Czy magia jaka płynie w żyłach z pokolenia na pokolenie jest przekleństwem rodu? Poznajemy trzy postacie: Franny, Jet i Vincent, którzy należą właśnie do rodu czarownic. Jak na czarownice przystało, każde z nich otrzymało inny, wyjątkowy dar, które muszą odkryć. Jednak, jeśli pojawiają się czarownice, to nad rodem na pewno wisi jakaś klątwa. I tak jest też w tym przypadku. Klątwa ta prędzej czy później dotknie każdego członka rodziny i skaże ich na utratę bliskiej osoby. W tym wszystkim jest jedno "ale". Matka trójki rodzeństwa, chcąc uchronić ich przed ciężkim losem, odcina się od rodziny. Jednak magia, jaka płynie w żyłach Franny, Jet i Vincent, nie da o sobie zapomnieć. Myślicie, że uda im się uniknąć klątwy? Czy będą na tyle rozważni, mądrzy i odważni, że budząca się w nich magia będzie wykorzystana z umiarem? Jak dla mnie...oczekiwałam chyba zbyt wiele od tej książki :/. Opis mnie bardzo zaintrygował, jednak w trakcie czytania bardzo się nudziłam, przez co nie potrafiłam się skupić i czytałam dany fragment kilka razy. Według mnie nie było tam nic, co mogłoby sprawić, że chociaż raz, przez chwilę się nią zachwyciłam. Sam pomysł na fabułę jest naprawdę fajny, jednak nie przekonała mnie ona do siebie. Przeglądając informacje o książce doczytałam się, że to prequel "Totalnej magii", która mam nadzieję, po "Zasadach magii", wbije mnie w fotel. Niemniej jednak polecam wam sięgnąć po tę pozycję, bo to że nie przypadła mnie do gustu, nie znaczy, że wam również się nie spodoba.

Czasem jakiś motyw bywa jedynie punktem wyjścia do opowiedzenia wielowarstwowej historii, jakie w odpowiednich momentach pokazuje co się kryje głębiej i dalej. Alice Hoffman jest mistrzynią detali i niuansów, oddawania głosu cieniom z przeszłości i splataniu tego, co było z tym, co właśnie ma miejsce. Odczytując tytuł jesteśmy pewni już treści, ale „Księga magii” to o wiele więcej niż przypuszczamy. Przede wszystkim to ponadczasowa i uniwersalna opowieść o rodzinnych więzach, traumach, dziedziczeniu z pokolenia na pokolenie nie tylko wartości i majątku, ale również lęków i uprzedzeń oraz płaceniu za grzechy przodków kolejnymi błędami. Na tym nie koniec, gdyż inne wątki równie wybrzmiewają, głośno i wyraźnie, splatając się z innymi, tworząc tym samym barwną i równocześnie pełną emocji książkę. Alice Hoffman nie boi poruszać się trudnych tematów, pokazać jak łatwo skrzywdzić drugiego człowieka, do czego prowadzą zranione uczucia i czym jest zło. „Księga magii” to w żadnym wypadku jedynie finał trylogii, lecz ciąg dalszy sagi o ludziach, którzy wiedzą aż za dobrze jaką płaci się cenę za bycie sobą oraz ile traci się jeśli będzie się żyło zgodnie z zasadami innych i wkładając cały wysiłek by być kimś innym. Co więc z tytułowymi czarami? Jak najbardziej są, gdzie? W losach bohaterek i bohaterów, splątanych i pełnych tajemnic, słów rzuconych w gniewie i rozpaczy oraz tych wypowiedzianych w chwilach szczęścia.

