Włoska balerina (okładka  miękka)

Powieść, która ma w sobie piękno, pomimo koszmaru wojny. Świetnie przedstawia powiązanie przeszłości z teraźniejszością, a szczególnie podejmowanie decyzji o byciu człowiekiem, który kocha.

Kiedy rok temu, tuż po przeczytaniu “Dziewczyny z Paryża” ujrzałam w mediach społecznościowych piękną okładkę i opis nowej powieści Kristy Cambron wiedziałam, że będę chciała ją przeczytać, o ile zostanie wydana w Polsce. Zatem na wstępie dziękuję Wydawnictwo Znak za jej wydanie i egzemplarz recenzencki. Grazie ☺️ Bardzo chciałabym, aby opowiedziana przez Cambron historia urzekła mnie równie mocno, jak ta okładka, niestety aż tak bardzo mnie nie zachwyciła. Podobały mi się w niej wątki odnoszące się do czasów II Wojny Światowej m.in. związane z rzezią rzymskiego getta, która rozpoczęła się 16 października 1943r.; działaniami autentycznych postaci - administratorów szpitala bonifratów i zakonników z przyległego kościoła (w tym Polaka, ojca Maurycego Białka) na Wyspie Tyberyjskiej, udzielających schronienia uciekającym Żydom, wymyślając zakaźną chorobę - Syndrom K, nazwaną tak od pierwszej litery nazwiska Herberta Kapplera, szefa gestapo w Rzymie; obrazem frontowych doświadczeń Amerykańskich żołnierzy w trakcie kampanii włoskiej, wśród których znajdowało się wiele znakomitości, w tym zdobywca Pulitzera pisarz John Steinbeck, czy ukrywaniem radiostacji przez partyzantów. Losy angielskiej primabaleriny Julii Bradbury, alianckich żołnierzy Courtney’a Colemana, AJ Nelsona i małej żydowskiej dziewczynki - Calli z lat przedwojennych i wojennych przeplatają się z losami Delaney i Matteo (wnuczki Coleman'a i wnuka Calli) osadzonymi w czasach współczesnych. Brak płynności, wracanie do historii życia każdego z nich, w momencie, kiedy ich losy się połączyły, plus splecenie ich z wątkiem współczesnym, wprowadza tumult, choć zazwyczaj nie mam problemów z odnalezieniem się w książkach, w których fabuła toczy się takim rytmem. Tu zmuszona byłam do skupienia się podczas czytania, sprawdzania dat i miejsc akcji, co z kolei irytowało i sprawiło mi trudności z wciągnięciem się w fabułę przez dużą część książki. Taki zabieg ma swoje plusy, bo lepiej poznajemy charakter oraz czynniki kierujące bohaterami w podejmowanych przez nich decyzjach, aczkolwiek, wolałabym skupić uwagę na wydarzeniach i postaciach historycznych, które w tym galimatiasie się rozmywały. Wcześniejsze powieści autorki, mimo przeplatającej się czasowo akcji, czytało mi się dużo lżej i przyjemniej. Były bardziej porywające i emocjonujące. Zakodowałam z nich w pamięci więcej informacji, poszukując ich jeszcze więcej w sieci, aby poszerzyć zdobytą wiedzę. Mam poczucie, iż za dużo tu postaci, zawirowań ich losów (mogących stanowić osobną powieść o każdym z nich), a także miejsc, w większości zainspirowanych najbliższym otoczeniem pisarki, która zdaje się konstruując tę powieść w ten, a nie inny sposób, chciała im się odwdzięczyć za pomoc w jej pisaniu, a także za wpływ jaki miały na jej życie, w czym może nas utwierdzać przeczytanie podziękowań. W tle przez całą opowieść przewijają się motywy z dzieła Homera - “Odysei”. Dzieła towarzyszącego od zawsze szeregowemu Courtney’owi Colemanowi, który zaciągnął się do armii, by uciec przed kłopotami, w które wciąż się pakował, odnaleźć wiarę i zrozumieć, czym jest dom. To on wbrew rozkazowi AJ Nelsona, nie bacząc na konsekwencje uratował z getta małą Callę. Jego niesubordynacja i ocalenie życia dziewczynce staje się centralnym motywem powieści, splatając ich losy z postacią Julii w rzymskim szpitalu otoczonym przez SS i determinuje całą trójkę do utrzymania jej przy życiu za wszelką cenę, jak i zachowania jej małej walizeczki. Jak się okazuje, bardzo istotnym przedmiotem w całej historii. Sugerując się opisem książki, spodziewałam się, iż autorka zabierze nas w podróż po świecie baletu, niszczonego przez okupanta, tak jak każda inna dziedzina kultury. Opowie o losie jednej z włoskich