Ktoś podłożył bombę. W wiadomościach mówili, że ktoś zostawił w szkole ładunki i kolejno je detonuje.' Książkę pochłonęłam jednym tchem, co rzadko mi się zdarza, ponieważ zazwyczaj jeden tytuł zajmuje mi kilka dni. A tutaj było zupełnie inaczej. Historia wciągająca i jednocześnie bardzo prawdziwa. Bohaterowie poszukują własnej drogi i właśnie to spowodowało, że tego feralnego dnia wszyscy pojawili się w szkole. Dzięki opowieści z perspektywy każdego z nich, jesteśmy w samym środku katastrofy. 'Okna były zabezpieczone tak, żeby uczniowie nie mogli zrobić nic głupiego, na przykład wyskoczyć. Albo zawołać o pomoc, kiedy ktoś będzie usiłował wysadzić szkołę w powietrze.' Polecam! Dawka świetnej i wciągającej młodzieżówki. Jeśli jesteście ciekawi który bohater postanowił zostać terrorystą i wysadzić szkołę w powietrze, koniecznie sięgnijcie po 'Bombę'! 'Zwycięstwo przybiera różne formy, w zależności od perspektywy danej osoby. A kiedy jesteś zwycięzcą, musisz umieć zauważyć, kiedy jakiś ruch prowadzi do przegranej, i zmienić strategię, zanim wypadniesz z gry.'

Idealna córka kongresmena, muzułmanin, sierota, homoseksualista (który niedawno ogłosił coming out), tajemniczy sportowiec i klarnecistka z nadprogramowymi kilogramami. Szóstka uczniów szkoły średniej poznaje się w dramatycznych okolicznościach. Uwięzieni w zniszczonym budynku wspólnie starają się przetrwać. Z radia dowiadują się, że bomby podłożyło jedno z nich… Czy opis nasuwa Wam na myśl książkę Karen M. McManus pt. „Jedno z nas kłamie”? Mi tak i to właśnie dlatego zdecydowałam, że chcę sięgnąć po „Bombę”! Te dwa tytuły mają ze sobą pewne cechy wspólne i spodobały mi się równie mocno :) Akcja przez 95% czasu dzieje się w szkole, w której doszło do zamachu terrorystycznego, więc łatwo możemy się domyślić, że akcja momentami pędzi jak szalona. W dodatku styl autorki (lub sposób tłumaczenia) jest niesamowicie lekki. Ja nie zdążyłam znaleźć chwili na nudę, bo całkowicie zostałam pochłonięta przez historię tych różnorodnych bohaterów. Na szczęście narracja podzielona na sześć osób nie sprawiała mi problemu, chociaż na początku bałam się, że może to być trochę za dużo. Autorka poruszyła istotne problemy dotykające nie tylko młodzież w okresie dojrzewania, m.in. wygórowane oczekiwania rodziców, myśli samobójcze, odrzucenie ze względu na wygląd, pochodzenie i religię. Na szczęście większość z tych wątków została bardzo dobrze rozwinięta, a nie tylko wspomniana i zapomniana po dziesięciu stronach. Z jednej strony – jest tu ten sam problem co w „Jedno z nas kłamie”, ponieważ każdy z grupy jest podejrzany, więc trudno jest czymś czytelnika zaskoczyć. Z drugiej strony – muszę przyznać, że również myślałam odrobinę stereotypowo i osoba, która podłożyła bomby, na dzień dobry została przeze mnie skreślona z listy podejrzanych. No cóż, dałam się podejść. Myślę, że mało czytelników stawiających wszystko na jedną kartę (np. w połowie książki) postawiłoby właśnie na tę postać. Zaintrygowani? Mam nadzieję, że tak! „Bomba” to młodzieżówka z świetnym przesłaniem, pokazuje jak czasami stereotypy potrafią nas zaślepić, zwłaszcza w obliczu strachu o własne życie. Jest to historia warta uwagi, więc mam nadzieję, że dopiszecie ją do swojej listy książek do przeczytania i (tak jak ja) pochłoniecie ją z ogromną przyjemnością i wypiekami na twarzach.

Bomba to przede wszystkim książka, w której nasi bohaterowie szukają swojego miejsca na ziemi. Starają się znaleźć zgubioną drogę. Historia opowiedziana z perspektywy wszystkich bohaterów sprawia, że poznajemy ich lepiej. Otwierają się przed sobą nawzajem i przed nami. Dostrzegamy rysy na ich perfekcyjnych uśmiechach. Jednak za maską skrzywdzonego nastolatka kryje się potwór. Współczujemy im, kibicujemy, aby wszystko w końcu się ułożyło, ale tak naprawdę w końcu dostrzegamy, że jedno z nich jest mordercą. Dokonało zamachu, który miał na celu skrzywdzenie wielu osób. Zaczynamy bliżej się im przyglądać. Szukamy głębiej. Poszukujemy odpowiedzi na pytanie: dlaczego? Bomba to powieść o nastolatkach, którzy zmagają się z różnymi problemami. Zagłębiając się w każdą z postaci, dostrzegamy, że ich problemy niekiedy dotykają nie tylko nastolatków, ale i osoby w nieco starszym wieku — wykluczenie, hejt, stereotypowe podejście do człowieka. Książka z pewnością spodoba się nastoletnim czytelnikom, ale i nieco starsi czytelnicy z pewnością wpadną po uszy. Mimo że była to powieść, w której od połowy miałam już pewność, kto stoi za wszystkim to i tak spędziłam z tą nią naprawdę przyjemny czas. Pochłonęłam ją jednym tchem. Jeżeli czytaliście powieść Jedno z nas kłamie i książka przypadła wam do gustu to Bomba również trafi do waszego serca. Na sam koniec wypomnę jeszcze jeden mały minus, a dokładniej mam na myśli zakończenie. Jak dla mnie można było je jeszcze troszeczkę wydłużyć. Poczułam lekki niedosyt. Niektóre wątki zostały dla mnie potraktowane po macoszemu i autorka mogłaby je skrupulatniej wyjaśnić. Poza tym nie mam większych zastrzeżeń.

