Bambi. Zack Herry. Tom 3 (okładka miękka)

"Blizny doświadczenia mogą wydobyć z piękna głębię." Pierwszego tomu "Zack" nie miałam okazji przeczytać, za to z dużym zaciekawieniem zapoznawałam się z drugim "Leon" i gorąco go polecam. Natomiast trzeci "Bambi" nie zrobił na mnie już tak mocnego wrażenia, łapałam się na tym, że zamiast śledzić scenariusz zdarzeń pozwalam uciekać myślom w inne obszary. Całkiem możliwe, że wpływ na to miała spora przewidywalność zaplecionej intrygi, zbyt szybko odkrywane są karty, a zatem nie ma zaangażowania w odkrywanie prawdy, pozostaje przyglądanie się przebiegającej akcji, ale i jej brakuje frapujących incydentów czy spektakularnych epizodów. Jest natomiast atrakcyjnie wytworzony klimat, który ratuje powieść, podobnie jak kreacja głównego bohatera. Zack Herry, detektyw sekcji do zadań specjalnych, wcześniej uzależniony od narkotyków, wciąż boryka się z demonami przeszłości, zaś jego losy owiewają mroczne tajemnice. Może nie wzbudza wielkiej sympatii, niebezpiecznie kieruje się w stronę złych nawyków i zgubnych nałogów, jednak jest przekonujący i barwnie przedstawiony. Szwedzka odsłona kryminalnej powieści cechuje pewna surowość i bezpośredniość w narracji, która może spodobać czytelnikom. Inspektorzy sztokholmskiej policji kryminalnej podążają tropem makabrycznych morderstw siedemnastolatków, mających miejsce na jednej z przybrzeżnych wysp. Szokujący widok ciał ofiar robi przerażające wrażenie nawet na najbardziej doświadczonych śledczych. Tak naprawdę nie wiadomo, jakie kryją się motywy za brutalną śmiercią młodych ludzi, sprawa wydaje się mocno zagadkowa i zagmatwana. Prywatne życie Zacka Herriego zaczyna stabilizować się, znajduje ukojenie w szczęśliwym związku zapowiadającym pomyślną przyszłość. Jednak wówczas ciemne chmury gromadzą się nad jego planami, ponownie wystawiony zostaje na ciężką próbę. Tylko czy ktokolwiek może z niej wyjść zwycięsko? bookendorfina.pl