primabalerin, której karierę niespodziewanie przerwała wojna, np. rzucając ją w jej wir przez wstąpienie do armii, ucieczkę przed nazistami, bądź która przeżywszy obóz zagłady po wojnie będzie konfrontowała się z traumatycznymi przeżyciami na scenie odradzającego się baletu. Nie spodziewałam się, że świat tancerzy baletowych z czasów wojennych działań zostanie dość skąpo przedstawiony, a los podobny do wymienionych przypisze innej postaci. Kobiecie, dla której sensem życia wcale nie będzie taniec. Tytułową baleriną, o karierze której niewiele się dowiemy, okazaże się być Calla - wiekowa już dama, zmagająca się z Alzheimerem, pragnąca odzyskać ową walizkę. Oceniając całokształt mogę powiedzieć, że otrzymałam ciekawą, wartą poznania historię Rzymu z czasów wojennej pożogi, z niepotrzebnym w moim odczuciu wątkiem romantycznym łączącym angielską primabalerinę z amerykańskim żołnierzem oraz współczesną, w której zostają odkrywane tajemnice przeszłości skrywane przez przodków. “Włoska balerina” to także powieść opowiadająca o heroizmie, determinacji, odwadze i poświęceniu. Radzeniu sobie ze stratą oraz tęsknocie. Wpływie, jaki może wywrzeć jedno życie na życie wielu innych, również na kolejne pokolenia. Przyjaźni trzymającej przy życiu oraz miłości

Bardzo kocham i cenię książki polskich autorów, tylko sporadycznie robię małe wyjątki i sięgam po książki z importu, jak w przypadku Kristy Cambron, która pisze chrześcijańskie powieści historyczne osadzone w czasach II wojny światowej. Autorka fascynuje się tym okresem historii od chwili, gdy usłyszała opowieści dziadka o jego doświadczeniach, jako drugiego pilota B-17 w czasie wojny. Przeczytałam serię „Ukryte dzieło”, która zachwyciła mnie, przedstawieniem ponadczasowych, porywających historii o przetrwaniu i wierze. Wzruszających, zasmucających, ale zarazem pełnych nadziei. Najnowsza powieść autorki ma niespotykaną i ciekawą konstrukcję. Uwagę przykuwa zaskakujący prolog, a potem pojawia się kilka linii czasowych z wciąż przewijającym się nazwiskiem Coleman. Autorka wprawnie żongluje tymi czasami jak wytrawny artysta. Nic nie zgrzyta, nic nie umyka, wszystko toczy się płynnie i naturalnie. Ta bardzo nietypowa konstrukcja powieści, nie ułatwia jednak czytania, zwłaszcza na początku, ale te trudności z nadążaniem za fabułą i ciągłymi przeskokami w czasie, rekompensuje niezwykła historia, której trzeba dać czas, a potem gdy już wciągnie, czyta się ją z ogromnym zainteresowaniem. Niespotykana konstrukcja „Włoskiej baleriny” spowodowała, że nie wiem, od czego mam zacząć pisanie mojej recenzji. Jak dotąd nie spotkałam się jeszcze z takim prowadzeniem narracji, gdzie występuje pięć różnych linii czasowych i kilku bohaterów, co do losów, których nie miałam pewności, czy w jakiś sposób się ze sobą połączą. Te wciąż przeskakujące tam i z powrotem linie czasowe, utrudniały mi czytanie i powodowały poczucie chaosu. Taki sposób narracji wydał mi się dość ryzykowny i karkołomny, bo zazwyczaj autorzy prowadzą narrację w odpowiedniej kolejności, jakiej tutaj nie było. Początkowe wrażenie chaosu i zagubienia za sprawą interesującej historii, gdzieś w końcu zniknęły. Zdaję sobie jednak sprawę, że podwójne linie czasowe i ciągłe przeskakiwanie narracji, nie każdemu mogą się spodobać. Sama, żeby się nie pogubić, zapisywałam wszystkie osi czasu, każdy wątek, na który się natknęłam, bo wtedy łatwiej było mi śledzić losy bohaterów, bo chociaż fabuła powieści jest dość powolna to i tak trzeba skupić się na czytaniu. Uwagę przykuwają wyraziści bohaterowie, ale pomimo że wszyscy wzbudzili moją sympatię, to nie tytułowa balerina skradła moje serce, a Court i Calla. Tę dwójkę spotkał podobny los, nie mają rodziców ani domu. Mężczyzna czuje, że musi coś zrobić dla małej Calli, uratować ją, zastąpić jej rodzinę, zaczyna rozumieć, że wszystko, co dzieje się wokół niego, ma jakiś sens i cel. Żyje już nie tylko dla siebie, ale także po to, by pomagać i służyć innym. Court jest