Zdrada. Tron we krwi. Tom 1 (okładka twarda)

Świetnie napisana, czytałam jednym tchem ,z niecierpliwością czekam na kolejny tom

Świetna powieść doskonała fantastyczna!

Ok

Kiedyś już pisałam o tym, jak trudno jest stworzyć książkę historyczną, jak wiele wysiłku ze strony pisarza i talentu jest potrzebne, żeby książka nie stała się zwykłym podręcznikiem do historii. Z uporem maniaka trzymałam się więc swoich ulubionych, bo znanych mi autorów powieści historycznych, chyba właśnie obawiając się czytania kolejnego podręcznika. Na szczęście skusiłam się na książkę pani Jolanty Marii Kalety i to była jedna z najlepszych decyzji czytelniczych ostatnich miesięcy. „Tron we krwi, tom 1 Zdrada”, to jedna z najlepiej napisanych powieści historycznych, jakie dane mi było mieć w swoich rękach. A naprawdę sporo ich przeczytałam, więc mam porównanie w tym temacie. Ta powieść to jest genialnie stworzona książka, którą pochłania się ekspresowo i przy której traci się poczucie czasu. Autorka posiada niesamowity talent łączenia faktów historycznych i bohaterów znanych nam z kart historii ze fikcją literacką. Fabuła fikcyjna przez nią stworzona, jest znowuż tak niesamowita, tak cudownie naszpikowana magią, że ma się wrażenie czytania baśni. Rzeczywistość miesza się w książce ze światem magii pradawnych wierzeń i bogów skazanych na zapomnienie przez nową religię chrześcijańską. A to spotkanie tak dwóch różnych światów sprawia, że można nawet zapomnieć, że niektóre wydarzenia faktycznie zapisały się w dziejach naszej historii. Pani Kaleta już na początku daje czytelnikowi małą ściągawkę opisując swoich bohaterów. Dzięki temu nie traci się czasu na zastanawianie się, czy taka osoba żyła, czy jest może wymysłem autorki. Na tronie Polski zasiada Władysław Herman. Książę nie potrafi jednak rządzić samodzielnie, więc realną władzę sprawuje wojewoda Sieciech. Ten przebiegły, łakomy władzy człowiek, uwodzi królową Judytę. Oboje marzą o przejęciu władzy w kraju. Muszą jednak najpierw pozbyć się synów Władysława z poprzednich związków- Zbigniewa i Bolesława. Opętani żądzą władzy i namiętności, nie wahają się iść po trupach do celu. Tymczasem Włościsław Włoszewiec z rodu Łabędziów, wielmoża śląski, wraca na swoje ziemie po udanej wyprawie łupieżczej i akurat udaje mu się zdążyć na poród swojej żony. Na świat przychodzą bracia bliźniacy. Nocą, nad ich kołyską pojawiają się Rodzanice. Trzy Boginki nie wróżą młodzieńcom zbyt wiele dobrego. Nad ranem, w kołysce zostaje tylko jeden z braci. Drugi znika bez śladu. Lata poszukiwań nic nie dają, Sambor wychowuje się bez bliźniaka. Pewnego razu, ciekawy przygód młodzieniec, udaje się na tajemniczą Górę Milczenia, gdzie ponoć ciągle królują wierzenia w starych bogów, a żercy (kapłani pogańscy) dalej odprawiają swoje obrzędy. Sambor spotyka tajemniczego młodzieńca, który przemienia się w wilka, na ten widok upada i traci przytomność. Znajduje go bartodziej (bartnik) i wraz ze swoimi dziećmi- Radochną i Nadarem leczą młodzieńca. W ramach wdzięczności Nadar zostaje zaproszony na dwór wielmoży i staje się najlepszym przyjacielem Sambora. Obaj dołączają wkrótce do rycerzy księcia Zbigniewa, a potem do świty jego brata Bolesława, którzy chcą doprowadzić do pozbycia się z kraju znienawidzonego palatyna Sieciecha. Zaprzyjaźniają się z Radomirem z rodu Adwańców. Kraj jest pustoszony przez zwalczające się wzajemnie stronnictwa, do tego łupiony przez króla Czech- Brzetysława. W czasie jednego z takich najazdów Radochna, w której Sambor się kocha, zostaje wzięta do niewoli. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? Czy bracia Zbigniew i Bolesław obalą rządy znienawidzonego Sieciecha? I czy uda się uniknąć braterskiego rozlewu krwi i walki o tron? Czy Zbigniew odnajdzie spokój i szczęście u boku córki pogańskiego kapłana? Czy panowie polscy oficjalnie wyznający chrześcijaństwo, pozwolą mu na tą miłość? Czy Sambor i Radocha się odnajdą i będą mogli żyć szczęśliwie razem? Co się stało z zaginionym w kołysce bratem Sambora? Czy te zażarte walki o tron się wreszcie skończą i zapanuje pokój? Jak potoczą się losy księżniczki kijowskiej Borzysławy poślubionej Bolesławowi Krzywoustemu, ale kochającej młodego i walecznego Radomira?? Na te i wiele innych, nie wypowiedzianych przeze mnie pytań, znajdziecie odpowiedzi w książce. Wartka akcja, świetne opisanie epoki, tak często pomijanej przez nauczycieli w szkołach, barwnie zarysowane postacie, zarówno te prawdziwe, jak i wymyślone na potrzeby książki, to tylko parę atutów tej niesamowitej powieści. Zdrady, intrygi polityczne, spiski, bunty, namiętności, a do tego prastare słowiańskie wierzenia pojawiające się w książce, pokazują jak bardzo historia i dawne zwyczaje naszego kraju są interesujące. Niesamowita zaś wiedza autorki, dbanie o szczegóły, płynność pióra, rewelacyjne połączenie prawdy historycznej z fikcją literacką, sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem. Także polecam ją gorąco i z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Recenzja przedpremierowa Premiera 09.03.2022 ! Z rodu Piastów XI wiek, po wygnaniu Bolesława Szczodrego na tronie zasiada Władysław Herman. Jednak faktyczna władza skupia się w rękach palatyna i wojewody księcia, Sieciecha z rodu Toporczyków. Razem z małżonką Hermana, Judytą knują przeciwko księciu i jego synom, by w przyszłości móc przejąć władzę w Polsce. Rządy Sieciecha nie są na rękę ani możnym ani synom Hermana, Zbigniewowi i Bolesławowi, co prowadzi do krwawych walk o tron między synami a ojcem, a potem między braćmi. Tak wygląda historyczny zarys fabuły najnowszej powieści pani Jolanty Marii Kalety, którą rozpoczyna fascynujący cykl o polskich władcach z rodu Piastów. Ale rys historyczny to zaledwie część wspaniałej fabuły "Tronu we krwi. Zdrady", wydarzenia historyczne przeplatają się tu bowiem z życiem i przygodami głównych bohaterów obok Władysława Hermana i ich synów, a mianowicie Sambora Włoszewica z rodu Łąbędziów, Nadara, Radomira z rodu Awdańców, zakonnika Adalberta, Borzysławy, żony Bolesława, Libuszy, żony Zbigniewa. Co ciekawe część tych postaci fikcyjnych powstała w wyniku inspiracji historycznymi postaciami, czego dowiadujemy się na początku powieści ze specjalnego słowniczka. Powieść ta jest wspaniała, napisana z rozmachem, idealnie kreśląca czasy minione, czasy gdy chrześcijaństwo wypierało dawne wierzenia, dawnych bogów i bożków, przesądy słowiańskie. W powieści autorka zachwycająco kreśli walkę nie tylko o tron, ale także właśnie walkę religii, starej z nową. Powieść czyta się z zapartym tchem, walka o tron polski wciąga czytelnika niczym dobry film sensacyjny i trzyma w napięciu do samego końca. Ta książka jest spektakularna, intrygi, spiski, zdrady, wojny, pola bitewne skąpane we krwi walczących, uczty, królewskie zamki, życie królewskie, jak i rycerskie, w ciągłej drodze, kurzu z traktów i w ciągłej gotowości do walki, bronienia polskich książąt i kraju, w cieniu wiecznego niebezpieczeństwa, zderzenie wiary chrześcijańskiej z wierzeniami słowian, które ciągle były obecne na terenie ziem polskich, ten wątek nadnaturalny, starej, ginącej religii