Kylie nareszcie zdobywa szansę na poznanie przeszłości. Z pomocą przyjaciół spotyka się z państwem Brighten - przyrodnimi rodzicami jej prawdziwego ojca. Wierzy, że poznając ich, ma szansę dowiedzieć się nie tylko czegoś o ich synu Danielu, ale także o sobie. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z planem, bowiem spotkanie to zostaje nieoczekiwanie przerwane już po kilku minutach, a sami staruszkowie znikają w niecodziennych okolicznościach. Żeby tego było mało, prawdziwa tożsamość to nie jedyne zmartwienie zagubionej nastolatki...Ostatnimi czasy ktoś czyha na jej życie!

"Zabrana o zmierzchu" to ciąg dalszy przygód Kylie Galen w obozie dla istot nadprzyrodzonych. Po "Urodzonej o północy" i "Przebudzonej o świcie" nadeszła pora na rozwikłanie niektórych tajemnic, które od samego początku autorka umiejętnie wplątywała w historię Kylie, Mirandy, Delii oraz Lucasa i Dereka.

C.C.Hunter i tym razem bawi się ciekawością swych czytelników. Raz pozwala wierzyć, iż w końcu udało im się rozwiązać zagadkę tożsamości Kylie, by za drugim razem ujawnić kolejne fakty, które całkowicie burzą powszechnie obowiązujący schemat w literaturze dla młodzieży. Bardzo mi się podobało, że tym razem najważniejszym wątkiem była właśnie prawda o głównej bohaterce, przy jednoczesnym zachowaniu proporcji w ogólnej fabule. Jest tu jeszcze więcej akcji, a znacznie mniej romansu w porównaniu do części poprzedniej. To wszystko sprawiło, iż moim skromnym zdaniem "Zabrana o zmierzchu" jest najlepszą - jak na tę chwilę - częścią serii Wodospady Cienia!

To dobra, a nawet bardzo dobra książka dla młodzieży. Szczególnie polecam ją wszystkim tym, którzy uwielbiają czytać powieści z gatunku paranormal romance, ponieważ cała seria Wodospadów Cienia jest w ich przypadku pozycją obowiązkową! Oczywiście, wcześniejsze tomy sprawiły, iż jest to seria głównie dla nastolatek, lecz bardzo możliwe, że po tej części więcej osób znajdzie w niej coś ciekawego.

Kylie Galen pragnie prawdy aż do bólu. Prawdy o tym, kim naprawdę jest jej rodzina, prawdy o chłopaku, z którym powinna być i prawdy o znaczeniu jej ogromnych mocy. Ale jest tylko o krok od odkrycia, że pewne sekrety mogą zmienić jej życie na zawsze… i to niekoniecznie na lepsze. W końcu, gdy ona i Lucas się zbliżają, Kylie odkrywa, że jego paczka zabroniła im być razem. Nawiedza ją dotknięty amnezją duch, przynosząc ze sobą przerażające ostrzeżenie: ktoś żyje i ktoś umiera. Kylie rozpoczyna wyścig, aby odkryć tajemnicę i chronić tych, których kocha i w końcu odkrywa prawdę o swoim nadnaturalnym pochodzeniu, które jest zupełnie inne – i bardziej zadziwiające – niż mogłaby sobie kiedykolwiek wyobrazić.

Plusem tej powieści jest fakt, że autorka może i nie powoli, ale wprowadza czytelnika w świąt Kylie Galen. Jeżeli ktoś zastanawia się, czy może wziąć na pierwszy ogień "Zabraną o zmierzchu", bo poprzednich tomów nie uda mu się zdobyć, to owszem, może. Autorka przez pierwsze kilkanaście stron próbuje zaaklimatyzować czytelnika w niebanalnym świecie, tak by mógł mniej więcej zorientować się w sytuacji. Jednakże dobrze wiemy, że lepiej za serię wziąć się od pierwszego tomu i historię poznać od podszewki.

O ile w niektórych powieściach młodzieżowym główni bohaterowie potrafią irytować, tak w tej pozycji Kylie jest dziewczyną, którą szybko zaczynamy lubić. Przejmujemy się jej problemami, kibicujemy w odkryciu tak długo dręczącej jej niepewności kim właściwie jest, a jej perypetie miłosne nie są nam obojętne, chociaż wiele o nich nie napisano. Niektóre fragmenty były próbą autorki, jak bardzo zależy nam na bohaterce. Muszę przyznać, że pod koniec książki, gdy do takiej próby doszło, serce mało nie wyskoczyło mi z piersi.