człowiekiem pełnym wad, a proces jego wewnętrznej przemiany jest bardzo powolny, ale życiowe błędy, a potem poczucie obowiązku wobec dziecka, któremu uratował życie, czyni go sympatycznym i realistycznym. Piękna, wspaniała historia małej dziewczynki uratowanej od śmierci w getcie przez dwóch amerykańskich sanitariuszy, a potem chronionej w rzymskim szpitalu przez brytyjską balerinę Julię Bradbury. To jedno uratowane życie będzie miało niesamowity wpływ na przyszłość ich wszystkich. Kristy Cambron w niezwykły sposób snuje swoją opowieść o sile człowieczeństwa, ale także o tym, że wojna urzeczywistnia prawdziwe niekoniecznie dobre oblicza ludzi. Swoją historię ubarwiła pięknymi opisami Włoch, a zwłaszcza Rzymu. Trochę brakowało mi w tej powieści tytułowej baleriny, której postać nie została tak wyeksponowana, jak na to liczyłam. Owszem godną podziwu jest miłość Julii do baletu, jej niesamowita troska o innych, upór i niesłabnąca odwaga, ale jej postać nie jest zbyt wyrazista i ginie na tle Calli i Courta. W zasadzie włoską baleriną jest zupełnie inna osoba, niż to mogłoby się wydawać na początku. Kristy Cambron imponuje mi tym, że nie tylko nie wstydzi się swojej wiary w Boga, ale podkreśla jej ogromne znaczenie w życiu człowieka. Pięknie i subtelnie nawiązuje do niej w swoich powieściach i tym bardziej to doceniam, bo jest Amerykanką, a w kraju, który określa się jako katolicki, trudno oprzeć się wrażeniu, że polscy autorzy nie tylko wstydzą się swojej wiary, ale ulegli panującej ostatnio modzie, by z niej sobie drwić.

W życiu Julii Bradbury, londyńskiej primabaleriny, pojawia się nowa szansa zatańczenia głównej roli na prestiżowej scenie. Kiedy jednak nadciąga widmo wojny, pojawia się niepewność. Dziewczyna nie ma zamiaru siedzieć z założonymi rękami i wstępuje do armii. Chce zostać telefonistką bądź sanitariuszką, ale jej założenia zostają przekreślone. Zamiast tego musi tańczyć, a na domiar złego jej partnerem zostaje mężczyzna, z którym wiążą się bardzo przykre wspomnienia: złamane serce i przekreślone zaufanie. W szeregi armii wstępuje również Courtney Coleman. Zostawiwszy ukochaną kobietę, szeregowy jest świadom trudności, jakie czekają na niego na froncie. Wie, że w świecie, w którym nie ma litości – także i on nie będzie mógł sobie na to pozwolić. Ale jego założenia pryskają jak mydlana bańka, kiedy staje w obliczu dziecięcej krzywdy. Uratowawszy z getta małą dziewczynkę wyznacza sobie jasny cel: chce za wszelką cenę ją chronić. Jaki sekret przez lata skrywa dziecięca walizka? Czy w rzymskim szpitalu otoczonym przez nazistów można znaleźć odruchy człowieczeństwa? Czy z tej wojny wszyscy powrócą do domu? I kim jest włoska balerina? Powieść Kristy Cambron pokazuje losy ludzi, którzy zapewne nigdy nie mieliby okazji się spotkać, gdyby nie wojna. Julia to utalentowana primabalerina, ale nie księżniczka, która boi się ryzyka. Chce brać udział w wojnie, walczyć o te ponadczasowe wartości i choć ostatecznie nie otrzymuje stanowiska sanitariuszki czy telefonistki, czeka ją o wiele większe wyzwanie. Musi tańczyć, a jej taniec w obliczu krwawych walk ma inny, jakże symboliczny wymiar. Sęk w tym, że do jej życia powraca mężczyzna z przeszłości. A co za tym idzie, powracają jakże bolesne wspomnienia. Courtney to szeregowy, który miał smykałkę do wpadania w tarapaty. Uparty, waleczny, gotowy podjąć ryzyko. Jak się okazuje, teraz ma okazję odpracować ewentualne, dawne przewinienia. Podejmuje się arcytrudnego wyzwania, jakim jest ocalenie życia niewinnej dziewczynki. Czy Courtney przeżyje i czy powróci do swojej wybranki serca, którą zostawił w rodzinnym mieście? W końcu jest i Calla, mała Włoszka, która trafiła do getta. Odratowana, przestraszona, w tak młodym wieku zmuszona do noszenia piętna ciężkich doświadczeń – wpada w ręce przyjaznego jej człowieka. Jak wiele jest w stanie przetrwać niewinne dziecko? Sięgając po tą książkę czytelnik trafia w czasy drugiej wojny światowej, kiedy to w życiu