jest bardzo fascynujący i nadaje całej powieści nutkę fantastyczną. Zresztą prócz fantastyki, scen batalistycznych, polityki, historii, czytelnik odnajdzie tu także szczyptę romansu i wspaniałych, można rzec sienkiewiczowskich miłości. Powieść ta zachwyca, ale zapewnia czytelnikowi także całą paletę innych emocji, takich jak smutek, wzruszenie, przerażenie, niepokój, złość. Mnie samą kilka momentów z książki złapało za serce i myślę, że na długo ze mną zostaną. Powieść pani Kalety to także wspaniała lekcja historii, można odświeżyć sobie dzieje pierwszych Piastów, jak również pozwala wczuć się w targające nimi uczucia, lęki, ambicje, pozwala zobaczyć z czym musieli się mierzyć, czemu sprostać. Ja jestem zachwycona i czekam niecierpliwie na tom drugi, bo jestem ciekawa dalszych losów bohaterów, tych fikcyjnych, czyli Sambora, Nadara, Radomira. Niektóre wątki już w tym tomie znajdują rozwiązanie, i potrafią wstrząsnąć dogłębnie czytelnikiem. Po zakończeniu lektury naszły mnie smutne przemyślenia dotyczące tych nieustających wojen o terytorium, o dominację, o władzę i tron, nawet w rodzinie, między ojcem a synami, czy braćmi, przemyślenia o tym, że historia Polski, jak i państw sąsiednich skąpana jest we krwi, a dojście do władzy i jej utrzymanie wymagało poświęcenia tylu niewinnych żyć, a tron polski, który przechodził z rąk do rąk, dosyć często skąpany był we krwi, jak głosi tytuł powieści. Zrobiło mi się smutno i przykro, ale moje rozmyślania udowadniają, że powieść pani Kalety skłania do myślenia, wywołuje w czytelniku wiele emocji, a przypomniana przez autorkę historia, choć dość odległa, pokazuje, że wojna, krwawa walka, tym bardziej bratobójcza, to nigdy nic dobrego, nic pożytecznego nie przynosi, a wręcz odwrotnie rujnuje wszystko dookoła. Myślę, że na obecny czas jest to przesłanie jak znalazł, idealne. Podsumowując, gorąco polecam Wam lekturę "Tronu we krwi", jestem pod wielkim wrażeniem tej powieści i czekam na kolejne tomy, a Wam życzę porywającej lektury w czasy rodu Piastów. Polecam ! Za egzemplarz do recenzji i możliwość przedpremierowej lektury dziękuję wydawnictwu Otwartemu.

„Tron we krwi. Zdrada” to pierwszy tom cyklu. Już tytuł powieści wskazuje, czego możemy się w niej spodziewać. Książka przepełniona jest różnego rodzaju spiskami, knuciem, zdradą. Dwór, jak szybko przekonuje się młody bohater powieści, Sambor, to gniazdo żmij, gdzie trzeba bardzo na siebie uważać, bo wystarczy jeden nieoczekiwany ruch i można stracić życie. Tam wszystko jest grą pozorów, o czym czytelnik razem z bohaterami przekonuje się na każdym kroku. Intryga goni intrygę, a każda kolejna jest coraz bardziej wymyślna i wymierzona jeszcze celniej. Skonstruowanie powieści, w której fikcja miesza się z historią nie jest łatwe i już samo to, że doskonale się autorce udało połączyć te wątki, zasługuje na uznanie. Jednak kolejną sprawą jest umiejętne żonglowanie wplecionymi w fabułę knowaniami, bo pojawiają się na każdym kroku i z każdej strony. A autorce i to się udało. Wszystko w tej opowieści doskonale do siebie pasuje, wszystko trzyma się kupy. Bardzo fajną sprawą jest przedstawienie w powieści pogańskich wierzeń i porównanie ich z zupełnie innymi wierzeniami, które rodziły się wraz z początkiem chrześcijaństwa. Bardzo dobrze się to czyta i sporo można się interesujących rzeczy dowiedzieć. Akcja powieści jest wyrównana i chociaż początkowo miałam mały problem, aby się dobrze w fabułę wgryźć, głównie przez natłok nowych bohaterów, dość szybko popłynęłam z nurtem akcji. Autorka bardzo dobrze prowadzi