Żałobne opaski. Ostatnie imperium. Tom 6 (okładka  twarda, 04.2016)

Przeczytałem wszystkie książki i według mnie Sanderson fenomenalnie z kreował swiat w całej sadze! Trzyma się konsekwentnie całęj historii oraz elementów jej.

Polecam całą serię (warto przeczytać od 1 książki)!

Świetna kontynuacja sagi o allomatach. Sanderson podołał mimo wysoko zawieszonej poprzeczce, bardzo łatwo wsiąknąć w wykreowany przez niego świat.

Czyta się szybko, łatwo i przyjemnie - po prostu dobra kontynuacja poprzednich części cyklu

Bardzo fajna książka, polecam wszystkim początkującym miłośnikom fantazy

Książka dobra. jednak prawdopodobnie do przeczytania tylko raz

Polecam

👍

Wax i Steris biorą z dawna zaplanowany ślub. Jednakże całą ceremonię przerywa nagłe zawalenie się pobliskiej wieży ciśnień a także pojawienie się tajemniczego uczonego. Ma on niezwykle ważne informacje, które mogą mocno zaważyć na przyszłości nie tylko Waxa, ale i całej Kotliny Elendel. Pewien kandra na wpół oszalały po utracie kolca, wraca z dziwnymi rysunkami istot oraz opasek. Nie są to zwykłe bransolety, lecz Żałobne Opaski, które niegdyś nosił sam Ostatni Imperator. Ponoć obdarzone są niewiarygodną mocą i zdolne do obdarzenia nosiciela niezwykłymi umiejętnościami. Wax, Wayne, Marasi, Steris i MeLaan wyruszają zatem na południe do Nowego Seran, by tam odnaleźć odpowiedzi na dręczące ich pytania i informacje na temat Żałobnych Opasek. W międzyczasie pojawiają się wskazówki dotyczące prawdziwych motywów wuja Waxa i organizacji zwanej Kręgiem...

Biorąc do ręki Żałobne Opaski myślałem, że Sanderson nie jest już w stanie mnie tak mocno zachwycić i zaskoczyć jak to zrobił przy okazji pierwszej trylogii. A jednak się mocno myliłem! Akcja niesamowicie rozkręca się zwłaszcza w drugiej połowie i dosłownie wgniata w fotel. Nie mogłem wręcz oderwać się od książki a akcja nie zwalniała ani na chwilę. Jednakże sama dynamiczna akcja nie wzbudziłaby u mnie tak wielkiego zachwytu. Co go zatem spowodowało? Oczywiście mnóstwo nowych i pasjonujących wiadomości o trzech sztukach metalicznych – Allomancji, Ferruchemii i Hemalurgii. Myślicie, że wiecie o niż już wszystko? Ten tom zweryfikuje Waszą wiedzę w tej kwestii. Nie będę zdradzał ani opisywał czego dokładnie się dowiemy, jednak można się domyśleć patrząc na tytuł, choć to tylko wierzchołek góry lodowej. Sądziłem, że nie da się już zbyt wiele wycisnąć z dobrze znanej Allomancji, czy Ferruchemii, że istotne pomysły dawno zostały już przedstawione. A jednak Sanderson skrywa jeszcze nie jedną tajemnicę! Poznawanie tych informacji było dla mnie jednym z najbardziej pasjonujących aspektów tej książki i w połączeniu z dynamiczną akcją tworzy mieszankę bardzo udaną.

Nie samą jednak akcją żyje kolejna część przygód Waxa i Wayne'a. Bardzo ważni u Sandersona są przede wszystkim bohaterowie, których z tomu na tom lubię coraz bardziej i nie sposób nie przejąć się ich losem. Marasi dotąd pełniąca przeciwwagę dla Waxa i Wayne’a odsuwa się nieco na bok, a jej miejsce zajmuje Steris. Tak, nie pomyliłem imienia. W tej bohaterce dokonuje się niesamowita przemiana – niejednokrotnie rozbawiła mnie swoimi celnymi komentarzami, rozmowami z resztą członków wyprawy, czy samym swoim zachowaniem. Oczywiście to wciąż osoba mocno zorganizowana, która ma wszystko dokładnie zaplanowane. Jednak ta skrupulatność jest jej znakiem rozpoznawczym i uczyniła z niego oręż, by stać się przydatną podczas wyprawy do Nowego Seran. Co ważniejsze jej relacja z Waxem bardzo się ożywia, bardziej niż się spodziewałem i wszystko nie jest już tak formalne jak na początku, gdy się poznali. Nie sądziłem, że wątek romantyczny tak mi się spodoba w wykonaniu Sandersona.

