Bez uczuć (okładka miękka)

Ksiazka super. Mega ciekawa. Można czytać dzień i noc. Nie można się oderwać :) Polecam

Jestem mile zaskoczona choc nie porwało mnie w 100%

Z twórczością Mii Sheridan spotkałam się pierwszy raz przy okazji lektury fenomenalnego „Bez słów” i zostałam absolutnie kupiona już na starcie. Bezkonkurencyjną umiejętnością żonglowania czytelniczymi emocjami, wystawiania cierpliwości odbiorców na próbę oraz darem do wplatania pięknej, choć trudnej historii miłosnej w uniwersalne prawdy, wciąż aktualne problemy społeczne i ludzkie dramaty, a to wszystko obudowane prawdziwym misz-maszem uczuciowym. Wprawdzie jej powieści bywają słodkie, przewidywalne i oparte na utartych już schematach, to jednak sposób, w jaki autorka prowadzi fabułę i buduje napięcie, nieraz bez skrupułów bawiąc się z czytelnikiem, czyni z niej niewątpliwą mistrzynię w kreowaniu naprawdę dobrych i wciągających romansów. Tym razem wcale nie było inaczej. Nie będzie raczej żadnym zaskoczeniem, że powieść opiera się na romansie, ale droga do niego i metody, jakie zaserwowała w swojej książce autorka są dosyć nietypowe i dlatego też budzą w czytelniku dużą ciekawość. Brogan – niezwykle utalentowany i nieprzeciętnie wrażliwy syn ogrodnika w posiadłości De Havillandów, który skrycie podkochuje się w córce pracodawcy. I Lydia – młodsze dziecko multimilionera Edwarda De Havillanda, subtelna, delikatna i tak inna od rówieśniczek, w nieprzemyślany i wyrachowany sposób wykorzystuje Brogana, dotkliwie go przy tym raniąc. Upokorzony i pozbawiony wszystkiego młody mężczyzna wyjeżdża z miasteczka i poprzysięga zemstę. Lekkomyślność, młodzieńcze błędy, okrucieństwo najbliższych i niedopowiedzenia komplikują życie obojga. Ona bardzo szybko musi dorosnąć i stawić czoła temu, do czego nie przywykła. On każdego dnia zaciekle walczy z życiem o siebie, młodszą siostrę i lepsze jutro. Wkrótce los na nowo rozdaje karty, a Brogan i Lydia znów stoją po przeciwnych stronach, z tym, że tym razem role się odwracają. Niezwykły talent Brogana czyni z niego milionera, który teraz może w końcu wcielić swój okrutny plan zemsty w życie. Z kolei nieprzewidziane okoliczności w życiu Lydii pozbawiają ją stabilności finansowej i zmuszają kobietę do podejmowania radykalnych kroków oraz ratowania rodzinnej firmy za wszelką cenę. Wkrótce jednak na jaw wychodzą nieznane dotąd fakty i prawdziwe powody rodzinnego bankructwa. Ostateczny cios nadchodzi z najmniej spodziewanej strony, a drogi Brogana i Lydii znów się krzyżują. Tylko czy rzeczywiście od nienawiści do miłości jeden krok? O tym musicie już przekonać się sami. „Bez uczuć” to gorący, namiętny i barwny romans w trochę Hollywoodzkim stylu, który mimo wszystko trzyma w napięciu, niczym typowe amerykańskie kino akcji. Wyszukana zemsta, mafijne porachunki i nieustające niebezpieczeństwo, które czyha na bohaterów, to tylko niektóre elementy składające się na wciągającą lekturę. Nie zabrakło przy tym różnych odcieni miłości i nienawiści, całej masy niedopowiedzeń, szalonej młodzieńczej miłości i mezaliansu społecznego. Istny koktajl, na dodatek przygotowany z najbardziej wyrafinowanych składników. Intensywna mieszanka emocji, niezbyt łzawa i nadmiernie przesłodzona, ale nadal urocza, ze specyficznym poczuciem humoru, który ubarwiał całość, oparta na ciekawych wątkach fabularnych i pełnokrwistych postaciach. Nie zanudza słodkimi słówkami, nadmiernym melodramatyzmem i upojnymi tête-à-tête między dwójką głównych bohaterów. Autorka skupiła się bowiem na treści i na opowiedzeniu intrygującej i rozwijającej się w dynamicznym tempie historii, w której pieczołowicie dopracowała każdy szczegół, tak by przekonać czytelnika i dać mu szansę uwierzyć w tę opowieść. Zadbała nie tylko o tło społeczne-obyczajowe, ale także o wyrazistą kreację wszystkich postaci, jakie czytelnik spotyka na kartach powieści. Plastyczny, pełen zabawnych dialogów język oraz stopniowo odkrywane tajemnice, będące tylko potwierdzeniem zamiłowania Mii Sheridan do życiowego przeczołgania swoich bohaterów, dopełniły dzieła. Dzięki temu „Bez uczuć” może godnie stanąć obok pozostałych powieści autorki i tak, jak one skutecznie rozpalić wyobraźnię czytelników. Sheridan po raz kolejny sięgnęła po coś nowego i kolejny raz udowodniła, że potrafi. Być może nie jest to powieść ze zmieniającym życie przesłaniem ani książka, która skłoni czytelników do głębokiej refleksji nad sensem życia, ale z pewnością zapewni dobrą rozrywkę na wiosenne, bądź letnie wieczory. Niewymagające i pikantne love story, które nie pozwoli na nudę. Polecam. M. www.smooky.pl