tę powieść. Kiedy już wkręciłam się na dobre, czułam się tak, jakby to ktoś z boku opowiadał mi tę historię. Język powieści jest współczesny i to również ma wpływ na to, że tę książkę po prostu dobrze się czyta. Nawet, jeśli w tekście pojawiają się jakieś starosłowiańskie słowa, nie ma obaw o brak zrozumienia, bo każde zostało wyjaśnione w dołączonym do powieści słowniczku. Plusem jest też załączona lista wraz z opisami postaci historycznych i fikcyjnych występujących w powieści. To naprawdę wiele ułatwia, tym bardziej, że bohaterów w książce jest sporo. Dużo się też w niej dzieje, dlatego przez książkę dosłownie się płynie i nie można odczuć, że objętościowo jest to całkiem spora pozycja, a liczy sobie ponad pięćset stron. Nie brakuje w książce brutalności i rozlewu krwi, ale tego również można było się spodziewać już po samym tytule. Akcję skutecznie napędzają niespodziewane zwroty akcji, przy czym szala zwycięstwa przechyla się to na jedną, to na drugą stronę, co z jednej strony dostarcza mnóstwa emocji i niesłabnącego napięcia, z drugiej kolejnych niewiadomych. Mimo że jest to powieść historyczna, za sprawą obecnych w niej pogańskich wierzeń, które ścierają się z wiarą katolicką, może spodobać się również wielbicielom fantastyki. Książka jest dopracowana i przemyślana. Widać w niej ogromną wiedzę historyczną autorki i widać zdolność do łączenia prawdziwych i fikcyjnych wydarzeń w taki sposób, aby nie zakłamywać rzeczywistości. Mocnym punktem powieści są jej bohaterowie, którzy wypadają wiarygodnie, głównie dlatego, że składają się z szeregu wyróżniających ich cech. Możemy ich dobrze poznać, dodatkowo również wydarzenia obserwujemy z kilku punktów widzenia, bo oczami kilku bohaterów, dzięki czemu zyskujemy szerszą perspektywę. Klimat powieści i jej oprawa graficzna to dodatkowe atuty, o których trzeba wspomnieć, bo nie pozostają bez wpływu na odbiór książki. Ta powieść jest wyjątkowo pięknie i estetycznie wydana. „Tron we krwi. Zdrada” to świetne rozpoczęcie nowego cyklu. Bardzo dobra pozycja, w której widać doskonały warsztat autorki. Rzetelna pod względem historycznym i atrakcyjna pod względem fabularnym. Czyta się ją jak najlepszy kryminał. Polecam!

Kiedy już biorę do ręki książkę, której akcja toczy się w Polsce, w odległych czasach, to lubię kiedy jej autor/ka czerpie garściami z prawdziwej historii naszego kraju, a ta powiedzmy sobie szczerze do ubogich nie należy. I do takich autorek zaliczam Jolantę Marię Kaletę, której książka pod tytułem „Tron we krwi” taka właśnie jest – przemyca prawdziwą historię. Jasne, że większość powieści jest fikcją literacką, ale znajdziemy tam postacie, które istniały naprawdę, historie, które naprawdę się wydarzyły. Autorka inspirowała się światem Piastów i da się to wyczuć, co jest ogromnym plusem całej powieści. W powieści „Tron we krwi” na pierwszy plan wysuwa się Władysław Herman wraz ze swoimi synami. Czytelniczki i czytelnicy poznają najdzielniejszych rycerzy stojących u boku władców; rycerzy, którzy służą zarówno radą i mieczem. Wszystko przeplata się z tym co pradawne, nadprzyrodzone i magiczne. Mimo, że Polska jest już po przyjęciu chrztu, to jednak bohaterowie książki czują respekt kiedy na własnej skórze doświadczają nieznanego. Kapłani zabraniają słowiańskich obrzędów więc ze strachu niektórzy czczą Jezusa Chrystusa potajemnie odprawiając jednak obrzędy pogańskie. Są ludzie, którzy oddali swoją wiarę nowemu Bogu, jednak część trwa przy starej wierze ze strachu. Przed czym? Przed gniewem prastarych bogów. A to wszystko stało się tłem