„Zasady magii” Alice Hoffman to prequel powieści z 1995 roku pt. „Totalna magia” – książki, która 3 lata później została zekranizowana, a w głównych rolach wystąpiły Nicole Kidman i Sandra Bullock. Teraz po 22 latach autorka pokusiła się o powrót do tego świata, a na jej podstawie przygotowywany jest serial dla hbo. Pod osłoną magii autorka przemyca bardzo uniwersalną historię o potrzebie bycia kochanym, poszukiwaniu szczęścia i normalnego życia, o poczuciu inności i wyalienowania. Sporo znajdziemy tu o mocy roślin, szczególnie ziół – ciotka dziewczyn ma ogródek, gdzie hoduje wszystko, co przydaje się w specjalnych herbatkach dodających odwagi czy uspokajających. Dużo jest tu też wierzeń dotyczących zachowania czarownic – jak niemożność utopienia czy czarne koty. Co warte wspomnienia, to także fakt, że opowieść jest mocno osadzona w prawdziwej historii Ameryki – znajdziemy tu wspominki o lądowaniu na księżycu, o wojnie w Wietnamie czy walce o prawa homoseksualistów. Jedyne co mi przeszkadzało to styl powieści – był bardzo nierówny, było trochę kulawych momentów, gdzie zdania nie układały się płynnie, a powtórzeń było naprawdę męcząco dużo. Myślę, że dla tych czytelników, którzy nie przywiązują takiej wagi do stylu powieści, książka będzie się podobać, to ciekawa, przyjemna historia.

Zasady Magii Alice Hoffman to książka skierowana nie tylko do miłośników historii z magią w i nadprzyrodzonymi mocami w tle. Wszystko zaczyna się dawno temu, gdy żyjąca w XVII wieku, nieszczęśliwie zakochana Maria Owens, została publicznie oskarżona o czary. W konsekwencji, chcąc chronić swoje następczynie, rzuciła klątwę – każdy mężczyzna, który pokocha kobietę z rodziny Owens, zostanie ukarany. Jak się okazuje, to, co miało chronić Owensówny, stało się ich największym nieszczęściem. Klątwa ma tak silne działanie, że przyczynia się za każdym silniejszym uderzeniem serca do kolejnych tragedii, a na rodzinę cieniem kładzie się strach i niechęć ze strony okolicznych mieszkańców. Im nie wolno kochać. (...) Wbrew lekkiemu tytułowi, książka ma swój kaliber. Dużo tu emocji – wiele żalu, poczucia straty, braku zrozumienia, niechęci i tęsknoty. Obserwujemy trudne wybory, które zawsze odciskają piętno. Niezwykły dar wymusza niezwykłe życie, bez względu na to, czy to się komuś podoba, czy nie. Ucieczka przed nieuniknionym, poszukiwanie wolności i swojego miejsca w życiu – tę historię czyta się z pełnym zaangażowaniem.(...) Czytaj więcej na https://wrolimamy.pl/recenzja/zasady-magii-alice-hoffman/

Wspaniale połyskujące brokatowe okładki same zachęcają do sięgnięcia po nie. Są po prostu magiczne. A zawartość? Książka opowiada o trójce rodzeństwa z rodu Owensów: Jet, Franny i Vincencie. Każde z nich jest indywidualistą, outsiderem w szkole, wyrzutkami społeczeństwa. * Historia pokazuje ogrom obaw, miłości i tęsknoty (początkowo) trójki nastolatków. Kobiety z tego rodu pragną się zakochać i bezpiecznie dotrwać z ukochanym późnej starości lecz ciąży nad nimi klątwa. Im bardziej zdają sobie sprawę z tego kim są, tym większy ból im towarzyszy. Muszą radzić sobie ze stratą najbliższych oraz panować nad własnymi umiejętnościami i talentami. I chodź z tytułu można zrozumieć, że będzie to podróż do czarów, to tu prawdziwą magią jest miłość- z której nigdy nie należy rezygnować niezależnie od problemów jakie jej towarzyszą. * "PAMIĘTAJ, ŻE JEDYNYM LEKARSTWEM NA MIŁOŚĆ JEST KOCHAĆ BARDZIEJ" * Początkowo nie potrafiłam odnaleźć się w tej książce, jednak idealnie wykreowani bohaterowie sprawili, że nie mogłam przestać czytać i poczułam emocje, które Autorka chciała przekazać.