Świetna książka. Mia Sheridan nadal potrafi mnie zaskoczyć. Może nie jakimiś spektakularnymi zwrotami akcji, bo większość jest do przewidzenia, jednak samym pomysłem na fabułę. W książkach tego typu przeważnie akcja rozgrywa się według przyjętego schematu,a tym razem autorka stworzyła coś innego, coś co potrafi zainteresować i wciągnąć na dobrych kilka godzin.

Kolejnka wspaniała książka autorki

Fanką twórczości Mii Sheridan stałam się już w dniu kiedy sięgnęłam po jej cudowną historię ,,Bez słów’’. Pamiętam, że po przeczytaniu tej genialnej książki moje emocje były wtedy kompletnie w rozsypce, a kac książkowy towarzyszył mi dobrych kilka dni. Pamiętam też, że kolejny jej tytuł ,,Bez winy’’ niezbyt przypadł mi do gustu. Dlaczego? Właśnie nie potrafię tego wyjaśnić, czegoś mi tam zabrakło i całość okropnie mi się dłużyła… Jednak postanowiłam nie skreślać całkowicie pracy autorki i cierpliwie wyczekiwałam na kolejne nowości. Dobrze zrobiłam, ponieważ po przeczytaniu ,,Bez szans’’, której to premiera była w lutym tego roku, a teraz również i premierowej ,,Bez uczuć’’, z czystym sumieniem wybaczam pani Sheridan tamte małe potknięcie i coś czuję, że autorka zaskoczy nas mile jeszcze nie jedną historią. Brogan i Lydia, dwoje młodych, pięknych i inteligentnych ludzi. Łączy ich wiele, dzieli jeszcze więcej. Lydia jest córką zamożnych ludzi władających ogromną i jakby się wydawało dobrze prosperującą firmą. Można pomyśleć początkowo, że jest pustą i rozkapryszoną lalą, pragnącą wszystkiego co sobie tylko zamarzy. Brogan natomiast jako syn mężczyzny, który nie radzi sobie z własnymi problemami i alkoholem, musi każdego dnia zmagać się z biedą. Dodatkowo to właśnie na niego spada odpowiedzialność opieki nad chorą Eileen. Gdy ojciec Brogana zostaje zatrudniony do prac ogrodowych w posiadłości państwa Havillandów jest szansa na to, aby odbić się od dna i pomóc swojej niepełnosprawnej siostrze. Wszystko byłoby idealnie gdyby nie jeden dzień, który przekreśla nadzieje chłopaka i zmusza ich do opuszczenia posiadłości. Intryga Lydii i zachowanie jej brata pokazały kto jest panem, a kto ofiarą. Jednak po kilku latach, po spotkaniu dwójki już dorosłych bohaterów okaże się, że ich losy odwróciły się diametralnie i to teraz Lydia będzie zmuszona do okropnego upokorzenia. Wiedziony zemstą za dawne czyny rodziny Havillandów Brogan posunie się do najgorszych decyzji i poczynań. Czy mimo ponownego spotkania i żalu Lydii, zraniony Brogan ujawni skrywane w sobie dawne uczucie? Czy będzie w stanie kiedykolwiek wybaczyć dwójce rodzeństwu krzywdy sprzed paru lat? Historia rozpoczyna się szalenie emocjonująco. Już na samym początku autorka daje nam dawkę szokujących zdarzeń. Początkowo przedstawiony jest świat nastolatków siedem lat wstecz oraz dzień w którym miała miejsce piękna, a zarazem i okrutna chwila. Szczególnie dla głównego bohatera, który niczego nieświadomy wpada w zastawione sidła pięknej rówieśniczki Lydii. Sam początek pozwala nam niesamowicie wkręcić się w całą historię. Z każdą następną stroną przedstawiane są kolejne szokujące fakty, przez co czytelnik nie będzie odczuwać nudy. Dodatkowo książka jest napisana lekkim i przyjemnym językiem dzięki czemu pochłonęłam ją w jeden wieczór. Do głównych bohaterów nie mam żadnych zastrzeżeń, bardzo przypadli mi do gustu, do tego dochodzi postać Stuarta, brata Lydii. Postać która wiele wnosi do tej historii i dzięki niemu nie brakuje akcji i napięcia. Nie mam absolutnie do czego się tutaj przyczepić. Takie historie chcę się czytać cały czas. Z wielką niecierpliwością czekam na kolejne dzieła tej pani. I chyba w końcu muszę zainwestować w serię ,,A Sign of Love’’, bo jeśli jest tak samo dobra jak reszta historii Mii to wiele tracę.