większości ludzi rozgrywały się mniejsze bądź większe dramaty. Autorka za pomocą głównych bohaterów ukazuje wymiar tragedii na konkretnych jednostkach, a jako że to historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, tym bardziej wstrząsa. Mamy tutaj wizję szpitala otoczonego przez nazistów, gdzie poprzez sprytny plan wymyślonej na oddziale zarazy próbowano ocalić życie niewinnych. Cierpiące dzieci, bezlitośni żołnierze – obraz wojny, jak z resztą za każdym razem, okazuje się być tutaj niezwykle przejmujący. Zwłaszcza, że w grę wchodzi postać małej, ocalonej dziewczynki. Książce cały czas towarzyszy tajemnica, którą bohaterowie osadzeni we współczesnych realiach poznają za pomocą znalezionych listów. Co skrywa dziecięca walizka? Kim była włoska balerina? Powieść Kristy Cambron to opowieść o ludzkim poświęceniu, o ryzyku, jakie niektórzy byli w stanie podjąć w imię miłości do drugiego człowieka. Mamy tutaj także postać zasłużonego Polaka! Pojawiają się różne oblicza uczuć, choć te typowo damsko -męskie na pewno nie są najważniejszym wątkiem. Jest bestialstwo, egoizm i zezwierzęcenie – byleby tylko ratować własny tyłek. Nie brakuje różnych postaw budzących wielkie emocje. „Włoska balerina” to poruszająca oparta na faktach historia, w której akcja rozgrywana jest na dwóch płaszczyznach czasowych – podczas drugiej wojny światowej oraz w teraźniejszości. Historia o tym, jak wiele jest w stanie poświęcić człowiek by ocalić niewinne życie drugiej osoby, o różnych twarzach człowieczeństwa i o tajemnicy, której nie miał poznać nikt. Fragmenty dotyczące przeszłości czytałam z zapartym tchem, te obecne fascynowały mnie nieco mniej – jednak całość okazała się naprawdę wartościowa. Takie książki warto czytać, bo pozostawiają po siebie ślad. Polecam!

Powieść „Włoska balerina” to ciekawa propozycja czytelnicza. Jej atutem jest autentyczne tło historyczne, którym są wydarzenia II wojny światowej we Włoszech i związane z nią ludzkie tragedie. Przyznam się, że do tej pory bardzo mało wiedziałam o działaniach wojennych w tym kraju. Dzięki książce udało mi się dowiedzieć o kilku bardzo ciekawych faktach z tego okresu. Wielu emocji i wzruszeń dostarczyło mi również śledzenie dramatycznych i pełnych emocji losów fikcyjnych bohaterów powieści. Książka Kristy Cambron oparta jest luźno na faktach historycznych. Prawdą jednak jest, że z rozkazu urzędników niemieckich w październiku 1943 roku doszło do oczyszczenia żydowskiego getta w Rzymie. Mężczyzn, kobiety i dzieci załadowano na ciężarówki, na dworcu Triburitina przeładowano do wagonów i wywieziono do obozu śmierci Auschwitz – Birkenau. Tam dokonano na nich masowego mordu. Nieliczni Żydzi, którym udało się uniknąć wywózki, znaleźli schronienie w szpitalu bonifratrów, pomocy udzielili im również zakonnicy z kościoła San Giovani Calibita na Wyspie Tyberyjskiej. To właśnie w tym miejscu toczy się główny wątek powieści. W szpitalu bonifratrów ukryli się również dwaj amerykańscy żołnierze (sanitariusze AJ Nelson i Court Coleman), którzy przybyli tu z uratowaną przez nich małą żydowską dziewczynką. Jej rodzice, jak i wielu innych mieszkańców getta, zostało zamordowanych na jej oczach. Dużym zaangażowaniem i pomocą w odnalezieniu krewnych uratowanej dziewczynki wykazała się Julia. W szpitalu zajmowała ona stanowisko pielęgniarki, ale naprawdę była angielską, sławną baletnicą. Podczas, gdy Julia opiekowała się małą Żydówką, uczyła ją podstawowych pozycji baletowych i miłości do tańca. To prawdopodobnie dzięki przekazanej przez Julię pasji, uratowana z getta dziewczynka została w dorosłym życiu słynną włoską baleriną. Opisane wydarzenia stanowią centralną część powieści. Ale Kristy Cambron przedstawiła czytelnikom w osobnych wątkach przedwojenne losy Julii i Courta Colemana. Opisane są także ostatnie chwile życia włoskiej baleriny (mówi o tym wątek współczesny). W nim również poznajemy wnuczkę Courta Colemana - Delaney i wnuczka Calli (włoskiej baleriny) - Matteo. Dążenie