„BEZCENNY” – To thriller, sensacja i political fiction. Taki polski James Bond. Akcja, sensacja, dzieła sztuki, międzynarodowy spisek i współpracująca ze sobą grupa pasjonatów, która chce odzyskać dzieła sztuki. Kolekcje które do dziś nie zostały odnalezione, zaginęły w czasach II Wojny Światowej. Okazuje się, że najbardziej poszukiwanym obrazem na świecie jest słynny „Portret Młodzieńca” Rafaela Santi, który prawdopodobnie znajduje się gdzieś w prywatnej kolekcji. Ta powieść to ogromna wiedza historyczna, połączona z wiedzą na temat poszukiwanych dzieł sztuki. Są autentyczne nazwiska konkretnych osób i informacje na temat marszandów i kolekcjonerów. „BEZCENNY” to szybka akcja-reakcja i wiele różnorodnej treści. Pościgi, strzelanina, intryga. W trakcie czytania, dużo fachowej wiedzy trafia do czytelnika. To powieść która znacząco opiera się na autentycznych faktach, dlatego czytając ma się dość często świadomość, jak wiele z przeszłości dotyczącej II Wojny Światowej, ma wpływ, na to co dziś, we współczesnym świecie. Poznajemy bardziej dokładnie fakty historyczne i angażujemy się w wątek artystyczno intelektualny na temat sztuki. Jest też romans i spora dawka poczucia humoru. Jest też jakaś porcja fantazji autora, w ostatnich stronach książki w postaci artykułów prasowych ale jakże przekonująco brzmiących. Taka niby fikcja literacka i domniemanie ale jakże sugestywnie i prawdopodobnie brzmiąca. Moim zdaniem wiele z tych informacji to prawda, połączona z wizjami na potrzeby fabuły. Miłoszewski to pisarz światowej klasy, z wyobraźnią daleko wykraczającą poza granice naszej kultury i obyczajowości. Czuję w nim obywatela świata i genialnego rzemieślnika słowa zarazem…
Akcja w książce zaczyna się pewnego tragicznego wydarzenia w Tatrach. Dokładnie od zamieci śnieżnej w drugi dzień Bożego Narodzenia 1944. Przeszłość i konkretne wydarzenia rozpoczynają wątek dotyczący zaginionych obrazów. Kiedy Niemcy przegrywają wojnę w 1945, Gubernator Hans Frank ukrywa gdzieś swoje łupy, w tym bezcenny obraz Rafaela, który ma mu zapewnić nietykalność. Cała akcja powieści rozkręca się dopiero od terrorystycznego ataku w Tatrach, na Kalatówkach. Można powiedzieć, że zatacza koło „gdzieś po świecie”, dotyka różnych miejsc i okoliczności, by ostatecznie, powrócić do tego samego miejsca na Kalatówkach i zakończyć spektakularnie całą powieść. Kolejno poznajemy głównych bohaterów: urzędniczka MSZ Dr Zofia Lorentz specjalistka w zakresie historii sztuki i osoba poszukująca zaginionych zbiorów, zaczyna współpracę z cynicznym marszandem sztuki Boznańskim, oficerem służb specjalnych Gmitrukiem, oraz z legendarną szwedzką złodziejką Lisą, pochodzenia arystokratycznego. Kobieta wychodzi z więzienia na potrzeby całej zorganizowanej akcji. Dzięki informacjom od polskiego premiera, wszyscy poznają wiedzę, która ma ich doprowadzić do odnalezienia Rafaela. Razem wpadają na trop tajemnicy, która prawdopodobnie wywróci do góry nogami historię całego świata. Śledzą ich ludzie, którzy są w stanie zrobić dosłownie wszystko, aby prawda nie ujrzała światła dziennego i aby tajemnice dotyczące zrabowanych dzieł, nigdy nie zostały ujawnione opinii publicznej. Dzieją się nieprawdopodobne akcje, a sami zainteresowani, walczą momentami o swoje życie. Są trupy, są przygody, są chwile grozy ale przede wszystkim jest frajda czytania i jest niezwykle ciekawie napisana historia, od której od początku aż do samego końca książki nie można się oderwać. Wisienką na torcie, okazuje się, mimo pewnej tragedii, całkiem niespodziewane i szczęśliwe zakończenie, oraz ostatecznie piękny, wartościowy przekaz. BARDZO POLECAM. To relaksująca powieść o niebanalnej i intrygującej treści.

