Arsene Lupin. Wydrążona iglica (okładka  twarda, 09.2021)

https://zahorkruksowana.pl/2022/01/30/maurice-leblanc-arsene-lupin-wydrazona-iglica-recenzja-ksiazki/ Maurice Leblanc „Arsène Lupin, wydrążona iglica” opisuje dalsze przygody znanego włamywacza. Książka wydawnictwa Replika jest oczywiście w nowej odsłonie graficznej, w twardej oprawie i ze zdjęciami z serialu na Netflixie. W pałacu hrabiego de Gesvres w Ambrumésy dochodzi do kradzieży obrazów Rubensa. Śledztwo wszczyna oczywiście nie kto inny jak nadinspektor Ganimard. Tym razem ma pomocnika, licealistę Izydora Beautreleta. Izydor to detektyw amator, który mimo młodego wieku sprawia Lupinowi wiele problemów, i można nawet pokusić się o stwierdzenie, że w końcu Arsène poznał godnego siebie przeciwnika. Pomysły Izydora zaskakują nawet samego mistrza. Jakby tego było mało sprawy komplikuje wkroczenie innego, kolejnego geniusza, Herlocka Sholmesa. Oczywiście, nikt od razu nie podejrzewa, że gra nie toczy się tylko o obrazy, ale o miejsce, gdzie ukryto fortunę królów Francji, czyli o legendarną Wydrążoną Iglicę w Etretat. Co więcej, Lupina dosięga strzała Amora. Czy jego uczucie do Rajmudy jest prawdziwe i przetrwa mimo problemów? Czy Rajmunda odwzajemnia jego uczucia? Kto wygra pojedynek przebiegłości, kto okaże się najlepszy? Arsène Lupin czy Izydor Beautrelet? A może Herlock Sholmes? Postać dżentelmena włamywacza jest niesamowita, wręcz idealnie opisana. Tak jak w poprzedniej części, tak i w tej kibicowałam Lupinowi. Wręcz irytował mnie Izydor, który próbował krzyżować mu plany. Arsène Lupina nie można nie polubić, mimo występków jakie popełnia. To naprawdę inteligentny umysł, którego chyba nikt nie jest w stanie przechytrzyć. Styl książki charakterystyczny dla roku, w którym została napisana. Jednak nie przeszkadza to w jej odbiorze. Wszystko napisane lekko i ze smakiem, tak że całość czyta się bardzo szybko. Postacie opisane szczegółowo, można wczuć się w ich role. Polecam wszystkim, a Arsène Lupin wciąż skrada mi serce.

Ładna oprawa i dobre wykonanie. Mam nadzieję, że wydawnictwo Replika wyda całą serię.

Kozacka książka

5

"Arsene Lupin. Wydrążona iglica" to kryminał literatury francuskiej, dość oryginalny patrząc na czasy, w jakich powstawał. Za sprawą języka, jakim operuje autor, można przenieść się co najmniej wiek wstecz. Było to dla mnie naprawdę ciekawe doświadczenie i poznałam gatunek kryminału z tej delikatnie starszej strony. Ale od początku. Arsene Lupin jest dość znaną postacią. Nie czytałam wcześniej książek z nim w roli głównej, a nie ukrywam serial na znanej platformie zaciekawił mnie na tyle, by wziąć książkę w swoje ręce. W pałacu hrabiego de Gesvres w Ambrumesy dochodzi do kradzieży czterech obrazów. Przy śledztwie, które prowadzi Ganimard, pomaga młody detektyw amator, Izydor Beautrelet, który namiesza w planach Lupina. Śledczy nie od razu odkryją, że nie tylko szukają skradzionych obrazów, ale miejsca, gdzie ukryto skarby królów Francji. Czy uda im sie odnaleźć obrazy i Wydrążoną iglicę? Czy przechytrzą wszystkim dobrze znanego włamywacza? "Czyżby to było możliwe, żeby to on był tym przeciwnikiem zwyciężonym, a przecie niewidzialnym, którego szukano zapalczywie od wielu dni i na próżno? Lecz Arsene Lupin wzięty w sieci, aresztowany przez sędziego śledczego, toż to natychmiastowy awans, szczęście, sława!" Byłam naprawdę ciekawa postaci Arsene Lupina i w końcu ta ciekawość została zaspokojona. Książka jest napisana dość specyficznym stylem, ale trzeba brać pod uwagę lata, kiedy powstała. Nie przeszkadza to jednak w odbiorze książki, wręcz przeciwnie. Ktoś, kto lubi tego typu literaturę bądź szuka nowych wrażeń czytelniczych, to zachęcam do zapoznania się z twórczością pana Leblanc. Postać Lupina jest tak charyzmatyczna, że ciężko go nie lubić, mimo występkom jakim się dopuszcza. Określenia "dżentelman" i "włamywacz" idealnie opisują dobrze znanego intryganta. Naprawdę ciężko przechytrzyć tak inteligentny, sprytny umysł, więc tym bardziej zastanawiające jest, czy kiedykolwiek komuś by się to udało 😉 Miłość także odgrywa znaczącą rolę w życiu Arsene Lupina, ale jak ważną? Tego dowiecie się sięgając po kolejne przygody sławnego włamywacza. Ogólnie powieść odbieram pozytywnie. Jest to kolejne miłe czytelnicze doświadczenie. Były momenty, kiedy historia mnie nużyła przez rozwlekanie niektórych wątków, ale wkrótce historia ponownie brnęła do przodu. Dawno nie czytałam starszej odsłony literatury i cieszę się, że miałam teraz ku temu okazję. Kto jeszcze nie poznał dżentelmena włamywacza, polecam to zrobić 😉