młodych bohaterów powieści do poznania tajemnic z przeszłości ich przodków, doprowadza do ich spotkania. Wspólnie udaje im się odkryć wojenne, skrywane przez lata tajemnice. Minusem książki była mnogość wątków i kilka płaszczyzn czasowych w których się one toczą. Utrudniało to trochę czytanie na samym początku powieści. W dalszej części książki nie było to już tak uciążliwe. Dla mnie największą wartością powieści było autentyczne tło historyczne. Dowodem potwierdzającym opisaną w książce działalność na rzecz ratowania Żydów we Włoszech jest uhonorowanie obywateli nieżydowskiego pochodzenia odznaczeniem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Uhonorowany został także sam szpital bonifratrów za budowanie świadomości Holocaustu. Pochwalić należy też autorkę za opisanie najpiękniejszych zabytków i urokliwych uliczek Rzymu oraz pięknych krajobrazów i ogrodów podmiejskiej posiadłości Calli.

"Wojna to wojna. Była krwawa. I bezlitosna. Ale wojna przeciw dzieciom? Dręczyło go to wciąż od nowa, mimo lat spędzonych w tym piekle." Ta książka jest r e w e l a c y j n a !!! Co prawda nie bardzo lubię, gdy autor miesza czytelnikowi w głowie podając fakty z kilku różnych lat, lecz to jest tylko kwestia przyzwyczajenia podczas lektury. Obecne wydarzenia są ściśle związane z tymi sprzed lat, więc żebyśmy mogli powiązać potrzebne są takie retrospekcje. Julia Bradbury jest wybitna tancerką, primabaleriną, tuż przed wybuchem wojny otrzymuje świetną propozycję, jednak nie jest zachwycona, że będzie musiała tańczyć z mężczyzną, który przed laty bardzo ją zranił... Szeregowy Courtney Coleman i sierżant Andrew James Nelson to amerykańscy żołnierze. Zostali wcieleni do armii jako sanitariusze. Nie chcą się zbytnio angażować, bo zdają sobie sprawę z tego, że to wojna. Jednak gdy Coleman zauważa, że podczas strzelaniny w getcie, nad zwłokami stoi mała dziewczynka. Mimo protestów sierżanta, szeregowy zabiera dziewczynkę i postanawia za wszelką cenę ją ocalić. Żołnierze razem z dziewczynką trafiają do rzymskiego szpitala otoczonego przez nazistów. Tam spotykają Julię, która pomaga lekarzom i chorym. Patrzą na siebie nieufnie, lecz nie znając języka włoskiego, są zmuszeni do rozmowy z nią. Czy mogą sobie wzajemnie zaufać? Czy naziści zorientują się, kogo tak naprawdę ukrywają lekarze w jednym z oddziałów szpitalnych? Dlaczego uratowana prze Colemana dziewczynka uporczywie trzyma w ręku walizkę zamkniętą na klucz? Co w niej ukrywa? "Nigdy nie otwieraj drzwi zamkniętych na klucz, póki się nie upewnisz się, że nie czyha za nimi śmierć." W obecnych czasach poznajemy Delaney Coleman, która po śmierci dziadka postanowiła wrócić do domu by pomóc rodzicom. Zdziwiona jest bardzo, gdy rodzice informują ją, że jakiś adwokat Frederick Wilson chce ich skontaktować z kimś o nazwisku Santini z Włoch. Ta rozmowa spada oczywiście na Del, gdyż rodzice się wymigują ważniejszymi sprawami. Matteo Santini sugeruje, że pamiątki, które należały do jej dziadka są własnością włoskiej rodziny. Kobieta nie zgadza się z tym i po krótkiej i dość ostrej wymianie zdań, Delaney otrzymuje inną propozycję. Ma przylecieć do Włoch na koszt rodziny Santini, lecz ma zabrać ze sobą małą, zamkniętą na klucz walizkę... Pobyt w Rzymie był dla Del wspaniałym przeżyciem. Jest pod ogromnym wrażeniem nie tylko samego miasta i okolic, ale również od nadmiaru wiadomości, których się dowiedziała na temat swojego dziadka. "Jedynie Rzym może przekonać dziewczynę, że właśnie wkroczyła w krainę marzeń." Mimo tego, że tajemnica skrywana przez wiele lat, miała nigdy nie zobaczyć światła dziennego, wszystko nagle stało się jasne. Ta powieść oparta na prawdziwych wydarzeniach jest niesamowicie wciągająca. Mówi nam o tym, jak wilki wpływ na nasze życie mają wydarzenia, które miały miejsce wiele lat temu. Warto przeczytać tę książkę. Polecam. Dziękuję Wydawnictwu ZNAK za otrzymaną książkę, którą otrzymałam w ramach Akcji recenzenckiej na portalu Lubimy Czytać.