Po tej książce spodziewałam się zwykłej młodzieżówki, którą po przeczytaniu odłożę na półkę i po jakimś czasie zapomnę o tej historii. Muszę jednak przyznać, że "Bomba" pozytywnie mnie zaskoczyła. Poszukiwanie osoby, która podłożyła bombę było naprawdę ciężkim zadaniem. Autorka świetnie ukryła tę osobę i gdy na samym początku książki jest 6 rozdziałów poświęconych opisom bohaterów, po przeczytaniu ich powiedziałam, że na pewno ta osoba nie mogła podłożyć bomby. I wiecie co? To była właśnie ta osoba... Byłam naprawdę w wielkim szoku i totalnie się tego nie spodziewałam. Autorka świetnie wykreowała bohaterów i moje złe wytypowanie właśnie jest tego potwierdzeniem. Oprócz tego w książce poruszony jest bardzo ważny wątek - tolerancji. Nie jest to tylko na tle religijnym ani czy rasowym, ale również pojawia się tam osoba z nadwagą oraz chłopak, który nie chodzi często do szkoły i ma ogromne braki. "Bomba" jest książką wartą przeczytania i dla tych straszy, i dla młodszych. Gorąco ją polecam i mam nadzieję, że po nią sięgniecie.

Sześć osób, sześć różnych historii, które splotły się w jednym budynku. Diana, to córka perfekcyjna córka kongresmena; Rashid to chłopak z muzułmańskiej rodziny; Z. to osierocony chłopak, który próbuje sobie radzić w życiu; Frankie, to kapitan drużyny footbolowej; Tad, to gej, który niedawno ogłosił swój coming out; a Cass to samotna dziewczyna, z nadwagą. Gdy w ich szkole wybudzają podłożone ładunki, muszą wspólnie zmobilizować siły, aby przeżyć, przetrwać i wydostać się z płonącego budynku. Nie wiedzą jednak, że ten, który ładunki podłożył jest wśród nich. I ma jeszcze kilka ładunków do odpalenia! Bomba to historia o akceptacji, szukaniu własnego ja i o powierzchni, pod którą kryje się znacznie więcej! To historia o stereotypach, rasizmie i przyjaźni, która rodzi się w najtrudniejszych chwilach. O strachu i walce o życie. Napisana w lekki sposób, który jednak nie szczędzi realizmu i brutalności, przyciąga naszą uwagę, sprawia, że chcemy ją czytać i nie możemy się od niej oderwać.

Bomba to zdecydowanie godna uwagi historia – niby prosta i niespecjalnie rozbudowana, ale jednak posiadająca ukryte dno. Napisana przyjemnym językiem, charakteryzująca się dobrym tempem akcji i gamą różnobarwnych bohaterów, zdecydowanie trafi do odpowiedniego grona odbiorców. Zdecydowanie ma w sobie coś oryginalnego jak na historię o potrzebie akceptacji, a to tylko jeden z powodów, dla których warto zwrócić na nią uwagę. Całość na: www.bookeaterreality.pl

Bomba to prawdziwa bomba, przedstawia historię ludzi, różnych ludzi, których tak naprawdę łączy chęć bycia zauważonym, szanowanym i akceptowanym. Mimo swojego młodzieżowego gatunku, jest to dość wartościowa książka. Książka zrobiła na mnie mega pozytywne wrażenie i jeśli by kiedykolwiek powstał film na jej podstawie, byłabym pierwszą osobą która poleciałaby kupić bilet.

Napisana lekkim piórem książka, którą możemy zaliczyć do tych z półki katastroficznych. Szkoła, klasa, coś się dzieje. Ludzie różnej narodowości w tym : sierota, muzułmanin, kapitan drużyny futbolowej. A w szkole podłożone zostają ładunki wybuchowe, wszystko dzieje się na oczach tych młodych ludzi. Trzymająca w napięciu do ostatniej strony, godna uwagi.

"Bomba"- do tej książki długo nie mogłam się przekonać. Aż w pewnym momencie powiedziałam sobie, że w końcu ja zacznę. Gdy przeczytałam pierwszy rozdział, nie mogłam przestać czytać kolejnych. Napisana lekkim językiem, opowiadająca tę samą historię z perspektywy sześciu osób, uświadamia nas, że nikt nie jest "zły" w swojej historii. Godna polecenia.