Stracone szczęście. Wszyscy mamy źle w głowach. Tom 2 (okładka  miękka, 09.2022)

Dzięki Martynie Pawłowskiej-Dymek i jej cyklowi książek „Wszyscy mamy źle w głowach” na moment wróciłam do liceum. Usiadłam w ławkach z klasą 2B i na kilka godzin stałam się jej częścią. Pierwszy tom „Nic z tego nie zrozumiecie” oceniłam pozytywnie, dlatego nie wahałam się ani chwili, żeby znowu wkroczyć w „szkolne mury” i poznać kontynuację historii ambitnych licealistów. Teraz przyszedł czas, żeby opowiedzieć wam, czy byłą ona udana. Panie i Panowie, oto opinia o powieści „Stracone szczęście”. Martyna Pawłowska-Dymek konsekwentnie rozwija rozpoczęte w pierwszym tomie wątki. Powieść zaczyna się od święta Wszystkich Świętych (ci, którzy czytali „Nic z tego nie zrozumiecie” wiedzą, dlaczego jest tak istotne dla niektórych uczniów 2B), a kończy się w Sylwestra. Powiedziałabym, że wydarzenia opisane w tej części pasują do smętno-jesiennej aury. Jest smutniej i mroczniej. Autorka „rzuciła” trochę trosk na barki młodych bohaterów, przez co powieść jest również bardziej poruszająca. Szczególnie, że skoro zdecydowaliście się sięgnąć po drugi tom to zapewne polubiliście się z tymi postaciami (przynajmniej u mnie tak było). Można powiedzieć, że Martyna Pawłowska-Dymek pograła sobie z czytelnikami w serialowym stylu, ale to dobrze. Umówmy się, że nikt nie ma ochoty czytać, o kolejnych klasówkach czy imprezowaniu ze znajomi, a tym zazwyczaj zajmują się licealiści. W książkach obyczajowych szukamy wyrazistych postaci z ich radościami, dylematami i problemami, więc zadaniem pisarza jest je stworzyć. Moim zdaniem, autorce udało się ciekawie rozwinąć rozpoczęte wątki, a te nowe również są „niczego sobie”. W pierwszym tomie cyklu prym wiodła Kaśka. Nowa uczennica, która kryła jakąś tajemnicę. Wiemy, że wyrzucono ją z poprzedniej szkoły, ale nie wiemy za co. W „Straconym szczęściu” udział poszczególnych postaci został zrównoważony. Do Kasi i jej charakteru już trochę się przyzwyczailiśmy - ale nie martwcie się, Martyna Pawłowska-Dymek „sprowokowała” swoją bohaterkę do wyjawienia sekretu - więc czas poznać lepiej innych uczniów z 2B. W tym miejscu chciałabym wyróżnić jedną z postaci. Tę, która wydała mi się najciekawsza. Jest to Zuza, jedna z klasowych piękności. Zwróciłam na nią szczególną uwagę, bo jej odbiór przez czytelnika zależy od perspektywy. Czasami widzimy typowego „pustaka”, żeby za moment obcować z mądrą, ale wrażliwą i pogubioną dziewczyną. Kiedy uważniej przyjrzymy się tej bohaterce, zobaczymy osobę, która wręcz histerycznie woła o akceptację i uwagę. Zobaczymy tą piękną, popularną, która jest spętana presją wizerunku. Pomimo, że w 2B znajdziemy wiele wyrazistych osobowości, właśnie ta wydała mi się najciekawsza, z psychologicznego punktu widzenia. Polubiłam ten cykl ponieważ Martyna Pawłowska-Dymek pokazuje w nim, że młodzi ludzie mogą dojrzale podchodzić do życia. Nie zapomina o hormonach itp., ale nie „odmóżdża” swoich bohaterów. Oni zasługują na miano „młodych dorosłych”. Reprezentują aktywności i problemy młodych ludzi, jednak starają się być rozważni nawet po momentach nierozwagi. Myślę, że Martyna Pawłowska-Dymek pisząc te powieści stała się też trochę drogowcem, który maluje dla kierowców wskazówki, jak bezpiecznie dotrzeć do celu.