Lubicie czytać powieści historyczne? Ja przyznam, że jest to jeden z moich ulubionych gatunków literackich..📝☕🌷 Dlatego też z przyjemnością sięgnęłam po najnowszą powieść Kristy Cambron pt. "Włoska balerina". Skłoniło mnie do tego nazwisko Autorki, określanej jako mistrzyni powieści historycznych i subtelna klimatyczna okładka. 💙 Jakie są moje wrażenia z lektury? O tym za chwilę.😉 Akcja powieści rozgrywa się na różnych płaszczyznach czasowych, w dużej mierze podczas II wojny światowej w Rzymie. Dwóch amerykańskich żołnierzy: szeregowy Courtney Coleman oraz jego przyjaciel i dowódca zarazem sierżant Aj Nelson są świadkami likwidacji żydowskiego getta przez gestapo. Court wbrew rozkazowi dowódcy rzuca się na pomoc pewnej małej dziewczynce, której rodzice giną bestialsko zamordowani na jego oczach. Wkrótce cała trójka, a także inni żydowscy uciekinierzy znajdują schronienie w szpitalu bonifratrów na Wyspie Tyberyjskiej. Dziewczynka trzymająca w maleńkich rączkach dziecięcą walizkę porusza czule struny w sercu obu żołnierzy, którzy postanawiają za wszelką cenę ocalić dziecku życie. 🌷🌷🌷 Jest to główny wątek tej książki, która zawiera ich bardzo wiele. Wątek ten inspirowany jest prawdziwą historią. Administratorzy szpitala bonifratrów i zakonnicy z przyległego kościoła postanowili udzielić schronienia ludności żydowskiej, której udało się zbiec przed przymusową deportacją. Gdy w szpitalu pojawili się hitlerowcy, doktor Giovanni Borromeo wyszedł im na powitanie i oznajmił, że w szpitalu panuje śmiertelna zaraza. Ta wymyślona choroba, zwana syndromem K, była zniewagą wymierzoną w Alberta Kesselringa - niemieckiego dowódcę wojsk okupujących Rzym i ocaliła setki ludzi.❤️ Kristy Cambron stworzyła wzruszającą opowieść, która z pewnością spodoba się wielu czytelnikom. Ja jednak muszę wspomnieć także o słabszych stronach tej książki. Jedną z nich są bardzo częste przeskoki czasowe, które sprawiły, że musiałam się cofać do początków rozdziałów, aby zobaczyć, w jakim czasie i miejscu dzieje się aktualnie akcja powieści. Wątek wojenny był jednak dużo lepszy od współczesnego, który miał nie do końca wykorzystany potencjał. Nieoczekiwane spotkanie po latach, wyjaśnienie zagadki zaginionej walizki, zadośćuczynienie, Ona i On w cudownej atmosferze Rzymu... Moim zdaniem szkoda, że pisarka w taki właśnie sposób poprowadziła akcję. Sprawiło to, że nie czytałam tej powieści płynnie z zapartym tchem, a tego spodziewałam się po autorce bestsellerów. Na pewno warto dać szansę "Włoskiej balerinie" i wyrobić sobie własne zdanie. 🙂 Pomimo tych mankamentów to ciekawa i pełna emocji powieść. Na koniec zostawię Wam cytat z książki, który szczególnie zapadł mi w pamięć. "Wojna niwelowała wszystko. Bez względu na wiek, narodowość czy język nie mogła być i nigdy nie będzie tak potężna, żeby pokonać miłość." Polecam 💙😘 Opinia pochodzi z mojej strony Zapiski przy Kawie.

