Życie po Tobie (okładka miękka)

Klaudię Bienek - pisarkę znałam dotychczas głównie jako autorkę książek dla młodzieży: "Jedyne takie miejsce", "Ocalało tylko serce", czy grudniowa opowieść "Najcenniejszy podarunek". Przyjemne, lekko infantylne, choć poruszające ważne dla młodych osób tematy - z tym kojarzyła mi się twórczość pani Klaudii. Dlatego z tym większym zainteresowaniem sięgnęłam po nowość, jaką jest "Życie po tobie", kierowaną do kobiet. Opis książki na stronie wydawcy mnie zauroczył. A jak było z treścią ? Czy mnie zawiodła ? Absolutnie nie ! Książkę czytałam bardzo szybko, bo została świetnie napisana. Wartka akcja, wyraziści bohaterowie, a na dodatek świetnie wpleciony wątek dziecięcego upośledzenia, który w wielkim stopniu ukazał mi szczegóły Zespołu Downa i pozwolił "oswoić" tę chorobę (wszystko zostało tak doskonale opisane, tak jasno, a jednocześnie przemawiając do wyobraźni czytelnika, że byłam pewna, iż to prywatne doświadczenie Autorki wyziera z kart książki i historii Jasia - jednak, jak się okazało, byłam w błędzie). Historia Elizy pogrążonej trzeci rok w żałobie po stracie ukochanego męża, walczącej z depresją, która tylko dzięki codziennym obowiązkom związanym z opieką nad dziećmi oraz swoim najbliższym była w stanie wrócić do codzienności, poruszyła moje serce. Z wielką nadzieją kibicowałam, by udało jej się jeszcze odnaleźć szczęście. Zachwycałam się stosunkom panującym w jej rodzinie, urzekło mnie, że wszyscy najbliżsi pozostawali ze sobą w tak bliskim kontakcie - sama chciałabym być częścią takiej gromadki (ale niech Was nie zwiodą pozory - nie są to ludzie idealni i cukierkowi) ;-) Książka - pomimo poruszania bardzo trudnych tematów: strata najbliższych, wychowywanie niepełnosprawnego dziecka, walka z uprzedzeniami ze strony otoczenia - jest niezwykle optymistyczna, dająca nadzieję. Pomaga uwierzyć, że czas naprawdę leczy rany (choć pokazuje także, że musimy sobie dać indywidualnie długi czas na żałobę, na pogodzenie się z zaistniałymi faktami), że każdy z nas zasługuje na kolejną szansę, a czułość i miłość w codziennym życiu potrafią zdziałać cuda.

Znasz to uczucie, kiedy wszystko idzie zgodnie z planem? Kiedy miłość jest miłością, romantyczność romantycznością, a plany są realizowane w pełni? Kiedy wiesz, że kochasz i jesteś kochana, kiedy każdego ranka uśmiech nie schodzi Ci z twarzy. A potem nagle jedno uderzenie, jedno pragnienie i wieloletnia pasja sprawiają, że nie masz nic. Eliza zamknęła się w swoim świecie, wpuszczając do niego po czasie tylko te najbliższe osoby. Dzieci są jej misją i powołaniem, ratunkiem i zbawieniem. Kobieta bardzo tęskni za mężem, za ich wspólną teraźniejszością i przyszłością. Ból rozdziera ją na pół codziennie, przy każdej myśli, a także przy każdym spojrzeniu na swoje pociechy, które zostały bez ojca. To już 3 lata odkąd jest samotną matką. Jednak podczas jednej z jej wizyt u męża spotyka kogoś, kto otwiera jej oczy na świat, który po tych kilku latach nadal ją otacza. Który nie zniknął, a jedynie dna do przodu. Gna pełen uczuć, miłości, wyborów tych dobrych jak i łamiących po raz kolejny serce na pół. To wszystko czeka, by Eliza znów poczuła, że żyła. By pokochała i dała się pokochać. Kiedy przyjaźń przeradza się w coś więcej, kiedy ćwierkanie ptaków co rano, zaczyna cieszyć - Eliza budzi się z długiego snu. Ale czy znów nie zapadnie w drzemkę? Czy będzie chciała pójść na przód i pozwolić otoczyć się miłością? Czy człowiek, który stanie na jej drodze jako przeszkoda w cierpieniu dostarczy jej miłości czy kolejnych przepłakanych nocy? Czy Eliza nadal kocha swego męża? Kiedy miłość staje się sensem naszego życia... Opowieść Klaudii Bianek, to coś przepięknego. Historia Elizy jest wzruszająca, wyciska łzę, ale daje również mnóstwo nadziei oraz uśmiechu na ustach. Autorka wprowadza nas w historię Elizy taki sposób, że potrafimy przeżyć z nią każdą łzę i każdy nawet najbardziej delikatny uśmiech. Każdy jej krok w przód przyprawia o przypływ radości, a każdy krok w tył sprawia, że trzymamy za nią kciuki jeszcze mocniej. Droga Klaudio, dziękuję za tak piękną opowieść! Zajmie ona wyjątkowe miejsce w moim sercu, a także na mojej półce.

