Życie po Tobie (okładka miękka)

Super książka, w niektórych momentach wyciskasz łez. Polecam

„Wychodzę z założenia, że każdy z nas może kochać prawdziwie tylko jeden raz.” • Eliza nie może pogodzić się ze stratą. Gdy w tragicznym wypadku ginie miłość jej życia dziewczyna stara się być silna dla swoich dzieci, a w szczególności dla synka, który z powodu trudności wiążącymi się z syndromem Downa wymaga jej większej uwagi i cierpliwości. Dzieci są powodem dla którego musi znaleźć w sobie siłę. Żyje z dnia na dzień i stara się nie wybiegać za bardzo w przyszłość. Każdego dnia walczy z rozdzierającym ją bólem zrozumianym prawdziwie tylko przez osoby, które doświadczyły utraty bliskich. • Bohaterka nie dopuszcza do siebie myśli, że kiedyś będzie w stanie pokochać równie mocno. Pewnego dnia do domu obok wprowadza się Filip - czy będzie on w stanie skruszyć mury, które Eliza tak skrzętnie budowała wokół siebie przez ostatnie trzy lata? • „Życie po Tobie” to historia przepełniona bólem rozstania i żalem z którym każdy z nas będzie musiał się kiedyś zmierzyć. Jednak daje też nadzieję i pociechę. Ponieważ kiedy myślimy, że to już koniec i nie możemy znaleźć sensu by iść dalej, zawsze jest coś co będzie pchać nas do przodu. Że jesteśmy w stanie zacząć nowy rozdział. Że jest możliwe „Życie po...”. • Książka ta to odzwierdciedlenie nadziei, to światełko w tunelu szczególnie dla tych, którzy stracili kogoś bliskiego lub których przygniotła niespodziewana tragedia. Pokazuje, że tak jak w książkach kolejne kartki mogą kompletnie zmienić wydarzenia bohaterów, tak i w życiu, to od nas zależy jak będzie wyglądać jego kolejny rozdział.

Książka bardzo przewidywalna, już po kilku stronach domyśliłam się, jak się zakończy. Przewidywalna. Zbyt dosłowna, postacie czarno - białe. Przegadana momentami, jakby autorka wątpiła w inteligencję swego odbiorcy... Romansidło dla kucharek. I nudna, jeśli już na początku wiadomo, jak się skończy... Jedyna mocna strona to szata graficzna, co jest widocznym przerostem formy nad treścią....

Eliza jest samotną matką wychowującą dwójkę dzieci, w tym cierpiącego na zespół Downa synka. Nie mogąc otrząsnąć się po tragicznie zmarłym mężu stara się żyć z dnia na dzień nie otwierając swojego serca dla nikogo. Pewnego dnia do maleńkiej wsi, w której mieszka wprowadza się młody, przystojny i tajemniczy weterynarz, który okaże się dla niej bratnią duszą. Myślicie, że Eliza w końcu otworzy przed nim swoje serce? To "debiut" autorki w gatunku powieści obyczajowych. I wiecie co? Jakże to jest udany debiut! Klaudia pisząc swoje powieści ma w sobie takie coś, co sprawia, że po przeczytaniu pierwszych kilku zdań wpadam w lekturę i nie przestanę jej czytać dopóki nie skończę. Tak było i tym razem. Stworzyła bohaterkę, która na swoich plecach niesie ogromny bagaż cierpienia z niedalekiej przeszłości. Gdyby nie dzieci, myślę, że poddałaby się całkowicie. Mimo tragedii jaka spotkała jej rodzinę to bardzo silna kobieta, choć sprawia wrażenie bardzo kruchej i zagubionej. "Życie po tobie" to niezwykle wzruszająca powieść, która już na samym początku wycisnęła ze mnie kilka łez i notorycznie je wyciskała przez kolejne strony, aż po zakończenie. To również historia o ogromnej miłości, niewyobrażalnej kobiecej sile i ogromie kłamstw, które potrafią doszczętnie zniszczyć człowieka. Ja jestem nią zauroczona, a wręcz mogłabym rzec, że skradła moje serduszko. Zdecydowanie będzie to powieść nr 1 przed bardzo długi okres czasu. Niezwykle realna i życiowa powieść, której kontynuacji niecierpliwie wyczekuję. Jeśli szukacie dobrej książki obyczajowej, która was pochłonie to zdecydowanie polecam wam "Życie po tobie". Myślę, że to obowiązkowa pozycja każdego książkoholika.

