Bardzo lubię stare kino - wymieniona komedia tj. "Poszukiwany poszukiwana" czy serial "Alternatywy 4" to filmy, które mogę oglądać setki razy i za każdym razem jestem rozbawiony. Bogactwo ról, w jakie wcielał się pan Wojciech Pokora świadczy o tym, jak wielkim i wspaniałym jest aktorem. Czekałem z wielką niecierpliwością na ten wywiad-rzekę - naprawdę warto było! Czyta się świetnie - nie dość, że jest bardzo ciekawy, doskonale poprowadzony, to jeszcze można się podczas czytania pośmiać :-) O swoim życiu pan Wojciech Pokora opowiada dość dokładnie - to chyba pierwsza publikacja, z której możemy dowiedzieć się aż tyle. Fajnym zabiegiem jest dopuszczenie do głosu również żony aktora - dzięki temu jest jeszcze ciekawiej, rozmowa jest jeszcze bardziej dynamiczna i prawdziwa. Myślę, że dla fanów aktorstwa Wojciecha Pokory oraz filmów tamtego okresu to niezwykle wartościowa i wciągająca pozycja. Pan Krzysztof Pyzia spisał się na medal. Gratuluję i polecam wszystkim - zdecydowanie!

Cudowna książka zachęcająca czytelnika do tego, żeby żyć piękniej!

Agnieszka Maciąg dzieli się z nami swoimi sprawdzonymi sposobami na bardziej radosne, satysfakcjonujące, spełnione życie. Jej rady dotyczą odżywiania, aktywności fizycznej, mody, urody a także naszej sfery duchowej. Są zrozumiałe i proste. Każdy może wybrać te, które do niego przemawiają i wprowadzić je w swoim życiu.

Gorąco polecam wszystkim (przede wszystkim kobietom), którzy chcą aktywnie zmienić własne życie na piękniejsze. Dajcie sie zainspirować przez Agnieszkę.

Książka zamówiona,już niedługo będę czytał,teraz tylko czekać :)

Wreszcie książka z moim ulubionym aktorem!Oczywiście zamówiona!

Wojciech Pokora – mistrz sztuki aktorskiej, kreator wielu niezapomnianych ról, daje się nam poznać w niezwykłym wywiadzie rzece. Niezwykłym, bo jedynym jaki się ukazał w formie literackiej i osobiście uważam, że to straszne niedopatrzenie. Wyobrażam sobie, że zbieranie materiału musiało być dla Krzysztofa Pyzi nie lada wyzwaniem. Jego rozmówca, człowiek bardzo dorosły nie jest typem „chwalipięty” i jak sam przyznaje ma już kłopoty z pamięcią. Na szczęście z pomocą przychodzi pani Hanna Pokora – strażniczka pamięci męża, autorka wybornego sernika, który obok wspomnień jest serwowany podczas rozmów. Ich owocem jest książka pełna smakowitych i zaskakujących informacji. Legenda polskiego kina mieszka w zwykłym bloku na Bielanach, daleko tu do celebryckiego stylu życia. Dzięki tym jakże bliskim zwykłemu Kowalskiemu okolicznościom, mistrz zdaje się być jeszcze przystępniejszy. I to było pierwsze z wielu miłych zaskoczeń, które mi towarzyszyły podczas tej lektury. Kolejnym był fakt, że Wojciech Pokora – aktor wszechstronny, ikona polskiej komedii – aktorem został przez przypadek. By uniknąć obowiązkowego naboru do szkoły oficerskiej, zapisał się do amatorskiego kółka teatralnego na Żeraniu. Artysta tak tłumaczył swą decyzję: „Było tam sporo pięknych dziewcząt z administracji, które żal było zostawiać”. [s.41] Zresztą decyzja o zostaniu artystą, wywołała niezłą burzę w rodzinie, w której wszyscy byli inżynierami i taki los projektowano Wojciechowi (ukończył Technikum Budowy Silników Samolotowych w Warszawie). Na szczęście nie udał się ten plan i wbrew rodzinnym tradycjom został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Dalej otrzymujemy przezabawny opis artystycznej drogi aktora – psikusy Wiesława Gołasa, gagi i wpadki podczas przedstawień teatralnych i kabaretowych – anegdoty, zdjęcia i wielkie nazwiska polskiej sceny. Kulisy pracy w telewizji i współpracy ze Stanisławem Bareją. Och, działo się! Mimo czasów politycznie trudnych, pełnych różnych niedostatków wesoło i intensywnie toczyło się życie. Widać, że mistrz ma duży dystans do siebie i z rozbrajającą szczerością opowiada o swojej karierze. Choć wiele miejsca poświęcono w lekturze działalności zawodowej Wojciecha Pokory, czytelnik ma okazję poznać też pana Wojciecha prywatnie. Mąż jednej żony, ojciec dwóch córek i kochany dziadek pięciorga wnucząt. Zapalony działkowiec. Mimo niezapomnianych ról komediowych, nie był typem komedianta. „Nie uważam się za wesołą osobę. Nigdy nie lubiłem brylować w towarzystwie, tak jak potrafią to inni. Ja raczej stoję z boku i słucham”. [s. 331] Jeśli więc czasem lubicie odpocząć od fikcji literackiej, zachęcam do przeczytania wywiadu z Wojciechem Pokorą. Niezwykła i intrygująca rozmowa na poziomie.

Idealna na deszczowe dni :) Warto przeczytać,można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy.

Ogólnie to książka jest mega,zawarte są ciekawe teksty i śmieszne rozmowy :)

Polecam. Ma tylko jedną wadę - za szybko się kończy....

Naprawdę warto. Świetna lektura na jesienne wieczory.