Zwiadowcy. Księga 12. Królewski zwiadowca (okładka miękka)

Przeczytałem każdą część Zwiadowców kilkakrotnie i jest to moja niewątpliwie ulubiona książka. Na tą cześć czekałem ze zniecierpliwieniem i kupiłem ją od razu w pierwszy dzień premiery. Każdemu kto zastanawia się czy ją kupić, radzę tak zrobić bo warto! Co prawda wiele się zmieniło w tej części, lecz i tak nie można się od niej oderwać :)

John Flanagan ma w swoim dorobku literackim dotychczas 12-tomową serię ,,Zwiadowcy" oraz 5-tomowy cykl ,,Drużyna". Dziś zapraszam Was na ostatnią część pierwszej serii.

Od wydarzeń z poprzedniego tomu minęło 15-16 lat. Wiele pozmieniało się w życiu głównych bohaterów. Halt i Pauline odeszli na emeryturę, jednak nadal włączali się w sprawy państwa i Korpusu Zwiadowców. Cassandra i Horace mieli nowe funkcje związane z rządzeniem Araluenem, ale nie tylko. Jeszcze jedna rzecz spędzała im sen z powiek. Will był załamany po tragedii, która dotknęła go przeszło rok wcześniej. Czy przyjaciołom udało się sprawić, by powrócił dawny Will?

Gdy sięgałam po ten tom, spodziewałam się, że wydarzenia przeskoczą najwyżej o kilka lat. Nie spodziewałam się aż takiej rozbieżności i niestety, trochę się zawiodłam. Fabuła jest ciekawa, aczkolwiek w każdym stopniu nie przypomina tej z poprzednich części. Po jakimś czasie od rozpoczęcia lektury dopiero zaczyna się coś dziać. John Flanagan postanowił zafundować nam nową niespodziankę związaną z Korpusem Zwiadowców.

Pomysł na sprawę, którą mieli zająć się zwiadowcy, bardzo mi się podobał. Tak naprawdę w obecnych czasach też można co nieco usłyszeć o tym zagadnieniu. W powieści zabrakło mi nieco zabawnych wstawek, choć zdaję sobie sprawę z tego, że Will i reszta mają już pewnie po ponad 40 lat. Bardzo za to podobało mi się zakończenie, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że odrobinę mnie wzruszyło.

,,Zwiadowcy. Królewski zwiadowca. Księga 12" to moim zdaniem już dość średnia kontynuacja i ciągnięcie serii na siłę. Myślę, że idealnie byłoby, gdyby ,,Zwiadowcy" mieli tylko 10 tomów, tak, jak to było w początkowych założeniach. W listopadzie ma premierę tom 0, pewnie i tak się z nim zapoznam, gdyż mimo wszystko cyklu o zwiadowcach nie da się nie lubić.

Moja ocena: 4,5/6

Seria "Zwiadowcy" pomimo tylu części nadal ma w sobie taką wyjątkową świeżość, a jej akcja porywa czytelników i wciąga do
Araluenu. Widać, że w "Królewskim Zwiadowcy" autor pragnie odnowić całą historię, wprowadza nowych bohaterów, potrafi też zaskoczyć czytelników. Maddie to bardzo zabawna postać, myślę, że każdy ją polubi. Brakowało mi tylko Evanlyn i Horace’a – Flanagan niewiele o nich wspomina. Cała historia jak zwykle ogromnie interesująca, wzruszająca, może nas czegoś nauczyć. Opowiada o odzyskiwaniu chęci do życia, poszukiwaniu jego sensu. Motyw tajemniczego Bajarza wprowadza w niesamowity, pełen grozy i tajemnic nastrój. Niektórzy mówią, że „Zwiadowcy” są bardzo schematyczni, lecz ja uważam, że sztuką jest napisać z pozoru zwyczajną, prostą historię, ale w taki sposób, że nie można się do niej oderwać i inne serie tego typu po prostu bije na głowę. Choć jestem coraz starsza, mój zachwyt „Zwiadowcami” nie słabnie, to naprawdę wyjątkowe fantasy!

Na kolejną część „Zwiadowcy” czekam jakby całą wieczność. Jeszcze tylko kilka dni i nareszcie będę mógł się przekonać czy to ostatnia część serii, co się dzieje z moimi bohaterami. Ogólnie „Zwiadowcy” tak wciągają ponieważ nie jest to fantasy w stylu czarodziej, elfy, magia itp. Autor Flanagan postawił bardziej na realistyczne przedstawienie świata i postaci. Tu najważniejsze są odwaga, honor i samodyscyplina bohatera Willa. Poznajemy go jako chłopca, którego czeka ciężko szkoła życia. Seria przedstawia jego przygody, upadki, zwycięstwa, namiętności, zemstę i walkę z samym sobą. Polecam każdemu kto nie czytał jeszcze. A ja czekam tylko na 9 października i zamawiam!

