Zwilczona (okładka  miękka, 09.2020)

Idealna powieść dla kobiet na długie wieczory z kieliszkiem wina. Przepiękne krajobrazy, miłość, odrobina tajemnic i kilka komplikacji. Taka leciutka że stała się moim TOP1, ciężko będzie pobić ten tytuł. Polecam z czystym sercem.

Fabuła książki ma trochę długie opisy, przepełnione barwnymi zwrotami oraz urzekającym słownictwem - bardzo lubię takie pióro pisarzy. W jej treść doskonale wplecione zostały legendy i przepisy kulinarne jak i napary. Książka zawiera nawet kilka pięknych ilustracji, które są prezentacją dzieł jednej z bohaterek. Bardzo żałuję, że ja tak jak autorka książki nie potrafię pięknie przelewać słów na papier.

Polecam zwłaszcza tym paniom, które lubują się w powieściach o miłości i przyjaźni, o wchodzeniu w głąb swego serca i odkrywaniu siebie. Ze szczyptą magii i tajemnic. Uważam że nie jest to lekka powieść – często zmusza do pauzy i refleksji nad własnym życiem, lecz jeśli o mnie chodzi to jest to jej kolejny plus.

Adrianna Trzepota z wielkim wyczuciem operuje opisami. Intrygująca fabuła. Ciekawy pomysł na kompozycję powieści. Doskonale oddany klimat powieści pozwala poouścić wodzy fantazji i zanurzenie się w tej przepięknej historii. Bez wątpienia warta przeczytania.

Fenomenalna - uważam, że wspaniale dowartościowuje kobiety, którym brakuje pewności i wiary w siebie, zawiera fajne myśli niczym drogowskazy. A w tym wszystkim powraca do źródeł staropolskich. Polecam

To absolutnie jedna z tych książek, której nie byłam w stanie sobie odmówić. Po pierwszej stronie zaczął rosnąć apetyt na więcej i więcej. Polecam.

"Powieść "Zwilczona" poznałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Świat Książki. Zawsze jestem pozytywnie nastawiona do lektury powieści polskiego autora, nawet takiego, którego jeszcze nie znam. Ale uważam, że szanse powinien dostać każdy. Powiem Wam, że potencjał jest. I ja uważam, że był to wartościowy czas. Poza tym okładka bardzo przyciąga przepięknym złotem i granatem oraz zdjęciem wilczycy. Od zwierząt naprawdę wiele można się nauczyć/dowiedzieć. Jaśmina mieszka na mazurskiej prowincji. To do niej należy dbanie o ciepło domowego ogniska, pielęgnowanie ogrodu, opieka nad córką i gospodarstwem domowym. Proste, prawda? Pozornie. Pewnie wiele z nas z doświadczenia wie, że bycie perfekcyjnym we wszystkim po prostu od początku skazane jest na porażkę, czy nam się to podoba czy nie. I to właśnie ONA zdaje sobie sprawę, że w imię świętego spokoju przymyka oczy na wszystko… na alkohol, który coraz częściej pojawia się w domu, na wulgarne odzywki męża, których udaje, że nie słyszy, na własną lekkomyślność, na coraz więcej obowiązków, które wykonuje z pedantyczną dokładnością. A jak wiadoomo wszystkim się nie dogodzi choćby stawało się na przysłowiowych rzęsach. Jednak większość z nas nie potrafi odpuścić, bo boimy się co powiedzą inni, że śmiemy mieć czas dla siebie. swoich przyjemności, zamiast zadbać o mir domowego ogniska. A to nie jest prawda. Każdy ma prawo do szczęścia, spełniania swoich pasji. Szkoda, że dla wielu a z nas musi być ten tak zwany punkt zapalny, abyśmy w końcu uświadomiły sobie, że mamy prawo mieć czas dla siebie i tylko siebie. Tym punktem a raczej stworzeniem dla Jaśminy jest szara wilczycą, którą pewnego dnia spotyka na swojej drodze, w której oczach dostrzega blask wolności i siły. Zwierzę, jak niestrudzony zwiadowca, chce ostrzec ją przed tym, co może przynieść życie. Są przyjaciółki i jest ten nowy mężczyzna, który uwalnia w niej skryte ambicje i pcha do przodu. Motywuje. Napisane jest to wszystko w konwencji magii i czarów, co nie do końca wszystkim czytelnikom może przypaść do gustu, tak samo jak pierwszoplanowa narracja. Ale jak wspomniałam wyżej wszystkim nigdy się nie dogodzi. Zawsze będą osoby, które widzą mniejsze bądź większe ale. Jednego nie można nie zauważyć - powieść ma w sobie siłę i po lekturze czytelnik na pewno poświęci chwilę na refleksję. Chyba właśnie o to w tym chodzi, prawda? Ja polecam.

Kobieta przedstawiona jako tytułowa Zwilczona z pozoru ma wszystko o czym mogłaby marzyć, pewnego dnia okazuje się że nic bardziej mylnego. Zaczynają budzić się w niej ukryte głęboko marzenia i pragnienia o których dawno temu zapominała na rzecz rodziny i o których nie miała marzyć zdominowana przez męża. Książka Adrianny pokazuje nam że w każdej z nas drzemią uśpione żądze których nie chcemy czy też boimy się zdradzać, żyjąc posłusznie z tłumionymi uczuciami. Każda z nas powinna brać przykład z Jaśminy, jest to niezwykle silna kobieta wiedziona wilczym instynktem, słuchająca głosu wewnątrz siebie i żyjąca zgodnie z sobą samą. Tego życzę nam wszystkim!

Nie będę pisała streszczenia książki bo sama nie lubię kiedy ktoś spoiluje, napiszę wprost, że książkę warto przeczytać. Nie jest to jakaś nudne romansidło lecz bardzo wciągająca powieść z odrobiną magii, tajemniczości, romansu, miłości, wiary i powątpiewania, przyjaźni, intuicji, zewu natury i zwierzęcej potrzeby bycia wyzwoloną. Na prawdę trzeba ją przeczytać aby wiedzieć co mam na myśli.

Powieść “Zwilczona” ma w sobie coś intrygującego, co sprawia, że nie można przerwać jej czytania. Towarzyszy jej urok, lekki mistycyzm i dziki klimat. Całość owiana jest szczyptą tajemnic. Pisarka łączy w niej realistyczny świat z nieco baśniowym klimatem. Mnie to wszystko połączone w całość absolutnie kupiło!