Żałobne Opaski to doskonała kontynuacja Stopu Prawa i Cieni Tożsamości. Wartka akcja, niesamowite przygody Waxa i Wayne’a, tajemnice i wiele innych. Ten tom obfituje również w wiele nowych informacji o trzech sztukach metalicznych, ale także rzuca światło na to, co znajduje się poza Kotliną Elendel. Jedynym minusem tej serii jest to, że na finał historii przyjdzie poczekać, aż Sanderson skończy pisać trzeci tom Archiwum Burzowego Światła. Czyli jeszcze dość długo... Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Mag!

hrosskar.blogspot.com

Wax, Wyne i ich mała drużyna dowiadują się o istnieniu Żałobnych Opasek, metalmyśli, magazynujących niezwykłą moc i pozwalających każdemu stać się zrodzonym z mgły. Wyruszają na ich poszukiwanie, jednocześnie próbując wyzwolić siostrę Waxa. „Żałobne opaski” to trzecia książka z opowieści o drugiej erze świata „Z mgły zrodzonego” i jak na razie – najlepsza z trójki tych niekoniecznie bardzo długich historii. Nie dorasta do pięt pierwszej części cyklu, ba! Nawet „Studnia wstąpienia” jest o niebo lepsza od tej części, ale w końcu nie czułam tak wielkiej irytacji w trakcie czytania. Nim jednak przejdę do konkretów chcę tylko wspomnieć o okładce. Jej śnieżny klimat i śliczna Steris sprawiają, że po prostu uwielbiam na nią patrzeć :) Może nie jest to najpiękniejsza książka, jaką miałam w rękach, ale sama grafika bardzo mi się podoba. Dobra, koniec o okładce, pora wrócić do treści! Fabuła tego tomu nieco odstaje od poprzednich. Wcześniej Sanderson pokazywał nam kryminalne zagadki, rozwiązywane przez dwóch głównych bohaterów. Teraz mamy w historii nieco więcej powieści drogi. Bohaterowie się przemieszczają i opuszczają znane nam Elendel. Ten zabieg w tym przypadku zdecydowanie wyszedł na plus całej historii. W przypadku poprzednich części trudno było mi skupić się na wątku kryminalnym, gdy Sanderson cały czas sobie żartował; powieść drogi zaś nie wymaga aż takiej powagi, dlatego całość po prostu działa lepiej. Niemniej... choć ta część jest lepsza i działa lepiej to ja, przez irytacje poprzednimi częściami nie potrafię chyba odciąć się od złych wspomnień. Niestety, nie kupuje żartów Sandersona. W moich uszach brzmią po prostu... głupio. No błagam, śmianie się z postaci, bo ta lubi planować i zaplanowała, że bydło może przebiec przez dom? W środku miasta? To humor dla pijanego człowieka, dziecka z podstawówki, czy w miarę dojrzałego czytelnika...? Zdaje sobie sprawę z tego, że wiele osób właśnie za to uwielbia Sandersona, ale przepraszam, ja tego nie kupuje. Większość bohaterów z historii już znamy; dopiero w drugiej połowie książki pojawiają się jakieś nowe postacie. Niby w zamian za to powinniśmy dowiedzieć się więcej na temat tych, które już obserwowaliśmy, ale szczerze mówiąc, nie zauważyłam, by jakoś specjalnie się rozwijały. Weźmy na przykład Streris, narzeczoną Waxa, która do tej pory była spychana na dalszy plan, a teraz stała się pełnoprawną drugoplanową postacią. Już wcześniej wiedzieliśmy, że lubi plany oraz że jest osobą elegancką, rozumiejącą towarzystwo. Teraz dowiadujemy się jedynie, że jej planowanie to obsesja i choroba psychiczna oraz że trochę lubi przygody. Więcej na jej temat... nie wiemy nic. Jak zwykle, sam styl Sandersona jest bardzo przyjemny. Książkę czyta się szybko i niełatwo jest się w niej pogubić. Jedyna rzecz nad którą zastanawiałam się w trakcie czytania jest mały problem z tłumaczeniem. Mianowicie, „allomancja” oraz wszelkie formy tego słowa (np. allomantyczny) jest ZAWSZE pisany wielką literą. Czy więc to kwestia tego, że autor sobie tak zażyczył, czy tego, że tak było w oryginale i tłumacz nie pomyślał, że w języku polskim przymiotnik piszemy małą? Cieszę się, że jak na razie nie mam na półce więcej książek Sandersona, bo czuje się nim wyraźnie zmęczona... Wprawdzie „Żałobne opaski” działały całkiem dobrze i osoby, które zapoznały się z poprzednimi częściami nie powinny na nie jakoś szczególnie narzekać, ale tak czy siak, ja na razie tego świata mam serdecznie dosyć. A może nie tyle co tego świata, a żartów autora, które naprawdę z dnia na dzień coraz bardziej mnie irytują.