Serie zwiadowców skończyłem tydzień temu i mogę powiedzieć o niej jedno, to jedno z najlepszych fantasy jakie czytałem. Wpadłem na tą serie przypadkiem (gdy miałem problem z kartą graficzną w komputerze i nie mogłem z niego korzystać) szukałem jakiejś książki do przeczytania i w końcu trafiłem na Ruiny Gorlanu (1 część zwiadowców) zabrałem się do niej nie chętnie i myślałem że będzie to nudne fantasy lecz z każdą przygodą Willa i jego przyjaciół coraz bardziej zagłębiałem się w ten fantastyczny świat. Zachęcam do przeczytania wszystkich tomów, sam zabieram się teraz za trylogie "Drużyna" i mam nadzieje że John Flanagan napełnił ją ciekawą fabułą i przygodami. :)

Jeden z najlepszych fantasy ostatnich lat. Zupełnie inaczej czytało się o przygodach Willa gdy ten jest dorosły. Ale w sumie to takie wejście w nowy jakby rozdział całej historii, przynajmniej ja to tak widze. Bardzo dobry zabieg autora aby trochę nowości wprowadzić. Cziekawy jestem czy będą jeszcze kolejne części. No i mam nadzieje, że w końcu zrobia film.

Kocham całą tą serie ^^ autor stworzył niesamowity świat i ciekawych bohaterów a zwłaszcza Halta który stał się moim uluibeńcem :* czekam aż wszystkie cześci książki będa dostepne w miękkiej okładce aby zamówić całą serie bo twarda okładka mi się nie podoba a miękka jest cudna :* to będzie piękny widok całej serii na półce w pokoju :D

Jedna z najlepszych serii które czytałem ostatnio . Polecam wszystkim którzy chcą przenieś się w czasy gdzie wszystko było prostsze, mniej skomplikowane . Książkę czyta się z zapartym tchem i natychmiast sięga się po następny tom przygód zwiadowców.

Jestem fanem serii Johna Flanagana! Mam wszystkie części, czytałem każdą z książek niejeden raz.Jaka jest "dwunastka"?
Will przeżył tragedię rodzinną.Załamał się, pogrążył w zemście i depresji.Na ratunek przychodzą mu przyjaciele, oferując mu rolę nauczyciela.Pod jego komendę trafia zuchwała księżniczka Maddie.Potrzeba jej nie lada dyscypliny, którą zapewnić może jedynie sławny wujek Treaty.Warto zaznaczyć ze atmosfera świata przedstawionego jest nieco inna niż w poprzednich częściach.Król Duncan umiera, Halt jest już w sędziwym wieku, Crowley zmarł z uśmiechem na ustach a jego urząd przejął Gilan.Cassandra sprawuje rządy za ojca, w czym pomaga jej szlachetny Horace.
Cała książka opiera się na przemianie wewnętrznej mistrza i uczennicy, pierwszej kobiety w szeregach zwiadowców.Obserwują wydarzenia widzimy jak dużą sympatią darzą się wzajemnie, co działa na ich korzyść. Główny wątek stanowi zagadka zaginięć dzieci z pobliskich wiosek i śmierć zwiadowcy, który tą sprawę rozwiązywał.Wątek przewijającego się Bajarza i Tego Który Skrada Się Nocą chcąc nie chcąc zdąża ku rozwiązaniu również osobistych spraw Willa.
"Królewski Zwiadowca" nie ma już tej magii która przyciągała w poprzednich częściach.Można by się uprzeć, że Flanagan "skończył się na dziewiątej części", ale to nie do końca prawda. Nadal jesteśmy trzymani w napięciu, czekamy na rozwój wydarzeń.Jesteśmy zaskakiwani przez dobre zwroty akcji.To już nie to samo co poprzedniczki, ale wciąż będziecie się dobrze bawić.Nie pożałujecie spędzonego przy niej czasu :)

Po tym jak dowiedziałam się, że żona Willa umrze spisałam tą książkę na straty. Kiedy jednak przeczytałam ją (nie mogłabym tego nie zrobić) ze zdumieniem stwierdziłam, że autor świetnie rozwinął akcję. Szkoda mi Alyss jako, że była jedną z moich ulubionych bohaterek tej serii jednak książka trzyma poziom i nie odczuwałam jakoś bardzo braku żony Willa. Dziwnym doświadczeniem jest też widzieć Gilana w roli przewodniczącego Korpusu. Nie zgadzam się jednak z opinią, że Halt nie gra tu roli mentora. Nadal nim jest z tą jednak różnicą, że służy Willowi bardziej radą niźli wydaje rozkazy.
Ale co jest w tej książce najważniejsze? Zdecydowanie przemiana Maddie. Muszę przyznać, że z początku budziła moją niechęć. Ale później... Wzruszyłam się czytając o jej poświęceniu i odwadze. Tak, więc polecam tę książkę nie tylko fanom "Zwiadowców", ale także wszystkim fanatykom fantasy. Nie zawiedziecie się!