Życie po Tobie, Klaudia Bianek Trzeba przyznać, że ta książka zdecydowanie różni się od poprzedniczek. Jest dojrzalsza, bardziej przełomowa i porusza bardzo trudne tematy i problemy. To historia, która dosłownie łamie nam serce od pierwszych stron i sprawia, że przewijamy kolejne kartki w tempie ekspresowym. Emocje i jeszcze raz emocje. To najważniejszy aspekt tej książki, który towarzyszy nam od początku do końca. Przeżywamy rozpacz, ból, smutek, radość, gniew. Taka huśtawka emocjonalna, ot co. To książka, która przedstawia nam historie dorosłych ludzi bardzo zniszczonych przez życie. Elizę życie nie szczędziło, to kobieta która straciła męża w wyniku wypadku samochodowego. Sama zaś została z dwójką dzieci, dziewczynką i synkiem, który potrzebuje zdecydowanie więcej uwagi i poświęcania czasu. Eliza jest w rozsypce, nie potrafi sobie poradzić, żyje jedynie dla dzieci, nie umie już cieszyć się życiem. Myślała, ze po kilku latach będzie znacznie lepiej, ale kiedy mija już aktualnie trzecia rocznica śmierci męża, to wie że już nic się nie zmieni. Dziewczyna po śmierci porzuca swój dom, zabiera dzieci i wraca do rodziców, bo wie, że nie da sobie sama rady. Na jej drodze staje jednak pewien tajemniczy mężczyzna, który kupuje stary dom po sąsiadach. Czy Eliza ma szansę na lepsze jutro? Czy potrafi znowu, po raz drugi pokochać? Książka jest napisana bardzo lekkim i przyjemnym piórem. Zdania również nie są jakieś skomplikowane, wszystko jest prostej budowy, dialogi tak samo. Bohaterowie są bardzo oryginalni i ciekawie przedstawieni. Czytanie tej historii boli, bo mamy tutaj poruszonych tyle aspektów, bardzo trudne życie, zmierzenie się ze śmiercią ukochanej osoby, akceptacja drugiego człowieka, wiara w siebie. To coś pięknego, inaczej nie jestem w stanie podsumować tej powieści. Ocena 8/10

Życie po Tobie, Klaudia Bianek Trzeba przyznać, że ta książka zdecydowanie różni się od poprzedniczek. Jest dojrzalsza, bardziej przełomowa i porusza bardzo trudne tematy i problemy. To historia, która dosłownie łamie nam serce od pierwszych stron i sprawia, że przewijamy kolejne kartki w tempie ekspresowym. Emocje i jeszcze raz emocje. To najważniejszy aspekt tej książki, który towarzyszy nam od początku do końca. Przeżywamy rozpacz, ból, smutek, radość, gniew. Taka huśtawka emocjonalna, ot co. To książka, która przedstawia nam historie dorosłych ludzi bardzo zniszczonych przez życie. Elizę życie nie szczędziło, to kobieta która straciła męża w wyniku wypadku samochodowego. Sama zaś została z dwójką dzieci, dziewczynką i synkiem, który potrzebuje zdecydowanie więcej uwagi i poświęcania czasu. Eliza jest w rozsypce, nie potrafi sobie poradzić, żyje jedynie dla dzieci, nie umie już cieszyć się życiem. Myślała, ze po kilku latach będzie znacznie lepiej, ale kiedy mija już aktualnie trzecia rocznica śmierci męża, to wie że już nic się nie zmieni. Dziewczyna po śmierci porzuca swój dom, zabiera dzieci i wraca do rodziców, bo wie, że nie da sobie sama rady. Na jej drodze staje jednak pewien tajemniczy mężczyzna, który kupuje stary dom po sąsiadach. Czy Eliza ma szansę na lepsze jutro? Czy potrafi znowu, po raz drugi pokochać? Książka jest napisana bardzo lekkim i przyjemnym piórem. Zdania również nie są jakieś skomplikowane, wszystko jest prostej budowy, dialogi tak samo. Bohaterowie są bardzo oryginalni i ciekawie przedstawieni. Czytanie tej historii boli, bo mamy tutaj poruszonych tyle aspektów, bardzo trudne życie, zmierzenie się ze śmiercią ukochanej osoby, akceptacja drugiego człowieka, wiara w siebie. To coś pięknego, inaczej nie jestem w stanie podsumować tej powieści.

