Bogowie i potwory (okładka  miękka)

Akcja płynie wartko, nie ma dłuższych przestojów, w których nic by się nie działo. Nawet jeżeli na chwilę spada tempo akcji, to jest ono związane z uczuciami bohaterów, ich wewnętrznymi rozterkami i walką z trudnymi emocjami, wspomnieniami. W przypadku „Bogów i potworów” ma to duże znaczenie, ponieważ można śmiało powiedzieć, że jest to powieść o pogodzeniu się ze stratą, opowiada o przeżywaniu żałoby oraz radzeniu sobie ze skomplikowaną, ciężką sytuacją. W historii przewija się również element przebaczenia, zarówno sobie, jak i innym osobom. Pod pozorem romantyczno-fantastycznej opowieści, Shelby Mahurin poruszyła ważne tematy. „Bogowie i potwory” jest książką o miłości. Nie da się ukryć, że odgrywa ona olbrzymią rolę. Bez niej wiele wydarzeń nie miałoby miejsca, a historia potoczyłaby się zupełnie inaczej. Shelby Mahurin przedstawia różne rodzaje miłości: matczyną; nieśmiałą; gorącą i oszałamiającą; niepewną; dającą poczucie bezpieczeństwa. Każda z nich ma blaski i cienie, ale wpływa na bohaterów, pozwala im się rozwijać bądź trzyma w miejscu, popycha do działania lub powoduje strach przed czynami i konsekwencjami. Na szczęście znów pojawiły się zabawne dialogi między postaciami, które tak bardzo podobały mi się w części pierwszej. Droczenie się, słowne docinki, wszystko to pokazywało, jak blisko są ze sobą bohaterowie. Dodawało lekkości ich rozmowom, co sprawiało, że czytałam tę powieść z uśmiechem na ustach. Trzeci tom trylogii to na pewno powieść nasycona erotyzmem i odważnymi scenami, w czym nie ustępuje swoim poprzedniczkom. Zdecydowanie nie jest to książka dla bardzo młodych osób. Autorka nie boi się pikantnych opisów i seksualnych odniesień. Przy jednej scenie miałam wrażenie, że mogłaby się już skończyć, ale ogólnie nie odczuwałam podczas lektury jakiegoś zażenowania, nie myślałam, że sceny są niesmaczne bądź źle opisane. To, co może niektórym osobom nie podobać się w trylogii, to brutalność oraz ilość krwawych scen. „Bogowie i potwory” nie jest bardzo mocna, zdecydowanie czytałam okrutniejsze i okraszone szkarłatem powieści, ale wiem, że nie każdy gustuje w takich opisach. „Bogowie i potwory” nie jest historią bez wad, nie dałabym jej maksymalnej liczby gwiazdek, ale uważam, że jest dobrym zakończeniem trylogii. Cieszę się, że autorka wróciła do poziomu, który zaprezentowała w pierwszej części. Bawiłam się dobrze, strony uciekały mi w ekspresowym tempie i zanim się obejrzałam, byłam już po lekturze. Dostałam to, czego oczekiwałam – przyjemną rozrywkę, która co prawda nie zostanie ze mną na długo i nie będę do niej wracać, ale umiliła mi kilka godzin i wciągnęła w inny świat.

