Fascynująca i wciągająca opowieść o młodzieży. Gorąco polecam.

Świetna książka ❤️

Dla koneserów

Polecam

"Wybranych" poleciła mi przyjaciółka. Przeczytałam tę książkę w 2 dni- tak bardzo mnie zafascynowała. "Dziedzictwo" jest tak samo ciekawe jak pierwsza część. Obie książki żąglowały moimi uczuciami. Przeżywałam wszytko razem z bohaterami. Oczywiście ta historia postawiła przede mną bardzo ważne pytanie: Carter czy Sylvain? ;) Jeszcze nie jestem w stanie odpowiedzieć, więc z ogromną niecierpliwością czekam na "Zagrożonych". Jeszcze na żadną książkę nie czekałam tak bardzo. Interesująca, wartka fabuła, lekki styl i oczywiście fascynujący bohaterowie- to znalazłam w sadze "Wybrani" Polecam te książki wszystkim, bo uważam, że każdy znajdzie coś interesującego dla siebie.

Jestem bardzo ciekawa dalszych losów trójki dziwaków jakimi są: Allie, Carter i Sylvain. Po przeczytaniu "Dziedzictwa" czułam niedosyt, więc z chęcią przeczytam 3 tom wspaniałej sagi "Wybrani"

Po rewaluacyjnej drugiej część "Dziedzictwo" sięgnąłem po trzeci tom "Zagrożeni". Z niecierpliwością czekałem, aż wleci w moje szpony, bo już mnie korciło przeczytać inną, lecz ja czekałem. W końcu wyszła i mogłem się nią zachwycić. Skończyłem już ją trzy tygodnie temu, lecz dopiero dziś ją dla was piszę.

Szkoła i Allie bardzo ucierpiały po ataku Nathaniela, ale najbardziej to Allie, nie mogła się pogodzić z zabójstwem jej przyjaciółki. Odsunęła się od swojej miłości, od przyjaciół, od każdego, zamknęła się w sobie. Przyjaciele są jej podporą, chodź się chwiała i prawie runęła, to ją odbudowali pomogli sobie nawzajem. Lecz Allie chciała tylko dwie rzeczy, ujawnić szpiega i ukarać Nathaniela za to co zrobił. Allie chce się zmienić, chce by wszytko powróciło, lecz babcia i dyrektorka dali jej ultimatum, którego musi kurczowa się trzymać. Tylko w taki bowiem sposób może dopaść tych, którzy skrzywdzili Jo. Jednak dziewczyna nie ma zamiaru siedzieć bezczynnie, szczególnie, że w szkole zaczyna dziać się nie najlepiej a instruktorzy Nocnej Szkoły i dyrektorka, nagle gdzieś wyparowali. Dziewczyna wraz z przyjaciółmi bierze to w swoje ręce by ujawnić szpiega.

Po lekturze "Dziedzictwo" miałem zniszczone nerwy, obolałe oczy bo nie wierzyłem że to tak się skończy, że za to tak zapłacą. Nathaniel jest bez litosny, krew, martwi uczniowie to dla niego NIC. Za wszelką cenę chce dopaść jej babkę i przejąć szkołę, wtajemnicza to rodziców uczniów, którzy mają sens tej szkoły. Jeśli Allie, dyrektorka i jej babka tego nie mogą do tego dopuścić.

Książka bardzo mi się spodobało, Alli i jej problemy miłosne co raz bardziej mi się podobają. Uwielbiam te niezręczne momenty, gdy jesteś przy tej osobie co kochasz, ale tego jeszcze nie wiesz. Zaniepokoiło mnie to jaki Nathaniel jest, podły, bezduszny, chciwy. W książce poznaliśmy historię jej babki, a także ich wroga. Allie nabiera coraz większej pewności i ufności do samej siebie. Spodobało mi się bardzo że Carter i Sylvian się polubili i ufają sobie, wreszcie! Książka bardzo się udała i kocham po prostu tą sagę! Kochani czytelnicy czytajcie tą książkę bo ona jest suuuper!