Czy stracone młodzieńcze szczęście można odzyskać? Pamiętacie jeszcze "Nic z tego nie zrozumiecie" - cudowną młodzieżówkę debiutującej kilka miesięcy temu Martyny Pawłowskiej — Dymek? Jeśli nie to szybko nadróbcie recenzje i czytajcie książkę, a jeśli tak to mam dla Was cudowną wiadomość! Autorka powraca z kolejnym tomem serii "Wszyscy mamy źle w głowach". "Stracone szczęście" przedstawia dalsze losy bohaterów, których Czytelnik poznał w pierwszej części, ale jest chyba jeszcze lepsze od poprzednika. Już nie mogę się doczekać kolejnych tomów i dalszego rozwoju Autorki! Licealistów z klasy drugiej B jednego z krakowskich liceów poznaliśmy już dość dobrze w pierwszej części. Jednak nie wszystkich... wielu pozostawiło liczne sekrety, nie otworzyło się i dalej nie wiemy, kim tak naprawdę są. Okazuje się jednak, że nawet ci, których z pozoru znamy już bardzo dobrze, niekoniecznie są tacy, jak nam się wydawało i mogę jeszcze dużo pokazać. Nowa uczennica Kaśka zjednoczyła trochę niezgraną klasę, ale mimo tego dalej panują w niej liczne podziały i są tajemnice, sama Kasia skrywa jedną z ważniejszych. Bohaterami powieści jest grupa nastolatków z jednej klasy — teoretycznie w jednym wieku i z wielu względów wydawałoby się podobnych, a jednak tak różnych. Mają inne zainteresowania, priorytety, charaktery i osobowości, inaczej patrzą na świat, ale przede wszystkim całkowicie różne problemy. Kaśka nie mówi o swojej przyszłości, Adam w dalszym ciągu nie może się pogodzić ze śmiercią siostry, Jakub problemy rodzinne przenosi na grunt zespołu tworzonego z kolegami, a Ala mierzy się z mającymi swoją przyczynę lękami. Są jeszcze inni, którzy również próbuję poradzić sobie z życiem i jednym słowem z młodością. Książka jest niezwykle interesująca i czyta się ją bardzo dobrze. W recenzji poprzedniego tomu napisałam, że nie mogłam się oderwać od lektury, w tym przypadku było tak samo, a nawet wciągnęłam się jeszcze bardziej — znałam już świetnie wykreowanych przez Autorkę bohaterów i nie mogłam się doczekać kiedy odkryję ich tajemnice i poznam skrywane tak długo sekrety. Martyna Pawłowska — Dymek ponownie w bardzo realny sposób odtworzyła świat nastolatków. Młodych ludzi ukazała takimi, jakimi są naprawdę — bardzo różnych, ze swoimi pasjami, zainteresowaniami, ale również problemami i wątpliwościami. Obraz młodzieży nie jest przesłodzony — jest po prostu prawdziwy, ze wszystkim wzlotami i upadkami jak u każdego człowieka. To jedna z lepszych młodzieżówek, jakie czytałam i zapowiada się, że powoi powstaje również jedna z lepszych serii z tego gatunku. Jeśli pierwszy tom oceniłam jako rewelacyjny, muszę powiedzieć, że ten był wybitny. Już pierwszą książkę Autorki czytało mi się wyśmienicie, ale tę jeszcze lepiej — nie mogę się doczekać kontynuacji, a Was zachęcam do sięgnięcia po dostępne już pozycje. Powieść idealna dla młodego człowieka, który w książkach szuka siebie, ale również dla każdego, kto jeszcze nie zapomniał, jak to jest być nastolatkiem, lub właśnie chce zrozumieć ten inny od dorosłego, ale już niedziecięcy świat. Egzemplarz recenzencki otrzymałam od Autorki — bardzo dziękuję i już czekam na więcej! Książkowe podróże - te małe i te duże!