Wojna to okrutne czasy, gdzie często ludzie myślą tylko o sobie i swoich najbliższych. Chcą przeżyć i zapewnić bezpieczeństwo bliskim. Ale są też tacy, którzy się nie wahają i nie baczą na trudną sytuację i starają się pomóc innym. Całkiem obcym ludziom. Ale widzą drugiego człowieka, niezależnie od rasy czy koloru skóry. Obok jest druga osoba, która potrzebuje pomocy. I o tym jest właśnie najnowsza powieść Kristy Cambron Włoska balerina. Bohaterowie, nie bacząc na fruwające nad głowami kule i naboje, starają się uratować każde istnienie. Julia Bradbury jest znaną primabaleriną. Gdy wybucha wojna porzuca swoje dotychczasowe rozrywkowe życie i bierze udział w rekrutacji do armii. Jednak nie zostaje przyjęta i ostatecznie znajduje miejsce jako pielęgniarka w szpitalu, gdzie znajdują schronienie Żydzi. Żołnierz Courtney Coleman porzuca dotychczasowe życie i znajduje swoje miejsce w armii. Zostaje sanitariuszem i walczy o każde życie. Wbrew rozkazom swojego przełożonego, z opresji ratuje małą żydowską dziewczynkę z walizeczką, która staje się symbolem ocalenia. I opiekuję się nią, taką złożył sobie obietnicę. W warunkach wojny musi wiele się natrudzić i przejść bolesnych kroków, aby uchronić małą od oka gestapowców. Gdyby się wydało, straciliby życie oboje. Losy tych głównych bohaterów się splatają w szpitalu bonifratrów, gdzie Courtney wraz z kolegą Nelsonem szukają pomocy i schronienia. A Julia tam pomaga chorym, jak również w opiece nad dziewczynką. W wolnych chwilach uczy ją podstawowych kroków i pozycji baletowych oraz miłości do muzyki. Jaki będzie finał tej nauki? Jest pewne, że odciśnie piętno na życiu uratowanej dziewczynki. W jaki sposób, musicie koniecznie dowiedzieć się sami … Czy wszystkim tym bohaterom uda się przeżyć wojnę? Czy los będzie dla nich łaskawy? Włoska balerina to powieść znakomicie osadzona w realiach historycznych. Prawdziwie i rzetelnie ukazany obraz wojny, prześladowania i mordowania Żydów, oczyszczania getta ze złej rasy. Ale w tle ukazuje autorka wątek obyczajowy, przepełniony miłością, nadzieją i wiarą, że są również dobrzy ludzie, którzy zawsze są gotowi nieść pomoc drugiemu człowiekowi. I tacy są bohaterowie. Walczą o drugie życie, nie zważając na to, że sami w każdej chwili mogą stracić swoje. Piękny obraz poświęcenia, godny do naśladowania, również w dzisiejszych czasach. Czy dzisiaj ludzie byliby gotowi do takich czynów? Jak zachowaliby się w obliczu zawieruchy wojennej? Ciekawym rozwiązaniem jest przeplatanie czasów wojennych z teraźniejszością. Dwie płaszczyzny czasowe, wiele wątków wzajemnie się przeplatających. Trzeba być uważnym, aby czegoś nie stracić, aby w pełni przeżyć tę historię. Bo naprawdę warto. Emocjonująca, ale i bolesna. Taka jak było życie bohaterów. Polecam, to kolejna powieść Kristy Cambron, którą koniecznie trzeba mieć w domowej biblioteczce!

Poruszająca portretem niebywałej odwagi, który otula ciepłem. Zachwycająca autentyczną siłą i hartem ducha, które odcisnęły swój realny ślad na kartach historii. Dotykająca strun wrażliwości obliczem wojny kruszącej niewinność. „Włoska balerina” to wkradająca się w czeluść serca powieść z historią w tle, która na mozaice barwnych scenerii, obrazuje splecione tajemnicą plany czasowe. One finezyjnie się przenikają, z gracją tytułowej tancerki wypełniają wzajemnie swoje fabularne, niedopowiedziane przestrzenie, tworząc spójną, do głębi przejmującą opowieść. Nie sprawia trudności samodzielne utkanie literackiego płótna z postrzępionych nici wątków, nieco chaotycznie kreowanych, ale nadal klarownych. Jednak Kristy Cambron zdziera całun ze swoich ilustrowanych pejzaży w tak czuły sposób, że mimo to dostarcza niebywałych doznań. To swoista panorama osobowości z bezwzględnością wyrwanych ze strefy komfortu i ulokowanych w odmętach wojennego piekła. Tym samym to wnikający w duszę spektakl altruistycznych odruchów, których nie przyćmiewa nawet strach, oraz jawnego heroizmu i zaskakująco intensywnych uczuć, które rodzą się w niesprzyjających okolicznościach. Niesiona nurtem bolesnego sekretu, „Włoska