Kylie w Wodospadach Cienia czuje się jak w domu, a jej przyjaciele są dla niej niczym rodzina. Cały czas, dręczy ją jednak pytanie - kim tak właściwie jest? Jakie są jej zdolności? Poszukując odpowiedzi na te pytania, dziewczyna natrafia na pewne osoby, które mogą być w jakimś stopniu powiązane z jej ojcem. Niestety, uzyskanie konkretnych informacji wydaje się być trudniejsze, niż jej się zdawało. Jakby tego było mało, nawiedza ją tajemniczy duch kobiety, który przekazuje nastolatce niejasne przesłanie: Ktoś żyje, Ktoś umiera. Kylie postanawia rozwiązać sprawę zarówno swego pochodzenia, jak i historii kobiety, jednak czy jej się uda? Co oznacza tajemnicza przepowiednia?

Historię Kylie miałam przyjemność poznać już podczas czytania dwóch poprzednich tomów serii: "Urodzonej o północy" oraz "Przebudzonej o świcie". Obie były książkami wciągającymi, ciekawymi, z dość intrygującą fabułą. Jak jednak autorka poradziła sobie z trzecim tomem serii?

Bardzo się cieszę, że w tym tomie, autorka nieco inaczej (moim zdaniem lepiej) wykreowała postać głównej bohaterki. Nie wiem czemu, ale w poprzednich tomach dręczył mnie mocno charakter Kylie. Była mocno irytująca, dziecinna, miejscami nawet bezradna. Widać, że w tej części przeszła ona przemianę i może nie tyle co wydoroślała, ale nabrała innego podejścia do swoich mocy i możliwości. Ciekawie było obserwować, jak przez całą akcję książki stara się rozwiązać problemy i mimo że życie podkładało jej kłody pod nogi, ona dalej cierpliwie robiła swoje. Oczywiście miała momenty, w których już brakło jej sił, ale na szczęście stała się silniejsza i odporniejsza, a co za tym idzie - dużo ciekawsza, jako postać.

C.C. Hunter zostaje dla mnie jedną z najlepszych autorek pod względem budowania napięcia w romansach paranormalnych. Jej książek, jak do tej pory, nie da się odłożyć, po powiedzeniu sobie „jeszcze jeden rozdział i... idę spać, kończę, bo muszę coś zrobić, etc.”. Bo kiedy wydaje się, że akcja się normuje i możemy ze spokojem zająć się czymś innym, pisarka sprawia, że dzieje się coś niewiarygodnego, po czym aż grzech odłożyć książkę. Nie da się, po prostu się nie da. Ciekawość zżera aż do takiego stopnia, że trzeba zapoznać się z kolejnym rozdziałem, i kolejnym, i kolejnym... aż do samego końca. Wtedy jednak następuje szok, płacz i zgrzytanie zębami. Bo powieść nagle się kończy. I to w tak nieoczekiwanym momencie, gdy myślimy, że już najważniejsze niewiadome stają się jasne. Ale pojawiają się następne. Równie intrygujące i spędzające sen z powiek.

Mimo tego, że powieść ta należy „tylko” do gatunku paranormal romance (a wiadomo, co większość czytających o nim sądzi), a nie do żadnej ambitnej literatury, to wywołuje emocje. Dlatego też tak silnie związałam się z całą serią. Bo i tutaj nie zabrakło kręcącej się łzy w oku, tak jak w Przebudzonej o świcie. I choć ostatnio podchodzę do niektórych spraw bardziej emocjonalnie niż jeszcze parę lat temu, to trzeba użyć odpowiednich słów i umiejętnie skonstruować akcję, żeby pojawiło się u mnie wzruszenie. A tak jest właśnie w przypadku książek C.C. Hunter.

Romanse paranormalne to bardzo kontrowersyjny gatunek. Ja, mimo wszystko, bardzo lubię od czasu do czasu sięgnąć po taką książkę. Mam jednak problem z seriami... Pierwsze tomy zawsze wydają się ekscytujące i bardzo chętnie poznaję nowych bohaterów. Z czasem jednak zaczynają mnie nudzić i szczerze mówiąc, rzadko zdarza się, abym jakąś serię doczytała do końca. Inaczej ma się jednak sprawa z "Wodospadami Cienia". Choć "Zabrana o zmierzchu" już III tom tej opowieści, z przyjemnością sięgnęłam po książkę - wręcz nie mogłam się jej doczekać. Czy było warto?

Choć za nami już dwa solidne tomy serii, w dalszym ciągu nie wiemy, do jakiego gatunku należy Kylie. Choć dowiadujemy się o bohaterce coraz więcej, wszystko wskazuje na to, że przejawia różne cechy. Z góry odrzuciłam typowe rozwiązania w stylu wampira i wilkołaka, co jednak nie ułatwia sytuacji, bo zostaje cała masa stworzeń, a nasza bohaterka może być praktycznie każdym. To nie jedyne z jej zmartwień - duchy w dalszym ciągu nie dają o sobie zapomnieć i pojawiają się w najmniej oczekiwanym momencie. Pozostaje również kwestia dwóch chłopaków, spośród których Kylie wreszcie będzie musiała wybrać tego jedynego.

