Wojna wilka. Wojny wikingów. Tom 11 (okładka  twarda)

Zdecydowanie najpierw książka .... potem film ;)

Cała seria po prostu super polecam.

Polecam

Super

Gdy wdawać by się mogło, że padło już ostatnie słowo w historii Uhtreda, bo wreszcie udało mu się osiągnąć cel swojego życia, okazuję się, że nic bardziej mylnego. Bernard Cornwell nie postawił ostatniej kropki w tymże cyklu i udowodnił, że nie brak mu pomysłów na kolejne zawirowania w życiu głównego bohatera. Po skończeniu Strażnika ognia zastanawiałam się, czy kolejny tom to dobry pomysł, bo w końcu ileż przeciwności losu może nękać jednego bohatera i ewentualnie, co więcej może się w nim wydarzyć? W głowie tkwiło pytanie, czy autorowi uda się kolejny raz zaciekawić czytelników i nie zawieść ich oczekiwań? I udało się. Wojna Wilka wciąga od pierwszej strony i z pewną dozą melancholii w tle, do samego końca trzyma w przyjemnym napięciu, czy tym razem Uhtredowi uda się wyjść z tego, co przygotował dla niego Bernard Cornwell, obronną ręką, czy też tym razem poniesie znaczne straty? Jedenasty tom Wojen Wikingów czytałam z nieopisaną przyjemnością. Przez ten czas, kiedy ostatni raz miałam książkę autora w ręku, stęskniłam się za jego piórem, sposobem snucia opowieści i wykreowanymi przez niego bohaterami. Wszak po tylu godzinach spędzonych w Uhtredem ciężko byłoby za nim nie tęsknić, mimo iż nie należy on do człowieka będącego wzorem cnót. Bernard Cornwell kolejny raz czaruje słowem, pozwalając momentalnie powrócić do dziesięciowiecznej Anglii, na pola bitewne skąpane we krwi poległych wojów i zanurzyć się w spiskach łaknących władzy. Opisami odmalowuje niezapomnienie obrazy miejsc, postaci i wydarzeń, które są niczym najlepsza uczta, w tym wypadku dla umysłu, który chłonie je, jak gąbka wodę. Bohaterowie wykreowani przez Bernarda Cornwella jak zawsze zachwycają. Niejednoznacznością. Bo choć w bitwach brutalni i wulgarni, to gdy nie walczą na śmierć i życie, okazują się ludźmi o dobrych sercach. Szczególnie ujęło mnie potępianie przez Uhtreda gwałtów i bezwzględne karanie tych, którzy dopuścili się tegoż czynu na kobiecie. Także ukazanie przyjaźni między Uhtredem, a jego ludźmi i miłości wobec swoich dzieci i wnuków, zdecydowanie ociepla jego wizerunek bezwzględnego poganina. Jeśli więc jesteście ciekawi, co tym razem przygotował Bernard Cornwell dla Was i Uhtreda – koniecznie zabierzcie się za Wojnę Wilka. Czekają, jak zwykle, świetnie nakreślone sceny batalistyczne, wyraziści bohaterowie i akcja, która wciąga niczym wir wodny i nie odpuszcza do ostatniej strony. I pozostaje pytanie, czy Miecz królów okaże się tym ostatnim tomem?

11 tom serii o wikingach oficjalnie uważam za udany. Ta historia o człowieku, który jest rozdarty między dwa plemiona jest fenomenalna. Śledzimy jego życie i to co najbardziej ujmuje mnie w tej książce to fakt, że Uthred jest bohaterem z wadami. Jest bardzo ludzki, a jego walka z przeznaczeniem przypomina nie jedną naszą osobistą walkę z przeciwnościami losu. Książka nadal utrzymuje się w klimacie tamtych czasów, ukazując nam genialnie historię powstawania Anglii. Język tej powieści jest znakomity. Lekki, barwny i przyjemny w odbiorze. Ta powieść skupia się również na motywie starości, ukazując pogardę młodych ludzi w stosunku do osób, które już wiele wiosen przeżyły. Autor na przykładzie Uthreda pokazuje, że trzeba czerpać garściami z wiedzy i doświadczenia starszych osób. Nie należy ich skreślać, bowiem może się okazać, że nadal są sprawni, a nawet lepsi od nas. A siwe włosy i pomarszczona skóra nie powinna decydować o wykluczeniu. I owszem ta książka ma wady takie jak przewidywalność, czy słabe bohaterki, jednak w ogólnym rozrachunku to i tak wypada super . Opisy batalistyczne to po prostu poezja. Dodajmy do tego ten niesamowity klimat dzikości i nieujarzmionej siły wikingów, powodują, że ja będę chrupać tę serię, bo nie mam jej dosyć. Nigdy nie czytałam tak znakomitej serii, która by opowiadała o ich życiu, podbojach z taką łatwością, a przede wszystkim plastycznością. Kocham tę serię i czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Miłego dnia❤️ Kto czytał? I moja przygoda z wikingami dobiegła końca. 💙🙈 Do dziś pamiętam ten moment, kiedy przeczytałam pierwszą część. Byłam zachwycona opisami autora i tym jak operuje charakterami bohaterów. Nie zmieniło się to aż do jedenastego tomu, choć przyznam, że zrobienie sobie przerwę mniej więcej w połowie byłoby dla mnie po prostu zdrowsze. 😂 Ale cóż, taka piękna seria nie mogłam się po prostu powstrzymać!❤️Uthred przeżył niemal wszystkich. Jego charakter wciąż pozostał taki sam, a jego duch walki nie postarzał się nawet odrobinę. W tej części starałam się przypomnieć sobie dawnych bohaterów i ich dzieje. To co stworzył autor zostanie ze mną na długo, a jego dzieło na pewno będzie doceniane jeszcze przez długi czas. Wspaniale wykreowany świat, bohaterowie, których pokochasz od pierwszego zdania i niezwykła lekkość pióra. Bohater znowu walczy. Nawet u schyłku swoich dni, nawet w jedenastym tomie. Odzyskał ziemie, o których marzył od zawsze, odzyskał swój dom, a teraz będzie musiał o niego zawalczyć jeszcze raz i nie pozwoli wrogowi zmienić granic. Tym razem wykorzystuje niemal wszystkie swoje umiejętności by przeżyć i opłakuje zmarłą córkę. Znowu zemsta będzie na pierwszym planie. Na zawsze zapamiętam te serie i bardzo ciepło będę ją wspominać, bo są tacy bohaterowie którzy zostają z nami na zawsze i tu mamy conajmniej dwóch takich!❤️ Dziękuję @wydawnictwootwarte za pamięć i cudownie spędzony czas,

Muszę przyznać, że niektóre wydarzenia z tego tomu mocno mnie poruszyły. Właściwie to ubolewałam nad stratą Uhtreda, ale rozumiem, dlaczego autor podjął takie, a nie inne kroki – sam z resztą wyjaśnia to w nocie historycznej. Co ciekawe, zawsze też obawiam się o życie głównego bohatera, bowiem nie da się ukryć, że kłopoty to jego drugie imię. Chociaż jest wielkim wojownikiem i sieje postrach, to znacie to powiedzenie „trafiła kosa na kamień”? A tutaj potężni wojownicy uznający się za wilki są naprawdę konkretni. Cała recenzja: bookeaterreality.pl