Trzymająca w napięciu podróż w świat sztuki. Ale nie tylko. Autor zręcznie i sprawnie wprowadza nas w transgraniczne przygody bohaterów poszukujących Portretu Młodzieńca, jednocześnie kreśląc portrety swoich bohaterów z równie wielką maestrią, zręcznie wplatając pomiędzy wątki polityczne, oddając przy tym czytelnikowi tak subtelne i sugestywne opisy scen akcji, że w mig przenosi się na ich plan. Napięcie budowane jest równomiernie i trzyma do ostatniej sceny. Chylę czoła Autorowi za zdobycie wielkiej wiedzy z dziedziny sztuki i skonstruowanie tak zgrabnego thrillera. To powieść napisana z zamiarem jej zekranizowania i to na wielkim światowym ekranie. Aczkolwiek, ekranizacja powieści nie jest nadto wyczekiwana przeze mnie, bo moja wyobraźnia mocno poddała się sugestii Autora, który główną bohaterką uczynił Zofię Lorentz, zaś pozostałych próbował również sam obsadzić. O tak! Sprytne, mądre i odważne. Taka jest cała powieść. Może, może na pewno, a raczej tak, z racji adekwatności wiekowej, wybrałabym i inną obsadę, jak pewnie każdy, ale nie ma to znaczenia - jeśli daliśmy się już w to wciągnąć. Bezcennym jest choć chwilowe obcowanie z taką sztuką. Polecam!

Po przeczytaniu "Kwestii Ceny" i ogarnięciu, że jest to drugi tom cyklu, musiałam nadrobić wcześniejszy. Takim sposobem zabrałam się za "Bezcennego". Powieść to mieszanka thrillera, historii, tajemnic i spisków. Dawno temu zaczytywałam się w tym gatunku, ale w moim guście nie zaszły duże zmiany, bo "Bezcenny" bardzo mi się podobał. Przy okazji opinii drugiego tomu wspominałam, że początek nie był łatwy. Tutaj było podobnie, jednak byłam w tej lepszej sytuacji, bo już trochę oswoiłam się z piórem autora i wiedziałam "czym to się je". Z każdą stroną jednak robiło się łatwiej i ciekawiej. Powieść mocno mnie wciągła, wydarzenia z pozoru niezwiązane, trafiały we właściwe miejsca, a rewelacyjny styl sprawił, że ciężko było się oderwać. Bohaterowie byli wyraziści, dopracowani i zróżnicowani. Opisy miejsc przedstawione zostały bardzo realnie i plastycznie. Zygmunt Miłoszewski ma talent do wnikliwej analizy otoczenia i to świetnie czuć w jego powieściach. Dzięki temu z lekkiej przygodówki możemy wyciagnąć "więcej" i spędzić przyjemny czas. Polecam.

Napisane sprawnie, czasami nawet zabawnie. Bohaterowie przerysowani. Akcja wartka, ale dość banalna, a im bliżej końca tym bardziej naciągana i mało wiarygodna. Bardzo zniechęcające są liczne (jak zawsze u tego autora), pseudointelektualne wrzutki, które w rzeczywistości są ideologiczną bibułą. Ale do tego już nas autor przyzwyczaił, że książka jest tylko pretekstem do przemycania ideologicznych, neomarksistowskich treści. Aż dziw bierze, że autor napisał również i tą książkę po polsku - w języku którym tak gardzi, podobnie jak pogardę wyraża dla wszystkiego co nie jest "zachodnio-nowoczesne" (w tej książce np. daje upust swego obrzydzenia NRD-owskimi Niemcami). Cóż, autor należy do grona "artystów", którym się wydaje, że im więcej obrażają wszystkich dookoła, tym więksi z nich "artyści". Podsumowując: "Wszystko ch**, ważne, żeby pieprzyć wszystko co się da, póki się żyje". Jakoś nie porwało mnie to przesłanie autora.