balerina” łączy enigmatyczną teraźniejszość z bolesną przeszłością niepozorną, dziecięcą walizką z wisienkami – symbolicznie naznaczoną pamięcią o wyrządzonej krzywdzie w imię iluzorycznej wyższości. To powieść, która uwodzi klimatem włoskiej osnowy. Zapierająca dech kompozycja pozwala rzeczywiście zatracić się, ba!, wręcz zakochać w rzymskich widokach, eksplorując je tylko na kartach książki. Ożywcza odsłona i inspirująca walka z wyraźną niesprawiedliwością, którą podszyto szczerym oddaniem, dostarczają ferii sugestywnych emocji, które intensyfikują wiarę w drugiego człowieka, w czyste dobro. Nietuzinkowo delikatne pióro autorki tworzy interpretacyjny most między surową otchłanią wojennych zmagań a nasączoną demonami chwilą obecną. Z wyczuwalnym kunsztem, Kristy Cabron skompilowała piękno baletowej sztuki, dojmujące dziedzictwo historyczne i subtelny pierwiastek wiary, których kadry intencjonalnie olśniewają empatią. W niebanalny sposób naszkicowała ideę rodziny, w której nie więzi, a miłość, lojalność i przyjaźń stanowią solidny fundament. Pozycja widowiskowo doświadcza paletą uczuć, a z szacunkiem oddana wizja tragicznych przeżyć, zapisuje ów wydźwięk w pamięci. „Włoska balerina” to znamienna podróż, której istota skrywa się nie tylko w celu, ale również samej drodze. To powieść, która pozostawia z pytaniami cisnącymi się na usta. Wikła w sam środek akcji, jednak nie referuje tego, co pomiędzy nutami finalnych niepewności, przez co długo snuje się w myślach. A o to w literaturze przecież chodzi, prawda?

Kristy Cambron to nagradzana autorka powieści historycznych. Może ktoś z was czytał już "Motyl i skrzypce" autorki? W moim przypadku "Włoska balerina" to pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Historia skupia się na trójce bohaterów. Julia Bradbury to wybitna primabalerina. Kiedy wybucha druga wojna światowa, kobieta nie waha się ani chwili i wstępuje do armii. Los ma dla niej jednak inny plan. Julia wciąż musi tańczyć. Na dodatek w parze z mężczyzną, który przed laty boleśnie złamał jej serce. Szeregowy Courtney Coleman zostawił w rodzinnym mieście ukochaną i kłopoty, w które nieustannie wpadał. Kiedy Court ratuje z getta małą dziewczynkę. Za wszelką cenę postanawia ocalić jej niewinne życie. Delaney to kobieta żyjąca w czasach współczesnych wyruszająca w podróż do Włoch, aby poznać tajemnice swojej rodziny. ➡️Ktoś może pomyśleć: "Ekhm... Kolejna ksiażka o wojnie... Pewnie o zakazanej miłości i konsekwencjach z nią związanych..." ➡️Bardziej nie można się pomylić! W przeciwieństwie do tego co nam wmawiają w szkole każdy z nas może interpretować książkę na swój sposób. Moim zdaniem "Włoska balerina" to historia dotykająca problemu żałoby, próby pogodzenia się z utratą bliskich nam osób. Nie ma łatwego sposobu na poradzenie sobie ze stratą ani szybkiej drogi do jej pokonania. Trzeba przez nią przejść miarowym krokiem bez względu na to jak długo zajmie nam jej pokonanie. ➡️ Jest to również wspaniała historia o bohaterstwie i zwykłej ludzkiej przyzwoitości. W pewnych momentach trzeba zachować się tak jak należy, postępować zgodnie ze swoim sumieniem oraz tym co podpowiada nam serce. Najbardziej widać to na przykładzie Courta. Wojna wyzwala w człowieku najgorsze i najlepsze instynkty. U niektórych przeważa dobro, u innych zło. W przypadku Courta wojna spowodowała, że mężczyzna dojrzał, zrozumiał to co w życiu jest najważniejsze. ➡️ Dodatkowo cała historia została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami, więc można dowiedzieć się kilka ciekawostek historycznych. Słyszeliście kiedyś o Syndromie K? Po szczegóły odsyłam do książki ☺️ Minusy? ➡️Nie ukrywam, że na początku trochę przeszkadzało mi przeskakiwanie w czasie, w efekcie początek był odrobinę zagmatwany. Ale szybko złapałam rytm i mogłam w pełni się skupić na historii. ➡️ Brakowało mi również tumaczeń włoskich słów/zdań. Ułatwiołoby to odbiór książki. ➡️ A najwiekszgm minusem jest... Rzym. A to dlatego, że po przeczytaniu książki zapragnęłam odwiedzić miasto 😅 Teraz, już, natychmiast! A wolnego na horyzoncie brak 😅🙈