Wzruszająca opowieść o stracie i miłości jednocześnie . Pierwszy raz popłakałam się czytając książkę, oczywiście w tym przypadku nie ze śmiechu 😉. Eliza której mąż ginie w tragicznym wypadku, musi samotnie sprostać ścieżce jaką wyznaczył jej los. Jej dzieci, to teraz priorytet. Pomoc i wsparcie znalazła w rodzinnym domu, na wsi. Swój smutek i rozpacz chowa pod czarnymi ubraniami i nawet upływający czas, nie koi jej żałoby. Kiedy do wsi sprawdza się nowy sąsiad, wydawać by się mogło że nareszcie mur który zbudowała wokół siebie zaczyna się kruszyć aby uwolnić nareszcie samą siebie. Emocje jakie się tutaj przewijają to niesamowity wachlarz uczuć. Przy końcówce to nawet irytacja, przyznam szczerze wkurzyła mnie trochę Eliza 🙈 czekam niecierpliwie na drugą część. Zaznaczyć trzeba również fakt w jak piękny i subtelny sposób zostaje poruszony tutaj problem choroby zespołu Downa. Dziękuję za to, wspaniale wpleciony wątek 👏.

Piękna i poruszająca opowieść o cierpieniu po stracie bliskiej i kochanej osoby a zarazem opowieść o miłości zarówno tej matczynej jak i takiej o której marzy większość z nas . tej namiętnej i porywającej. Czekam z niecierpliwością na drugą część

Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny" (2 Kor 12,10) Uwielbiam książki pisane życiem. Do takich zdecydowanie mogę zaliczyć "Życie po tobie" Klaudii Bianek. Historia miłości Elizy i Artura jest tak realna jakby wydarzyła się naprawdę. Wyobraźcie sobie, że macie wszystko będąc z ukochanym mężczyzną, mimo przeciwności losu jesteście w stanie przenosić góry, bo Wasza miłość będzie trwała wiecznie. No właśnie... czy możemy sądzić, że wszystko będzie trwało wiecznie? Otóż życie dla każdego z nas ma przewidziany inny scenariusz. Tak było w przypadku Elizy, miała kochającego męża z którym była już od lat, sądziła że dożyją razem starości.. niestety przewrotny los rozdzielił ich bezpowrotnie kiedy mężczyzna ginie w wypadku. Eliza dzięki dzieciom nie popada w obłęd, latami przeżywa żałobę po utraconej ukochanej osobie. Nie wyobraża sobie, aby kiedykolwiek mogła ponownie się z kimś związać, bo według niej ona przeżyła już swoją jedyną prawdziwą miłość. Jednak po raz kolejny raz los sobie z niej zadrwił stawiając na jej drodze Filipa. Czy da sobie szanse na ponowne szczęście u jego boku? Jeżeli nie mieliście okazji przeczytać jeszcze tej książki, to koniecznie musicie to nadrobić, bo jest to książka o której nie da się tak łatwo zapomnieć. Gratuluję autorce kolejnej świetnej powieści i życzę samych sukcesów literackich. Dla mnie 11/10 :)