Kiedy w wypadku ginie mąż Elizy, kobieta musi zmierzyć się z ogromnym cierpieniem. Los nie jest dla niej łaskawy, a w życiu niejeden raz już miała pod górkę. Tym razem zostanie sama i z każdą trudnością będzie musiała zmierzyć się bez pomocy ukochanego mężczyzny. Czy odnajdzie szczęście i stabilizację? _ Eliza to kobieta, która od początku zmaga się z trudnościami. Kiedy dowiedziała się, że jej synek jest obciążony chorobą genetyczną to właściwie jej mąż zachował siłę i spokój. On był dla niej ogromnym wsparciem. Był zawsze, kiedy kobieta go potrzebowała. Historia przedstawiona w powieści pokazuje jak wiele siły w sobie muszą mieć matki, jak ogromne ciężary potrafią nieść na swoich barkach, byle by dać szczęście swoim dzieciom. To właśnie dla nich matki zawsze walczą. Nie ważne jak wielkie problemy los postawi im na drodze, matki dla swoich dzieci zrobią wszystko. Książka jest smutna, ale pozwala też na chwile szczęścia i radości. Pokazuje, że życie potrafi nad zaskoczyć. Los stawia na drodze Elizy mężczyznę, który nie tylko będzie w stanie zrobić dla niej wiele, ale jak się okaże ukrywa pewną tajemnice. To właśnie ta tajemnica sprawi, że pod wielkim znakiem zapytania będzie ich wspólna przyszłość. Filip jest bohaterem, którego nie da się nie polubić. Jego podejście do dzieci Elizy i zaangażowanie sprawiły, że poczułam się jakbym gdzieś obok przyglądała się losom tej rodziny. Jakby byli rodziną, tylko nie potrafili się odnaleźć. A tu nagle  przyszło takie zakończenie... ogromnie zaskoczyło, aż chce się więcej! Będę czekać na dalsze losy Elizy i jej rodziny. To książka naprawdę warta uwagi. 💕

„Życie po Tobie” Klaudii Bianek opowiada o Elizie, która w wypadku samochodowym traci ukochanego męża. Poznajemy ją w chwili, gdy obchodzi trzecią rocznice śmierci Artura. Po tragicznych wydarzeniach, Eliza sprzedała dom i przeprowadziła się wraz z dwójka dzieci na wieś do rodziców. Tam pogrążyła się w żałobie, próbując jakoś ogarnąć rzeczywistość i zaopiekować się dziećmi: Emilką i Jasiem. Z pomocą bliskich jej osób powoli stanęła na nogi, wiedziała, że musi to zrobić dla swoich dzieci. Miała w miarę poukładane życie, aż pojawił się ON... Przystojny sąsiad, który wprowadził w ich życie niemałe zawirowania. Najnowsza książka Klaudii Bianek „Życie po Tobie" jest przede wszystkim - i co najważniejsze - opowieścią niesamowicie prawdziwą, cudownie autentyczną, pozbawioną sztuczności czy przekoloryzowania. Tę historię czyta się jednym tchem, odnajdując na każdej stronie istną przyjemność. Opowiada ona o silnej kobiecie, która po utracie najbliższej osoby znalazła w sobie siły, by żyć dalej. Pomimo wielkiego bólu zrozumiała, że ma dla kogo żyć i musi stanąć na nogi. To także historia o miłości, która nie powinna się wydarzyć, jednak życie pisze różne scenariusze i musimy być gotowi dosłownie na wszystko, bo nigdy nie wiadomo co przyniesie los. Ta powieść nie jest przekoloryzowana, dlatego odbiera się ją bardzo osobiście, można nawet pomyśleć, że tą historię stworzyło samo życie. Jest wzruszająco, momentami słodko i przede wszystkim bardzo emocjonująco. Bardzo polecam. Obowiązkowa lektura dla każdej kobiety💕