Skończyłam! Ta seria raczej na dłużej zapadnie w mojej pamięci chociażby dlatego, że pierwszy tom właściwie przewidziałam w całości, drugi mnie wynudził, a trzeci odmienił wszystkie negatywne myśli na temat tej serii. Ten tom był idealnym zakończeniem i naprawił wszystko to co nie za bardzo przypadło mi do gustu w pierwszych tomach. Wyraźnie widać jak bardzo autorka rozwinęła się od czasu "Gołąb&Wąż". I choć cała książka bardzo mi się podobała to chciałabym skupić się konkretnie na bohaterach. Nicholina postać teoretycznie nieistotna, która z czasem dostała swoje miejsce jako ta zła, ale mi się wydaje, że była po prostu zrozpaczona i zagubiona. Beau od samego początku wiedziałam, że będzie to postać która ma rozładować napięcie i tak też było, ale to co zrobił dla Lou i Reida w tym tomie było niesamowitym aktem odwagi. Coco już ją polubiłam w pierwszym tomie, ale to jak wspiera swoją ukochaną przyjaciółkę rozczuliło moje serce. Reid jest po prostu cudowny! Jego walka o Lou i cała gama uczuć sprawiły, że chyba był najbardziej autentycznym bohaterem ze wszystkich w tej książce. Lou oczywiście, że o niej też trzeba wspomnieć bo to przecież książka o niej, o niezwykle twardej, dzielnej, ale jednocześnie wrażliwej, bojaźliwej i delikatnej czarownicy, która po prostu chce zaznać szczęścia i spokoju z tymi których kocha. Mam nadzieje, że jej się to udało. Ansel zostawiłam go na koniec bo jest chyba najważniejszą postacią tego tomu to dzięki niemu wszyscy dalej walczą, a mi osobiście przy każdej wzmiance o nim łzy napływały do oczu, ponieważ jest przyjacielem, którego każdy z nas pragnie mieć. Książka była pełna akcji, finezji i cudów, które sprawiły, że ta książka była po prostu magiczna.

Czekałam na finałowy tom, bo o ile pierwszy mnie wprost zachwycił - tak drugi straszliwie wynudził. Jaką książką są "Bogowie i Potwory"? Jak na finał - bez fajerwerków. Do połowy strasznie przegadana i nużąca, ciężko było mi zmusić się do dalszego czytania. Później jest lepiej, ale fabuła i tak się jakoś zgrabnie nie skleja w całość. Jedna gwiazdka za wspaniały epilog z jedną z bardziej lubianych postaci w roli głównej. Szczerze? Seria miała duży potencjał po pierwszym tomie. Później wszystko zaczęło się rozłazić, akcja zaczęła kuleć, a postaci zaczęły irytować. Szkoda zmarnowanego potencjału,bo "Gołąb i Wąż" zwiastował coś naprawdę fajnego i nietuzinkowego.

Trzecia część zdecydowanie pięknie wyjaśniła serie. Po "Krwi i Miodzie" trochę się zniechęciłam, Lou zdecydowanie przeszła niekorzystną transformację a liczba wątków zaczęła się plątać... Natomiast trzecia część ogarnęła akcje - od prywatnych spraw bohaterów, po konflikty mniejsze i większe. Mimo to 1 część dalej pozostaje faworytem. Przyjemna seria, lekko się czyta, dialogi zabawne i nieprzekombinowane. Polecam!

Książka sama w sobie jest cudowna. Lepsza niż drugi tom ale pierwszy mimo wszystko był najlepszy.Drugi tom mnie lekko nudził a ten wręcz przeciwnie.Ma dużo akcji co sprawia, że czyta się z zapartym tchem.Jak na zakończenie serii, która pierwszy tom miała świetny, spodziewałam się więcej, jednak i tak jest świetna🤍

Książka dobra taka literatura young adult niestety fabuła i postacie zostały pozostawione na takim samym poziomie rozwoju jak w pierwszych częściach nie skończyłam Jeszcze czytać ale ta część nie wciąga mnie tak jak inne

Idealne zakończenie trylogii! Będzie to historia do której będę wracać myślami, ale wiem tez, że zrobię jej reread w przyszłości. Historia zakończona w punkt. Jedna z lepszych serii YA jakie czytalam w ostatnim czasie

Moim zdaniem najsłabsza część trylogii. Autorka jakby chciała na siłę wepchnąć tutaj jak najwięcej fantastycznych stworzeń, co było bez sensu. Główna para coraz bardziej denerwująca. Przeczytałam żeby skończyć cykl.

wspaniałe zakończenie równie wspaniałej trylogii. wiele wątków zostało rozwiązanych, niektóre jednak nie, dając nam pole do wymyślania nowych scenariuszy. jestem w miłości, jak zresztą przy każdej książce Mahurin 🤍

Rewelacyjne zakończenie historii. Są momenty Bardzo zabawne jak i te niezwykle wzruszające. Epilog myślę że oddaje całą myśl jaką autorka chciała nam przekazać.