666 do mroku (ebook)

Jak to u pana Roberta Gonga, prezydenci są bezradni wobec globalnego zagrożenia ludzkości, super technika bojowa, jaką dysponują, się nie przydaje, muszą się więc zdać na pomysły jednego „zwykłego” człowieka. Tym razem zagrożenie jest metafizyczne, niczym ostrzeżenie przed Sądem Bożym, do czego zmierza ten świat w zakresie moralności w życiu i polityce, więc poddają się wskazówkom wybrańca losu, mającego w swojej karierze także etap pracy w bibliotece Watykanu.

Wybawcą okazuje się mężczyzna pozornie godny pogardy, alkoholik wielokrotnie spędzający dotąd czas na hospitalizacji w szpitalach psychiatrycznych, a w rzeczywistości człowiek obdarzony wysoką inteligencją, astrofizyk, były wykładowca na uniwersytetach Stanforda i Oxford.

Jeśli jesteś ciekawy, dlaczego się „stoczył” Józef Biały i jak może skończyć ten skłócony świat, sięgnij po książkę „666 godzin do mroku”. Tym razem Józef Biały uratował świat : ) Mówię to z przymrużeniem oka, bo mamy do czynienia z fikcją literacką.

Ja przeczytałam "666" szybko, akcja na kolejnych stronach nieprzewidywalna : ) Zachęcam cie szczerze.

Zwykły dzień, taki jak każdy. Ludzie pracują, chodzą do szkoły lub nic nie robią. Niczym się nie różni od innych. Bo niby dlaczego miałby się różnić? Jednak coś spada na ulicę Radomia. Prawdopodobnie jest to meteoryt, jednak jest on inny. Posiada zerową temperaturę, ale z powodu zimna nie da się go dotknąć. Nie niszczy go nawet laser. Co to jest? Gdy naukowcy z całego świata próbują dowiedzieć się tego, Józef wraca ze szpitala, spotykając przy tym swoich kolegów od wódki i trafia na coś wyjątkowo dziwnego – węża, który zamienia się w byka, a następnie w dziwne zwierzę, które jednym tchnieniem morduje wszystkich oprócz Józefa. Wniosek z tego, że nie powinno łączyć się leków z alkoholem. Ale czy na pewno są to tylko halucynacje? Czemu prezydent Polski spotyka się z głowami tak potężnych państw jak Stany Zjednoczone i Rosja?

Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej książce. Jednak opis z tyłu bardzo mnie do niej zachęcił. Nie zdradził nic z fabuły, jak to jest często w tego typu opisach. Lecz ta krótka notka pokazała wszystko, co najlepsze w książce. Czy się myliła? Nie, raczej nie. Choć to nie było do końca to, czego oczekiwałam. Powieść jest dla mnie dwupoziomowa. Jeśli czytelnikowi nie przeszkadza pierwszy poziom, drugi otwiera przed nim całą swoją duszę.

Pierwszym poziomem jest sytuacja, zdarzenia, oględnie mówiąc fabuła powieści. Jest ona bardzo nietypowa, czasami wręcz groteskowa. Wydarzenia w książce nie mają odwzorowania w rzeczywistości, pomijając fantastykę występującą w "666 do mroku". Ludzie w takich sytuacjach nie odnoszą się w ten sposób do siebie. Sam wątek fantastyczny jest też bardzo przekoloryzowany. To trochę jak stara baśń, w którą wierzyli starzy, zastraszeni ludzie. Przebiera dokładnie taką właśnie postać, która niestety często zniechęcała mnie do książki. Po co czytać coś, co można opowiedzieć w pięciu zdaniach?

"Nauka jest czymś wspaniałym. I nawet nie kłóci się z religią. Powinna pomagać wszystkim ludziom, a nie tylko wybranym."