Alice Hoffman stworzyła opowieść eteryczną i barwną, ale też pełną smutku, rozczarowań i goryczy. I miłości, ponieważ wbrew rodzinnej klątwie to właśnie ona jest w tej historii najważniejsza - "Zasady magii" przypominają sinusoidę miłosnych pożegnań i powrotów, które za każdym razem rozdzierają duszę i serce. Ten nieco mroczny i nostalgiczny klimat wyraźnie przypadł mi do gustu i z każdą kolejną przeczytaną stroną doceniałam książkę Hoffman bardziej. "Zasady magii" to interesujące połączenie magii i prawdziwego życia, romansu, dramatu i rodzinnej sagi. Alice Hoffman stworzyła opowieść o sile miłości i rodzinnych więzi, przeznaczeniu, stracie, życiowych zmaganiach i próbie pogodzenia się z losem. O poczuciu winy, odpowiedzialności za drugiego człowieka i wybaczeniu. To słodko-gorzka, pięknie wydana książka z ważnym przekazem, która ma czytelnikom wiele do zaoferowania. Cieszę się, że miałam okazję poznać prozę Hoffman. Z przyjemnością przeczytam za jakiś czas "Totalną magię".

Zasady magii to historia przede wszystkim o klątwie. Klątwie miłości. ❤️ Trójka rodzeństwa skazana jest na borykanie się z życiem w samotności. Ktokolwiek z nich się zakocha narazi ukochanego na niebezpieczeństwo. Ba! Grozi mu śmierć. Dlatego matka stanowczo zabrania im płomiennych romansów. Wyznacza także pare zasad, które nie mogą być łamane. Ale wiadomo, dzieciaki dorastają i chcą się sprzeciwiać. Szczególnie po odwiedzinach u ciotki,dzieki którym dowiadują się prawdy o dawno skrywanych sekretach. Cała trójka chce wywinąć się od klątwy. Zapominają, że w tej rodzinie miłość jest przekleństwem... Przyznam, że trudno było mi sklecić te recenzje. Głównie dlatego, że czytałam te pozycje w tzw. „kryzysie czytelniczym” 😂. Wydaje mi się, że akcja ciut się wlekła, a całokształt nie bardzo mnie zainteresował. Ktoś czyta i chce się podzielić wrażeniami?🍁

Wydaje mi się, że gdyby nie ta aura tajemniczości i delikatne podsycanie motywu magii i czarownic, to ta książka po prostu by mnie znudziła. Tego typu opowieści rodzinne nie do końca do mnie trafiają, chociaż przyznaję, że postać Franny mogłaby mnie utrzymać w stanie ciekawości. Charakterna istota, chociaż chwilami całkowicie irytująca. Ogółem można śmiało napisać, że to po prostu dramatyczne perypetie życiowe trójki ludzi, którzy borykają się z normalnymi problemami takimi jak strata czy nieudany związek, którzy poszukują szczęścia, radości i spełnienia, a otoczka magiczna to zaledwie minimalny procent nadający jej nieco inny charakter. Cała recenzja: bookeaterreality.pl

Niesamowicie nostalgiczna, melancholijna, ciepła i przyjemna lektura.. choć ten krótki opis książki może nieco dziwić, ponieważ autorka nie oszczędzała swoich bohaterów. Alice Hoffman stworzyła niesamowity klimat, który nie pozwalał oderwać mi się od lektury. Na uznanie zasługują również kreacje głównych bohaterów. Brakowało mi jednak nieco więcej czarownic, więcej tytułowej magii.. Mam nadzieję, że doczekam się tego wszystkiego w kolejnym tomie, którego już nie mogę się doczekać :)