Czasami lubię sięgać po publikacje nieco nietypowe i w związku z powyższym od momentu, kiedy na rynku wydawniczym pojawiła się ta książka miałam ochotę się z nią zapoznać, a że całkiem przypadkowo znacznie szybciej niż planowałam nadarzyła się ku temu okazja to skwapliwie z niej skorzystałam. Rozmowa Karoliny Korwin – Piotrowskiej i ks. Grzegorza Kramera SJ jest w moim odczuciu projektem interesującym, inspirującym i niezwykle potrzebnym. Dzięki tej lekturze mamy okazję niejako towarzyszyć opartemu na dialogu spotkaniu dwojga ludzi reprezentujących dwa właściwie całkowicie odmienne środowiska. Dialog ten podzielony został na 9 spotkań, podczas których rozmówcy poruszają całą gamę tematów nie unikając przy tym tych trudnych i raczej niewygodnych dla jednej lub drugiej strony oraz bardzo często społecznie czy kulturowo drażliwych. Według tytułu i opisu książka ta miała być nieco kontrowersyjna, a dla mnie jest ona doskonałym przykładem na to, iż mimo odmiennych doświadczeń i poglądów, jeśli tylko obie strony tego zechcą można znaleźć płaszczyznę do dyskusji, wzajemnego wysłuchania się oraz podjąć próbę zrozumienia podejścia drugiej strony. Fotografie zamieszone w książce dodają dodatkowego smaku konwencji tego nietuzinkowego spotkania. Autorzy tej książki zgodnie podkreślają również fakt, iż mimo tego, że wszyscy żyjemy w różnego rodzaju strukturach to nie należy nikogo szufladkować, ponieważ każdy z nas jest odrębną jednostką posiadającą swój własny rozum, system wartości jakimi się kieruje etc. W związku z tym nie wolno nam oceniać jednostki poprzez pryzmat błędów, niedociągnięć, przewinień itp. określanej jako całość takiej czy innej struktury. Natomiast kluczem do wzajemnego poznawania się i odkrywania motywacji kierującej działaniami drugiej osoby jest właśnie ciągłe podejmowanie dialogu na każdej możliwej płaszczyźnie. „#Wrzenie” to według mnie pozycja warta przeczytania, gdyż poruszone w niej kwestie są bardzo aktualne, a przy tym pokazane zostały z wielu różnych perspektyw. Książka napisana jest w sposób bardzo wyważony i skłania czytelnika do mnóstwa osobistych refleksji. Główną ideą tej publikacji jest wzajemny dialog, więc ze swojej strony gorąco polecam Wam jej lekturę, a następnie podjęcie dyskusji na temat tego, co w niej przeczytaliście. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/12/kazda-szczera-rozmowa-wnosi-cos-w-nasze.html

Ciekawa byłam czy z rozmowy dwóch skrajności wyjść może coś godnego uwagi i zapamiętania. Lektura książki pokazuje że tak, fajnie było zobaczyć konfrontację tych dwóch osobowości, których tak naprawdę dzieli praktycznie wszystko. Z drugiej strony coś łączy i to może być zalążkiem dobrej, rozmowy oraz owocnej wymiany poglądów. Swoją drogą, to też barwne i interesujące postaci. W dobie dzisiejszego kryzysu dialogu, braku porozumienia, chaosie informacyjnym i wszechobecnym hejcie polecam sięgnąć po tę nietuzinkową rozmowę. Może dzięki temu uda się więcej zrozumieć i spojrzeć na bieżące zdarzenia świeższym okiem.

O takich rzeczach nikt jeszcze z księdzem nie rozmawiał... bynajmniej nie publicznie. Rozmowa Karoliny Korwin Piotrowskiej jednej z najpoczytniejszych polskich dziennikarek w rozmowie z księdzem Grzegorzem Kramerem SJ porusza jedne z najbardziej kontrowersyjnych tematów które w Polsce do dzisiaj pozostają jednym wielkim tabu. Okazało się, że można rozmawiać o wierze lub nie-wierze, o osobach LGBT, o ekologii i nawet o aborcji w sposób kultularny z poszanowaniem drugiego człowieka... Na końcu i tak możemy pozostać przy swoich poglądach ale równie dobrze możemy się nad nimi zastanowić, pochylić, pomyśleć. Czytajcie bo warto. Ta książka powinna stać na półce zaraz obok katechizmu kościoła katolickiego czy nawet biblii.

Pomimo faktu, iż poglądami społecznymi i politycznymi jestem blisko tych, które prezentuje Pani Karolina.. książka zdecydowanie nie spodobała mi się. Język autorki... ordynarny, momentami bezczelny i chamski, często inwazyjny. Atakowany ksiądz niemalże nie jest w stanie się przebić z wypowiedziami. Prowadząca wywiad -mało profesjonalna.. nie dająca przestrzeni rozmówcy. Nie polecam. Zniesmaczyła mnie ta forma, chociaż tematy ciekawe. A 1 gwiazdka jedynie dla księdza, który to wytrzymał i kontynuował te rozmowy.