Witaj w domu kochanie (okładka miękka)

Patrzę na te recenzje jednogwiazdkowe i wiem dokładnie, kto je napisał. To tylko potwierdza to co napisałam już wcześniej: że niewątpliwie jest to historia bardzo prawdziwa. Za autorkę trzymam kciuki! Jest Pani bardzo odważna!

Zgadzam sie w 100% ze wszystkimi pozytywnymi recenzjami ponizej. Czytajac ta ksiazke w nocy nie moglam sie oderwac i - tak jak napisal Krzysztof - sprawdzalam dwa razy, czy mam zamkniete wszystkie okna w domu. Super skonstruowana fabula i znakomicie oddana anatomia strachu. Nie moge sie doczekac kolejnej powiesci i mam nadzieje, ze bedzie kontynuacja tej, bo umieram z ciekawosci jak sie skonczyla ta historia. Polecam!

Ta ksiazka mnie zszokowala a bynajmniej nie jestem naiwnym dziewczeciem. Mysl, ze ta historia oparta jest na faktach jezy wlosy na glowie. Skad sie biora ludzie, ktorych az tak podnieca ludzki strach i robienie podchodow? Czy chodzi wylacznie o bezkarnosc czy o jakas perwersyjna ekscytacje? Ksiazka jest mocna, dziala na wyobraznie i daje do myslenia.

Ksiazka daje doskonale wyobrazenie na temat tego co dzieje sie w psychice ofiary stalkera ale rowniez kazdej innej osoby poddanej strachowi i inwigilacji. Watki psychologiczne sa znacznie ciekawsze niz sama fabula. Mocna lektura.

PS. Podobno historia na faktach. Patrzac na hejty w komentarzach do ksiazek tej autorki jestem w to sklonna uwierzyc.

Kupiłam książkę wczoraj i zaczęłam czytać - skoro wczoraj miała premierę to skąd tyle negatywnych opinii?? Ja szczerze polecam, książka mnie wciągnęła i na pewno szybko ją skończę czytać.

Na książkę trafiłam przez wywiad w Cosmopolitanie, który mną bardzo poruszył. Sama przez wiele lat byłam ofiarą stalkera. Mojego byłego chłopaka, który śledził mnie miesiącami, wydzwaniał nocami z nieznanych numerów, przesyłał SMSy. W końcu zaczął mnie wyzywać i straszyć. Przeprowadzałam się dwukrotnie, ze 3 razy zmieniłam numer telefonu, ale to nie pomagało. Zawsze udawało mu się mnie w końcu wytropić. Mimo iż nie korzystałam z facebooka ani żadnych innych mediów społecznościowych. Przestał mnei dręczyć dopiero gdy zamieszkałam z moim nowym chłopakiem. Nie wiem tylko, czy to oznacza, że przestał mnie śledzić, czy że tylko się przyczaił. Nadal mam napady strachu, boję się sygnału SMSów, nie odbieram telefonów od nieznanych numerów. Mój chłopak jest wyrozumiały, ale czasem myślę, że ma mnie za panikarę i wariatkę.

Długo się zastanawiałam, czy powinnam przeczytać książki Pani Anny. Wywiad był super, ale trochę mi podniósł ciśnienie, bo przypomniał o wszystkim, o czym naprawdę próbuję zapomnieć. Bałam się, że po książkach będzie jeszcze gorzej a równocześnie nie mogłam przestać o tym myśleć. W końcu kupiłam i dziś w nocy skończyłam czytać "Wiem, co zrobiłaś".

Książki są autentyczne, przerażające i mocne. Pani Zacharzewska doskonale wie o czym pisze a ja wiem, że ona nie kłamie. Strach który opisała jest w rzeczywistości dokładnie taki.

Czy teraz czuję się lepiej? Może to potworne, ale tak. Trochę mi jednak ulżyło, że nie jestem jedyną panikarą i wariatką. Ja od początku wiedziałam, że to mój były, Pani Anna musiała zgadywać. Nie wyobrażam sobie, jak musiała się czuć mimo iż sama przeżyłam podobną historię.

Jest mi lepiej, bo nie jestem teraz sama. Mój chłopak kończy czytać "Witaj w domu, kochanie" i mówi, że też zaczyna "kapować". Jestem za to bardzo wdzięczna Pani Annie, bo czasem bałam się, że nie wytrzyma za długo mojego rozchwiania. Teraz jest szansa, że tak.

BARDZO DZIĘKUJĘ Pani Zacharzewskiej za odwagę i napisanie tych książek. Wiem, że musiało ją to wiele kosztować i że bardzo obnażyła się pisząc te książki. Uważam, że to akt wielkiej odwagi, bo jej prześladowca na pewno też je przeczytał.

Kupilem zonie, ktora przyssala sie na dwa dni na plazy i nie chodzila nawet poplywac :) Przeczytalem jako drugi i moge w zasadzie napisac tyle, ze nie jest to literatura "kobieca". Ksiazka jest bardzo okej.

