Arystoteles i Dante przepadają w toni życia (okładka  miękka)

Cudna, gdy czytałam towarzyszyło mi dużo uczyć między innymi smutek, radość, współczucie . Mimo wszystko kocham tą historię ponad wszystko .CUDOWNA. Tak mnie wciągnął ze przeczytałam w jeden wieczór 5/5 I'm in love

moja ulubiona książka!!<3333 polecam każdemu kto czytal pierwsza część, jest jeszcze lepsza i ma wiele pięknych cytatów<3

Książka jest cudowna, każdy może przeczytać część pierwszą, a druga jest dla fanatyków pierwszej

Doszła dopiero wczoraj i jeszcze jej nie zacząłem, ale jestem przekonany, że będzie cudowna hah.

Nie mogłam się doczekać aż ta cudowna książka trafi do moich dłoni jestem bardzo zadowolona

Jeszcze nie zaczęłam, ale jestem przeszczęśliwa że mam to złoto w swoim posiadaniu

super prezent dla mojej przyjaciółki :)))

Po prostu cudne

Cudo

Opisać ją mogę w kilku słowach - chaos, artystyczny nieład, poezja zawarta w prozie. Książka była zarówno prosta jak i trudna. Język był prosty. Treść była trudna. Czułam się, jakbym czytała pamiętnik Arystotelesa, dojrzewającego chłopaka, który szuka swojego miejsca na świecie. Tenże pamiętnik pełen jest filozoficznych przemyśleń i może dlatego panuje w nim taki chaos. Rozdziały są dziwnie podzielone, wręcz urwane. Niekiedy wyglądały jak zlepek nigdy nie rozwiniętych wystarczająco myśli. To mi się nie podobało. Odniosłam wrażenie, że czytałam momentami to samo, jakbym natrafiła na te zdania pięćdziesiąt stron temu. Zazwyczaj uważam, że książki zbyt szybko się kończą. W tym przypadku uważam, że ta historia była za długa, jakby niepotrzebnie momentami przeciągana, bez większego ładu. Według mnie właśnie przez to straciła na uroku. Trochę ponarzekałam, więc teraz czas przejść do pozytywów. Nigdy nie natrafiłam na książkę, w której w tak piękny sposób opisana zostałaby relacja między dzieckiem a rodzicami. Nigdy nie przeczytałam historii o tak cudownych matkach, ojcach i synach. Powieść ta dogłębnie wzrusza, ale nie przywołuje łez. Nie trzyma w napięciu, ale zmusza do refleksji. Myślę, że to jest główny cel tej książki - aby czytelnik zastanowił się przez chwilę oraz naprawdę poczuł słowa, które czyta. Sáenz z pewnością sprawił, że przed długi czas będę pamiętała kim byli Arystoteles i Dante i dlaczego tak bardzo obu uwielbiałam. To było zarówno piękne, jak i wyczerpujące przeżycie.