"Żałobne opaski" jest kolejnym tomem z cyklu Ostatnie Imperium. Kontynuacja Stopu prawa oraz Cieni tożsamości przenosi nas po raz kolejny w brutalny i bezlitosny świat. Brandon Sanderson po raz kolejny zaskakuje i dostarcza sporą dawkę mocnych wrażeń i emocji. High fantasy miesza się tutaj z zaawansowaną technologią tworząc mieszankę iście wybuchową. Wątki z Steris bardzo przypadły mi do gustu, zachęcając do dalszego chłonięcia lektury. Stworzony przez autora świat jest niezwykle znajomy, wciągający do ostatniej strony. Zarazem bardzo różnorodny pozbawiony utartych schematów, potrafiący owładnąć czytelnika.

Tajna organizacja zwana Kręgiem zaczyna wywierać coraz większe naciski na cały świat. Waxillium Ladrian po raz kolejny podejmuje się wyprawy do Nowego Seranu w celu sprawdzenia poczynań tajemniczej organizacji. Jak również motywacji, które kierują wujem Edwarnem. Mityczne metalmyśli, które ongiś posiadał Ostatni Imperator teraz mogą wpaść w niepowołane ręce. Władca zmarły przed wieloma wiekami teraz zatarł się w pamięci wielu osób. Czy potężna moc dostanie się w niepowołane ręce...

Kolejne przygody Waxa i Wayne emocjonują i niepozwalaną odłożyć lektury ani na moment. Wydarzenia z Ostatniego Imperium drugiej ery wciągnęły mnie, aż do ostatniej strony. Zabawne dialogi, szybka akcja i niesztampowi bohaterowie to mocne atuty tej pozycji. Brandon Sanderson jak zwykle potrafi zaskoczyć swoich czytelników i wprowadza do powieści sporo ciekawych rozwiązań. Poznamy więcej zastosowań opisanego przez autora systemu magii, o czym czytałem z dużym zaciekawieniem. Kontynuacja opowiada porywającą historię, która nie raz potrafi wywołać wypieki na twarzy i sprawić, że od książki nie będziemy mogli się po prostu oderwać. Przygody Waxa i Wayne'a przypadły mi do gustu i czytałem o nich z dużym zaciekawieniem. Wedle zapewnień autora pojawi się kolejny tom, na co czekam z dużą ciekawością. Z pewnością po niego sięgnę.

"Żałobne opaski" nie zawiodła mnie i świetnie bawiłem się podczas czytania. To prawdziwa gratka dla fanów Brandona Sandersona jak i cyklu Ostatnie Imperium. Jest to jeden z lepszych cykli fantasy, który naszpikowany jest po same brzegi rewelacyjnymi pomysłami i barwnymi bohaterami. Akcja pędzi szybko, dialogi potrafią rozśmieszyć do łez, a zakończenie zaskakuje. Czego chcieć więcej? Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić was do sięgnięcia po tą rewelacyjną pozycję, jak i po cały cykl. Polecam!