Lydia i Brogan przyjaźnili się w dzieciństwie, lecz jedno wydarzenie ich rozdzieliło. Spotykając się po latach czują pprzyciaganie, ale czy to wystarczy? Czy przeszłość ich nie zniszczy? Kolejna książka autorki, która udowadnia, że jest ona świetną pisarką. "Bez uczuć" to historia pokazująca jak wielka może być siła miłości, ale też nienawiści. Ukazuje jak wiele może się zmienić, a przede wszystkim jak życie może się obrócić o 180°. Jak widać życie nie zawsze jest proste i idealne, bo w każdej chwili może się ono nagle zmienić. Dlatego też nie warto planować daleką przeszłość, a tylko dni, które mamy najbliżej siebie. Jak dla mnie jest to ciekawa opowieść pokazująca, że najlepiej żyć z dnia na dzień, a nie na lata, bo nikt nie wie co może nas spotkać następnego dnia. Według mnie książka perfekcyjnie pokazuje emocje, które odczuwają bohaterowie. Najbardziej odczuwa się tutaj nienawiść i chęć zemsty, ale również pożądanie, któremu nikt nie może się oprzeć. Podsumowując historia Lydii i Brogana na pewno spodoba się zatwardziałym romantyczką oraz osobą, które uwielbiają gonitwę uczuciową. Książkę oczywiście polecam i jestem pewna, że skradnie nie jedno serce. Moja ocena: 9/10