Życie po tobie to powieść obyczajowa z dużą dawko dramatu i romansu. Eliza po tragicznej śmierci męża nie potrafi sobie znaleźć miejsca w życiu. Jej całym światem są teraz dzieci, córka i młodszy o kilka lat synek z zespołem Downa. Nie wychowuje dzieci sa-ma, pomaga jej w tym najbliższa rodzina, rodzice, siostra i bratowa z którymi kobieta mieszka na wsi w jednym domu. Każdej niedzieli Eliza odwiedza grób męża, znajdując w „jego towa-rzystwie” pewnego rodzaju ukojenie. Gdy do sąsiedniego domu wprowadza się młody, samot-ny mężczyzna ona nawet nie domyśla się jaki chaos wniesie on do jej życia. Filip okazuje się czułym, wartościowym człowiekiem oferującym zrozumienie i wsparcie młodej matce borykają-cej się z wychowaniem dzieci, ale cóż z tego, kiedy młodsza siostra Elizy zakochuje się w no-wym sąsiedzie i robi wszystko aby przywabić go swoją osobą. Czy Eliza może stanąć na drodze do szczęścia swojej siostry? Kim jest starsza pani, którą Eliza spotyka na cmentarzu? I Czy młoda wdowa zakochana w swoim zmarłym mężu do szaleństwa ma jeszcze szanse na nową miłość? Autorka jest moim odkryciem na Poznańskich Targach Książki. Wiem, że mamy wielu cu-downych autorów i wiele cudownych autorek, i wiem również, że nie wszystkich książki uda mi się poznać. Cieszę się jednak, że udało mi się (dzięki rekomendacjom kilku osób) przeczytać książkę tej młodej i sympatycznej pisarki. Wszystko czego chcę to życie pełne śmiechu Tak długo jak śmieję się z Tobą Myślę, że wszystko co jeszcze się liczy to miłość "na zawsze" Po życiu, które razem przebyliśmy Ponieważ nie ma życia po Tobie… To słowa piosenki Daughtry - Life After You, która przewija się przez fabułę, a którą musiałam odsłuchać, aby zrozumieć sens, jaki autorka próbowała przekazać w swojej powieści. Ta książka, to zdecydowanie lektura dla kobiet, bo jest o kobiecie, która cały czas walczy z własnymi emocjami, stara się żyć normalnie, ale…tęsknota za tragicznie zmarłym mężem, zbyt często rzuca jej kłody pod nogi. Główna bohaterka nie potrafi wyzbyć się przekonania o swojej nieatrakcyjności. Widziana oczami męża, była piękna i szczęśliwa, a teraz, kiedy go straciła, straciła również to poczucie atrakcyjności. Po śmierci ukochanej osoby, wszystko staje się szare, bure i ponure. Człowiek często nie widzi niczego, co powoduje pozytywne myślenie, żal pokonuje nawet najdrobniej-sze chwile szczęścia. A siebie postrzega się jako jedną, wielką grudę nieszczęścia. Autorka w cudowny, chociaż momentami bardzo wzruszający sposób przedstawia miłość matczyną, w szczególności odnosząc się do miłości pięknej, cierpliwej a zarazem trudnej, mi-łości do chorego dziecka. Wychowanie dziecka z zespołem Downa nie jest lekkie i chociaż wiele zachowań daje często masę radości, to jest to ciężka praca. Jest to praca dająca nadzieję a miłość i cierpliwość są tutaj tymi szczególnymi czynnikami, które pomagają w uzyskaniu zamierzonych efektów, chociaż czasami długo trzeba na te efekty czekać. W ferworze walki o siebie i o dzieci trudno jest oczekiwać, że życie może przynieść jeszcze przyjemne doznania miłości. Czy kobieta taka jak Eliza miała prawo zapomnieć o swojej pierwszej wielkiej miłości i zakochać się ponownie? Czy nie byłaby to zdrada wobec zmarłego męża? Muszę przyznać, że autorka wprowadzając do fabuły przystojnego sąsiada, podłechtała za-pewne próżność niejednej kobiety. Bo która z nas, bez względu na wiek, nie marzy o facecie nie dość, że przystojnym, nie dość że bogatym, to jeszcze z anielskim podejściem do kobiety i…co najważniejsze jej niepełnosprawnego dziecka. Przecież nie ma takich mężczyzn. Dobrze jednak, że są w książkach. Możemy sobie pomarzyć. Ta książka to kopalnia emocji, myślę, że niejedna czytelniczka zatraci się w niej i będzie kibi-cowała głównej bohaterce, która po kilku latach, cały czas szaleńczo zakochana w swoim zmarłym mężu, pewnego dnia po raz kolejny poczuje motyle w brzuchu. Jest to piękna opowieść o miłości, ale również mocna w przekazie dotyczącym żałoby i walki z niepełnosprawnością dziecka. To cudowna historia opowiadająca o tym jak ważna jest więź rodzinna, i jak trudne czasami człowiek musi podejmować decyzje, aby nie stracić bliskich mu osób. Ciekawi, dość nietuzinkowi bohaterowie w połączeniu z nieszablonową fabułą, doprawioną odrobiną delikatnego, zmysłowego erotyzmu… No cóż, czy trzeba czegoś więcej? Nie ukrywam, że czekam z niecierpliwością na kontynuację, bowiem na końcu książki jest informacja, że to koniec części pierwszej. Zresztą jeśli mam być szczera, to ta część zakończyła się jedną wielką niewiadomą, a to pobudza ciekawość i domysły. Polecam tę książkę zwłaszcza paniom, ale nie twierdzę, że panowie będą się przy niej nudzić. Może właśnie powinni ją przeczytać? Panie jednak niech przygotują sobie zapas chusteczek, które zdecydowanie mogą się przydać.