Uwielbiam serię 'Wodospady Cienia' jest to jedna z niewielu książek, które tak bardzo mnie wciągnęły. Postaci, miejsca - wszystko jest tam niezwykle magiczne, daje wodzę fantazji. Książki te czyta się lekko a zarazem wywołują emocje. Bywają momenty śmieszne, ale też i straszne.
Czytając jestem Kylie, każdy bohater jest dla mnie kimś ważnym, czuję to, widzę. Jest to moje drugie życie. Tak to dobre stwierdzenie, 'żyję życiem Kylie'. Najgorsze jest tylko czekanie na następny tom. Ta niepewność, co wydarzy się dalej, jak potoczą się jej losy?

Mimo, że już wiem kiedy będzie data premiery to jestem smutna, ponieważ przeczytam ją w parę godzin i znów zacznie się czekanie na następny tom. Myślę, że 'Zabrana o zmierzchu' odpowie na wiele moich pytań i znów zabierze mnie na obóz, do Dereka, Lucasa, Holiday i innych. Przynajmniej tego właśnie oczekuję. 'Zabrana o zmierzchu' to na pewno nie tylko wyczekiwana przeze mnie książka, z pewnością trafi w gust szerokiej grupie odbiorców.

Naprawdę polecam, książka warta poświęcenia chwili wolnego czasu.

Lubię fantastykę wszelkiej maści. Ta książka, jak i jej poprzedniczki, należą do gatunku paranormal romance. Ale nie jest to typowy romans. I dobrze, bo to zepsułoby całą zabawę. Mamy tu wampiry, wilkołaki i innych zmiennokształtnych, czarownice i elfy, a także duchy. Jest też główna bohaterka Kylie, która cały czas nie wie do jakiego gatunku należy. Co prawda, na ostatniej stronie książki dowiadujemy się czym może być, ale nie rozwiewa to wątpliwości, a raczej nasuwa nowe. Będzie się działo w następnej części.

To moje trzecie z pięciu spotkań (tak, ma być podobno pięć części!) z bohaterami serii Wodospady Cienia. Miałam spore obawy, co jeszcze można napisać na ten temat, po Urodzonej o północy i Przebudzonej o świcie. Jak się okazało, całkiem niepotrzebnie. Autorka podołała zadaniu i myślę, że liczne nastolatki będą zadowolone – bo to do nich przede wszystkim kierowana jest ta seria. Ale czym są tytułowe Wodospady Cienia? Dla tych, którzy nie czytali pierwszych dwóch części – jest to obóz dla młodzieży ze zdolnościami nadnaturalnymi.

Autorka zdobywa serca fanów dzięki pięciotomowej (z czego w Polsce wydano tylko trzy części) serii o Kaylie Galen. Główna bohaterka dowiaduje się, że nie jest normalnym człowiekiem, a nadnaturalna istotą. Ląduje w obozie osób takich jak ona - o niezwykłych zdolnościach. Życie zaskakuje Kayli jak mało kogo. W ciągu krótkiego czasu przeżywa rozstanie rodziców, przy czym dowiaduje się, że człowiek, którego przez 16 lat, nazywał ojcem, nie jest jej biologicznym tatą. Nastolatce udaje się poznać biologicznego ojca, który pojawia się u niej jako duch. Kylie potrafi rozmawiać z duchami i pomaga im przejść na ,,drugą stronę". Bohaterka, próbuje dowiedzieć się kim jest ( chodzi o to do jakiej należy rasy) pomagają jej w tym przyjaciele, jak i duchy. Z pojawianiem się kolejnych mocy Kylie zbliża się do prawdy o samej sobie.

"Zabrana o zmierzchu" choć należy do lekkich powieści, które czyta się jako przerywnik od tych typowo "cięższych" książek, to ta młodzieżówka, potrafi wryć człowieka w fotel, zmrozić zimnem ducha a po chwili ogrzać ciepłem bohaterów. Wycisnąć łzy nawet w przypadku nielubianej postaci ale także wywołać uśmiech na twarzy czytelnika, dzięki zawartej w niej dawce humoru. Nie wiem jak wy, ale trzy pierwsze książki z tej serii należą do moich ulubionych i śmiało polecanych.

Skoro już o tym mowa... Osobiście polecam tym, którzy polubili tą serię, bo nie powinni przegapić tego co serwuje nam autorka w tej części a także zachęcam osoby, które chcą przeczytać coś nowego, lekkiego, przyjemnego z odrobiną paranormalnych rzeczy - "Zabrana o zmierzchu" będzie idealnym wyborem.

