Sztuka obsługi życia. O fobiach, nadziejach i całym tym chaosie (okładka  miękka, 10.2021)

Empik koszmarnie długo realizuje zamówienia - 6 dni!!! To moje 5 zamówienie 8 każde tak realizowane. Porażka. Sama KSIAZKA bardzo ciekawa, porusza wiele istotnych kwestii, pozwala spojrzeć na życie z innej perspektywy, ukłony dla Pana De Barbaro, świetny psychiatra, gdyby wszyscy lekarze tej profesji byli tacy, jak on w Polsce pacjenci z problemami psychicznymi byliby szybciej i efektywniej leczeni, a realnie jest odwrotnie. Chętnie przeczytam inne książki Pana profesora. Polecam.

Książka zapowiadała się ciekawie, ale w mojej ocenie zbyt często przewija się w niej polityka. Zmęczyło mnie to i mimo, że dałam książce kilka szans, to porzuciłam ją po przeczytaniu 3/4 . Szkoda życia na polityczne wywody, bo nie na tym sztuka życia polega :) Myślałam, że będzie więcej psychologii i psychiatrii niż polityki. Zawiodłam się.

Opiewam okaleczony świat, niewidzialną peleryną, tak by złota jej poświata, zwabiła swym czarem, wszelakie przeciwności losu, zaplanowane dotąd dla ludzkiej egzystencji. Przecinam myśli niedoskonałości serc, srebrną linią uśmiechu, abym mogła dłońmi swymi, zapleść wrzeciono szczęśliwych chwil radości. Bym swym skruszonym uwielbieniem, zahaczając piramidą miłości, potrafiła zaplątać jedwabną nicią, warkocz urodzajów, pełnych obfitości plonów, gdzie z maleńkiego ziarenka, zakiełkować pragnie wyjątkowy kwiat. Mniemaniem swym zaistnieć mógłby, w nocnej marze snów, by pięknem swej delikatności, dotykał strun wspólnej wrażliwości i nucił melodię szeptem malowaną, jak gdyby ciszy krzyk, chcąc zwabić każdy dotyk, zawstydzonej ćmy. Jak gdyby rozpieścić gwiezdnym pyłem, każdy zmysł wzroku, napotkany na krętej drodze, życiowego labiryntu. Jakby kwiat ten stał się kielichem jednej nocy, i umierał w bezdrożach, gorzkich od życia, łez. Jakby jego żywot chwili, bywał lekiem całego zła, antidotum na ratunek, błękitnego nieba. Lękam się teraz, choć uczono: Nie lękaj się! Utrapieniem swego strachu, poszukuję własnych fobii, trzymając w dłoni zalążek pewnej maleńkiej cząstki nadziei. Ilustrując w myślach portret idealnego istnienia, pozytywnej relacji, zatraconych uczuć, które w przeszłości zraniły me serce, podążam. Stąpam teraz, po alei pełnej skruszonego szkła, kalecząc swą duszę, zadając wciąż ciosy, nieuniknione przez świat. Dylematem swoich wizji, rozdając sugestię, czy lepiej być obcym, czy innym, w zanadrzu? Jak spojrzeć ku światu, miewając upadki? Zadając pytania, gdzie podział się Bóg? Odpowiedzi na wiele pytań, poszukujemy w najciemniejszych zakamarkach, ludzkich myśli. Opierając się na życiowych doświadczeniach, błędnie interpretujemy swój los, krocząc wciąż przez ślepe uliczki, zataczając w pewnym zawirowaniu, błędne koło, w życiowym zagajniku uczuć. Książka „Sztuka obsługi życia”, którą dzięki wydawnictwu … miałam ogromną przyjemność przeczytać, nakreśliła w moim sercu pewne ślady, zaznaczyła w mych myślach pewną ścieżkę, szkicując spójną mapę, ukazującą wspólną informację, czym tak naprawdę jest życie? Gdzie możemy odnaleźć źródło problemu? które tak naprawdę nie tkwi w samym życiu, lecz w istotach ludzkiej egzystencji. Dlaczego tak z łatwością, pewną pobłażliwością, staczamy swą postać w emocjonalny dół? I tracimy jej sens, gromadząc w naszych sercach, wciąż rodzącą się wątpliwość? ____ Jak wielu z Was, przeraźliwie boję się śmierci. Wielokrotne już, na ścieżce, którą ofiarował mi los, zastanawiałam się, czy istnieję drugie życie? Gdzie mogę ujrzeć swoje drugie, anielskie niebo? Co tak naprawdę czuję człowiek, w chwili przejścia na tamten, jakże odległy dla nas, magiczny świat? Stronice załączonej książki, uświadomiły mi, iż śmierć z punktu widzenia, kolejności zdarzeń, jest nieunikniona. Każda istota, zamieszkująca ziemię, posiada swoje drugie drzewo, po którym będzie się wspinała, oddając w koszyku wspomnień, dobre uczynki, nazbierane niczym grzyby, za życia, dla Boga. I czy to będzie błękitny nieboskłon, czy tzw. szary czyściec, wszystko zależne jest nie od świata, który nas otacza, lecz od nas samych! To jakimi jesteśmy na swym piedestale, czyni nas, jakimi aniołami, uczynimy się, po drugiej stronie lustra. To, ile meduz, nawołujących o dalsze istnienie, będziemy pragnąć wrzucić do morza, ratując im, podczas wspomnianej czynności życie, takie miejsce zaznamy na sądzie ostatecznym. Bowiem, nawiązując do fragmentu książki: „Może z punktu widzenia wszystkich meduz, to rzeczywiście nie ma sensu, lecz z punktu widzenia tej, którą właśnie wrzuciłem do wody, ocaliłem w ten sposób, cały jej świat”. Książka ta, to skarbnica wiedzy, na wielokrotnie dręczące Was zapytania. Wspólna rozmowa Pani Dominiki oraz Pana Bogdana, otwiera wiele zapytań o najbardziej zamkniętych strefach intymności, nawiązując do samotności i osamotnienia. Wersy książki, pozwolą Wam, wrazić swe zdanie na temat polityki, świata, który jest dla nas intensywniej cyfrowy, niż dawniej. Otworzą Wasze serca, na wewnętrznych nas, zahaczając o tematy: Co tak naprawdę zmieniła pandemia? Swoją drogą, czy pandemia, zwana III Wojną Światową, sprawiła, iż jesteście bardziej pokorni? Odsyłam tym samym do stronic książki, bowiem warto zatracić się w jej mądrości. Zapraszam na Mojego Bookstagrama, by ujrzeć pełne fotografie do mojej recenzji. IG: Molik_owo 👒