wydarzeń, które nakreśliła na kartach swojej książki Jolanta Maria Kaleta. Muszę przyznać, że kiedy w szkole na lekcjach historii uczyłam się o Piastach, to nie wydawali mi się być aż tak ciekawi, a „Tron we krwi” sprawił, że mam ochotę poznać ich losy dokładniej. Dlaczego? Bo nagle oni wszyscy „ożyli”. „Ożyli” jako bohaterowie książki, może dzięki temu stali się bardziej rzeczywiści, bardziej uczłowieczeni, ludzcy. W książce spotykamy Piotra pochodzącego z rodu Łabędziów zwanego Samborem. Sambor jest człowiekiem o szlachetnych ideałach i wydawać by się mogło, że dwór będzie dla niego miejscem idealnym. A tam? Trwa „bitwa” o losy państwa. Jak wiadomo tam, gdzie jest władza i walka o nią, tam są również konflikty, spory i tajemnice. Kto okaże się przyjacielem, a kto wrogiem? Czy Sambor zdobędzie chwałę i sławę? A jeśli tak, czy je uniesie? Jolanta Maria Kaleta w książce pod tytułem „Tron we krwi” idealnie oddała atmosferę uroczystych wieczerzy i bitew. Opisy są tak szczegółowe, że niemal słychać brzęk uderzających o siebie mieczy. Przy czym muszę od razu zaznaczyć, że pisząc szczegółowe mam na myśli dokładne, a nie nudne i rozwleczone. Jestem pewna, ze przed napisaniem tej książki autorka odrobiła lekcję historii na szóstkę. Kaleta pokazała wszystko; nie tylko bogatych możnowładców, ale i niewolników. Ta książka jest jednocześnie bardzo obszerna, wielowątkowa, ale i dyskretnie zaglądająca w kameralny sposób do duchowego życia bohaterów. Pewne jest to, że fabuła jest bardzo rozbudowana i myślę, że gdybym chciała tu wspomnieć o wszystkim, to sama musiałabym napisać pewnie co najmniej 10 stron. Myślę, że lepiej wspomnieć tylko o kilku szczegółach i pozostawić niedosyt jednocześnie zachęcając tym do przeczytania „Tronu we krwi”. W tej książce na pewno nie brakuje intryg, tajemnic, spisków, sojuszy, które są nieoczekiwane i zaskakujące. Słysząc hasło: „Polska Piastów” co pomyślisz? Odległe czasy. Jednak należy pamiętać, że ta słowiańska, piastowska gorąca krew nadal w nas płynie. Jednego jestem pewna – czekam na drugi tom!!!

Czy historia może być nudna ? Pewnie tak, ale nie w tym przypadku. "Tron we krwi.Zdrada” to moje pierwsze spotkanie z autorką, a tym samym z powieścią historyczną. Na początek, już sama bardzo wymowna okładka przenosi czytelnika w czasy książąt i rycerzy. Bok oraz początkowe i końcowe strony zdobią ornamenty. Ciemnoczerwona szata na tronie przechodzi w krew… Dla tych, którzy obawiają o się styl pisania, język jest współczesny, ale oprócz tego specyficzny, co daje zaklimatyzowanie się w temat. Czcionka, a także niedługie rozdziały ułatwiają czytanie. Przy tych czynnikach obszerna grubość książki nie wydaje się problemem, gdyż czyta się ją z zainteresowaniem ,a fabuła nie ciągnie się. Dodatkowym plusem jest fakt, że autorka podaje spis postaci historycznych oraz fikcyjnych zainspirowanych postaciami autentycznymi, a także terminy wyrazów zapomnianych ,nieużywanych obecnie. Najważniejszym tematem i osią, wokół której obraca się życie bohaterów jest władza. Wszystko jest jej podporządkowane i do niej prowadzi. Spiski,zdrady, układy i manipulacje są na porządku dziennym. Nikogo już to zbytnio nie dziwi. Liczy się tylko własne dobro i interes. W większości przypadków nie ma prawdziwej miłości, tylko małżeństwo dające silne układy i wysoką pozycję. Z początku miałam pewne obawy o to czy książka w ogóle przypadnie mi do gustu i czy nie będzie mnie nudzić. Myliłam się. Nie znajdziemy tutaj mnogości dat i suchych faktów z jakimi można mieć do czynienia w podręczniku historii, ale