I w tym momencie pojawia się drugi poziom, który bardzo mnie zaskakuje. Mimo że powieść jest groteskowa, nierealna i często przesadnie wulgarna, ukazuje nam sprawy ważne, z którymi spotykamy się na co dzień. Ostrzega nas przed złem i zagładą, którą sami na siebie niesiemy. Pod zasłoną alkoholizmu, pieniędzy jest głęboka refleksja na temat ludzkości i jej poczynań. Najlepszym przykładem jest główny bohater – Józek. Profesor, który wykładał na Harvardzie, jeden z wyższych pracowników w Watykanie, jednym słowem człowiek, który wszystko osiągnął. Czym jesteś wyżej, tym upadek bardziej boli. Alkohol zniszczył go. Zniszczył wszystko, co osiągnął i z wykształconego człowieka stworzył cień dawniejszej potęgi. Powieść tym przykładem pokazuje nam wiele. Jak łatwo upaść, dać się skusić pokusom. Jednakże pokazuje również, że jak raz w życiu coś się osiągnęło, nie da się spaść na samo dno.

Muszę również przyznać, że mimo oczywistych wad książkę czytało się bardzo dobrze. Jest ona krótka i napisana lekkim piórem, co pozwala na przeczytanie jej w jeden wieczór. Nie posiada ona całej gamy cytatów, które można później wykorzystać w różnego typu pracach, czy po prostu w życiu. Jednak ma coś w sobie. Często irytował mnie ten wcześniej wymieniony poziom pierwszy, ponieważ lubię książki barwne, pełne cytatów, metaforycznych opowieści. A ta powieść była jedną kiepską, ale prawdziwa metaforą.

Jeśli lubicie lekkie książki na wieczór, ale wnoszące coś do Waszego życia, "666 do mroku" nadaje się idealnie. Jak wcześniej wspomniałam, czyta się ją szybko. Uważam, ze warto poświęcić jej te kilka godzin.

Książka absolutnie fantastyczna- w czytaniu lekka a zarazem z głębszym przesłaniem, jednocześnie zabawna ale również wzruszająca. Gorąco polecam, czytałam ją z wypiekami na buzi, była tak interesujaca, że nie mogłam się doczekać kolejnej strony i kolejnego rozdziału :).

Z pewnoscią "pochłonę" inne pozycje tego wspaniałego Autora

Czułem grozę w oczekiwaniu na nieznane, ale również śmieszyły mnie humorystyczne opisy autora, szczególnie porównania i dialogi z głównym bohaterem pijaczkiem. Podobał mi się dystans do opisywanej rzeczywistości i fabuła, pokazana inaczej niż w większości książek fantastycznych.

Szaleniec ma to do siebie, że myśli odkrywczo, poza schematami, taki jest właśnie główny bohater. Autor przedstawił całą gamę nietypowych postaci i innowacyjnych rozwiązań fabularnych. Farsa na science-fiction, nieszablonowy sposób patrzenia na świat, warto przeczytać.

Dowiedziałam się, że ludzie honoru postępują czasem w sposób nieprzyzwoity i na odwrót, że świat jest pełen zagadek i niepewności. Książkę bardzo dobrze się czytało, była taka autentyczna, naturalna. Polecam.

O zaletach i wadach posiadania władzy. O niekoniecznie prostym życiu pijaczka. O walce z szatanem w iście komiksowej scenerii. Radom jest świadkiem wielkich wydarzeń, nareszcie! Wielkie zaskoczenie.

Kolejna książka p.Gonga, którą czyta się jednym tchem. Ciekawa fabuła i fantazja autora oraz nieoczekiwane zwroty akcji pozwalają miło spędzić czas przy czytaniu tej powieści.

Dużo humoreski, dużo baśni, trochę science fiction – oryginalna mieszanka, ale moim zdaniem takie połączenie się sprawdza. Super stworzone postaci głównych bohaterów!

Delirka czy apokalipsa? Zresztą, co za różnica, tylko szaleniec nie doceni inwencji i nowatorstwa autora. Uzależnia od czytania, przyjemny nałóg!