"Bambi" to trzecia książka znakomitego szwedzkiego cyklu o Zacku Herry. Ci co śledzą mój blog dobrze wiedzą, że poprzednie części podbiły moje serce a Mons Kallentoft i Marcus Lutteman znaleźli się w czołówce moich ulubionych skandynawskich pisarzy i zdecydowanie są najlepszym autorskim duetem w gatunku powieści kryminalnych. Kolejny raz ta dwójka stanęła na wysokości zadania i w moje ręce trafiła naszpikowana akcją powieść. Jeśli lubicie kiedy czytając książkę czujecie się jak w kinie to "Bambi" będzie pozycją dla was. Narkotyki, oszustwa, zemsta i morderstwa, wszystko to co charakteryzuje dobry thriller zostało zebrane pomiędzy tymi dwoma okładkami. Kiedy policjanci trafiają na miejsce zbrodni ich oczom ukazuje się z goła surrealistyczny widok. Wygląda na to, że hedonistyczna impreza młodych bogaczy zamieniła się w krwawą jatkę. Kiedy kolejny raz dochodzi do masowego samobójstwa wciąż nie odnaleziono żadnych tropów. Do akcji wkracza Zack Herry, który uważa, że tajemnica samobójstw tkwi w małych różowych tabletkach z Bambim. Choć dotknięty osobistą tragedią detektyw rzuca się w wir śledztwa. Trzeci tom cyklu inspirowany jest mitem o łani kerynejskiej, której odnalezienie i schwytanie było trzecią pracą Herkulesa (według niektórych źródeł czwartą). Trzeci tom i trzecie zadanie? Zapowiada się ciekawie. Co prawda upolowane przez greckiego herosa zwierzę uciekło zanim trafiło do menażerii króla Eurysteusza ,jednak sam fakt, że Herkulesowi (bądź też Heraklesowi) udało się dokonać niewykonalnego świadczy o jego sprycie, inteligencji i przebiegłości. Czy Zackowi i tym razem uda się rozwiązać zagadkę? Czy podobnie jak w greckim micie sprawcom uda się uciec? Choć zakończenia wam nie zdradzę to muszę powiedzieć, że droga do niego jest niezwykle długa, wyboista i intensywna. Jak czytam książki dwójki naszych autorów to odnoszę wrażenie, że sam proces twórczy sprawia im wiele przyjemności. Wyobrażam sobie dwóch mężczyzn w sile wieku siedzących przy kawiarnianym stoliku, raczących się dobrą whisky i prześcigających się w wymyślaniu coraz to nowych wątków akcji i coraz brutalniejszych zbrodni. Choć Skandynawia jest kolebką kryminału i to właśnie stamtąd Europę zalewa fala morderczych opowieści, to muszę przyznać jest to również kraina gdzie pomysły rosną na drzewach. Bo stworzyć coś oryginalnego w czasach kiedy często mam wrażenie, że wszystko już zostało napisane, jest czymś niezwykle trudnym. Naszym autorom się udało i "Bambi" jest oryginalną, ciekawą powieścią, doskonałym przedstawicielem swojego gatunku. Kryminał szwedzki nie bez powodu nazywany jest "kobiecym". W tym wypadku ta kobieta ma naprawdę wielkie, mówiąc kolokwialnie, cochones. Autorzy nie boją się używać języka, nawet tego rynsztokowego i wychodzą z założenia, że jeśli czytelnik sięga po thriller, musi liczyć się z tym, że może natrafić na krwawe opisy zbrodni lub ich miejsc. To z pewnością nie jest książka dla małych dziewczynek. Muszę przyznać, że w tej części cyklu rozbudowana została również warstwa obyczajowa. Doskonale znamy przeszłość Zacka. Jeszcze kilka lat wcześniej był ćpunem i bawidamkiem, wylądował na dnie, jednak dzięki pomocy narzeczonej udało mu się wrócić do ludzi. Postanowił się zmienić, dla dobra swojego i dziecka, które jest w drodze. Pewnego dnia wydarzyła się tragedia, która sprawiła, że mężczyzna kolejny raz się załamuje. Wraca do narkotyków. Co prawda jest ktoś kto wyciąga do niego pomocną dłoń, jednak nasz bohater nie wie czy powinien z niej skorzystać. Jedyną rzeczą, która sprawia że ma wystarczający powód do wstania z łóżka, jest pragnienie zemsty. Zemsty za wydarzenie sprzed lat. Podsumujmy. Mamy tutaj zbiorowe samobójstwo młodych ludzi, którzy wcześniej wzajemnie okaleczyli własne ciała, tragedię rodzinną Zacka, porachunki z przeszłości i matkę, która tak naprawdę okazuje się oszustką. Śmiało można powiedzieć, że gdyby nie prawdziwie mocny wątek kryminalny to mielibyśmy do czynienia ze szwedzką telenowelą. I właśnie to miałam na myśli mówiąc, że będzie intensywnie. Mi to odpowiada. Lubię jak się dużo dzieje. Przyzwyczaiłam się do tego, że detektywi w powieściach kryminalnych to zazwyczaj ludzie z problemami natury różnorakiej. Natłok wątków pobocznych w przypadku cykli książkowych nie razi a wręcz sprawia, że czytelnik czuje się zobowiązany sięgnąć po kolejny tom. Bo oczywiście pewne wątki nie zostały pociągnięte do końca. Czytelnikom, którzy mają ochotę na spotkanie z Zackiem również polecam trzymać się porządku chronologicznego, gdyż tylko wtedy dostaniecie pełen obraz sytuacji i okoliczności. Poznacie również naszego bohatera z każdej strony, i tej złej i tej troszkę lepszej.

Kallentoft to klasa sama w sobie. Mam nadzieję, że wydawnictwo pomyśli nad ściągnięciem autora do Polski. Książkę miałem okazję przeczytać w oryginale i super, że jest polskie wydanie!