" Granica między miłością a nienawiścią jest bardzo płynna. Ulotna jak irlandzka mgła o poranku.” „Bez uczuć” Mia Sheridan – czy można żyć bez miłości? Czy można żyć bez uczuć? Zapomnieć o tym, co mówi serce i skupić się na podpowiedziach umysłu? Osiągnąć wielki sukces zawodowy i szczerze patrząc w lustro, przyznać, że to wystarczy, że nie chcę niczego więcej? Zapomnieć o prawdziwej miłości i czerpać radość z chwilowych uniesień? „Nieszczęśliwa miłość do Lydii odebrała Broganowi wszystko. Ciężko zraniony staje się wyrachowany i skupia się na swoim biznesie i na zemście. Bo miłość wcale nie jest cierpliwa ani łaskawa. Życie Lydii wyglądało kiedyś zupełnie inaczej – była bogata, bezpieczna i kochana. Teraz fortuna się od niej odwróciła. Rodzinna firma znalazła się na skraju bankructwa, lecz Lydia zrobi wszytko, by ją uratować. Gdy na jaw stopniowo wychodzą tajemnice jej bliskich, dziewczyna odkrywa, że niebezpieczeństwo może grozić także jej. Nie przypuszcza jednak, że największy cios padnie z najmniej spodziewanej strony… Czy w sercach Lydii i Brogana na nowo zakwitnie miłość, chociaż wybrali życie bez uczuć?” Nie, nie. Te słowa nie padły z ust głównych bohaterów, ale z przyjaciela jednego z nich. Zapewniam Was, że chociaż jest postacią drugoplanową to pokochacie go tak ja ja - i nie tylko go. Lydia i Borgan stali po dwóch stronach barykady. Ona pochodziła z rodziny multimilionerów, a on był ich ogrodnikiem. Chłopak wiedział, że Lydia to rozpieszczona, bogata paniusia, która uwielbia gierki, ale nie potrafił oderwać od niej oczu. Kochał ją, widziała go takim jakim był naprawdę. Wydawało mu się, że i on nie jest jej obojętny. Jeden ich pocałunek zniszczył jego życie. Ich drogi się rozeszły. Upokorzony chłopak wraz z chorą siostrą i z ojcem pijakiem musiał opuścić posiadłość. Jednak obiecał sobie, że już nigdy nie będzie się o nic prosił. Brogan - główny bohater tej powieści - na początku książki był ukazany jako młody, siedemnastoletni chłopak, który miał na głowie bardzo dużo: opiekę nad młodszą siostrą, pracowanie za ojca alkoholika i próbowanie związania końca z końcem. Co więcej, Brogan jest typem osoby, która jest zbyt wrażliwa, ma problemy z nawiązywaniem kontaktów, ale za to jest genialna - bo nasz główny bohater pod względem matematyki był niekwestionowanym geniuszem (w wieku sześciu lat rozwiązywał zadania dla szkoły średniej - dla mnie to jest imponujące). Z racji tego, że ojciec Brogana pracował jako ogrodnik - przynajmniej oficjalnie - to żeby jego pracodawca dalej przekazywał mu czeki, Brogan wykonywał całą robotę. Wtedy też poznał Lydię - dziewczynę, która wyglądała niczym anioł, a zachowywała się... bardziej jak taka typowa księżniczka. Lydia miała bowiem to, czego brakowało w życiu Brogana - pieniądze, szczęście, rodzinę, która się o nią troszczyła. Główny bohater natomiast zawsze zdany był sam na siebie. Kiedy pewnego dnia Lydia mówi mu, że on jej się podoba, a sytuacja zaczyna się zagęszczać, okazuje się, że są oni obserwani, a Brogan traci posadę i mieszkanie dla pracowników, w którym dotychczas mieszkał z ojcem i chorą siostrą. Brogan wiedział tylko jedno - że kiedyś się za to zemści. Mija siedem lat... Życie dało Lydii nieźle w kość. Kiedyś bogata, nie martwiąca się o nic stoi na skraju bankructwa. Kiedyś nie musiała się liczyć z pieniędzmi, teraz rozlicza się z każdego grosza. Jej miłość życia odeszła, ukochany ojciec odszedł z tego świata, a lekkomyślny brat przegrał w kartach rodzinną firmę. Kiedy ona musi mierzyć się z życiowymi dylematami, Brogan opływa w dostatku. Kierowany zemstą przyczynia się do tragedii finansowej Lydii. Kobieta chcąc stanąć na nogi zrobi wszystko, aby ratować siebie i brata. Brogan doskonale o tym wie i zamierza to wykorzystać, aby ich upokorzyć tak jak niegdyś oni go. Proponuje jej pracę u siebie jako ''dziewczyny do wszystkiego''. Do czego się posunie się mężczyzna, aby dostać zadośćuczynienie za wyrządzone mu krzywdy? Czy nie okaże się to dla niego strzałem w kolano? Poznanie i zrozumienie bohaterów ułatwia prowadzona dwutorowo narracja. Z jednej strony poznałam Brogana, chłopaka zdeterminowanego by walczyć o swoje racje, który przeszedł w życiu naprawdę długą drogę. Zdecydował się na to by bronić utraconej przed laty dumy i przywrócić sprawiedliwość za wyrządzone krzywdy. Po drugiej stronie stanęła Lydia - dziedziczka magnata, która walczy o to by dorobek jej ojca nie został jej odebrany.Na pierwszy rzut oka ta dwójka stanowi swoje kompletne przeciwieństwo. Wzajemne prześciganie się w walce o własne racje zapominają o tym co liczy się najbardziej. Więc gdy w ramach podstępu Brogan osiąga swój cel wszystko powinno się zakończyć - on zwyciężył, ona nieświadomie przegrała podwójnie. Więcej na bonito.pl- TAM cała recenzja!!! :)

