Afekty (CD)

Z prawdziwą przyjemnością możemy Państwu zaprezentować drugą w dorobku płytę tria The Light [Wacław Zimpel/Wojciech Traczyk/Robert Rasz]. Pierwsza płyta zespołu zajęła trzecie miejsce w plebiscycie portalu Diapazon.pl na najlepszą polską płytę jazzową 2008 roku - ustępując tylko płycie Tim Daisy/Wacław Zimpel with Dave Rempis & Mark Tokar "Four Walls" oraz triu Marcina Wasilewskiego "January". W naszym odczuciu album ten jest dojrzalszy niż poprzednie nagranie - zdobyte doświadczenia, koncerty u boku amerykańskich i europejskich muzyków i gwiazd współczesnego jazzu sprawiły, iż ich muzyka stała się bardziej "wolna", mniej ograniczona, co widać zwłaszcza na tym albumie gdzie obok autorskich kompozycji znajdują się także improwizacje tria. Polecamy Państwu tę płytę gorąco!!!

Trio The Light to zupełnie nowa jakość na muzycznej scenie - to trójka młodych muzyków, świetnych instrumentalistów, którzy są niezwykle ciekawi rzeczy nowych, ale mają także bardzo rzadką w naszym kraju świadomość ciągłości muzycznej tradycji i ciekawość rzeczy nowych. Nie zatracili też - co niestety bardzo często się zdarza rodzimym muzykom - chęci muzycznego rozwoju i gotowości do ciągłej reinterpretacji tak własnych muzycznych dokonań i przekonań, jak i jazzowej tradycji.

(Wydawca)

Rok 2008 na scenie jazzowej należał dużej mierze do Wacława Zimpla, pochodzącego z Poznania wirtuoza klarnetu i klarnetu basowego. Pierwsze wydane nagrania ("The Light" i "Four Walls") zostały dostrzeżone przez krytyków, co potwierdziły wysokie miejsca obu tych realizacji w dorocznym plebiscycie Diapazonu ("Four Walls" zostało uznane za najlepszą polską płytę, a "The Light" zajęło trzecie miejsce). Do tego doszły jeszcze koncerty - w lutym wspólna trasa tria The Light i Dragons 1976, w październiku The Light & Aram Shelton, w listopadzie - z Mikołajem Trzaską i Kenem Vandermarkiem. Sam muzyk sięgnął też wtedy po nowe dla niego instrument - tarogato, fujary i trombitę.

Równocześnie trio The Light zaczęło pracę nad nowym materiałem, który znalazł się na drugiej płycie - "Afekty". Zawiera ona 6 autorskich kompozycji muzyków zespołu i 4 improwizacje. Tym razem zabrakło tu miejsca na jazzowe (i nie tylko) standardy, chociaż duch mistrzów - zwłaszcza tych kojarzy z frez jazzem - 'unosi się' całością materiału. Muzyka zespołu w dalszym ciągu bardzo mocno odwołuje się do jazzowej tradycji, ale stara się ją reinterpretować, a nie tylko odgrywać. Wszystkie zdobyte muzyczne doświadczenia otworzyły muzykę zespołu - przydały jej lekkości i uwolniły od wcześniej obecnych ograniczeń. Zespół ma świadomość ciągłości i rozwoju muzyki - nie tylko w obrębie jednego gatunku. Stąd też świadomie wykorzystuje zarówno elementy muzyki współczesnej (warto tu przywołać kompozycję Wacława "Hesitation'"), jak i tradycji ludowej (choćby coraz częstsze sięganie do ludowego instrumentarium). Przy tym muzyka nie traci komunikatywności czy momentami - nawet przebojowości. Bo jak inaczej nazwać przecudnej urody temat autorstwa Wojtka Traczyka ("Shangri La")? Czy też aylerowski w duchu jak i interpretacji motyw autorstwa Wacława ("Rozpacz")? I właśnie kompozycje tych dwóch muzyków najbardziej przykuwają uwagę - autorstwa klarnecisty bliższe są muzyce współczesnej (wpływy dodekafoniki) i europejskiej tradycji awangardy. Traczyk z kolei silniejszy nacisk kładzie na melodykę i jazzową tradycję.

"Trio gra jak jeden organizm - muzycy rozumieją się znakomicie, nie ma na to najmniejszego wpływu oparcie muzyki na komponowanych elementach czy też ich brak i znakomicie potrafią siebie wzajemnie słuchać i nawzajem inspirować. Dzięki temu nie ma w prezentowanym materiale najmniejszego podziału na kompozycje i improwizacje - wszystko to jest płynne, lekkie i nieodmiennie frapujące. Znakomita płyta".
Marcin Jachnik

Muzycy:

Wacław Zimpel: clarinet, bass clarinet
Robert Rasz: drums
Wojciech Traczyk: bass