Co dzieje się, gdy głupawa i mało ambitna literatura dla nastolatek, które nie potrzebują niczego wspaniałego by poczuć się szczęśliwe, nagle ewoluuje w niemal pełnowartościowy, trzymający w napięciu i pochłaniający człowieka doszczętnie thriller? Wówczas dzieją się ‘’Zagrożeni’’!

Bardzo zdziwiła mnie ta książka. Poprzednie dwa tomy były z jednej strony przyjemne, wciągające i mimo iż napisane prosto zdecydowanie dające się czytać (pierwszy bardziej) z drugiej strony pełne płytkich uczuć, żenujących popisów nastolatkowego zakochania, płaskich bohaterów i schematycznych elementów (drugi bardziej). Tom trzeci miał być gwoździem do trumny, która zamknie dla mnie chęć sięgnięcia po tom czwarty, stało się jednak z goła inaczej.

Najsłabszym punktem powieści jest główna bohaterka. Początek dawał jeszcze nadzieję, że odkopała tę ciekawą osobowość jaką była przed pójściem do szkoły – buntowniczkę, kumpelę, zwykłą i zwariowaną dziewczynę, którą każdy może polubić. Jednak nie stało się tak i ba

„Zagrożeni” to mimo wszystko chyba najciekawsza i najlepsza część do tej pory. Podobnie jak poprzednie, czytało mi się ją lekko, przyjemnie i szybko. Książka, która pomaga zapomnieć o otaczającym nas świecie i przeżyć niebezpieczne przygodę wraz z Allie i jej przyjaciółmi. Ma swoje wady i zalety, które w zasadzie się równoważą, ale pomysł autorki zasługuje na uznanie – coś nowego w dobie literatury młodzieżowej. No i stała się rzecz niesłychana – zatęskniłam za szkołą! Odrabianie lekcji, nadrabianie zaległości, zdobywanie najlepszych ocen – ta książka pozwala osobom nieco starszym niż 16 czy 17 lat powrócić do czasów licealnych, do tego cudownego okresu, kiedy było się prawie dorosłym, a jednak jeszcze coś nas ograniczało. Całą sagę mogłabym ocenić póki co na ocenę 6+/10.

Nie mogę się już doczekać! :) Przygody Allie, Sylvaina i Cartera tak mnie wciągnęły, że pierwszą i drugą część pochłonęłam momentalnie - ta saga jest rewelacyjna :) Liczę na to, że i w trzecim tomie nie zabraknie wrażeń, a z opisu wynika, że może być naprawdę ciekawie. Z niecierpliwością odliczam dni do premiery...:)

Już w poprzednim tomie, w ,,Dziedzictwie" podejrzewano, że Nathaniel ma jakiegoś szpiega w Akademii Cimmeria, jednak nikt nie mógł wpaść na jego trop. Allie wciąż nie mogła pozbierać się po tragicznej śmierci swojej przyjaciółki Jo, nawet przyjaciele byli bezsilni. Po niezbyt odpowiedzialnym zachowaniu musiała jednak wrócić na zajęcia Nocnej Szkoły, gdzie sytuacja stawała się coraz bardziej gorąca. Nathaniel był coraz bliżej, czekając tylko na odpowiedni moment do ataku. Czy wojna była nieunikniona? Czy udało się znaleźć zdrajcę wśród mieszkańców Cimmerii?

Mimo niepełnej fascynacji ,,Dziedzictwem" w ramach sprzyjających okoliczności i składania się z Agnieszką na książki, żeby załapać się na rabat, ,,Zagrożeni" trafili w szeregi moich książek i spokojnie czekali na półce. Aż do pewnego dnia, gdy wstałam, chwyciłam książkę i przepadłam na kilka godzin. Była przecudowna, akcja toczyła się dość szybko, a autorka co chwilę zdradzała nowe fakty, które rzucały nowe światło na sprawy.

Świetna, naprawdę świetna powieść. Kolejna część niezwykle ciekawa, trzymająca w napięciu, z mnóstwem akcji. Przy tej książce nie da się nudzić, tutaj ciągle coś się dzieje. Dla osób, które nie wiedzą muszę napisać, że nie jest to żadna książka z serii paranormal romance. Choć takie również uwielbiam to tutaj całkowicie brak jakiegokolwiek paranormal ;) Jest odrobinka romansu, ale w tej części wątek ten jest słabiutki, ledwie go tu widać. Więc całość skupiona zdecydowanie na akcji, sensacji, może nawet nieco kryminału jest tutaj. Wszystko w wersji młodzieżowej, jednak mimo tego bardzo ciekawe i godne uwagi moim zdaniem! A najwspanialsze jest to, że sprawa ta nadal nie jest rozwiązana, że nic się tak naprawdę nie wyjaśniło, że zdecydowanie będzie dalsza część i ja już teraz nie mogę się tego doczekać! Czy ktoś wie kiedy mniej więcej może ukazać się ta książka? Jestem przeogromnie ciekawa :) Nie przedłużając - polecam! Koniecznie od części pierwszej ;)

Książka zdobyła moją sympatię. To bardzo zabawne, ale kiedy już sobie ponarzekam, co mi się nie podobało, stwierdzam, że historia przedstawiona jest bardzo dobra. "Zagrożeni" są bardzo burzliwym tomem. Dzieje się dużo, wszyscy miotają się w strachu przed Nathanielem i szpiegiem. W książce możemy również dowiedzieć się odrobinę więcej o organizacji, którą częścią jest Akademia i Nocna Szkoła. To wszystko łączy się w dobry efekt. W dalszym ciągu najbardziej lubię część pierwszą, ale "Zagrożeni" i tak przewyższają część drugą.

Zakochałam się w tej ksiąźce. Wybrani, Dziedzictwi i teraz jeszcze Zagrożeni to mój drugi świat-żyvie. To nie jest zwykła książka fantasy... to arcydzieło.Carcydzieło.Czyta się szybko, przyjemnie. Nie jest to znany już z wielu książek paranolmal-romance (błe,aczkolwiek też czytam na odstresowanie :-P)to jest nowy genialny pomysł na historię. Jedna z najlepszych książek jakie czytałam, a czytałam wiele. PS.Sylvian jest mój. :) Alicja-zAlicja-zwariowana czytelniczka

Trzeci tom sagi zapowiada się naprawdę interesująco. Z opisu wnioskuję, że czeka nas sporo akcji oraz niespodziewanych wydarzeń. Główna bohaterka stanie przed nie lada wyzwaniem, musi bowiem odkryć, kto tak naprawdę jej zagraża. Na szczęście ma u boku dwóch przystojniaków i zawsze może na nich liczyć:)

Jeśli zachwyciła was 1 i 2 część to ta wam też się spodoba wiem po sobie. Według mnie mogło być więcej wątków miłosnych pomiędzy Allie i Sylvainem. Ale i tak jest świetna. Mam nadzieję, że będzie kolejna część tej serii ponieważ zakończenie na to wskazuje.

Czytając 'Wybranych' pomyślałam że to takie flaki z olejem. Pomyliłam się.I to bardzo! Książka cudowna! Nie mogłam się oderwać. Obecnie czytam 'Dziedzictwo" i mam to samo! Czekam na część trzecią z wielkim utensknieniem! ;)

Prosto i krótko: zdecydowanie mogę polecić. Poprzednie dwa tomy naprawdę mi się podobały, ale dopiero ten zdobył moje serce i mam nadzieję, że przy kolejnych dwóch utrzyma się to uczucie.

recenzja zamieszczona również na: http://recenzjekawoholika.blogspot.com/2016/08/037-zagrozeni-cjdaugherty.html

Strata osoby, która była dla nas ważna, może okazać się bardzo bolesna. Jeśli nie mamy przy sobie nikogo, kto mógłby nam pomóc, na pewno przegramy walkę z cierpieniem. Czasem jednak nie jesteśmy świadomi, że nie toczymy tej bitwy w pojedynkę.

Akademia Cimmeria stała się dla Allie czymś więcej niż szkołą - była jej schronieniem. Jednak osoba, powiązana z rodziną dziewczyny, próbuje zniszczyć wszystko, co jest dla niej ważne. Ktoś z wewnątrz szkoły dopuścił się zbrodni. Kiedy uderzy Nathaniel? I czy to jego należy się obawiać najbardziej?

Przeczytanie trzeciego tomu miałam w planach od dłuższego czasu. Od razu po lekturze drugiego poprosiłam przyjaciółkę o trzeci, jednak ona co tydzień o nim zapominała. Wkrótce i ja miałam ważniejsze sprawy, a dokończenie tej serii spadło na dalszy plan. Kiedy zobaczyłam w bibliotece wszystkie części Wybranych, wypożyczyłam tomy, których mi brakowało. Za ten zabrałam się dość szybko.

,,Problem w tym, Isabelle, że Twoja pomoc przynosi śmierć innym ludziom. Tak więc... dzięki, ale nie."

Allie płacze przez całą książkę. Autorka próbuje na siłę uświadomić nam, jak bardzo zdeterminowana jest główna bohaterka, ale ta ciągle nie przestaje ronić łez. I nie jest ani trochę zdecydowana. Musimy przeżywać jej humory oraz rozterki miłosne, co irytowało mnie przez większą część książki. Carter również przechodzi swego rodzaju rozbicie. Chce być z dziewczyną, którą kocha, ale ciągle tęskni za Allie. Sylvaina, dzięki Bogu, jest w tej części mniej, niż w poprzednich i autorka nie zdążyła go zepsuć. Postacie ponownie okazały się dość płytkie. Myślę, że pisarka za bardzo skupiła się na akcji, a wykreowanie bohaterów poszło na dalszy plan. Tylko czy po stworzeniu napięcia nie powinno się wrócić do początku, by dopracować książkę jak najbardziej?

,, Powinnaś zrozumieć, że przyjaźniąc się z facetem, możesz pomylić to z zakochaniem."

C.J.Daugherty ma dość prosty i niewymagający styl. Myślę, że nieco skomplikowała całą sprawę z Orionem, ale poza tym ułożyła fabułę w dość ciekawy sposób. Ta część nie wnosi zbyt wiele do całej serii, ale wyszła całkiem zgrabnie. Gładko wpasowała się w pozostałe tomy, jednak była od nich nieco słabsza.

,,Jedno silne uderzenie i wojna się skończy."

Sama akcja jest najciekawszym aspektem książki. Zaskakuje, sprawia, że Twoje tętno przyspiesza. Nie wbija w fotel, ale jest naprawdę dobra. Autorka wprowadziła do książki wiele zwrotów akcji. Dosłownie wszystko mogło zmienić się w jednej chwili. Przyznam, że gdyby nie akcja, na przeczytanie tej pozycji poświęciłabym więcej czasu. Powieść byłaby nudna, ale pani Daugherty odkręciła gaz. Wszyscy czekali na jeden, wielki wybuch. Czy nastąpił?

,,Wciąż nie przestałaś uciekać. Tylko nie zdajesz sobie z tego sprawy."

Przyznam, że okładka średnio mi się podoba. Nie popieram wstawiania zdjęć ludzi, którzy naprawdę istnieją, na okładki książek. Po prostu nie mogę tego znieść i tyle. Zwłaszcza, jeśli te osoby nie są podobne do bohaterów powieści, a sama okładka nie ma sensu. Uważam, że to, co mamy na zewnątrz, powinno być zapowiedzią tego, co dostajemy wewnątrz. Do tego dochodzi opis. Zupełnie do mnie nie trafia. Człowiekowi śmiać się chce, kiedy go widzi - dlatego ten, który tutaj wstawiłam, jest nieco zmodyfikowany.

,,Ludzie widzą to, co chcą widzieć."

Sama książka była dość ciekawa. Nie zasłużyła na miano najlepszej, irytowała i pewnie skończyłabym serię w tym momencie, gdybym nie chciała dowiedzieć się, do czego posunie się Nathaniel. Polecam ją czytelnikom, którzy lubią być trzymani w napięciu. Ja na razie odpocznę od pozostałych tomów, ale niebawem do nich wrócę.

Trzecia część może równać się z pierwszą?
Z zapartym tchem czekałam na nadejście lutego, by jak najszybciej kupić kolejną książkę ulubionej serii.

Allie postawia uciec ze szkoły, gdzie ma zamiar odciąć się od świata Cimmerii. Szybko jednak jej plan idzie na marne... Allie pełna asertywności uważa, że plany ze strony Nathaniela nie są w stanie jej zaskoczyć.





W trzeciej części książki bliżej poznajemy Lucinde Meldrum, która coraz bardziej poświęca się Akademii. Uczniowie coraz bardziej są sobie bliżsi, głównie z inicjatywy nauczycieli, którzy wydają się byś zajęci swoimi sprawami...

W tej części C.J Daugherty bardziej skupia się na walce toczącej się między uczniami, a Nathanielem. Odsuwa na bok miłosne rozterki, zastępując wartką akcją. W głównej mierze właśnie to wpłynęło na zmianę naszej głównej bohaterki. W recenzji drugiej części lamentowałam nad tym, iż Allie się zmieniła, w potulną i grzeczną dziewczynkę. W "Zagrożonych" natomiast, przywraca swoją dawna twarz, za którą tak tęskniłam. Trójkąt miłosny pomiędzy głównymi bohaterami - Allie, Carterem oraz Sylwainem, nie uległ jakiejś wielkiej zmianie, ponieważ nic tak naprawdę nie było wyjaśnione, ani w kwestii miłosnej, ani w kwestii szpiega. Dla mnie był to minus, ponieważ myślałam, że autorka wprowadzi jakieś odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.Oczywiście nie można powiedzieć, że książka była nudna, co to to nie! Wręcz przeciwnie, jest to powieść dla osób lubiących kryminały.



„- Czyli wszystko chcesz zrobić sama, a ja jestem tylko przeszkodą,tak? - Zgromił ją wzrokiem odgarniając włosy z czoła - Wiesz co? Wciąż nie przestałaś uciekać.Tylko nie zdajesz sobie z tego nawet sprawy.”

Autorka jest prawdziwą mistrzynią w zaciekawianiu czytelników. Od pierwszej chwili narzuciła żywe tempo nie pozwalając skupić się na szczegółach. Myślałam, że tworząc kolejną cześć, C.J. Daugherty zlituje się nad nami i ukaże nam rąbka tajemnicy, niestety. Miałam nadzieję, że odkryję coś nowego, ale zamiast tego czułam niedosyt. Nie mniej, książka jest godna polecenia czytając ją miałam kilka podejrzanych osób, które mogą współpracować z Nathanielem, lecz autorka tak znakomicie operowała fabułą, że nie sposób było samemu odkryć kto jest zdrajcą. Im coraz dalej się posuwałam i przewracałam strony, tym bardziej miałam wrażenie, że zaraz pojawi się jakieś stworzeni nie z tego świata. Oczywiście nie wybaczyłam bym pisarce, gdyby do tego doszło. Dzięki temu że książka ma swój (bądź co bądź) racjonalny charakter, jest wyjątkowa i niezastąpiona.