Cóż, ja tego autora lubię. To jest taki sposób pisania, który jest dokładnie tym, czego potrzebuje czytelnik sensacji. Poza tym, w momencie, kiedy przeczytałam zdanie o Karolu Estreicherze już wiedziałam, że będzie mi się ją dobrze czytało. Trochę mi się kojarzyła z książkami o panu samochodziku, które pamiętam z dzieciństwa i nadal bardzo lubię, chociaż jestem już czytelnikiem zaawansowanym wiekowo. Ta, zdecydowanie nie nadaje się dla młodzieży, ale dla dorosłych pasjonatów sztuki - bardzo. Mam nawet nadzieję, że może stanowić kanwę do zajęcia się sprawami polskich dzieł sztuki bardziej na poważnie. Może po lekturze jakaś małą wizyta w muzeum narodowym...

Bezcenny to jedna z najlepszych powieścin Zygmunta Miłoszewskiego. To wybuchowa mieszanka mrocznego thrillera, świetnej sensacji i polskiego political fiction. Miłoszewski nie poprzestaje zaskakiwać - tak sprawnie jak łączy gatunki, udaje mu się łączyć dziedziny życia. Oprócz wartkiej akcji, umiejętnie wplata fachową wiedzę z dziedziny sztuki i historii. Sprawnie operuje nazwiskami i wydarzeniami historycznymi, niczym na srebrnej tacy podsuwa wiedzę, która w rzeczywistości mogłaby się wydawać nudna, tutaj Miłoszewski potrafi zainteresować, obudzić głód wiedzy. Sprawia, że czytelnikowi zaciera się wyraźna linia pomiędzy realnym światem a fikcją.

Jak dla mnie: niespodzianka roku. Przyznaję się bez bicia - zdecydowanie nie można nazwać mnie fanem polskiej prozy. Bardzo rzadko po nią sięgam, a jeszcze rzadziej dobrze się przy niej bawię. Tym bardziej uważam "Bezcennego" za prawdziwe osiągnięcie polskiej literatury. Książka jest naprawdę świetna, a porównania z Danem Brownem nie są na wyrost. Od pierwszej strony Miłoszewski rzuca nas w wir akcji, który przeradza się w epicki pościg za zaginionym obrazem Rafaela. To jest literatura na naprawdę światowym poziomie. Książka, której nie wypada nie przeczytać. Gorąco polecam!
Łukasz Kotkowski, empik SŁUPSK

Bezcenny Miłoszewskiego jest świetnym przykładem na to, że powieściopisarz może być mistrzem w wielu gatunkach. Jestem pewna, że tak samo dobrze napisałby współczesny romans, jak i dobrą powieść historyczną. Bezcennego trudno przyporządkować do któregokolwiek gatunku literackiego, bo obok głównego wątku szpiegowskiego jest tu i mgiełka romansu, elementy powieści historycznej i kilka wątków społeczno-politycznych. Może dlatego też książkę bardzo szybko się czyta mimo, że nie jest lekka i prosta. Śmiało mogę postawić ją obok Kodu Leonarda da Vinciego. Jest dobra, bo nasza – polska.Polecam!

Zachwycona kryminałami Zygmunta Miłoszewskiego, zawiesiłam autorowi poprzeczkę bardzo wysoko. I nie zawiodłam się! Wciągająca fabuła - to za mało powiedziane. Powieść trzyma w napięciu dosłownie od pierwszego do ostatniego zdania. Mnogość i różnorodność wątków, pełnokrwiści bohaterowie na czele z moją ulubioną doktor Zofią Lorentz - to atuty, dzięki którym powieść ta jest po prostu skazana na sukces. Teraz z niecierpliwością czekam na zakończenie remontu Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Wizyta tam będzie miała wyjątkowy smak...
Agnieszka Golianek, empik Olsztyn

Nie jestem wielkim fanem historii ani tym bardziej sztuki jednak mimo to skusiłem się przeczytać książkę bo słyszałem o niej wiele dobrego. I bardzo się cieszę, że się przełamałem do jej przeczytania. Fabuła jest bardzo wciągająca. Trochę przypomina mi połączenie mission impossible z Vinci. Grupa ekspertów konstruuje plan wykradnięcia jednego z najcenniejszych obrazów na świecie, wcześniej zgrabionego przez Niemców z polski podczas wojny. Zwroty akcji, napięcie i ciekawe zakończenie sprawiają, że książkę się pochłania w dwa wieczory.