"Strach i bezradność były głównymi uczuciami w jej życiu, ale nie jedynymi. Niepewność, ataki paniki, wstyd i poczucie winy mieszały się z drażliwością oraz nagłymi przypływami agresji... Zmieniła się."

Świetny thriller, o przyciągającym podkładzie psychologicznym, niezwykłym wyczuciu budowania napięcia, subtelnym zagęszczaniu atmosfery, stopniowym dodawaniu elementów, czasem zaskakująco, kiedy indziej tak jak się spodziewamy, zawsze intrygująco i zajmująco. Spotkanie z obrazowo i zmysłowo skonstruowaną powieścią daje sporą satysfakcję i spełnienie czytelnicze. Angażujemy się w interesującą akcję, śledzimy losy bohaterów, analizujemy ich zachowania, zastanawiając się skąd wynikają, dokąd prowadzą, czy podobnie byśmy zareagowali. Oprócz intrygujących i wywołujących wiele niepokoju zdarzeń, otrzymujemy również bardzo umiejętnie przedstawiony problem stalkingu, dramatycznych zmian postaw dokonujących się zarówno u sprawcy, jak i ofiary. Zaczyna się od delikatnych znaków, początkowo trudnych do interpretacji, a później sukcesywnie przestrzeń wokół danej osoby zaciska się, następuje naruszanie terytorium, pogwałcenie strefy prywatności, ingerowania w bieżące sprawy, zdominowanie wszystkich sfer życia, a nawet wciąganie bliskich i znajomych ofiary. To sadystyczne pozbawianie poczucia bezpieczeństwa, wewnętrznej równowagi, zastraszanie, zaszczuwanie, wywoływanie paraliżującego strachu i lęku, pozbawianie wolnej woli, siły i zdolności myślenia. Czerpanie zadowolenia ze stręczycielstwa, dzika radość z supremacji, złamanie psychiki krzywdzonego, traktowanie go jak zakładnika.

Autorka wspaniale wywołuje i opisuje emocje, potrafi nakłonić czytelnika do wczucia się w powieściową rzeczywistość, odbierania jej z dużą intensywnością. Bardzo wciągające zaczytanie z dreszczykiem, świetna propozycja na wieczorny relaks przy ambitnej lekturze. Szybkie i płynne wgryzanie się w fabułę, próby identyfikacji prześladowcy, wyprzedzanie zdarzeń i ich następstw, obserwowanie jak pełna energii i optymizmu kobieta zamienia się w marionetkę w rękach mentalnego oprawcy. Odnosząca sukcesy w życiu zawodowym Anna decyduje się na zakup oszałamiająco pięknego domu, strzeżonego azylu, miejsca, w którym będzie czuć się komfortowo i przyjemnie, a przede wszystkim bezpiecznie. Niestety, każdego dnia zaczyna dostrzegać na terenie posiadłości ślady obecności intruza, początkowo ledwo uchwytne i zauważalne, z czasem stające się nachalne i bezpośrednie. Nie ma mowy o spokojnym funkcjonowaniu, wkrada się zaniepokojenie, trwoga, panika i obawa o własne życie. Kto bawi się z Anną niczym drapieżnik upolowaną i bezbronną ofiarą? Jak zdemaskować osobę stojącą za uporczywym nękaniem? W jaki sposób walczyć z anonimowym dręczycielem, pozbawionym empatii i litości? Czy można go pokonać, jakim kosztem? Komu zaufać, a od kogo lepiej trzymać się z daleka?

bookendorfina.blogspot.com

Po prostu nie da się owijać w bawełnę. Ta książka jest straszna. Kicz.

Taki drewniany melodramatyczny nonsens.

Myślę, że kilka książek w tym samym gatunku (thrillery dla kobiet?), Jak Zaginiona dziewczyna lub dziewczyny w pociągu, jest w tym samym typie ale trzymaja w napieciu, dialog jest naturalny, miejscami nawet groteskowy. Ta książka nie posiada żadnego z tych elementów. Nawet wizja suburbii jest banalna i bez życia...

Ogólnie rzecz biorąc, wiem, ta opinia jest surowa. Nawet thriller z przewidywalnym zakończeniem może być zabawny. Ale nie tutaj. Szkoda czasu.

Ja zapłaciłam dwa złote - jest na wyprzedaży "makulaturowej" na ulicy - w tym empiku w śródmieściu. Cały stos tam leżał. Za dużo widocznie wydrukowali. Pytałam - zupełnie nie idzie.... Próbowałam to czytać no nie da się - do rzeczy kobito, ciągnie się potwornie długo, pretensjonalna nuda, fajerwerki linguistyczne które do niczego nie prowadzą. Ale się boję! Autorce nie udało się wywołać efektu thrillera - przynajmniej na mnie...po prostu znudzona zasnęłam długim głębokim i spokojnym snem.