W filmach kręconych na podstawie powieści Leblanca, byłam dosłownie zakochana, być może przysłużył się temu aktor grający ówczesnego Arsena Lupin’a i jakoś nie mogę się przekonać do innego aktora grającego tę rolę, a którego zdjęcia znajdziecie w środku książki. Oczywiście mam na myśli zdjęcia z filmów. Powieść kryminalna zawsze cieszyła się u mnie przywilejami. W tej mamy intrygę kryminalną trochę skomplikowaną jak dla przeciętnego czytelnika, ale myślę, że dla miłośników powieści Maurice Leblaca to prawdziwa perełka. Tutaj głównym bohaterem nie jest jak by się zdawało najsłynniejszy paryski włamywacz-dżentelmen, ale siedemnastoletni uczeń, którego tok rozumowania zachwyca nawet policję. Fabuła jest nieco skomplikowana, ale przyciągająca uwagę, niestety trochę dekoncentrował mnie styl jakim napisana jest książka. Oczywiście to nic złego, ale chyba po prostu dawno nie czytałam powieści napisanej takim językiem, czyli odpowiednim do epoki fabuły. Ale słownictwo i zwroty, jak również treści dialogów nie mogły być inne, bo język współczesny spowodowałby całkiem inny odbiór treści. Myślę, że gdyby ktoś zmienił personalia bohaterów i wysłałby ten tekst do wydawnictw pod swoim nazwiskiem lub pod pseudonimem, mógłby zostać określony grafomanem. Tak bardzo różni się styl jakim pisali kiedyś, a jakim piszą współcześni autorzy. Sama intryga kryminalna jak na opowieści o Arsenie Lupinie jest mało humorystyczna, wydaje mi się, że kiedyś przy powieściach z tym bohaterem lepiej się bawiłam. Wciąż pamiętam twarz aktora grającego postać tego przystojnego włamywacza i jakoś nie mogę się przekonać do czarnoskórego Arsena, którego obecnie gra (świetny zresztą aktor) Omar Sy. Polecam jednak tę powieść nie tylko miłośnikom kryminałów retro, ale również osobom, które lubią „chwalić się książkami” ponieważ piękne wydanie tej powieści z pewnością przyciągnie oko niejednego bibliofila.

Czy dobre maniery są dla Was ważne, czy raczej nie zwracacie na nie uwagi? Dla mnie kultura osobista drugiej osoby i choćby podstawowe zasady dobrego wychowania są istotne. Zwracam uwagę na sposób wysławiania się, etykietę przy stole czy formę przesyłanych wiadomości 😉 Uważam, że miło jest przebywać w kulturalnym towarzystwie 🙂 Arsènowi kultury z całą pewnością nie brakuje. Ten wyjątkowy złodziej zaskarbił już sobie niejedno serce. Za sprawą serii powieści, których jest bohaterem możemy bez problemu cofnąć się w czasie. Język, który znajdziemy na kartach tej książki jest charakterystyczny dla minionej epoki. Dzięki temu podczas lektury otaczamy się jej klimatem. Atmosferą tajemniczego rabunku dzieł sztuki, śledztwa znanego komisarza oraz historii miłosnych. Na szczególną uwagę zasługuje tutaj postać błyskotliwego pomocnika- licealisty Izydora Beautreleta. To właśnie on będzie deptał Lupinowi po piętach, świetnie łącząc wszelkie poszlaki. Historia Lupina zyskała rozgłos dzięki serialowi na znanej platformie, jednak moim zdaniem warto poznać same książki. Bo Arsène Lupin to postać wyjątkowa, niemalże alter ego samego Sherlocka Holmesa.

Zaczęłam oczywiście od środka. Przesłuchałam „Wydrążoną iglice” i muszę przyznać, że była to ciekawa książka. Trzeba się zdecydowanie skupić na treści, bo zagadka jest skomplikowana i ma bardzo wiele wersji. Czułam momentami, że nie nadążam, że autor czasem po prostu zbyt kombinuje, zbyt często wodzi czytelnika za nos. Podobieństwo do zagadek z książek o Sherlocku Holmsie mocno widoczne, a do tego czuć tę lekką prześmiewczość w stosunku do angielskiego detektywa. Mimo, że nawet mi się to podobało, to po kolejną raczej nie sięgnę.

Piękne wydanie. Świetnie przygotowana edytorsko książka. Oby i kolejne tomy się pojawiły!

Przepiękne wydanie klasyki kryminału, książkę aż chce się podziwiać na półce