Bardzo miłe zaskoczenie. Wartka akcja, ciekawe postacie (co prawda bez głębi psychologicznej - ale to dzieło sensacyjno - szpiegowskie, a nie dramat psychologiczny), świetne połączenie faktów z fikcją, no i to niesamowite zakończenie, w tle z Clive'm Lebrecht'em. Do tego fajne dialogi i umiejscowienie akcji w realnych lokalizacjach. Książka na czasie, na pełnym wypasie. Ja osobiście polecam.

Tak dokładnie jak w tytule zachęciły mnie do przeczytania pozytywne opinie czytelników. I choć lubię skakać między gatunkami nigdy nie kusiłem się o powieści szpiegowskie do tego z motywami historycznymi. Ale Bezcenny jest naprawdę bezcenny i do tego nasz polski! Polecam przeczytać, a i liznąć trochę historii i wiedzy o sztuce nie zaszkodzi.

Mistrz polskiego kryminału tym razem serwuje nam sensacyjnego thrillera. Akcja zbudowana jest na kanwie poszukiwań najcenniejszego obrazu świata "Portretu Młodzieńca" Rafaela Santi. Wyraziści bohaterowie, dynamiczna, wciągająca akcja, inteligentne dialogi - to wszystko sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Idealna lektura na wakacje.

Miłoszewski pisze wspaniale! Odkąd przeczytałam pierwszą jego powieść jestem zauroczona i stałam się ogromną fanką jego prozy. Fantastycznie, realistycznie napisana książka, ciekawa historia w którą bardzo łatwo uwierzyć. Polecam wszystkim miłośnikom thrillerów, kryminałów umieszczonych w polskich realiach. Genialnie napisana książka!

Polecam. Świetnie się czyta i poszerza horyzonty. Czytając sprawdzałam informacje o utraconych dziełach i postaciach występujących w książce. Genialne powiązanie historii ze sztuką, nawet da się wtrącić zdanie o Limahlu :). Opisy miejsc tak realistyczne, że wiem już jaki hotel odwiedzę następnym razem w Zakopanem. Polecam, bo warto!

Przeczytałem w ciągu trzech dni na plaży. Jak zwykle barwny język, wartka akcja, napięcie, tajemnica - cudownie się czytało. Jeśli miałbym scharakteryzować tą książkę w jednym zdaniu, to określiłbym ją jako Pana Samochodzika dla dorosłych. Ma tylko jedną wadę - za szybko się czyta, a Pan Miłoszewski za rzadko pisze. Polecam gorąco.

Hipnotyczna, wciągająca, niebezpiecznie angażująca. Tematyka - ha! tego jeszcze nie było w polskim kryminale, bo i kto chciałby zagłębiać się w historię poszczególnych płócien. Wyraziste, krwiste i ludzkie postaci. Módlmy się, żeby w Polsce tego nie ekranizowali. To historia Hollywoodzka. A w polskim wydaniu.

Po przeczytaniu „Ziarna prawdy”, myślałam, że Miłoszewski może napisać już tylko gorszą powieść. Co za ulga, że znów mnie zaskoczył! Świetny pomysł na powieść, znakomite połączenie historii ze współczesnością, i oczywiście bardzo charakterystyczni bohaterowie. Przeczytanie „Bezcennego” – bezcenne!

Naziści, złupione dzieła sztuki i Sekret Hansa Franka – Zygmunt Miłoszewski po mistrzowsku łączy te elementy w swoim najnowszym thrillerze. Jego „Bezcenny” to bezcenne przeżycie ;-)
porywająca lektura, od której nie sposób się oderwać dopóki zagadka nie zostanie rozwikłana...