zręczną opowieść, która czyni całość żywą i bardzo ludzką. Bohaterowie nie są tutaj tylko marionetkami wplecionymi w sztywny zapis historycznych wydarzeń, ale wręcz przeciwnie mają własne codzienne życie, obawy, uczucia i różne oblicza, niekoniecznie te najlepsze. To co mi się podobało to wplecenie przez autorkę motywu fantastycznego, który jest dodatkowym atutem tej książki. Majestatyczna i owiana tajemnicą Góra Milczenia, a także dziwne i niespotykane postacie ją zamieszkujące. Ponadto wierzenia ludzi w starych bogów oraz pokładanie nadziei w amuletach zawieszonych na szyi kontra nowa wiara w Jezusa Chrystusa, o której żarliwie mówią kapłani. Zderzenie się pradawnej tradycji i tajemniczych obrzędów z nadejściem tego co jeszcze nie do końca znane- Kościoła i mocy Jedynego Boga. Zawieszone na piersi wraz krzyż i amulety. To wszystko daje książce naprawdę dobry efekt. Przy czytaniu moje myśli padły na skojarzenie z ,,Władcą Pierścieni” Tolkiena. Istnieją jednak rzeczy, do których mam pewne zastrzeżenia. Chwilami mnogość wydarzeń i postaci daje prawdziwy mętlik w głowie i ciężko połapać się co do czego. Trzeba się trochę zastanowić czy też cofnąć trochę wstecz by przypomnieć sobie dane zdarzenia i poukładać pewne elementy układanki. Ponadto autorka pomija niektóre zdarzenia nie opisując ich a jedynie o nich napomykając, a szkoda,bo są dość ważne. Niestety akurat te czynniki stanowią minus tej książki. Zachęcam do czytania. Przekonajcie się sami 😃

"Tron we krwi", choć obejmuje zaledwie skrawek okresu panowania Piastów, w dużej mierze zaspokoił moją ciekawość dotycząca dziejów tego rodu - wcześniej stłamszoną na lekcjach historii, na których wymagano głównie wykuwania dat. Dużym plusem jest to, ze pisarka powołała też do życia bohaterów wzorowanych na postaciach historycznych, o których tak naprawdę niewiele wiemy, a mimo to nakreśliła ich portrety w sposób bardzo wiarygodny. Wplecenie w fabułę motywu słowiańskich wierzeń i nawiązanie do słynnych miejsc mocy, tzw. czakram ziemi, to kolejny według mnie sprytny zabieg, który czyni lekturę jeszcze ciekawszą. . W tej opowieści o życiu króla Władysława Hermana, jego synach i najdzielniejszych rycerzach służących władcom radą i mieczem, rzeczywistość przeplata się z tym, co nadprzyrodzone. Bohaterowie na własnej skórze doświadczają dziwnych zjawisk i wizji, czując respekt nie tylko przed orężem wrogich wojsk, ale i przed siłą klątw i zaklęć. Choć minął już ponad wiek od przyjęcia chrześcijaństwa przez pierwszego władcę Polski, a kapłani zabraniają dawnych obrzędów, wiara w starych bogów nadal ma swoich wyznawców, więc czczą Chrystusa, jak im nakazano, jednocześnie w strachu przed gniewem prastarych bożków potajemnie czyniąc pogańskie rytuały. Ludności nie odstępuje strach przed stworami ze słowiańskich wierzeń czającymi się w puszczach i wiara w ochronną moc różnego rodzaju amuletów, ale ludzie pokładają ufność również w nadprzyrodzonej sile świętych relikwii, mających zwalczać siły nieczyste. . I właśnie w takich okolicznościach na naszych oczach tworzy się historia. Nagle ci wszyscy władcy, o których uczyliśmy się na nudnych lekcjach historii, ożywają i stają się bardziej ludzcy, z wszelkimi zaletami i wadami - z naciskiem na te ostatnie. Na zmianę kłócąc się i godząc, zawiązując i krwawo rozwiązując sojusze, możnowładcy drżą w obawie o swoje życie, upatrując swoich wrogów nawet w osobach, z którymi łączą ich więzy krwi, snują intrygi i planują bitwy, nie pozwalając zardzewieć swoim mieczom. Zdrada w każdym znaczeniu tego słowa jest na porządku