Książka”Życie po Tobie”Klaudii Bianek @klaudia.bianek trafiła w moje ręce za sprawą tej pięknej,różowej okładki,która od razu skojarzyła mi się z uroczym love story.Dodatkowo lektura ta miała być ponoć bardzo wzruszająca i chwytająca za serce.Czy faktycznie taka była? . Eliza to trzydziestoparoletnia,dojrzała kobieta,która cieszy się szczęśliwym życiem.Jednak kiedy w wypadku motocyklowym traci ukochanego męża jej cały świat rozpada się na kawałki.Zostaje sama z dwójką dzieci,z których jedno z nich wymaga szczególnej i troskliwej opieki.Otóż Jaś urodził się z zespołem Downa.By stanąć na nogi przeprowadza się do rodziców na wieś.Tam ma bliskich,którzy zapewnią jej pomoc,spokój i bezpieczeństwo.Po trzech latach samotności,cierpienia i potoku wylanych łez na jej drodze staje przystojny i tajemniczy mężczyzna.Czy Eliza ponownie otworzy swoje serce?Czy można kochać więcej niż jeden raz? . ”Życie po Tobie”to opowieść z dość prostym przekazem.To również pierwszy tom z nowej serii i choć historia niesie ze sobą odrobinę smutku i porusza bolesny temat,jakim jest śmierć bliskiej nam osoby to niestety nie przyprawiła ona we mnie szybszego bicia serca ani łez wzruszenia.Może ta powieść nie była dla mnie.Może to nie był jej czas,bo nie poczułam z nią żadnej chemii.Akcja toczy się leniwie i dość monotonie,nie wywołując głębszy uczuć.A po przeczytaniu kilku pierwszych stron już wiedziałam jak ta opowieść się dalej potoczy.Zabrakło mi w niej tych wszystkich odczuć i emocji głównej bohaterki.Nie mniej jednak styl autorki jest lekki i przyjemny a historia opowiada o tęsknocie,nowych szansach,ale ja chyba spodziewałam się czegoś innego. . . Dziękuje @czwartastrona 💜 moja ocena 5,75/10 https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/?hl=pl

Styl autorki jest lekki, przyjemny. Książkę po prostu się połyka, chcąc dowiedzieć się, jak potoczą się losy bohaterów. Nie ma tu trudnego słownictwa, czy scen 18+. Za to są piękne, emocjonalne dialogi, oraz przemyślenia Elizy. Akcja powieści nie jest zawiła. Płynie bowiem własnym torem,w którym się nie pogubimy, bowiem wydarzenia zazębiają się ze sobą. Okładka jest piękna. W kolorach jakie uwielbiam, więc dla okładkowej sroki, jaką jestem, to prawdziwe cudo. W środku mamy podział na długie rozdziały, które nie przeszkadzały mi,ani trochę. Powieść Klaudii Bianek, jest życiowa, smutna, ale w tym wszystkim jest też ukryte piękno. Strata bliskiej osoby, to coś niewyobrażalnego. Ból jaki pozostaje w sercu można nosić kilka miesięcy, ale i równie dobrze kilka, kilkanaście lat. Nasza bohaterka kochała swojego męża na tyle mocno, że wraz z nim, umarł jej sens życia. Gdyby nie dzieci, aż nie chcę myśleć, jak wtedy by żyła. Każdy przeżywa żałobę inaczej, dla każdego czas oznacza coś innego. Eliza mimo wszystko była silna. Starała się dla dzieci. Codziennie ćwiczyła z Jasiem, jeździła z nim na zajęcia, dzięki temu miała jakiś sens w tym swoim smutnym, po śmierci męża życiu. Emocje opisane przez autorkę były realne. Czuło się ból bohaterki. Na czasy uroniłam łzę. Bo ta historia jest tak prawdziwa i przejmująca. Bohaterka boi się ponownie pokochać, bo obawia się, że znów to wszystko się powtórzy, ze znów zostanie całkiem sama. Przez to raczej sceptycznie nastawiona jest na nową znajomość, jaką jest osoba Filipa. Zachęcam Was do sięgnięcia po powieść i przekonania się, co zrobi bohaterka i jak jej życie się zmieni. Uwielbiam takie książki, a ta jest idealna. Jest w niej mnóstwo emocji: bólu, smutku, ale też nie zabraknie westchnień i uśmiechów. To cudowna książka, którą każdy powinien przeczytać. Serdecznie polecam.