Wojenne lalki Marysi (okładka  twarda, 03.2019)

Książka napisana prostym językiem. Autorka porusza bardzo trudny temat, piękne ilustracje oraz historia widziana oczami małej dziewczynki sprawiaja, że treść pozostaje w pamięci

Książka bardzo podoba się mojej córce

"Te bomby, te naloty, to wszystko było takie niespodziewane. A ja miałam siedem lat i chciałam po prostu pójść do szkoły..." "Miałam wrażenie, że Warszawa płakała". Tak naprawdę te cytaty mówią wszytko. Wyrażają całą paletę bólu i strachu, który trawi siedmioletnią Marysię. 1 września 1939 roku miała po raz pierwszy pójść do szkoły. Wybuch wojny przemienił w dramatyczne gruzowisko nie tylko Warszawę ale i beztroskie dzieciństwo dziewczynki. Nie ma nic bardziej przerażającego niż wydarta siłą okupanta niewinność dzieci. Oczami Marysi widzimy naloty, bombardowania, ewakuację, podroż wagonami bydlęcymi, katorżniczą pracę. To proste słowa siedmioletniego dziecka okazują nam głębię tragedii jaka dotknęła miliony Polaków. Poznajemy czym jest niesprawiedliwość, głód, strach i śmierć ukochanych osób. W rozgrywającym się dramacie ogromną rolę odgrywają lalki. Najpierw własnoręcznie zrobiona przez Marysię lalka Rozalka, która ginie podczas bombardowania kamienicy. Pogrzebana Rozalka jest nie tylko symbolem zdewastowanego dzieciństwa, pogrzebaniem beztroski, ale, w moim odczuciu, także i Polski. Jednak dzieci charakteryzują się swoistym uporem i wielką odwagą. Marysia nie poddaje się, walczy ze wszystkich sił ze złem, które je dotyka, na swój dziecięcy sposób znajduje ukojenie i zabawę tam, gdzie teoretycznie znajduje się tylko wyzysk i ciężka praca (zabawa w kartoflane przedszkole). Lalki odgrywają w tej historii ważną rolę, symbolizują niezłomność dziecięcej psychiki i wiarę w to, że mimo tak wielkiej tragedii jakim jest dorastanie w wirze wojennych dramatów, człowiek jest w stanie przeżyć i cieszyć się wolnością, dobrem i odzyskaną ojczyzną. Poruszająca lektura. Kreska Ani Jamróz stanowi uwypuklenie dramatu, jaki dotknął siedmioletnią Marysię, jej rodzinę i cały polski naród. Stonowana, ciemna kolorystyka, chaotyczne ruchy kredką, plamy imitujące dym, kreski, krople, pętle – to wszytko składa się na dynamiczny, mocno ekspresyjny obraz nasycony ogromną dozą smutku. Zabrudzone-zamaze strony, zamazane dzieciństwo, zabrudzone piętnem wojny życie... Historia opowiedziana prostymi, dziecinnymi słowami i te specyficzne ilustracje tworzą spójną, wzruszająca całość. Lektura dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym, które rodzic pragnie w delikatny sposób (czy taki sposób, w kontekście wojny istnieje?...) uświadomić, czym jest obóz koncentracyjny, okupacja i jak wyglądały realia wojenne. "Wojenne dzieciństwo pozostawia w młodym człowieku ślad, z którym ciężko się żyje. trudno o tym zapomnieć". https://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2019/03/wojenne-lalki-marysi-magorzata-j-berwid.html

Publikacja poruszyła mnie od pierwszych stron, była po prostu niesamowita. Okazała się bardzo piękną lekturą, którą czytałam z zapartym tchem. Na toczącą się wojnę, patrzymy oczami siedmioletniej dziewczynki. Widzimy strach, zagubienie i niepewność. Jednak w tamtych czasach, dzieci chciały zachować cząstkę dzieciństwa, bawić się lalkami, pójść do szkoły. Potrzeby zabawy i nauki wojna im nie zabrała. Dzieci radziły sobie na swój sposób. "Wojennych lalek Marysi", to prawdziwa historia napisana wyjątkowym piórem Małgorzaty J. Berwid, ubrana w piękne i bardzo wymowne ilustracje Ani Jamróz. Szata graficzna w doskonały sposób odnosi się do wspomnień, odzwierciedla emocje. Oprócz graficznych obrazów, w publikacji znajdziemy realne fotografie pani Marii oraz jej rodziny. Myślę, że po książkę powinno sięgnąć każde dziecko, które skończyło 8 rok życia. Dla mnie jest to wartościowa lektura, traktująca o rodzinnej więzi, miłości, wierze i nadziei na przetrwanie, o tym, jak ważna jest zabawa, jak cenna jest nauka szkole. Ta krótka powieść, może być fundamentem do wielu rozmów z dziećmi, chociażby o wartościach i docenianiu tego, że możemy żyć w wolnym kraju, a one mogą swobodnie się bawić uczyć, po prostu przeżywać dzieciństwo tak, jak należy. Z całego serca polecam Wam lekturę tej książki. Myślę, że w każdym z Was (nie tylko w dziecku, ale również i w dorosłym), pozostawi trwały ślad. Ja uroniłam przy niej niejedną łzę. Warto ją przeczytać! Całość: mamatosiaczka.blogspot.com