Czy prawdziwa miłość zdarza się tylko raz w życiu? Czy czas rzeczywiście leczy rany? A może tęsknota i ból w sercu tak naprawdę nigdy nie mijają? Z takimi wątpliwościami musiała zmierzyć się Eliza, bohaterka nowej książki Klaudii Bianek. "Życie po tobie" to poruszająca historia żałoby i straty, ale również miłości i nadziei. Autorka zabiera czytelników w podróż przez zakamarki poranionego kobiecego serca, które, choć pogrążone w cierpieniu, wciąż potrzebuje miłości, czułości i wsparcia. "Życie po tobie" to bardzo życiowa historia i sądzę, że łatwo możemy w niej odnaleźć cząstkę siebie. Powieść skłania do przemyśleń na temat kruchości i ulotności ludzkiego istnienia, ale pokazuje też, że osoby, które odeszły, mogą żyć w naszych sercach i pamięci. To opowieść o wewnętrznej sile człowieka i jego naturalnej potrzebie kochania i bycia kochanym. Oby więcej takich wspaniałych książek - mądrych, dojrzałych, poruszających serce oraz duszę. Jestem zachwycona. Polecam.

„Życie po Tobie” to pozycja dla kobiet. O, tak, zdecydowanie. Jednak nie dlatego, że jest to „babska” książka, przepełniona różem i lukrem. To powieść dla kobiet, ponieważ przywraca wiarę w kobiecą solidarność, wzajemne wsparcie. Kocham takie historie My, dziewczyny, kobiety, nie doceniamy tego, że absolutnie nikt nie zrozumie nas tak, jak druga kobieta. Zamiast się wspierać, często gęsto podcinamy sobie skrzydła, zazdrościmy. A powinnyśmy, ramię w ramie, kroczyć dumnie przez życie i wzajemnie sobie kibicować. Ta powieść udowadnia, że kobiety wspólnie mogą więcej. To także książka dla każdej z nas, która przestała wierzyć, że życie może zaoferować jej jeszcze coś pięknego. To historia ku pokrzepieniu serc, udowadniająca, że nigdy nie jest za późno na nowe. Nigdy nie jest za późno, by móc znowu pokochać.

Książka nudna i przewidywalna,bohaterowie mało wyraziści.

