Zielona 13 (okładka miękka)

Bardzo przyjemna, lekka lektura. Chętnie przeczytam kolejne części, aby dowiedzieć się jakie będą dalsze losy mieszkańców kamienicy na ul. Zielonej 13. Polecam 😊

Fajna lekka komedia. Perypetie bohaterów zachęcają do czekania na kolejny tom, ja już mam u siebie ale czeka na swoją kolej.

Nie miałam jeszcze okazji spotkać się z twórczością Agaty Bizuk, choć słyszałam o jej powieściach wiele pochlebnych opinii, które wychwalały przede wszystkim lekki język, jakim posługuje się autorka, a także ciekawe historie, jakie wychodzą spod jej pióra. Postanowiłam więc w końcu sprawdzić prozę tej autorki. Zielona, miła dla oka okładka w zielonym (jakże by inaczej) odcieniu i zielonymi drzwiami z numerem "13" od razu zaprasza nas do świata przedstawionego przez Bizuk. Jakie sekrety może kryć stara, przedwojenna kamienica ? Jakie są perypetie jej mieszkańców ? Wsiąkłam na parę godzin w tę historię. I naprawdę miło spędziłam czas na tej Zielonej ... W przedwojennej kamienicy mieszkają ludzie, którzy na pozór dobrze się znają. Szczepan, który nadal nie może się pogodzić z odejściem żony do młodszego. Małżeństwo - Krzysztof i Elwira - którzy oczekują pojawienia się na świecie swojego potomstwa. Mariolka, która szuka swojego miejsca w świecie. I Roman, który codziennie zapija smutki żołądkową gorzką. A jakby tego było mało na parterze powstaje sklep monopolowy. Wtedy okazuje się, że każdy z sąsiadów posiada wiele tajemnic, a życie zaskakuje w każdym momencie. Mogę z pewnością od razu, na wstępie napisać, że ,,Zielona 13" to powieść obyczajowa w czystej postaci. Nie brakuje w niej też różnorodnych bohaterów. Autorka przedstawia nam losy mieszkańców przedwojennej kamienicy z wielu punktów widzenia. Tak więc każdy z mieszkańców dostaje swoją stronę. A ponieważ cała powieść jest napisana w narracji trzecioosobowej czujemy się tak, jakbyśmy byli bacznymi obserwatorami i czytali raport dotyczący życia mieszkańców kamienicy przy Zielonej. Co ciekawe, każdy z bohaterów tej powieści jest inny, znajdują się też na różnych etapach w życiu. Mariolka to młoda dziewczyna, która jest ładna, mieszka w mieszkaniu, które odziedziczyła po swojej babci, nie ma stałej pracy, ale zarabia w nie do końca moralny sposób wykorzystując swoją urodę. Małżeństwo Krzysztofa i Elwiry właśnie czeka na narodziny swojego potomstwa. Szczepan nie może pogodzić się z tym, że jego żona Aldona odeszła od niego do młodszego, ale nawet nie próbuje jej odzyskać i wieczory spędza w towarzystwie kota, a Roman skrycie zakochany w jednej z sąsiadek nawet nie próbuje jej okazać tego co czuje. Do tego mamy też Radeo, który wierzy w to, że w końcu będzie sławny i bogaty, ale jak na razie gra tylko w podrzędnych reklamach; osiedlowego amatora mocnych trunków Zenka i Józka, który otwarciem sklepu monopolowego wzbudza sensację i opór mieszkańców kamienicy. Biziuk każdemu z bohaterów poświęca wystarczająco wiele kartek. Każdy z nich przeżywa swoje perypetie, które nie raz doprowadzają czytelnika do śmiechu. A jeśli dodamy do tego fakt, że na ,,Zielonej 13" dzieje się naprawdę wiele, to mamy już pełny ogląd sytuacji. (...) ,,Zielona 13" to powieść obyczajowa w skondensowanej postaci. Znajdziemy w niej wielu ciekawych bohaterów, pośmiejemy się z ich perypetii, ale przy tym wszystkim dostaniemy też wiele cennych rad. Powieść Agaty Bizuk naprawdę miło mnie zaskoczyła. Jest napisana lekkim językiem, jednak nie ma w niej zbyt wielu dialogów, przez co czyta się ją nieco