dziennym na królewskim dworze. Zdaje się, że nasi przodkowie nie kwapili się zbytnio do dotrzymywania obietnic. . Pisarka świetnie oddaje atmosferę panującą podczas bitew - niemal słychać te krzyki i szczęk oręża, rzężenie umierających i tętent kopyt. Pokazuje też, że życie prostego ludu, jak by nie było - niewolników na łasce możnowładców, nie było usłane różami; nie dość, że musieli nadstawiać życia w obronie swoich panów, to jeszcze musieli się liczyć z najazdami wojsk narodów skonfliktowanych z królem, którzy bez oporów łupili grody i mordowali mieszkańców albo porywali ich do niewoli. . O ile ciekawsze byłyby lekcje dotyczące dziejów naszych przodków, gdyby wiedzę przekazywano nam w taki sposób, jak robi to Jolanta Maria Kaleta! . Ta książka rozbudziła mój apetyt na więcej i już nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Wojny towarzyszą nam od zarania wieków, niosąc ogromne pokłady strachu, ból i cierpienie, śmierć niewinnych osób. Wydawałoby się, że ludzie w obliczu okrucieństw wojny, będą wyciągać wnioski na przyszłość, tymczasem jak widać za naszą wschodnią granicą, chore ambicje i pragnienie władzy wciąż napędzają zbrojne konflikty. O walce o władze i wpływy - walce bratobójczej, opowiada najnowsza powieść Jolanty M. Kalety "Zdrada", otwierająca serię o wyrazistym tytule "Tron we krwi" (oficjalna premiera pierwszego tomu nastąpi 9 marca). Kiedy zobaczyłam jej wydanie, po prostu wpadłam w zachwyt - twarda oprawa i ten kontrast czerwieni i bieli, nie wspominając już o srebrzystym tronie i wtopionych weń konarach czy królewskiej koronie i szkarłatnym płótnie, robią niesamowite wrażenie. Jestem świeżo po lekturze i gorąco zachęcam do tego samego. Powieść łączy ze sobą autentyczne wątki z historii Polski oraz fikcję literacką, odwołującą się do prastarych słowiańskich wierzeń. Opowieść o walce o wpływy rozpoczyna się po tym, jak na tronie Polski zasiada Władysław Herman. Cienie na rządy króla rzucają rosnące wpływy wojewody Sieciecha, którego ambicje polityczne zdają się nie mieć granic. Dodatkowo, królewska małżonka, wyraźnie adorowana przez Sieciecha i nieobojętna na jego osobisty urok, również knuje pod okiem męża i przeciwdziała uczynieniu z najstarszego syna Hermana jego prawowitego następcy. W konsekwencji dochodzi do spisku możnych, na czele którego stają królewscy synowie - Zbigniew i Bolesław, zwany później Krzywoustym. Pragnienie władzy, spiski i bunty, towarzyszące im zdrady i knowania to jednak nie jedyne wątki, które wykreowała autorka. Bardzo ciekawe jest włączenie w akcję słowiańskich wierzeń - prorocze wizje, wiara w dawnych bogów silnie zwalczana przez chrześcijaństwo, miejsca pradawnej mocy, sny toczące się na jawie, czynią lekturę pasjonującą przygodą. Jest też miłość - od pierwszego wejrzenia, głęboka i prawdziwa, rodząca się i trwająca mimo przeciwności, nadająca treść życiu i sprawiająca, że nawet śmierć nie potrafi z niej wyzwolić. Nie sposób nie wspomnieć o ciekawie wykreowanych bohaterach i mowa tu nie tylko o koronowanych czy książęcych głowach, ale również postaciach drugoplanowych - walecznych, oddanych rycerzach, którzy usiłują się odnaleźć w nieustannie zmieniających się sojuszach, a jednocześnie przeżywają zauroczenia, miłości i osobiste tragedie. Jeśli lubicie książki z pasjonującą historią w tle, takie w których roi się od barwnych postaci, a akcja nie stroni od zdrad, spisków i przelewów krwi, a więc gwarantujących żywe emocje, nie pozostaje Wam nic innego, jak wpisać ten tytuł na swoją czytelniczą listę. Z pewnością nie będziecie żałować. 😘