Życie po tobie to powieść obyczajowa z dużą dawko dramatu i romansu. Eliza po tragicznej śmierci męża nie potrafi sobie znaleźć miejsca w życiu. Jej całym światem są teraz dzieci, córka i młodszy o kilka lat synek z zespołem Downa. Nie wychowuje dzieci sa-ma, pomaga jej w tym najbliższa rodzina, rodzice, siostra i bratowa z którymi kobieta mieszka na wsi w jednym domu. Każdej niedzieli Eliza odwiedza grób męża, znajdując w „jego towa-rzystwie” pewnego rodzaju ukojenie. Gdy do sąsiedniego domu wprowadza się młody, samot-ny mężczyzna ona nawet nie domyśla się jaki chaos wniesie on do jej życia. Filip okazuje się czułym, wartościowym człowiekiem oferującym zrozumienie i wsparcie młodej matce borykają-cej się z wychowaniem dzieci, ale cóż z tego, kiedy młodsza siostra Elizy zakochuje się w no-wym sąsiedzie i robi wszystko aby przywabić go swoją osobą. Czy Eliza może stanąć na drodze do szczęścia swojej siostry? Kim jest starsza pani, którą Eliza spotyka na cmentarzu? I Czy młoda wdowa zakochana w swoim zmarłym mężu do szaleństwa ma jeszcze szanse na nową miłość? Autorka jest moim odkryciem na Poznańskich Targach Książki. Wiem, że mamy wielu cu-downych autorów i wiele cudownych autorek, i wiem również, że nie wszystkich książki uda mi się poznać. Cieszę się jednak, że udało mi się (dzięki rekomendacjom kilku osób) przeczytać książkę tej młodej i sympatycznej pisarki. Wszystko czego chcę to życie pełne śmiechu Tak długo jak śmieję się z Tobą Myślę, że wszystko co jeszcze się liczy to miłość "na zawsze" Po życiu, które razem przebyliśmy Ponieważ nie ma życia po Tobie… To słowa piosenki Daughtry - Life After You, która przewija się przez fabułę, a którą musiałam odsłuchać, aby zrozumieć sens, jaki autorka próbowała przekazać w swojej powieści. Ta książka, to zdecydowanie lektura dla kobiet, bo jest o kobiecie, która cały czas walczy z własnymi emocjami, stara się żyć normalnie, ale…tęsknota za tragicznie zmarłym mężem, zbyt często rzuca jej kłody pod nogi. Główna bohaterka nie potrafi wyzbyć się przekonania o swojej nieatrakcyjności. Widziana oczami męża, była piękna i szczęśliwa, a teraz, kiedy go straciła, straciła również to poczucie atrakcyjności. Po śmierci ukochanej osoby, wszystko staje się szare, bure i ponure. Człowiek często nie widzi niczego, co powoduje pozytywne myślenie, żal pokonuje nawet najdrobniej-sze chwile szczęścia. A siebie postrzega się jako jedną, wielką grudę nieszczęścia. Autorka w cudowny, chociaż momentami bardzo wzruszający sposób przedstawia miłość matczyną, w szczególności odnosząc się do miłości pięknej, cierpliwej a zarazem trudnej, mi-łości do chorego dziecka. Wychowanie dziecka z zespołem Downa nie jest lekkie i chociaż wiele zachowań daje często masę radości, to jest to ciężka praca. Jest to praca dająca nadzieję a miłość i cierpliwość są tutaj tymi szczególnymi czynnikami, które pomagają w uzyskaniu zamierzonych efektów, chociaż czasami długo trzeba na te efekty czekać. W ferworze walki o siebie i o dzieci trudno jest oczekiwać, że życie może przynieść jeszcze przyjemne doznania miłości. Czy kobieta taka jak Eliza miała prawo zapomnieć o swojej pierwszej wielkiej miłości i zakochać się ponownie? Czy nie byłaby to zdrada wobec zmarłego męża? Muszę przyznać, że autorka wprowadzając do fabuły przystojnego sąsiada, podłechtała za-pewne próżność niejednej kobiety. Bo która z nas, bez względu na wiek, nie marzy o facecie nie dość, że przystojnym, nie dość że bogatym, to jeszcze z anielskim podejściem do kobiety i…co najważniejsze jej niepełnosprawnego dziecka. Przecież nie ma takich mężczyzn. Dobrze jednak, że są w książkach. Możemy sobie pomarzyć. Ta książka to kopalnia emocji, myślę, że niejedna czytelniczka zatraci się w niej i będzie kibi-cowała głównej bohaterce, która po kilku latach, cały czas szaleńczo zakochana w swoim zmarłym mężu, pewnego dnia po raz kolejny poczuje motyle w brzuchu. Jest to piękna opowieść o miłości, ale również mocna w przekazie dotyczącym żałoby i walki z niepełnosprawnością dziecka. To cudowna historia opowiadająca o tym jak ważna jest więź rodzinna, i jak trudne czasami człowiek musi podejmować decyzje, aby nie stracić bliskich mu osób. Ciekawi, dość nietuzinkowi bohaterowie w połączeniu z nieszablonową fabułą, doprawioną odrobiną delikatnego, zmysłowego erotyzmu… No cóż, czy trzeba czegoś więcej? Nie ukrywam, że czekam z niecierpliwością na kontynuację, bowiem na końcu książki jest informacja, że to koniec części pierwszej. Zresztą jeśli mam być szczera, to ta część zakończyła się jedną wielką niewiadomą, a to pobudza ciekawość i domysły. Polecam tę książkę zwłaszcza paniom, ale nie twierdzę, że panowie będą się przy niej nudzić. Może właśnie powinni ją przeczytać? Panie jednak niech przygotują sobie zapas chusteczek, które zdecydowanie mogą się przydać.