dłużej. Jednak na uwagę zasługuje przede wszystkim fakt, że możemy się wczuć w te historie dziejące się w budynku na ulicy Zielonej. Autorka dostarcza nam dużej dawki optymizmu i pokazuje, że czasami wystarczy tylko wyjrzeć za drzwi swojego mieszkania by zauważyć wiele historii, które dzieją się niemal na naszych oczach. Myślę, że jeśli szukacie książki, przy której będziecie chcieli odpocząć, to ,,Zielona 13" powinna spełnić Wasze oczekiwania. To ciepła historia (a właściwie historie), które pokazują, że życie może nas bardzo mocno zaskoczyć i to nie jeden raz. Ja z pewnością będę czekała na kolejne powieści tej autorki. Całą recenzję przeczytasz na blogu http://mojswiatliteratury.blogspot.com/2020/02/agata-bizuk-zielona-13-recenzja.html

Za oknem nie jest ani trochę zimowo, choć kalendarz wskazuje drugą połowę stycznia, dlaczego więc nie zająć się przywoływaniem wiosny? Idealnie nadaje się do tego świeżutka powieść Agaty Bizuk "Zielona 13", której okładka i sam tytuł nadają się do tego zadania wyśmienicie. W poniemieckiej kamienicy przy ulicy Zielonej 13 mieszka czworo bohaterów, którym mamy okazję towarzyszyć w codziennych rozterkach, choć z pozoru są szczęśliwi i nic im więcej nie trzeba. Stasia to staruszka mieszkająca pod numerem 5, która sprząta klatkę w całej kamienicy, uwielbia obserwować okolicę i w swoim zeszycie zapisywać spostrzeżenia. Tego dnia znów zalała łazienkę sąsiadowi z dołu - Szczepanowi. Prawie czterdziestoletni mężczyzna już pół roku wstaje o świcie... od czasu, gdy żona go zostawiła. Najgorsze dla Szczepana jest to, że odeszła do o trzynaście lat młodszego Radka. Samotność sprawia, że częstym zajęciem jest obserwowanie sąsiadki z naprzeciwka - dwudziestosześcioletniej Mariolki. Ta niezbyt urodziwa panna wciąż wraca do domu z nowym towarzyszem a żeby dodać tej historii pikanterii, jest nim też Radzio. Nad Mariolką mieszka Roman, samotny pijus, którego jedyną miłością jest butelka. Ale nawet on, ma swoje sekrety... Sprawią one, że życie mieszkańców kamienicy nabierze barw. Wisienką na torcie jest osoba posterunkowego Krzysztofa Gawła, który znalazł się w tej opowieści niejako z obowiązku, ale wyśmienicie zadomowił i nawet wielokrotnie wywołał uśmiech. Jego intrygujące losy wiele wniosły, gdyż po pierwsze wraz z żoną Elwirą wreszcie spodziewają się potomka a po drugie mieszkają u jej matki a Jagoda ma ogromną awersję do niego. Z czego to wynika? Wyjaśnią to sprawy z przeszłości. Teoretycznie wszystko już wiecie...? Nic bardziej mylnego! Właściwie to niewiele, bowiem losy opisanych przez Bizuk postaci są bardziej skomplikowane, zakręcone i kryją mnóstwo sekretów, których Wam nie ujawniłam. W miarę ich odkrywania, Wasze sympatie i antypatie będą się zmieniać. Trudna przeszłość, źle podjęte decyzje, niespodzianki od losu albo trauma po... depilacji :) Jedna z bohaterek odkryje, że życiowa pierdoła jest lepsza niż model z kaloryferem na brzuchu i przerośniętym ego. Inną przerazi fakt, że ma tylko dwie ręce a przydałoby się mieć ich cztery razy więcej. Kolejna zaś postanowi diametralnie zmienić swoje życie, wygląd i przestać być panienką o towarzystwa. Bo ważne jest to, by być sobą; szukać prawdziwego szczęścia; kochać to, co się ma; dążyć do lepszego jutra i podejmować coraz lepsze decyzje. "Zielona 13" to powieść niemiernie lekka, przyjemna i odstresowująca. Pod pierzynką z humoru i lekkości wypowiedzi, autorka ukryła ogrom ważnych kwestii: rozstanie z rodziną, rozczarowanie synem homoseksualistą, śmierć czy odejście bliskiej osoby, samotność, nieśmiałość do wyznawania uczuć, poszukiwanie kogoś, kto nas będzie wielbił i rozpieszczał czy oczekiwanie na potomka. Jest też obojętność na fakt, że mieszka ktoś obok nas, że sąsiad ma swoje życie a my swoje i niech tak pozostanie... Gdy pojawi się widmo otwarcia sklepu monopolowego w lokalu usługowym na parterze, mieszkańcy będą musieli stanąć do wspólnej walki. Zauroczył mnie opis jednego z bohaterów - Józefa - o zaczesce z boku czy wąsach o barwie ptasiej kupy, ale do tego fragmentu musicie dotrzeć sami :) Podsumowując - "Zielona 13" to powieść o spełniających się marzeniach, zmierzaniu do celu różnymi drogami, kryzysie wieku średniego, zaniżaniu standardów, harmonii i lewych interesach oraz Zenku który został 'manażerem'. A przede wszystkim to opowieść o życiowych zmianach, do których czasem po prostu musimy dojrzeć albo wymusi to na nas sytuacja czy inny człowiek. Życie jest ruletką, ale to my nią kręcimy. Polecam!

Witaj na Zielonej 13! W przedwojennej kamienicy mieszkają tu ludzie, którzy na pozór doskonale się znają. Szczepan wciąż jeszcze nie pozbierał się po odejściu żony. Aldona rozkwita u boku znacznie młodszego mężczyzny. Radeo marzy o wielkiej karierze aktorskiej. Mariolka szuka swojego miejsca w świecie, a w międzyczasie dorabia jako pani do towarzystwa. Roman nawet nie próbuje walczyć ze słabością do mocnych trunków, a Krzysztof i Elwira oczekują pierwszego dziecka i marzą o własnym mieszkaniu. Gdy na parterze kamienicy wbrew woli mieszkańców powstaje sklep monopolowy, sąsiedzi jednoczą siły. Wówczas okazuje się, że tak naprawdę nic o sobie nie wiedzą. I że wielkie życiowe zmiany mogą zaskoczyć nas w każdym momencie… "Ulica Zielona tonęła jeszcze w porannym mroku. Właściwie nie wiadomo nawet, kto wpadł na pomysł nazwania jej zieloną, bo w okolicy zieleni było jak na lekarstwo." "Zielona 13" jest moim drugim spotkaniem z twórczością Agaty Bizuk i ponownie udane. Powiedziałabym że nawet więcej niż udane. Książka bowiem okazała się dla mnie nie tylko świetną rozrywką, poprawiła mi humor, ale przede wszystkim zmusiła do wysunięcia refleksji na temat życia w sąsiedztwie, relacji sąsiedzkich czy tego, by nie odkładać niczego na potem. Niezwykle napawa nadzieją, iż w potrzebie można liczyć na drugiego człowieka. Gdy trzeba ludzie potrafią się zjednoczyć i walczyć o wspólne dobro. "Zrozumiał, że to, co prawdziwie ważne, najczęściej ma się w zasięgu ręki. I że bardzo łatwo to stracić - nie tylko wtedy, kiedy zrobi się coś złego, ale i wtedy, gdy nie zrobi się nic. Bo obojętność zabija bardziej niż złość." Autorka kierując wydarzeniami i sytuacjami, z jakimi mamy miejsce, przedstawiła je takimi, z jakimi możemy spotkać się w prawdziwym życiu. Bohaterowie stanowią ciekawe osobowości, a jednocześnie są bardzo podobni do nas. Choć wiele lat mieszkają obok siebie i na pierwszy rzut oka wydaje się, że nic ich nie łączy, jest coś, co sprawi, że zaczną się wreszcie zauważać. Poznając ich historie, problemy i zmagania z codziennością, widzimy do jakich rzeczy są w stanie się posunąć, by osiągnąć swoje cele i korzyści. Jednocześnie obserwujemy zachodzące w nich metamorfozy. Będziemy świadkami zarówno ich porażek, jak i sukcesów. Powieść nasycona jest całym wachlarzem emocji, gdzie radość miesza się ze smutkiem. Przyznam że każdemu z bohaterów kibicowałam, aby osiągnął szczęście. Historie poszczególnych postaci uświadamiają, że nie na wszystkie życiowe zmiany mamy wpływ, nie każdej da się uniknąć, ale trzeba stawić im czoła. "A podobno to faceci koło czterdziestki zapadają na kryzys wieku średniego. Jak się okazuje, kobiety też, i to nawet bardziej." Pani Agata obawiała się czy aby fabuła sprosta tak przepięknej okładce. Niepotrzebnie, wyszło rewelacyjnie! Jest wciągająco, wzruszająco, zabawnie. Autorka odważnie podchodzi do wielu tematów i kwestii. W interesujący sposób kreśli problem alkoholizmu, śmierci, nieszczęśliwej miłości, zdrady czy prostytucji. Perypetie bohaterów nie pozwolą Wam na chwilę nudy. Usta Mariolki i pewne narodziny wymiatają! "Za dużo się o skarbach nie dowiedział ani nawet o byciu sławnym, bo właśnie bezwładnie wisiał na krześle, oparty głową o podnóżek fotela ginekologicznego. Odleciał gdzieś w okolicy "sześciuset tysięcy urodzeń" i to było najlepsze, co mógł w tej chwili zrobić." "Zielona 13" to pełna emocji i uczuć powieść o trudnych wyborach i ich konsekwencjach, wybujałych ambicjach, potrzebie docenienia i miłości, zdradzie, tęsknocie, niespełnionych marzeniach, skrywanych sekretach, tajemnicach i intrygach. Zajrzycie na Zieloną 13, tu zdarzyć może się wszystko! Zabawa gwarantowana!

Nie ma to, jak podglądać cudze życie i jeszcze świetnie się przy tym bawić. Takie okazje nie zdarzają się często. Zwłaszcza kiedy w zasięgu naszego wzroku wyobraźni stoi otworem cała kamienica przy Zielonej 13, a jej mieszkańcy to prawdziwa mieszanka lokalnych gwiazd. W tej niebywałej, przedwojennej kamienicy mieszka Szczepan. Jeszcze niedawno towarzyszyła mu żona, która niestety wybrała nowe życie u boku dużo młodszego partnera, który wyzwolił w niej nowe pokłady kobiecości. Z tym że Romeo wcale nie widzi przyszłości z Aldonką. Marzy o aktorskiej karierze i tanim mieszkaniu. Jego relacje ze starszą kobietą wydają się mocno naciągane, zwłaszcza że nie żałuje sobie erotycznych kontaktów również z Mariolką - jedną z mieszkanek kamienicy na Zielonej 13. Ta dziewczyna wzbudziła we mnie szczególną sympatię, mimo iż zajęcie, którego się podjęła, nie należy do najszlachetniejszych. Jakoś jednak trzeba opłacić rachunki, zwłaszcza kiedy zawód fryzjerki okazał się w jej przypadku wielkim niewypałem. Mariolka ma jednak wiele innych cech, których mogą pozazdrościć jej inni. Wciąż jednak szuka własnej drogi życia, a przede wszystkim uczy się na błędach. Zgodnie z naturą świata dzieją się też rzeczy smutne. Jedni odchodzą, inni się za to rodzą. Elwira i Krzysztof spodziewają się bowiem dziecka, tyle że w rezultacie mają nie jedno a czwórkę potomstwa, co jest dla nich niemałym zaskoczeniem, jak i wyzwaniem. Podobnie jak powstrzymanie się od alkoholu w przypadku pana Romana, który jak się okazuje ma do niego taką samą słabość, jak i do kobiet. Sąsiedzi jak to w prawdziwym życiu bywa, niewiele jednak o sobie wiedzą. Mijają się zaledwie, zdawkowo mówią dzień dobry. To się jednak zmienia, kiedy na parterze kamienicy powstaje sklep monopolowy. Wówczas łączą swoje siły w walce z niechcianym lokalem. Sytuacja przybiera jednak znacznie inny obrót, niżby sobie tego życzyli. Wówczas mieszkańcy Zielonej 13 zaczynają ze sobą rozmawiać, dzielić się uwagami, pomagać sobie, a nawet się kłócić, co tworzy zabawną i słodko-gorzką historię obyczajową, zdolną umilić czas chyba każdemu, kto sięgnie po książkę. W rezultacie książka bawi i wzrusza. Niby obrazuje zwyczajne życie, takie nijakie, a jednak cieszy. Wyzwala te dobre uczucia. Zmiękcza nasze serca i koi. Odgania smutki i każe wierzyć w ludzi. Bo tu, jak w każdej bajce wiele dobrze się kończy. Nawet śmierć okazuje się wybawieniem, a rozstania szansą na lepsze jutro. Dobrze, że w zanadrzu kolejna część w postaci "Powrót na zieloną 13". To będzie jak spotkanie ze starymi, dobrymi znajomymi. Jak odwiedziny u przyjaciół. Kolejny odcinek ulubionego serialu lub babskie plotkowanie przy lampce wina. Dlatego polecam książkę każdemu, kto ma ochotę na odrobinę ciepła i magii w życiu. Powieść jak ja swój gatunek przystało, charakteryzuje się lekkim piórem i nieskomplikowaną fabułą, w której nie brak smacznych kąsków i perypetii w które wikłają się jej bohaterowie. Zwyczajnie swojska. Niezobowiązująca, lekka, słodka.

Agata Bizuk ma na swoim koncie kilka książek. Moja mama zna ją bardzo dobrze, ja zaś sięgnęłam po jej pozycję po raz pierwszy. Chyba nadszedł u mnie czas na coś lżejszego, a po przeczytaniu notki z okładki doszłam do wniosku, że "Zielona 13" to idealna pozycja gdyż zapowiadała się totalnie życiowo. Pomyślałam, że to będzie przykład książki, która będzie realistyczna, której akcja ma możliwość dziać się na codzień i tuż obok nas. Tego typu pozycje interesują mnie najbardziej, jeśli już sięgam po coś co nie ma w środku morderstw i wszelkiej przemocy oraz mrocznych sekretów. W przedwojennej kamienicy na ulicy Zielonej mieszkają ludzie, którzy pewni są, że się dobrze znają. Szczepan, który nadal nie pozbierał się po tym jak żona go zostawiła i wymieniła na młodszy model. Radeo czyli nowy partner Aldony wciąż wierzy, że ma szansę na wielką karierę aktorską jednak na dzień dzisiejszy żyje na koszt starszej partnerki. Mariola, która cały czas nie wie co tak naprawdę jest jej pisane i nie potrafi znaleźć swojego miejsca na ziemi, więc tymczasowo dorabia jako sprzątaczka u fryzjerki oraz pani do towarzystwa. Jest też Roman, który nie stroni od alkoholu i nie walczy z nałogiem tylko poddaje mu się dzień po dniu. I na koniec Krzysztof i Elwira, którzy oczekują swojego pierwszego dziecka i którzy marzą o własnych czterech kątach i nawet nie wiedzą, że ich marzenie niebawem się spełni. Każde z nich jest przekonane, że wie co dzieje się za ścianą, u sąsiada obok, nad czy pod nimi. Jednak oczy otwiera im dopiero powstanie sklepu monopolowego w ich kamienicy. Okazuje się bowiem, że tak naprawdę nikt o nikim nic nie wie, a jeśli jest inaczej to ich wiedza jest niezwykle ograniczona lub nieprawdziwa. Czy sąsiedzi się do siebie zbliżą? Będą chętni pomóc jedni drugim czy wręcz przeciwnie będą sobie dokuczać, dogryzać i przeszkadzać? Czy kiedykolwiek odpowiedzieliście sobie szczerze na pytania: czy znacie swoich sąsiadów? Wiecie kim są i co robią na codzień? A jeśli nie to jak dowiedzieć się czegokolwiek nie będąc przy tym natrętnym oraz wścibskim? Muszę przyznać, że książkę czytało mi się niezwykle lekko i przyjemnie. Dała mi też trochę do myślenia, a takie rzeczy niezwykle sobie cenię. Jak na tego typu literaturę ocena będzie wysoka, bo niewiele mam autorce do zarzucenia. A tak całkiem szczerze to chyba nic. Mamy tu wszystko, czego człowiek może na codzień doświadczyć. Romans, dramat, problemy rodzinne, samotność czy dążenie do celu. To, że autorka umieściła wszystko w jednej kamienicy, wśród kilku jej mieszkańców/rodzin wcale nie było złym zabiegiem, bo sprawnie wszystko poukładała i powiązała. Nie odnosiło się wrażenia nierealności czy naciągania. Jeśli kiedyś nie będę wiedziała na co mam ochotę to chętnie w ręce zagarną inną książkę Bizuk. A dziś polecam Wam na jeden góra dwa wieczory "Zielona 13".

Stasia, Szczepan, Krzysztof, Mariolka, Aldona, Radeo to tylko kilku głównych bohaterów tej książki. Każdy z nich ma swoją historię, jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju. Łączy ich wszystkich w zasadzie jedno- stara kamienica na Zielonej 13. To tutaj swój raj na ziemi znajdzie wielodzietna rodzina, to tutaj Mariolka przewartościuje swoje priorytety i poznamy niezwykłą historię pewnej niespełnionej miłości. O Agacie Bizuk słyszałam już dawno, ba, nawet mam zapisane tytuły jej książek, ale zawsze coś stanęło na przeszkodzie, by je kupić. Tym razem było inaczej, już sama okładka wywołała u mnie wielkie wow! Jest cudowna, radosna, wiosenna, i co najlepsze, mimo że omijam szerokim łukiem wszelkie trzynastki, ta mnie nie odstraszyła! Co znalazłam w środku? Fantastyczną, lekką powieść obyczajową o ludziach, których przez większość życia łączył tylko adres zamieszkania. Dopiero pewne wydarzenia sprawiają, że zaczynają się oni interesować losem sąsiadów, poznawać lepiej, co czasem przeradza się w komiczne sytuacje. Autorka zadbała, byśmy poznali kawałek życia każdej z postaci nie tylko w chwili obecnej, ale i ciut wcześniej, by mieć pogląd na ich późniejsze wybory. Tak też poznajemy rozterki kobiety zaniedbywanej przez męża, która odnajduje drugą młodość w ramionach młodszego mężczyzny. Obserwujemy młode małżeństwo spodziewające się potomstwa i będące na łasce teściowej, która próbuje narzucać swoje zdanie w każdej możliwej sytuacji. Chcąc nie chcąc, oceniamy zachowania młodej dziewczyny, która próbuje zrobić karierę w nieco wątpliwy sposób, czy też pana lubującego się w trunkach wysoko procentowych. Agata Bizuk ma bardzo fajny styl. Pisze lekko i w doskonały sposób łączy historie. W najnowszej książce znajdziecie nie tylko dużo humoru, bo jest tu i miejsce na refleksję, miłość, zdradę, intrygi a nade wszystko dużo ciepła, które przyciąga niczym magnes. Opisując swoich bohaterów, autorka porusza wiele ważnych tematów, pokazując tym samym, że z wielu dróg zawsze można zawrócić i naprawić swoje błędy. Czytając powieść, porównywałam książkę do powieści Magdy Witkiewicz oraz Asi Szarańskiej, bo mam podobne skojarzenia do niektórych ich książek i uważam, że Agata jeszcze nam pokaże, bo w tej chwili radzi sobie doskonale, a jakby nie patrzeć ona dopiero zaczyna. Bardzo polecam. Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2020/01/zielona-13-agata-bizuk-32020-193.html

Na Zielonej 13, w przedwojennej kamienicy mieszka Szczepan, którego żona, Aldona, zamieniła na lepszy model. Mieszka tam również Mariolka, młoda, zagubiona dziewczyna, szukająca swojej drogi. Kolejnym lokatorem jest Roman. Roman z dnia na dzień coraz bardziej zaprzyjaźnia się z butelką wódki. Tęsknota za sąsiadką Stasią jeszcze bardziej tę przyjaźń pogłębia. Pojawiają się również nowi lokatorzy. Posterunkowy Krzysztof wraz z żoną Elwirą spodziewają się dziecka. Mieszkanie w kamienicy ma być ich oazą spokoju. Kiedy jednak na parterze budynku rozpoczyna się remont lokalu w którym powstać ma sklep monopolowy, mieszkańcy jednoczą siły, aby do tego nie dopuścić. Jak bardzo zmieni się życie