„Bez uczuć” to historia o perfidnie zaplanowanej zemście. O upokorzeniu. O walce z przebaczeniem… i odkupieniu. Historia Lydii i Brogana w piękny sposób pokazuje jaką siłą jest przebaczenie. Wraz z nim odkupienie i szczęście, które mimo przeciwności losu możemy odnaleźć, jeżeli tylko wybaczymy. Sobie. Innym. Bliższym i dalszym. W książce "Bez uczuć" autorka przedstawia nam bardzo dojrzałych bohaterów, których historia sprawia nam ból, smutek i żal na los jaki został im zgotowany. Ma również momenty, które nas bawią i rozczulają. Książka posiadaja swoją głębię, którą jesteśmy w stanie poczuć. Nie twierdzę, że powala... ale utrzymuje bardzo dobry poziom i niejeden z nas może odnajdzie w tej historii małą cząstkę siebie. Niesprawiedliwym było by ocenienie autorki poniżej pewnych kryteriów, bo zawsze stawia sobie wysoko poprzeczkę. Dlatego uważam, że jest to powieść do kolekcji, którą każdy fan Mii powinien mieć na półce. Polecam i życzę naprawdę miłej lektury!

Do tej pory wszystkie książki autorstwa pani Sheridan budziły we mnie wiele emocji. Wzruszały, zachwycały i wywoływały uśmiech na mojej twarzy. "Bez uczuć" to książka, którą bardzo chciałam przeczytać. Niestety, gdy teraz już jestem po tej lekturze, czuję rozczarowanie. Autorka "przedobrzyła" tę książkę. Jest pełna schematów i tak przewidywalna, banalna, że czułam złość bo początek zapowiadał się naprawdę ciekawie. Dzieje się w niej dużo nieprawdopodobnych rzeczy. Od zemsty, mafii, śmierci do miłości. Jedyną emocję jaką we mnie wzbudziła ta książka, to złość. Na bohaterów, a w szczególności na Lydię. Bo Brogana nie polubiłam. Zabrakło tu wyrazistego bohatera. Bo ta dwójka wypadła jakoś tak nijak, mdło. I jeszcze, to, że Brogan w ciągu siedmiu lat zdobywa taką fortunę, że nie musi pracować. Serio? Historia, która ma swój początek, gdy główni bohaterowie są nastolatkami. Lydia, bogata, otoczona luksusem od dziecka, wydawać by się mogło, że pieniędzy już jej w życiu nie zabraknie. Brogan jest biedny, nie ma łatwego życia z ojcem pijakiem i chorą siostrą. Jest pracowity, zdystansowany. Po burzliwym rozstaniu ponownie spotykają się po siedmiu latach. A życie każdego z nich zmienia się o 180 stopni, ale czy oni się zmieniają? Czy ich przyjaźń da się odbudować? Okaże się, że los bywa przewrotny. Może i tak książka jest ciekawa (ale tylko momentami), ale ciągnie się tak, że robi się nudno. Nie tego oczekiwałam.