"Wodospady cienia" to dobrze napisana seria dla młodzieży, ciekawa i intrygująca. C.C.Hunter pisze lekko i przyjemnie, trafiając w gust młodzieży, i nie tylko. W końcu wyjaśnia się tajemnica, kim jest Kyle - i warto było czekać 3 tomy :) Nie można odmówić Autorce umiejętności dawkowania napięcia, trzymała nas w niepewności dość długo, a i teraz nie wszystko wiadomo. I znowu czekam na kolejny tom, który odkryje kolejne puzzle tajemnicy Kyle. C.C.Hunter pisze bardzo równo i każdy tom jest na porównywalnym poziomie. Przeczytałam z dużą przyjemnością - Wam polecam!

„Wodospady Cienia” są serią, która z tomu na tom się rozkręca i jest coraz ciekawsza, jakby autorka potrzebowała czasu na rozkręcenie swojej wyobraźni. No ale, jakkolwiek by nie było „Zabrana o zmierzchu” wciąga, bawi, wzrusza, czasem denerwuje, ale przede wszystkim sprawia, że nie zauważa się umykającego czasu, a to chyba najlepsza rekomendacja dla tytułu. Fani serii na pewno się nie zawiodą.

Co mam napisać o trzeciej części "Wodospadach Cienia", czego nie napisałam w recenzjach poprzednich części? Nie lubię recenzować serii, które są dobre już od samego początku, bo w sumie nie ma o czym pisać. "Zabrana o Zmierzchu" udziela nam odpowiedzi na kilka pytań, choć nie na wszystkie. Wciąż jest wiele niewiadomych. Pojawiają się również nowe pytania.

Cały cykl "Wodospadów cienia" należy do moich ulubionych. Niełatwe losy Kylie Galen wciągnęły mnie już od pierwszego tomu. Książki pełne magicznego klimatu, ciekawych wątków i przede wszystkim miłosnych perypetii. Trzecią część już zamówiłam i mam nadzieję, że wyjaśni się zagadka pochodzenia Kylie i że w końcu zdecyduje się na miłość.

Nie mogę się już doczekać, kiedy książka ukaże się w polskim przekładzie. Autorka zdecydowanie trafia w mój gust literacki a jej proza jest naprawdę znakomita. C.C.Hunter ma rewelacyjnie lekkie pióro oraz niebywały talent do kreślenia postaci barwnych i bardzo sugestywnych, jest w dodatku mistrzynią kreowania dynamicznej fabuły.

Najpierw po sagę sięgnęła moja córka, potem mój syn a na końcu ja :). Nie spodziewałam się, że wciągnę się w sagę na równi z moimi dziećmi. Książka może miejscami jest infantylna, miejscami przewidywalna ale jej lektura sprawia ogromną przyjemność. Teraz cała nasza trójka z niecierpliwością czeka na kolejny, trzeci tom :)

Książkę polecam nastolatkom - czternastoletnia córka jest zachwycona tą serią i każdej kolejnej części wypatruje z niecierpliwością. Książka jest naszpikowana postaciami magicznymi, wątkami detektywistycznymi i tym, co nastolatki uwielbiają najbardziej, miłością bohaterów, którzy pochodzą z zupełnie innych światów :)

Co tu dużo pisać. Jeśli podobały Ci się poprzednie części tej powieści to wiesz czego możesz się już spodziewać po tej autorce i tym razem. Powiem, że i tym razem nie zawodzi oczekiwań. Fabuła, akcja oraz nieszablonowe postacie główne, to po raz kolejny światły punkt jej powieści. Moim zdaniem tytuł wart polecenia.

Wodospady Cienia to świetna seria, dwie poprzednie części wciągnęły mnie na tyle, że pochłonęłam je błyskawicznie. Cały cykl ma cudowną aurę i klimat. Książek o podobnej tematyce jest wiele, ale historia Kylie Galen zainteresowała i poruszyła mnie szczgólnie. Czekam na kolejny tom tej historii.

Jestem naprawdę w podziwie. Zabrana o zmierzchu okazała się zaskakującą książką, i cóż, nie pozostaje mi nic innego jak ją tobie, drogi Czytelniku, polecić. Jeśli następne części będą na takim samym poziomie, z chęcią po nie sięgnę. A jeśli nie znasz tej serii, to koniecznie musisz ją poznać.

Jestem z tych, co żadnego gatunku się nie boją i bez większych oporów zabrałem się za Wodospady cienia. Jak się dobrze wczytać, to nawet w typowym romansidle można znaleźć coś dla siebie. Fajny wątek paranormalny, coś nowego, a w dodatku fajnie i prędko się to czyta. Kobitkom się spodoba:>