każdego z nich? Moja podróż na Zieloną 13 okazała się bardzo ciekawą wycieczką. Chwilami zabawną, ale również wzruszającą i smutną. Mieszkańcy jednoczą się, aby zapobiec otwarciu sklepu monopolowego, który ich zdaniem może przyciągnąć do kamienicy nieciekawych ludzi. Jednocześnie każdy z nich walczy ze sowim skomplikowanym życiem i stara się wszystko poukładać. Książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Agata Bizuk stworzyła ciekawe, różnorodne postaci, które nie mają lekko w życiu i choć na pierwszy rzut oka można pomyśleć, że sami są sobie winni, to zagłębiając się w lekturę odkrywamy ich dobre strony i dowiadujemy się dlaczego podjęli takie, a nie inne decyzje. Każdy z nich ma inną historię, którą autorka w ciekawy sposób opisała. Czytając możemy odnieść wrażenie, że sami jesteśmy lokatorami tej kamienicy. Książka nie nudzi, jest zabawna, lekka i klimatyczna. Problemy sąsiadów są bardzo życiowe. Do tego przepiękna okładka, która przyciąga wzrok. Historia idealna, aby się odstresować i spędzić miło czas w doborowym towarzystwie. To moje drugie spotkanie z Agatą Bizuk. Poprzednia książka autorki "Narzeczona z second-handu" również przypadła mi do gustu. Wyprawa na Zieloną 13 na pewno sprawi Wam wiele przyjemności i frajdy. Ja bawiłam się świetnie i serdecznie polecam Wam tę historię.

W tej książce autorka zabiera nas na przechadzkę po ulicy Zielonej, a dokładnie do przedwojennej kamienicy gdzie mieszkają zwykli ludzie. Będziemy mieć przyjemność poznać panią Stasię, a nawet staniemy się świadkami jej śmierci. Jej śmierć zaskoczy Romana, powiem Wam, że to on podkochiwał się w staruszce. Jego piętą achillesową jest alkohol. Natomiast Szczepan to pantoflarz, którego właśnie zostawiła żona dla młodszego Radea. Aldona, bo tak się nazywa żona Szczepana, wcale nie jest szczęśliwa w związku z mięśniakiem, dla którego ważniejszy jest wygląd i stabilność finansową, którą ona mu zapewnia, niż miłość. Jest przez niego okłamywana i nierozumiana, ale przecież to ona opuściła męża dla niego. Kolejnymi bohaterami są Krzysztof-policjant i jego żona przy nadziei Elwira. Mieszkają wraz z mamą kobiety Jagodą, która nie kryje się ze swoją nienawiścią do zięcia. No i na końcu poznamy Mariolkę-ekskluzywną panią do towarzystwa, która wybrała ten zawód tylko i wyłącznie dlatego, że jest to dobrze płatna praca, a w tej chwili kasa jest jej potrzebna. Tak jak widzicie na Zielonej nie da się nudzić, jest tu wiele do poznania i odkrycia. 💓 💓 Książka jest bardzo życiowa, wszelkie problemy, z jakimi będą musieli się zmierzyć bohaterowie mogłyby przydarzyć się zwykłemu, przeciętnemu Kowalskiemu. Wydawałoby się, że jest w niej duża liczba bohaterów, ale przecież kamienice posiadają wiele mieszkań, a w tej książce każda postać jest inna i każda z nich się wyróżnia, więc nie sposób się pomylić. Obyczajówka to gatunek obok kryminału, po który zazwyczaj sięgam. Na Zielonej czas szybko mija, tu ciągle coś się dzieje. Szkoda, tylko że ta książka jest tak krótka, kiedy nadszedł koniec zrobiło mi się smutno, że nie mogę towarzyszyć bohaterom w dalszej ich drodze życiowej. Moja ocena to 8 /10.