Lubicie książkowe zapisy rozmów? Ja bardzo, a szczególnie takie na tematy psychologiczne. "Sztuka obsługi życia" to kierowana przez Piotra Żaka rozmowa z Dominiką Dudek oraz Bogdanem de Barbaro, uznanymi psychiatrami. O czym postanowili sobie porozmawiać? Cóż, ogólnie można powiedzieć, że o życiu. O świecie zarówno dookoła nas jak i świecie przeżyć wewnętrznych, o wartościach i relacjach. Nie zabrakło pytań o kondycję psychiczną ludzi w czasie pandemii oraz wpływie tej sytuacji na zdrowie psychiczne i codzienne funkcjonowanie. Którzy pacjenci radzili sobie lepiej a którzy niestety gorzej? Podobało mi się, że rozmówcy przywoływali historie ze swojej praktyki lekarskiej i terapeutycznej. Ton rozmowy jest dość swobodny, chociaż zdecydowanie nie brakuje tu psychologii czy cytatów z klasycznych dzieł. Od rozmówców bije mądrość i doświadczenie, ale nie jest to na pewno mowa akademicka. Bardziej jak luźne spotkanie z profesorami przy herbacie :) Ale chociaż dość luźne to nadal merytoryczne i skłaniające do refleksji. Jeśli lubicie się zastanawiać nad sobą i światem dookoła, szukać zależności i wyjaśnień, to ta rozmowa powinna być dla Was intelektualną ucztą. Chociaż nie przepadam za polityką to rozmówcy zainteresowali mnie swoim spojrzeniem na obecną władzę i motywację osób, które tych rządzących wybierają. Także psychologiczne aspekty pandemii były czymś, w co z ciekawością się zanurzyłam. Jeśli macie ochotę zagłębić się w mądre rozmowy na różne życiowe tematy i zobaczyć je z perspektywy psychologicznej to śmiało sięgajcie po "Sztukę obsługi życia". Ocena: 7/10 ⭐ Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomando