Wybaczam ci (okładka  miękka)

Świetna książka, czytając ją zastanawiasz się nad mocą słów :"wybacz" i zastanawiasz się jak i komu tak naprawdę można przebaczyć. Polecam

Okładka tej książki wpasowuje się idealnie. Są na niej dzieci, jest śnieg, co wskazuje na świąteczny klimat... Przepięknie dobrane kolory... Nie wiem, czy będzie mieć skrzydełka, ani jak będzie wyglądać w środku, gdyż czytałam wersję elektroniczną, na długo przed jej wydaniem. Jestem jednak pewna, że autorka postarała się, by ta książka była wydana perfekcyjnie, w każdym calu. Jest to moje kolejne spotkanie z autorką i tutaj muszę przyznać, że za każdym razem jest coraz lepiej? Jeśli tak mogę to określić. Może bardziej to jest tak, że Adriana ma na tyle wypracowane pióro, że wie, jak zgarnąć czytelnika w garść i go nie wypuszczać, no chyba, że przy ostatniej kropce w powieści. Czytało mi się bardzo szybko i lekko, chociaż nie mogę powiedzieć, że przyjemnie, ze względu na wydarzenia, jakie miały miejsce na stronicach tej pozycji. Nie czytaliśmy samych cukierkowych scen... Niestety. Nie każda świąteczna opowieść musi po brzegi rozlewać się lukrem i miłością... Tutaj jest zdecydowanie inaczej, ale wcale nie jest to coś niewyobrażalnego, bo takie rzeczy mają miejsce w naszej rzeczywistości i to nader często, czego sobie nawet nie wyobrażamy. Dlatego jestem tak bardzo zadowolona, ponieważ autorka skusiła się na tych gorszych epizodach naszego życia, szarości i smutku, problemów... Dzięki temu jest bardzo prawdziwa i wywołała we mnie tak wiele... ...emocji. Szczególnie w jednej scenie, łzy popłynęły mi po policzku, a gula w gardle była nie do przełknięcia. Musiałam zrobić sobie przerwę, bo nie dałabym rady dalej jej czytać. Kilka momentów było tak naładowanych emocjami, że te uczucia wręcz będą "wypadać" z tych stron. Całą historię czytałam z pewnego rodzaju napięciem - zastanawiałam się, co spotka naszych bohaterów, do czego ich doprowadzi i tak naprawdę jak zakończą się losy bohaterów. Martwiłam się, trzymałam kciuki za to, by żyło im się dobrze, by te problemy się skończyły i wszystko mimo trudnych chwil, jednak dobrze się skończyło... Nie przewidziałam jednak tego, jak to sobie Adriana obmyśliła i co zgotowała naszym postaciom... Myślę, że to jest jedna z bardziej emocjonalnych jej lektur, dlatego to już drugi punkt, dlaczego tak bardzo ją polecam. Bohaterowie zimowej opowieści są na... tak zwanym zakręcie. I tutaj znów, przy tym akapicie towarzyszyła mi piosenka Sylwii Grzeszczak i Liber'a "Co z nami będzie" stare odgrzebuje piosenki, ale ta akurat sama w tym momencie wskoczyła. I trafiła w punkt... Anastazja to młoda dziewczyna, zakochana po uszy - dowiaduje się, że nosi w sobie cud... Jest jej ciężko ponieważ ukochany zadaje jej cios, który sprawia, że cały poukładany świat rozsypał się niczym domek z kart. Jednak zawsze jest nadzieja, że jednak nie wszystko stracone... Łukasz z kolei też jest na życiowym zakręcie - dostaje wiadomość że zostanie ojcem, a działa to na niego... piorunująco. Musi podjąć decyzję, co dalej. Wiadomość zbiła go z nóg i nieco pokrzyżowała plany... Czy podejmie dobrą decyzję? To się okaże... Helena i Edmund to stare małżeństwo, które przeżyło ze sobą trochę lat, doświadczeni przez życie, ale doświadczeni również przez... samych siebie. Któż rani się bardziej od nas samych? Słowa, które potrafią być gorsze niż wymierzony policzek? Od bliskiej osoby? Załamanie nerwowe, problemy zdrowotne... Zarówno jedno jak i drugie ma mętlik w głowie i mimo, że chcieliby inaczej żyć, muszą przystać na to, jak jest, bo przecież lepiej nie może być... A tak naprawdę niewiele trzeba, by zmienić sporo - jednak żeby zmieniać, trzeba chcieć... To tak mało... Ci bohaterowie są na zakręcie, życiowym zakręcie, gdzie podjęta decyzja może przeważyć szalę i niestety doprowadzić do tragicznych konsekwencji. Jak potoczą się ich losy - dowiecie się czytając tę lekturę. Uważam, że bohaterowie są z krwi i kości, których śmiało możemy znaleźć w swoim otoczeniu. Chyba, że żyjecie w idealnym otoczeniu, gdzie nikt nic nie ukrywa, wszyscy żyją w szczęściu, dobrobycie, bez problemów... A nie wydaje mi się, chociaż każdemu życzę szczęścia. Ta czwórka na dłużej została w mojej głowie, myślę, że z Wami może być podobnie... Czytając tą historię, spowodowała we mnie całą masę przemyśleń. Na temat życia, relacji, osób, które są blisko... Wywołała łzy, smutek, gorycz... Ale i budziła momentami nadzieję, pojawiało się światełko w tunelu, że może jednak wszystko będzie dobrze... Jednak czy tutaj obecna magia świąt pozwoli zapomnieć o dawnych przewinieniach, o ciosach, które zadawali najbliżsi? To opowieść nie tylko o relacjach międzyludzkich, relacjach rodzinnych... Nie tylko o miłości, przyjaźni... To lektura o wybaczaniu, o jej sile, o trudnościach, jakie podejmują bohaterowie, by móc powiedzieć "wybaczam". Przepiękna a jednocześnie zwyczajna, PRAWDZIWA. Zdecydowanie polecam z całego serca. Koniecznie sięgnijcie, warto. Dodatkowo wpleciony świąteczny czas, dodaje nieco uroku... ;)

🎄❄️ RECENZJA ❄️🎄 Lubicie książki w świątecznym klimacie? Kiedy po takie powieści sięgacie bliżej świat? Czy jest to dla was bez znaczenia? Ja wam zdradzę, że bardzo lubię takie świąteczne książki zawsze ze względu na piękne okładki, ale też za ten cały klimat, który zbliża nas do świąt. Jestem tradycjonalistą i nie lubię, już choinek w listopadzie dla mnie to nie ma uroku, jak ubieranie drzewka przed samymi świętami, to jest właśnie cała ta magia. ✨✨✨✨✨ „Wybaczam Ci” jest to piękna i bardzo wzruszająca powieść o czwórce różnych ludzi, którzy borykają się ze swoimi problemami życiowymi. Są bardzo inni od siebie wiekowo, jak i poglądowo, ale jednak łączy ich jedno każde z nich pragnie szczęścia i zmiany na lepsze w swoim życiu. Czy będą w stanie zawalczyć o lepsze jutro, jak i o sobie? Czy magia nadchodzących świąt zadziała cuda? Czy będą w stanie wybaczyć drugiej osobie, a przede wszystkim sobie? Jak się potoczą ich losy? ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️ A wy jesteście w stanie wybaczyć drugiej osobie? Historia opowiada o rodzinie Dobrodziejskich, w której zmagają się z chorobą alkoholową. Helena, która jest kochającą matką dwóch dorosłych już córek starszej Łucji i młodszej Anastazji oraz jest też opiekuńczą żoną Edmunda alkoholika, egoisty i tyrana, który nie widzi nic oprócz czubek własnego nosa. Helena i Edek są, już trzydzieści lat po ślubie jednak ich sielanka małżeńska nietrwała długo po urodzeniu córek wszystko zaczęło się zmieniać, a mężczyzna coraz częściej zaglądał do kieliszka. Helena nie miała wsparcia męża, czuła się bardzo osamotniona i przytłoczona życiem codziennym. Była ofiarą przemocy domowej, w której tkwiła ze względu na córki, które były dla niej wszystkim dlatego ze wszystkich sił starała się stworzyć dla nich szczęśliwy dom. W tamtej chwili nie myślała, żeby, odejść od męża przecież dawniej bardzo się kochali i przeżyli ze sobą wiele lat z początku dobrych i szczęśliwych. Pewnego dnia zdała sobie sprawę, że tak naprawdę żyje w iluzji przez siebie stworzoną. Czy będzie w stanie jeszcze wszystko uratować? Czy córki Heleny będą mieć więcej szczęścia w życiu? Jak się szybko okazuje, że nie do końca tak jest. Młodsza Anastazja ma większego pecha. Jest bardzo zakochana w Łukaszu, jednak szybko wszystko pęka jak bańka mydlana. W jej życiu zdarza się coś, co burzy jej idealny, poukładany świat, a życie obraca się o sto osiemdziesiąt stopni. Przychodzi chwila, kiedy wszystko nagle traci, na czym jej zależało najbardziej. Czy święta to czas, kiedy wszystko się zmieni na lepsze? Czy może mieć jeszcze nadzieję? Tego wam nie zdradzę, musicie przeczytać i przekonać się sami. Autorka w tej historii porusza kilka ważnych tematów, jednym z nich jest alkoholizm w rodzinie, jak i przemoc domowa. Jest to ciężki i bolesny temat, który dotyka większości z nas. Drugim ważnym tematem jest wybaczanie. Moim zdaniem można wiele wybaczyć, ale czy wszystko to już zależy chyba od człowieka. Sama nie byłabym w stanie wybaczyć jednej rzeczy. Fabuła wzbudziła we mnie masę wzruszeń. Bardzo mnie rozwaliła emocjonalnie. To była bardzo przyjemna, a zarazem dotkliwa lektura, która mnie wciągnęła od pierwszej strony. Z całego serca polecam wam ją przeczytać naprawdę warto. ❤️ ⭐ 10 /10 Dziękuję za egzemplarz do recenzji @waspos @rak.adriana

"Wybaczam ci", to książka opowiadająca losy rodziny Dobrodziejskich, ale nie tylko ;) Ta rodzina od lat boryka się z chorobą alkoholową Edmunda, który jest mężem, ojcem, teściem i dziadkiem. Ale mamy tutaj też przemoc domową, mamy zastraszanie członków rodziny, samotne macierzyństwo, zdradę. Na szczęście są i dobre charaktery, jak choćby Anastazję, która jest młodszą córką Edmunda, ale jako jedyna od najmłodszych lat potrafi mu się sprzeciwić i postawić. Jednak Nastka też boryka się z własnymi problemami. I nie jest jej w tej chwili lekko. Można nawet rzec, że świat jej się załamał. Tylko czy sama poradzi sobie z tymi wszystkimi problemami? No i dlaczego mama Anastazji trwa wytrwale u boku męża alkoholika i despoty? Ja na jej miejscu już dawno kopnęłabym dziada w 4 litery i odeszła. Ale wiem, że to nie jest takie łatwe, bo znam takie rodziny, gdzie mąż i ojciec pił i bił, a żona trwała przy boku takiego męża tylko dlatego, że nie wiedziała, gdzie miałaby pójść z dziećmi. Ja wiem i rozumiem, że to są każdego indywidualne sprawy i problemy. Ale czasem warto wyciągnąć pomocną rękę do takiej osoby, która ma w domu takiego pijaka i despotę. Bo jak ta żona i matka jednocześnie ma sobie poradzić sama? No cóż. Nie jest to lekka lektura, jak zwykle wycisnęła ze mnie łzy. Cierpiałam z bohaterami, przeżywałam wszystko razem z nimi, miałam ochotę nie raz i nie dwa Edmundowi przywalić, albo chociaż powiedzieć ZAMKNIJ SIĘ W KOŃCU! Ale autorka tak poprowadziła całą historię, że nagle pojawiły się święta, czas magiczny i taram, taram... doczekaliśmy się cudu! Jakiego? Doczytajcie sami, ale to co się wydarzyło w tej rodzinie, w tym magicznym czasie, dosłownie mnie zatkało i jednocześnie mega ucieszyło. Autorka pokazuje nam poprzez tę historię, że warto wybaczać. Wybaczać drugiej osobie, ale także sobie. Na pewno, kiedy zajrzymy w głąb siebie, to wynajdą się takie sprawki, które cieniem się kładą na naszym sumieniu. Wtedy powinniśmy umieć sobie wybaczyć, ale pod warunkiem, że będziemy szczerze żałować tamtych występków i dążyć do szczerej poprawy! Czy tutaj właśnie tak było? Przekonacie się podczas czytania. Zdradzę, że jest tutaj poza tymi wszystkimi problemami i smutkami też miłość, przyjaźń, pomoc i zrozumienie, dziecięca radość. Bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi słabościami, lękami. Muszą stawić czoła przeciwnościom i chociaż czasem jak to się mówi, wiatr im w oczy będzie wiał, to będą próbowali coś z tym zrobić! Jak ta rodzina poradzi sobie z problemami? Czy nadejdzie taki moment otrzeźwienia i zmiany nastawienia? A sam Edmund czy zauważy, że jest chory? No i w ogóle czy dałby radę coś z tym zrobić? Musicie przeczytać tę powieść i zobaczycie, co takiego musi się wydarzyć, żeby coś się zmieniło na lepsze. Kto potrzebował tutaj takiego impulsu do powzięcia decyzji o zmianach w swoim życiu? Ja trzymałam tutaj kciuki za wszystkich bohaterów i cieszę się, że te święta były tutaj takie magiczne.

"Wybaczam Ci” to kolejna książka Adriany Rak obrazująca losy zwyczajnych ludzi, którzy w obliczu piętrzących się problemów tracą nadzieję na lepsze jutro. Jest dwudziesty listopada, Helena właśnie kończy 50 lat. Jej dotychczasowe życie to ciągły strach oraz trzydzieści lat usługiwania mężowi pijakowi i tyranowi, którego nie interesowało nic, prócz własnej osoby. Ich córki Łucja i Anastazja nigdy nie mogły liczyć na ojca. To dzięki matce dziewczyny wyrosły na inteligentne, wrażliwe i wykształcone kobiety. Edmund nie interesuje się nawet własnymi wnuczkami. O ile Łucja tworzy szczęśliwą rodzinę, o tyle los nie sprzyja młodszej - Anastazji. Kiedy ta przekazuje chłopakowi informację, że jest w ciąży, która i na nią spadła, jak grom z jasnego nieba, ten porzuca ją bez słowa wyjaśnienia. W ciągu pięciu tygodni do nadchodzących świąt Bożego Narodzenia w ich życiu wiele się wydarzy. Edmund przechodzi zawał serca i ląduje w szpitalu. Łukasz traktuje przyszłą matkę swojego dziecka, jak ostatni dupek. Obaj jednak zrozumiawszy w końcu popełnione błędy muszą najpierw wybaczyć sami sobie, uwolnić się od tego, co zżerało ich od środka, niszczyło radość z życia i zdolność poproszenia o wybaczenie tych, których skrzywdzili, by iść naprzód. Choć przeszłości oraz wyrządzonych krzywd nie da się cofnąć, to na przeprosiny nigdy nie jest za późno! Przecież popełnianie błędów, to elementarna część naszego życia, a podejmowanie decyzji to sinusoida przynosząca nie tylko sukcesy, ale i porażki. Czy decyzje, które podjęli panowie pozwolą im zapracować na usłyszenie słów "Wybaczam Ci"? Czy przebaczyć komuś jest trudniej niż samemu sobie? Czy odpuszczenie win i pojednanie może przynieść spokój? A może to nie zrozumienie błędów, lecz magia nadchodzących świąt sprawia cuda? Lubię książki świąteczne, które nie są cukierkowymi opowieściami. Ta licząca 230 stron z całą pewnością do nich nie należy. Pozwala zastanowić się nad odpowiedziami na wyżej wymienione pytania. Mam jednak wrażenie, że została mniej dopieszczona niż poprzednia książka autorki pt.: "Cień bolesnych wspomnień", której recenzję możecie znaleźć we wcześniejszych postach. Bardzo irytowało mnie licznie powtarzające się słowo "rodzicielka" stosowane naprzemiennie ze słowem mama. Można było zastąpić je synonimem, bądź inaczej skonstruować zdanie, aby uniknąć powtórzeń, ale to tylko moje odczucie. Najważniejszy jest płynący z niej wniosek: musimy żyć tak, by nie musieć nikogo prosić o wybaczenie, żyć w spokoju i cieszyć się wspólnie spędzonym czasem nie tylko w okresie Świąt Bożego Narodzenia.

🧡" WYBACZAM CI" 🧡 AUTOR: Adriana Rak - autorka Wydawnictwo: Wydawnictwo WasPos "... BO ŚWIĘTA TO CZAS, W KTÓRYM DZIEJĄ SIĘ PRAWDZIWE CUDA." Ile czasu musi upłynąć, abyśmy zrozumieli własne błędy i co takiego musi się wydarzyć, żebyśmy inaczej spojrzeli na własne życie. Czy klimat świat spowoduje zmiany w życiu bohaterów? "Wybaczam Ci" to niezwykle życiowa i piękna opowieść o sile przebaczenia, przemianie samego siebie, walki o wybaczenie sobie i innym i trudnościach życia codziennego. To opowieść o trudnych relacjach rodzinnych, miłości, przyjaźni, nienawiści, pogubieniu się. Ta historia zawiera w sobie wiele emocji, wzruszeń, smutku, bezsilności, żalu, ale również nadziei na lepsze jutro. A wszystko w scenerii nadchodzących świąt Bożego Narodzenia. Autorka pokazuje w tej historii, że najpiękniejsze szczęście mogą przynosić te najprostsze rzeczy, które są na wyciągnięcie ręki. Słowo PRZEPRASZAM, kiedy jest, naprawdę szczere powiedziane z głębi serca potrafią zdziałać cuda. Wtedy jest duża szansa, abyśmy uzyskali przebaczenie za nasze, błędy, przewinienia. Autorka stworzyła niezwykle autentyczną i życiową historię, która poruszy niejedno serce, skłania do refleksji, zatrzymania się i zastanowienia nad swoim życiem. Autorka ma lekki i przyjemny styl, dzięki czemu książkę czytało się błyskawicznie. Bohaterowie ciekawie wykreowani, bardzo realni, pełni wad z problemami, z którymi nie potrafią sobie poradzić, pogubieni, walczący o lepsze jutro. Każdy z bohaterów znalazł się na zakręcie i w trudnym momencie swojego życia. Napisana jest z perspektywy kilku postaci, dzięki czemu możemy bliżej ich poznać, spojrzeć ich oczami na własne życie, w którym momencie się zagubili i razem z nimi przeżywać ich potknięcia, drobne radości, złe momenty. Przeniesiemy się do niezwykle malowniczej miejscowości Gniewino. Tam poznajemy Anastazja, Helenę, Edmunda i Łukasza, to czwórka bohaterów, którzy znaleźli się na zakręcie życiowym. Każdy z nich w obliczu przeróżnych problemów w swoim życiu tracą nadzieję na lepsze jutro. Każdy z nich zmaga się z różnymi problemami i rozterkami. Czy bohaterowie w trudnym monecie swojego życia podejmą walkę, by zmienić swój los? Czy zawalczą o swoje szczęście? Czy przebaczą? Czy życie tej rodziny zmieni się na lepsze? Polecam.

Helena i Edmund są małżeństwem z wieloletnim stażem, jednak daleko mu do tego, aby nazwać go szczęśliwym. Doczekali się dwóch córek, które są dorosłe, jednak on tak naprawdę nigdy nie miał z nimi dobrego kontaktu. Pierwsze lata były wspaniałe, jednak to już przeszłość i to odległa. Teraz codzienność Heleny to ciągłe słuchanie pretensji, poniżanie jej, a także radzenie sobie z alkoholizmem męża. Pomimo wszystko, co dla wielu jest nie zrozumiałe, ona nadal przy nim jest, martwi się o niego, a nawet go kocha. Pewnego dnia Edmund zaczyna się bardzo źle czuć, po wezwaniu karetki okazuje się, że ma zawał. To początek wielkich zmian, jakie pomału zaczną się dziać w życiu tej dwójki. Jakie? Czy mężczyzna się zmieni? Czy zrozumie, co zrobił własnej rodzinie? Czy Helena nadal będzie znosiła zachowanie męża? Anastazja jest młodszą z córek Heleny i Edmunda. Nienawidzi ojca i nie rozumie matki, że nadal przy nim trwa, ona sam by nigdy tego nie robiła. Wyprowadziła się z domu, jak tylko nadarzyła się okazja i tylko z matką utrzymuje kontakt. Jej życie do niedawna było dość poukładane, wręcz można by uznać, że była naprawdę szczęśliwa. Własne, nieduże mieszkanie, praca, która pozwala jej się utrzymać na względnym poziomie oraz Łukasz – mężczyzna, którego kocha, z którym jest od jakiegoś czasu, z którym wiąże swoją przyszłość. Niestety życie zaczyna się jej sypać, a Łukasz okazuje się kimś zupełnie innym, niż myślała. Co takiego się stanie? Co takiego zrobi mężczyzna? To nie jedna historia, to opowieść o życiu kilku osób, o wzlotach i upadkach, alkoholizmie, nieszczęśliwej miłości, poniżaniu, zdradzie, nieplanowanej ciąży, a jednocześnie o zmianach, żalu, radości. Czytamy ją oczami kilku osób, co zdecydowanie wiele wnosi, pozwala wiele zrozumieć. Mnie książka się podobała, a przeczytanie sprawiło mi wiele przyjemności. Bohaterów mamy wielu, dlatego tym razem nie mogę powiedzieć o nich nic więcej niż wyżej. Powiem tylko tyle, że każdy był na swój sposób ciekawy, każdy miał wady i zalety, a to sprawiło, że byli realistyczni. „Wybaczam Ci” to ciekawa historia oraz realistyczni bohaterowie. Mnie się podobała i z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

🎄⛄RECENZJA PATRONACKA🎄☃️ Ada jest jedną z tych Autorek, której wszystkie książki mam ;) 💜💜Większość już przeczytana i ciągle jest mi mało.😍🙈 Zawsze z wypiekami na buzi czytam historie jej autorstwa i zawsze jest mi mało. Dlatego, tym bardziej się ucieszyłam, gdy okazało się, że tym razem będę miała możliwość przeczytania książki świątecznej. A jakie są moje odczucia po przeczytaniu tej pozycji? O tym w dalszej części mojej opinii. Historia dotyczy rodziny Dobrodziejskich. Poznajemy tutaj Helenę, Edmunda oraz ich dwie, dorosłe już córki : starszą Łucję i młodszą Anastazję. Każde z nich jest na życiowym zakręcie. Niczym zaginiony rozbitek na wzburzonym morzu. Nikt z nich nie ma nadziei na to, że jeszcze mogłoby być lepiej. Każdy ma swoje przekonania i rację. Tej czwórki nie łączy prawie nic, za to dzieli absolutnie wszystko. Jednak jak wszyscy dobrze wiemy, podczas Świąt Bożego Narodzenia dzieją się cuda i spełniają się marzenia. Czy naszym bohaterom dane będzie zacząć raz jeszcze? Czy znajdą swoją bezpieczną przystań? Czy nauczą się żyć od nowa, ale tym razem wspólnie? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie właśnie podczas czytania. Autorka znowu zaprosiła nas do Gniewina, gdzie wspólnie z bohaterami mogliśmy przeżywać ich rozterki i czekać na to, co zaplanował dla nich los. Historia jest na tyle porywająca, że już od pierwszych stron, całkowicie wczuwamy się w klimat tej powieści . Ciężko jest nam się oderwać od czytanych wydarzeń i z niecierpliwością czekamy na dalszy rozwój wypadków. Lektura jest pełna wzruszeń. Skłania nas do wielu refleksji i ukazuje nam, jak ważna jest siła przebaczenia. Nie tylko innym, ale przede wszystkim sobie samemu. Jest to ciepła opowieść, która pozwala mieć nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Ja jak zawsze, jestem zachwycona kolejną książką Pani Ady. Bardzo się cieszę, że dane mi było poznać tę publikację i być jej malutką częścią. Jeśli szukacie książki, która ma Was przybliżyć do Świąt Bożego Narodzenia i ukazać to, co naprawdę jest w życiu ważne, to ta pozycja będzie jak znalazł. Polecam bardzo. 🎄🎄 Przyznaję 10 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐ / 10 punktów. 💜💜☃️☃️ Współpraca barterowa z Autorką oraz z Wydawnictwo WasPos

Wybaczanie nie jest proste. Słowa "wybacz mi, przepraszam" nie zawsze przychodzą nam z łatwością. Jednak te magiczne słowa są istotnym elementem naszego życia. Wybaczamy dla siebie, z miłości do siebie. Trzeba sobie uświadomić, że to najpierw trzeba umieć wybaczyć sobie, aby móc wybaczyć drugiej osobie. "-Po tym wszystkim, co ci zrobiłem, tak po prostu mi zaufasz? -Na tym chyba polega magia świąt, czyż nie? Na przebaczeniu nawet tych najgorszych krzywd? Helena od kilkudziesięciu lat musi znosić upokorzenia i wyzwiska męża alkoholika. Edek ma gdzieś uczucia innych, nie obchodzi go żona oraz dorosłe już córki. Alkohol przesłonił mu wszystko. Dopiero zawał serca uświadamia mu jak wiele złego zrobił w życiu nie tylko sobie ale i najbliższym. Łucja i Anastazja pomimo życia w rodzinie patologicznej wiodą w miarę poukładane dorosłe życie. Mają ze sobą bardzo dobry kontakt i pomagają sobie w kryzysowych sytuacjach. Właśnie jedna z nich będzie mierzyć się z problemami w momencie, kiedy powinna być szczęśliwa. Magia zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia potrafi zdziałać cuda. Bohaterowie postawieni w obliczu trudności, muszą dokonać wielu decyzji i wyborów. Czy będą w stanie zawalczyć o swoje szczęście? Czy proces wybaczania będzie łatwy? Czy bohaterowie będą potrafili uwierzyć w przemianę? "Wy­ba­czam ci twoje winy i wie­rzę w cie­bie. Wie­rzę w to, że mo­żesz nam przy­nieść już wy­łącz­nie wspa­nia­łe mo­men­ty…" Adriana Rak napisała życiową, pełną emocji książkę,która wciąga i zmusza do refleksji. Każdy z nas nosi w sobie mniejsze lub większe krzywdy, dlatego tak ważne jest wybaczenie najpierw samemu sobie. Tytuł i treść pokazuje Nam, że wybaczanie jest oznaką dojrzałości emocjonalnej i pozwala nam na odbudowanie relacji. Słowa przepraszam i wybacz mają wielką moc dlatego nauczmy się je wypowiadać. Przekonajcie się sami czy bohaterowie będą potrafili zawalczyć o szczęście i wybaczyć. Gwarantuję Wam niesamowitą lekturę pełną emocji i wzruszeń.

"Wybaczam ci" to powieść utrzymana w klimacie świąteczo-zimowym, jednakże nie zabrakło w niej poważnych tematów, co ostatecznie przełożyło się na to, iż historia nie opływała w radosne, ociekające słodyczą chwile i wylewającą się zewsząd miłością. Wyraźnie wyczuwalny był tu smutek, rozczarowanie, niemoc, rezygnacja, a co za tym idzie wydarzenia i sytuacje, które mogą spotkać każdego z nas. Uzależnienie od alkoholu, samotne macierzyństwo, trudne relacje rodzinne czy choroba - to wszystko sprawia, że na moment się zatrzymany, przemyślany kilka kwestii, wzruszymy. 🎄 Anastazja, Helena, Edmund, Łukasz - ilu bohaterów, tyle też różnych charakterów, życiowych poglądów i problemów. Każde z nich z czymś się zmaga, tracąc przy tym nadzieję na odmianę losu. W zasadzie w nic już nie wierzą. Czy w tym przypadku magia świąt coś pomoże? Czy ma szansę wydarzyć się cud? Co musi się stać, by bohaterowie zechcieli coś zmienić, by wlać w ich serca odrobinę optymizmu? Czy wszystkie ich decyzje okażą się trafne? A jeśli nie, to czy wyciagną z nich odpowiednie wnioski na przyszłość? 🎄 Adriana Rak, jak sam tytuł sugeruje, skupiła się tym razem na motywie wybaczenia. Nie tylko innym, ale przede wszystkim sobie. Pokazuje, jak czasem niewiele potrzeba, aby coś zmienić na lepsze w naszym życiu. Jednak, by to było możliwe potrzebna jest odrobina chęci. Drugą równie istotną kwestią jest ukazanie tego, jak w trudnych momentach życia ważne jest wsparcie najbliższych, bycie razem i cieszenie się z prostych rzeczy. 🎄 "Wybaczam ci" to pełna emocji i wzruszeń powieść o trudnych relacjach międzyludzkich i rodzinnych, przyjaźni, miłości, zrozumieniu i sile wybaczenia. To jedna z tych książek, które można nazwać mianem prawdziwych, życiowych. Polecam, ale i zostawiam Was z pytaniem, czy zawsze warto wierzyć w zmianę człowieka?