Tym razem miałam przyjemność zapoznać się z II tomem o bardzo wymownym podtytule: „Stracone szczęście”. Po raz kolejny wróciłam do szkolonej ławki. 🙂 Ta część jest bardziej melancholijna i porusza wiele trudnym tematów, głównie krążących wokół śmierci. Martyna nie szczędzi dzieciaków 😃 Nie przypadkowo, sama powieść zaczyna się od Święta Zmarłych w bardzo poruszającej scenie „rozmowy” brata ze zmarłą siostrą. Nie będę robić spoilerów, ale mamy tu motyw ciężko chorej matki, myśli samobójczych i ogólnej straty. ALE! To wciąż nasza kochana klasa 2B! Tak jak i w poprzednim tomie, mamy tu cały wachlarz bohaterów. Niektórzy wybijają się bardziej, inni mniej, ale z całą pewnością mamy tu ogrom wątków i spojrzenia na daną sprawę z różnych perspektyw. Mimo tych przykrych historii i cięższego klimatu, to nadal przyjemna i zabawna młodzieżówka. Przyznam, że ja sama lepiej odnalazłam się w tym tomie, niż poprzednim. Ten zdecydowanie bardziej mi się podobał, ponieważ jako stara baba, miałam więcej sytuacji do refleksji. Łatwiej było mi utożsamiać się z bohaterami. Czuć, że dzieciaki zaczynają dojrzewać. Są w tym wszystkim bardzo prawdziwe, realne. Radzą sobie oni z tragediami na własny pokrętny sposób, nie raz niemądry, ale pamiętajmy, że to licealiści! Kilka tematów naprawdę mnie poruszyło i z przyjemnością wysłuchałam książki do końca! Podsumowując, Wszyscy mamy źle w głowach, to typowa młodzieżowa obyczajówka. Jeśli lubicie klimaty szkolne, chcecie posłuchać o problemach (nie raz naprawdę trudnych) nastolatków, z pewnością odnajdziecie się w tej historii 😃

Życie i relacje nastolatków. Między czasie zdążyliśmy poznać w większości naszych licealistów. Kaśce udało się zjednoczyć klasę i można powiedzieć, że grają w jednej drużynie. Co niektórzy zdążyli się zżyć ze sobą, otworzyć na relacje, a inni nadal pozostali w cieniu? Jedni pozostawili po sobie liczne sekrety, i nadal będziemy je powoli odkrywać. Niektórzy pokażą się w innej odsłonie i pokażą, na co ich jeszcze stać. Druga część powieści jest kontynuacją. Tym razem zaczynamy jesienną porą, a wraz z nią nadchodzące święto zmarłych, które dla jednego z bohaterów - Adama jest trudnym czasem, gdyż w tragiczny sposób zmarła jego młodsza siostra. I tu niespodziewanie pomaga mu młoda nauczycielka. Jak wygląda ta pomoc? Co wyniknie z tej relacji? Co przyniesie bohaterom kolejny miesiąc? Ile dzieci tyle charakterów, osobowości i różnych mentalności wśród nich. Każdy patrzy inaczej na świat i swoje problemy, które tutaj widać bardziej niż w poprzedniej części. Dzięki tym wątkom książka jest bardzo interesująca i wciągająca z każdą przedstawioną historię. Autorka pokazuje świat nastolatków takim, jakim jest w rzeczywistości z wszystkimi problemami, wątpliwościami i pasjami. Dzięki temu możemy się https://czytadlojagody.blogspot.com/2022/10/zycie-i-relacje-nastolatkow.html ocena 5/5

Przemiła młodzieżówka z przemiłymi bohaterami. Wraz z nastaniem późnej jesieni przechodzącej w zimę, problemy bohaterów nawarstwiają się, a atmosfera robi się nieco bardziej melancholijna, poznajemy też bliżej postaci, które wcześniej trzymały się nieco z tyłu. Bardzo polecam!